Reisverhaal «Wrangell - St. Elias NP»
Noord Amerika 1
|
Verenigde Staten
|
0 Reacties
10 Juli 2015
-
Laatste Aanpassing 24 Juli 2015
Traject: 10 – 14 juli 2015
Wrangel-St.Elias NP
We verlaten ons idyllische slaapplaatsje aan Robe lake, waar we enkele nachten hebben doorgebracht in alle rust. Tijd om weer verder te trekken, op weg naar het veelbelovende Wrangell-St.Elias National Park. We keren een stuk terug langs de Richardson Highway, de Thompson pass over. Deze hebben we op heenweg reeds gereden, Valdez is immers slechts via één weg bereikbaar over land. Maar het prachtige landschap blijft ons boeien.
De Edgerton Highway ligt er verlaten bij. Al van het begin kijken we onze ogen uit, wanneer de lange rechte weg als een mes scherp in zijn groene omgeving snijdt en diep de vallei in daalt. Schitterend is het uitzicht, waarbij de hoge bergen van het Wrangell-St.Elias NP boven de achtergrond uittorenen.
Chitina ligt aan het einde van deze baan, een klein plaatsje dat in 1910 ontstond bij de bouw van een spoorlijn. De trein rijdt niet meer, het dorpje ligt er ingeslapen bij. Hier bezoeken we de oude ranger, die ons honderduit vertelt over het prachtige park, de weg die verder het park inleidt, zijn avonturen met beren in deze omgeving. Hij woont en werkt in een oude cabine, het huis van de spoorweg verantwoordelijke uit 1910. Vooral de wandelingen die hij beschrijft, diep in het park aan het einde van de weg, doen ons watertanden.
Doch deze plaats kunnen we niet bereiken zonder enige moeite. De Mc Carthy Road is een 100 km lange, grotendeels onverharde baan, die leidt naar het hart van het natuurgebied, waar gletsjers en oude kopermijnen op ons wachten.
In 1909 – 1910 werd deze aangelegd, in de vorm van een spoorlijn naar de Kennecott kopermijnen. Hiervoor moest men door barre wildernis, tussen massieve rotskliffen door, langs en over wilde rivieren en ijsvlaktes. Bovendien werd er vooral gedurende de zeer strenge winter met temperaturen tot - 65° C aan gewerkt, een zware prestatie. Ook het onderhoud nadien was een hele uitdaging. 273 immense hoge houten spoorbruggen overspanden een totale lengte van 48 km, over diepe rotskloven en woeste rivieren. Deze werden ’s winters zwaar beschadigd, zelfs volledig vernield.
De spoorweg deed dienst tot 1938, toen de activiteiten in de mijnen werden stopgezet. In 1971 werd de mijnbedding omgevormd tot gravel weg, zodat het mijndorp opnieuw bereikbaar werd.
Aan het begin van dit traject, bewonderen we eerst de viswielen, volop aan ’t werk in de zilvergrijze gletsjerrivier Copper River. We genieten van de prachtige uitzichten op de omgeving. Hier begint de gravelweg met een steile klim naar een smalle rotskloof, slechts 1 voertuig breed. De Chitina River verderop, doet ons weerom even aan de kant stoppen, deze omgeving is te mooi om zomaar aan voorbij te rijden. Wat verder volgt een stuk geasfalteerde weg, ons hoor je niet klagen. Hier komen we meer en meer terecht in een ongerepte natuur om ‘U’ tegen te zeggen, dichte wouden, met een dikke bodembegroeiing van lange grassen en dikke mossen, waartussen kleurrijke wilde bloemen prijken. Enkele schilderachtige meertjes nodigen uit om te pauzeren.
De Kuskulana River Bridge is een enkele spoorwegbrug die in 1910 werd gebouwd tijdens de winter, een indrukwekkende prestatie. Hoog boven de kloof van de wild stromende Kuskulana rivier torent de donkere houten constructie uit. Een spoor ligt er niet meer, we moeten deze zeer smalle en lange brug overrijden om de weg te vervolgen. Midden op de brug is het uitzicht pas adembenemend …
Wanneer we aan de overkant parkeren om nog een keer terug te kijken, zijn we niet alleen. Een jong gezin met 5 kinderen is hier gestrand. Ze zijn op terugweg en hadden 3 lekke banden in 30 minuten tijd. Samen met hen zullen we op deze plaats de nacht doorbrengen.
