Reisverhaal «Ho Chi Minh City»
Azië - deel 2
|
Vietnam
|
0 Reacties
05 November 2011
-
Laatste Aanpassing 29 December 2011
Ho Chi Minh city is met zijn 7 miljoen inwoners (3.419 inw./km²), zowat 8 % van de totale Vietnamese bevolking, de grootste stad van het land. Daarbovenop wonen hier heel wat niet geregistreerde contractarbeiders en een groot aantal illegalen, men schat deze op 1/3 van de bevolking. Voorheen was de stad bekend als Saigon, een naam die dateert uit de periode van de Franse bezetting. Tot 1975 was het de hoofdstad van het land. In de 17de eeuw maakte dit gebied deel uit van buurland Cambodja.
Zoals in vele grote steden heeft men ook hier te kampen met een zware pollutie. Wat niet verwonderlijk is wanneer men weet dat er 3,5 miljoen brommertjes in de stad rondrijden. Om de dagelijkse verkeersproblemen te vermijden, werkt men momenteel aan de bouw van een metro, het zal echter nog een tijdje duren vooraleer deze in gebruik wordt genomen.
De stad is gelegen op de Westelijke oever van de Saigon rivier en telt een aantal mooie gebouwen in neoklassieke stijl. Tijdens de Vietnam oorlog ontstond er massale prostitutie, om de Amerikaanse soldaten te plezieren, deze is ondertussen sterk afgezwakt, maar nog steeds nadrukkelijk aanwezig.
We komen aan in de stad rond 2.00 u ’s nachts en zijn verwonderd over het verlaten straatbeeld. Na alle verhalen over het overdrukke Vietnam, hadden we hier massa’s scooters verwacht … tot we ons realiseren dat het midden in de nacht is. We zullen moeten wachten tot morgen … De taxi dropt ons in een smal steegje, waar enkel ’s nachts nipt een auto doorheen kan … Hier reserveerden we een hotel (wat we normaal gezien zelden doen), om zeker te zijn deze nacht niet voor gesloten deuren te staan en op straat te moeten doorbrengen.
Onze eerste dag in Vietnam is er eentje van ontdekkingen …
We komen inderdaad terecht in een mierennest van brommertjes – die duidelijk in de meerderheid zijn op straat – daartussendoor trachten fietsers, auto’s, taxi’s en bussen zich een weg te banen. Ondanks de drukte kunnen we de stad vlug appreciëren, mede door de vele brede boulevards die deze een luchtig gevoel geven. En voor het oversteken van de straten … we zijn al wat geoefend door ons bezoek aan Indonesië, waar ook een enorm aantal brommertjes rijden, dus is de stap niet al te groot. Langzaam overgaan is de boodschap en geen aarzeling tonen, de brommertjes zijn zeer behendig en laveren om de voetgangers heen. Auto’s en taxi’s zijn een ander verhaal, hier proberen we het truckje uit dat men ons leerde in Yogyakarta, we steken onze hand op in de richting van het voertuig net of we het willen stoppen en stappen de straat op, het voertuig vertraagt en we kunnen rustig oversteken. Het werkt ook hier ! Op de bussen proberen we dit toch maar niet uit ...
Wat ons ook goed bevalt zijn de overblijfselen uit de Franse periode … bakkertjes met heerlijk gebak en stokbrood. Dat smaakt na zo’n 6-tal maanden reizen door Azië.
Dat het officiële toerismekantoor ons enkel commerciële informatie kan geven en in sneltempo een maatprogramma voor ons ganse bezoek aan Vietnam opstelt aan de hand van opeenvolgende tours, hotel- en transportvormen, bevalt ons wat minder. Wat wij vragen is enkel wat tips rond locaties die de moeite van een bezoek waard zijn en wat info over het openbare vervoer in Vietnam. Maar dit is niet aan ons gegund … toeristen worden hier verondersteld te reizen met de voor hen bestemde luxe vervoermiddelen, deel te nemen aan de vele aangeboden tours, … kortom niet van het gebaande pad af te wijken. Wat ons wel opvalt is dat alle georganiseerde excursies op gebied van kostprijs best meevallen, zelf kan je het niet goedkoper. Maar of we dit leuk vinden …
De volgende dag proberen we dan toch maar zo’n tour, niet omdat we dit zo graag willen, maar het zou ons veel tijd kosten de Cao Dai tempel te bereiken op eigen houtje. Met een halfgrote bus worden we naar de tempel gebracht, onze medepassagiers zijn een 20-tal Filipino’s in fuifstemming en een tweetal Westerse koppels. Met een gids die ons niets bijbrengt, maar de ganse tijd klaagt over zichzelf en het bovendien leuk vindt de Filipino’s alsmaar meer op te hitsen, waarbij dit uitmondt met drank en luide muziek op de bus … kunnen we dit echt geen leuke ervaring noemen. Het schoolreisgevoel wordt bovendien alsmaar groter ...
Het Caodaïsme, een religie die in het Zuid-Vietnamese Tay Ninh tot stand kwam in 1926, met als bedoeling de ideale religie te creëren door een aantal godsdiensten naar elkaar toe te laten groeien. Men beoogt het geloof in 1 God. Het resultaat is een kleurrijke mix van Boeddhisme, Taoïsme, Confucianisme, Islam, Spiritualisme, Christendom, … met meer dan 3 miljoen volgelingen. Op een van de geschilderde taferelen ‘de 3 heiligen’ wordt Victor Hugo herkenbaar afgebeeld.
De Cao Dai tempel van Tay Ninh willen we dan ook niet voorbij reizen. We arriveren aan de mooie pastelkleurige tempel vlak voor de middag, zodat we nog even kunnen rondkijken vooraleer de dienst van 12.00 u begint. Het gebouw heeft de vorm van een grote klassieke kerk. Tussen de vele ornamenten vallen de grote wereldbol en de afbeelding van het ‘alziend oog’ boven het altaar en de hoofdingang op.
Tijdens de dienst mogen we ons in het tempelgebouw begeven, maar dit beperkt zich tot de inkomhal en de bovengaanderij rondom. Zo hebben we een prachtig overzicht en zien hoe deze gebedsdienst in alle sereniteit verloopt. Achteraan wordt een vreemde soort muziek gebracht door een klein groepje muzikanten, wat een zeer bijzondere sfeer schept. De gelovigen zitten op hun knieën en buigen voorover tijdens het gebed. Een groot aantal van hen zijn in het wit gekleed, een klein groepje draagt felrode, -blauwe en -gele gewaden. Ook deze kleuren hebben een betekenis. Het is echt een unieke belevenis, we zijn blij de tempel te hebben bezocht.
Na de lunch wordt er verder gereden naar de Cu Chi tunnels, we volgen een zeer slechte weg tussen rubberplantages door. Echt bijzonder vinden we de uitzichten hier niet.
Een immens tunnelnetwerk werd door de tegenstanders van de Franse heerschappij gegraven doorheen gans Vietnam, toen de Fransen na de 2de wereldoorlog weer aan het bewind kwamen. Toen Amerika massaal tussenbeide kwam tijdens de strijd tussen de Zuid Vietnamese rebellen (Vietcong) en het Noord Vietnamese leger, gaf leider Ho Chi Minh de opdracht het tunnelnetwerk uit te breiden doorheen gans het land als bescherming voor beide Vietnamese strijdkampen. Als bescherming werden in de buurt van de ingangen meerdere soorten vallen gebouwd, waardoor de vijandige indringer moest gestopt worden.
Ons bezoek aan Cu Chi toont ons de werking van een aantal valstrikken of ‘mensenvallen’, we kunnen een stukje in één van de tunnels lopen. Maar de meeste aandacht van onze Filipino tourgenoten gaat uit naar een schietstand, waar ze zich eens kunnen uitleven door te schieten op een papieren vijand ... Persoonlijk vinden we dit bezoek aan Cu Chi niet de moeite waard, het weinige wat er te zien is, kan ons echt niet boeien, uitleg krijgen we niet. Misschien ligt het aan de gids …
Een wandeling door de stad Ho Chi Minh City brengt ons naar een aantal prachtige gebouwen, waaronder het operagebouw, het stadhuis, het postgebouw, de kathedraal. Een bezoek aan het War Remnants museum toont ons de schrijnende feiten over de Vietnamese oorlog in tekst en beeld. We vinden het interessant hierover wat meer te weten, opdat we tijdens onze reis doorheen het land de mensen soms wat beter kunnen begrijpen.
’s Avonds gaan we naar een voorstelling in het ‘waterpoppen’ theater. Dit is een typische Vietnamese – ietwat belachelijke – vorm van amusement, waarbij men op het podium een vijver maakt waarin met poppen korte sketches worden gebracht gedurende 50 min. Aan beide kanten zitten enkele personen die wat bizarre muziek maken en de stemmen van de poppen brengen (in het Vietnamees). We zijn blij het gezien te hebben, echter boeiend of mooi vinden we dit niet. Het zou eigenlijk na 10 min. al mogen ophouden … een aantal Westerlingen verlaten dan ook vrij snel de zaal.
Ernaartoe:
boot Puerto Galeras – Batangas: 200 PHP pp voor het ticket + 10 PHP pp haventaks, 90 min. onderweg
bus Batangas – Manilla: 167 PHP pp, 90 min. onderweg
taxi Manilla – luchthaven: 70 PHP, 15 min. onderweg, neem steeds een taxi met taximeter !
vliegtuig Manilla – Ho Chi Minh City: 82,19 EUR pp, 2 ½ onderweg, rechtstreekse vlucht met Cebu Pacific Air, een Filipijnse low cost luchtvaartmaatschappij met zeer recente vloot en goeie service.
taxi Ho Chi Minh City luchthaven – hotel: 19 USD, we komen ’s nachts aan en boekten op voorhand vanuit de Filipijnen een hotel en de taxirit ernaartoe via het internet, de taxirit overdag wordt veel goedkoper aangeboden door ons hotel
Overnachtingen:
Hong Hoa hotel, 18 USD voor een propere en ruime 2 persoonskamer met sanitair (warm water), donkere kamer met een binnenraam, een niet echt gezellige kamer, airco, TV, koelkast, gratis WIFI, oud gebouw maar zeer goed onderhouden, centraal gelegen in de stad in de backpackersbuurt, 185/28 Pham Ngr. Loro street, 250 Dr Tham Street, District 1, tel.(84.8)383 61 915,
[email protected],
www.honghoavn.com, beoordeling: 4/5.
Excursies :
Cao Dai tempel + Cu Chi tunnels: 120.000 VND pp voor de georganiseerde daguitstap zonder middagmaal + 80.000 VND pp ingang Cu Chi tunnels
Tip: vergelijk de prijs in verschillende boekingskantoortjes
War Remnants museum: 15.000 VND pp,
Opgepast: dit museum sluit over de middag
Waterpoppenshow: 105.000 VND pp, ticket moet je op voorhand aankopen in één van de verschillende boekingskantoortjes, ook hier gelden verschillende prijzen