Het vervolg van de weg is volledig onverhard, een gravel wegdek met ‘wasbord’ (dwarse ribbels). Al vlug vindt chauffeur Marc de juiste snelheid en voelen we niets meer van deze ongemakken, ook diepe putten worden handig ontweken. Op terugweg is Herlinde aan de beurt.
De Gilahina Trestle is een indrukwekkend hoge houten spoorbrug die tijdens de winter van 1911 werd gebouwd in 8 dagen tijd. Deze keer moeten we er niet overheen rijden. Al goed want wanneer we eronderdoor wandelen, zien we dat de spoorbedding gans scheef hangt door verval.
68 kilometer verder komen we aan het einde van de Mc Carthy road. Hier moeten alle voertuigen worden achtergelaten op een parking. We wandelen naar het gelijknamige dorp Mc Carthy, dat in 1906 werd opgericht in het kader van de omringende kopermijnen. Al vlug werd het een bloeiend plaatsje, waar de mijnwerkers voorraden en vertier vonden.
Een voetgangersbrug brengt ons naar het dorpje dat er ingeslapen bijligt, niet meer dan een aantal geschilderde houten huizen. Aan het museum nemen we een kijkje in de oude treinwagon, die als atelier wordt gebruikt. In het bos ertegenover vinden we een draaiplatform, hiermee werden locomotieven omgedraaid, opdat ze de terugweg konden aanvatten. Onderweg hebben we reeds een uitzicht op de mijngebouwen van Kennecott en de prachtig blauwe Root gletsjer waar we morgen zullen naartoe wandelen.
Met een shuttlebusje begeven we ons naar het kopermijndorp Kennecott, dat dateert uit het midden van de 19de eeuw. Indrukwekkende hoge houten mijngebouwen, in het bordeauxrood geschilderd, prijken tegen de steile bergwand. Drie mijnen, de Erie mijn, de Bonanza mijn en de Jumbo mijn bevonden zich hoog op de berghellingen boven Kennecott. De delfstof werd van daaruit in bakjes aan dikke kabels getransporteerd en kwam bovenaan bij het gebouw toe. Doorheen het gebouw werd deze verwerkt, om verzendingsklaar beneden uit te komen. Het treinspoor eindigde naast het gebouw onder een overkapping, waar de erts rechtstreeks uit de opslagruimte de wagons in werd geladen d.m.v. een soort houten glijbanen.
Het immense gebouw ligt er min of meer bouwvallig bij, men kan het bezoeken mits begeleiding door een gids. Andere mijngebouwen in het plaatsje werden reeds gerestaureerd en zijn vrij toegankelijk voor publiek. Zo is er de grote hal met de enorme stoomketel, die in 1924 werd vernieuwd nadat ze volledig was afgebrand. Hier werd voor de nodige energie gezorgd, opdat de mijnen zouden kunnen functioneren.
Behalve door reeds lange tijd gesloten mijnen, wordt het dorp ook omringd door prachtige gletsjers. We maken een mooie wandeling langs de vallei van de enorme Root gletsjer, die grotendeels onder het steengruis zit. Initieel dachten we dat het vervuiling was, maar uit oude foto’s blijkt dit reeds lange tijd zo te zijn. Een toelichting legt uit dat erosie van het gebergte eromheen de gletsjer bedekt met fijn steenstof. Enkel het ijsblauwe middendeel is zichtbaar, eromheen piept hier en daar wat ijs vanonder de grijze bovenlaag.
Vanaf ons wandelpad hebben we voortdurend schitterende uitzichten op de ijsmassa, die lijkt op marmer door de aders van steengruis die ertussendoor lopen, en de omringende bergen. Op het einde kijken we op de reusachtige verticale gletsjer, de zogenaamde trap, van waaruit de vallei wordt gevuld met een lange dikke ijslaag. Het pad loopt nu over een +/- 15 cm smalle richel, bovenop een kam van steengruis met steile wanden aan weerszijden.
Op terugweg slaan we af naar de basis van de gletsjer, waar we een tochtje bovenop maken. Het wandelen op het ijs valt mee, al moeten we zeer behoedzaam onze voeten plaatsen. We hebben geen stijgijzers, wat een grote hulp zou zijn geweest om ons evenwicht te bewaren op de gladde ondergrond. Overal zien we oude scheuren in het ijs, die ondertussen zijn dichtgevroren. Hier en daar smelt de bovenlaag tot kleine stroompjes water, soms onbetrouwbaar licht om op te stappen. Omhoog gaat het vlot, maar afdalen is wat moeilijker, we moeten een minder steile weg zoeken.
Toch is het genieten, vooral het idee om bovenop zo’n groots wonder van de natuur te kunnen staan, een dikke ijslaag die miljoenen jaren oud is. Wat voelen we ons weer nietig …
OVERNACHTINGEN:
KUSKULANA RIVER BRIDGE
Coördinaten: 61.487323 – 144.017523
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 4/5
E-MAIL: /
WEBSITE: /
TEL: /
COMMENTAAR:
Parking met informatieborden aan het uiteinde van de brug, voorzien van toiletten. Rustig, vanaf de vooravond rijdt er niemand meer over de weg. Gelegen langs de Mc Carthy Road.
Minpunten: Zichtbaar vanaf de weg.
Mc CARTHY
Coördinaten: 61.435137 – 142.954122
PRIJS: 5 USD per nacht voor een voertuig, maakt niet uit of je erin slaapt of niet.
Gratis parking tijdens de dag.
SCORE: 4/5
E-MAIL: /
WEBSITE: /
TEL: /
COMMENTAAR:
Parking aan een ‘visitor information center’ dat wordt gerund door St. Elias Alpine Guides. Basis toilet op de parking. 400 meter voor de voetgangersbrug, van waar de shuttlebus naar Kennecott vertrekt.
Minpunten: Toilet is vuil.
Mc CARTHY ROAD - MILE 55,2
Coördinaten: 61.409082 – 143.046193
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 4/5
E-MAIL: /
WEBSITE: /
TEL: /
COMMENTAAR:
Parkeerplaats met toiletten en informatieborden, die wat van de weg afligt in het groen. Zeer rustig, door het weinige verkeer op de Mc Carthy road.
Minpunten: Zichtbaar van op de weg.
TIPS:
In Mc Carthy, noch Kennecot, zijn winkels of benzinestations.
Voeding en drank:
Het is best om de nodige voorraden mee te nemen vanuit een grotere plaats, zoals Glennallen of Valdez, beiden hebben een supermarkt.
Benzine: In brochures staat vermeld dat er geen brandstof verkrijgbaar is op deze route, ook niet op de Richardson Hwy tussen Valdez en Glennallen. Doch tot onze verrassing vinden we een prima pompstation in Kenny Lake, aan de afslag naar de Old Edgerton Hwy.
Wandelinformatie:
Bij het Wrangell-St.Elias visitor centre aan de Richardson Highway nabij Glennallen, vonden we informatie over de wandelmogelijkheden in Kennekott. Ze hebben handige plannetjes met beschrijving.
GEREDEN TRAJECT:
Robe Lake (Valdez) – Kenny Lake – Chitina – Kuskulana River Bridge, 212 km.
Richardson Hwy, n° 4 – Edgerton Highway – Mc Carthy Road
Mooie rustige route, het gedeelte op de Richardson Hwy deden we reeds op heenweg naar Valdez. Edgerton Highway is nog rustiger, biedt vooral in het begin een schitterend uitzicht op de vallei en de bergen van het Wrangel-St.Elias NP. De natuur wordt meer en meer ongerept. Vanaf Chitina rijden we op de Mc Carthy Road, die een klein eindje onverhard is, daarna geasfalteerd.
Kuskulana River – Mc Carthy, 68 km.
Mc Carthy Road
Zeer mooie rustige route doorheen ongerepte natuur, volledig onverhard.
EXCURSIES:
COPPER RIVER BRIDGE
De brug over de Copper River bridge biedt een prachtig uitzicht. Voorbij de brug kan men over een keienveld naar de oever rijden, waar viswielen in het water in werking te zien zijn.
SCORE: 3/5
INKOM: N.v.t.
PARKING:
Aan de rivieroever.
ERNAARTOE EN TERUG:
Mc Carthy Road, juist voorbij Chitina.
KUSKUNA RIVER BRIDE
Smalle oude spoorwegbrug, hoog boven een kloof waardoor de Kuskuna rivier stroomt. Spectaculaire uitzichten. Ook te voet de brug oversteken loont de moeite !
SCORE: 5/5
INKOM: N.v.t.
PARKING:
Juist voor en juist voorbij de brug.
ERNAARTOE EN TERUG:
Mc Carthy Road.
GILAHINA TRESTLE
Indrukwekkend hoge houten spoorbrug uit 1911, niet meer in gebruik. Loont de moeite om te stoppen en even over het pad dichterbij te wandelen (het gele lint dient om voertuigen tegen te houden, te voet mag men passeren), onder de brug door.
SCORE: 5/5
INKOM: N.v.t.
PARKING:
Aan de wegkant, tegenover de brug, iets voor mile 29. Toiletten voorzien.
ERNAARTOE EN TERUG:
Mc Carthy Road.
Mc CARTHY
Dorpje gelegen aan het einde van de Mc Carthy Road, te bereiken over de voetgangersbrug. We wandelen ernaartoe, stoppen even aan het museum, maar zijn vlug rond. Het plaatsje bestaat uit wat oude houten geschilderde huizen.
SCORE: 4/5
INKOM: N.v.t.
PARKING:
Voor men aan het einde van de weg komt, zijn enkele mogelijkheden om te parkeren. We kiezen de gratis dagparking ‘visitor information center’, waar we tevens goedkoop kunnen overnachten.
ERNAARTOE EN TERUG:
Einde Mc Carthy Road.
KENNECOTT
Oud kopermijndorp, met 3 grote mijnen rondom op de berghellingen. Zeer indrukwekkende mijngebouwen in het dorp.
Mogelijkheden tot wandelen naar 2 van de 3 mijnen (zouden vrij moeilijke parcours zijn) en naar de voet van een gletsjer of erlangs (zie verder).
SCORE: 5/5
INKOM: N.v.t.
PARKING: N.v.t.
ERNAARTOE EN TERUG:
Shuttle bus aan het einde van de Mc Carthy Road, stopt aan de overkant van de voetgangersbrug.
Traject Mc Carthy – Kennecott, 25 min., 5 USD pp. enkele rit, te betalen aan de chauffeur of met ticket dat op voorhand in het kantoortje te Mc Carthy of Kennecott kan gekocht worden.
Rijdt op elk uur en half uur, vanaf 9 u uit Mc Carthy (8 u kan eventueel ook, maar moet gereserveerd worden de dag voordien) tot 19.30 u uit Kennecott.
ROOT GLACIER
We wandelen de Erie Mine trail, die langs de lange gletsjer loopt, tot aan de kabels van de oude mijn. Van hieruit ziet men de enorme basisgletsjer, die steil tegen een berg hangt. Onderweg prachtige uitzichten over de gletsjer en zijn omgeving. Jammer genoeg is het pad niet echt goed onderhouden, op het einde gaat het over een zeer smalle kam (+/- 15 cm), met aan weerszijden een steile helling van zand en kiezelsteentjes. Wandelstokken zijn een grote hulp.
Bij terugkeer, slaan we af naar de voet van de gletsjer, maken een wandeling erbovenop. Hiervoor kan men beroep doen op gidsen, die voor crampons zorgen. Dit doen we niet, het is mogelijk om een groot stuk op het ijs alleen te wandelen, wel gebruiken we onze wandelstokken om te voelen of het ijs stevig is en voor het evenwicht op gladde stukken. De bovenlaag is niet zeer glad, in het begin door de steentjes erop, verderop door het smelten van de bovenlaag in de zon (we doen dit in de namiddag op een zonnige dag).
In totaal wandelen we +/- 15 km.
SCORE: 5/5
INKOM: N.v.t.
PARKING: N.v.t.
ERNAARTOE EN TERUG:
Van de shutllebusstop in Kennecott, het dorp doorwandelen, het wandelpad rechtdoor volgen.
