Reisverhaal «Virginia / North Carolina – Blue Ridge Parkway»
Noord Amerika 3
|
Verenigde Staten
|
0 Reacties
04 December 2017
-
Laatste Aanpassing 28 Januari 2018
4 – 12 december 2017
Traject: Afton – Blue Ridge Parkway – Roanoke – Marbry Mill – staatsgrens Virginia / North Carolina – Boone
North Carolina
Raleigh is de hoofdstad van de staat North Carolina (afkorting: NC), die als bijnaam Tar Heel State heeft. De staat wordt omringd door de staten Virginia, Tennessee, Georgia, South Carolina en de Atlantische Oceaan. Het gebied bevindt zich tussen de Atlantische Oceaan in het oosten en de Great Smoky Mountains in het westen, met als hoogste punt Mount Mitchell, 2.037 meter hoog. North Carolina heeft 10,15 mio inwoners, 81 inw./km².
Er heerst een vochtig subtropisch klimaat, met zomertemperaturen tot 37 °C. ’s Winters kan het sneeuwen of ijzelen. Af en toe wordt het gebied geteisterd door orkanen en tornado’s. De oorspronkelijke bewoners waren Cherokee Indianen, die in 1830 werden gedwongen te verhuizen naar een Indian Territory in Oklahoma.
Dit is het eerste gebied waar de Britten in 1580 onder leiding van Sir Walter Raleigh een kolonie stichtten. Tevens een van de 13 staten die de unie hebben opgericht en zich hebben vrijgevochten van het Britse koloniale gezag. Noord Carolina had het meeste te lijden onder de Amerikaanse burgeroorlog, voor het beëindigen van de kolonisatie.
Oorspronkelijk was dit een arme staat van tabakverbouwers. Katoen en tabak werden vanaf 1800 belangrijke exportproducten. Daarna werd North Carolina serieus getroffen door de grote depressie. Nieuwe programma’s van President Roosevelt hielpen de tabak en katoenproductie heropleven. Een grote ommezwaai kwam na 1960, met de komst van de airconditioning, waardoor werken tijdens de hete vochtige zomermaanden gemakkelijker werd. Technologie betekende een opbloei.
Op de nummerplaten wordt als slogan vermeld First in Flight. In North Carolina werd de eerste bestuurde vlucht gemaakt met een gemotoriseerd vliegtuig, door de gebroeders Wright
Blue Ridge Parkway
De Blue Ridge Parkway is het zuidelijke vervolg op de Skyline Drive, de weg door Shenandoah NP. Vanaf hier maakt de parkweg niet langer deel uit van een Nationaal Park, maar wordt wel beheerd door de diensten van de Nationale Parken. Dit houdt in dat men ook hier niet vrij mag kamperen langs de weg. Anderzijds is er wel sporadisch wat bewoning, wat in Nationale Parken niet kan. De Blue Ridge Parkway is 755 km lang en loopt door twee staten, Virginia en North Carolina. Zijn laagste punt is 205 meter hoog, het hoogste punt 1.843 meter, gelegen in North Carolina. Het hoogste punt van de weg in Virginia is 1.204 meter hoog.
Blue Ridge Parkway – Dag 1:
We vangen onze rit over de Blue Ridge Parkway in zuidelijke richting aan te Afton, bij mijl 0. Al vlug merken we toch een verschil met de eentonige Skyline Drive. We rijden opnieuw door bossen, maar hier en daar zien we weilanden, met zelfs boerderijtjes. Deze afwisseling maakt het landschap mooier. Ook de bossen zien er anders uit, met meer variatie. Al blijven de uitzichten op de vallei aan weerskanten van de bergkam, waar de weg over loopt, nog quasi hetzelfde.
Ook in dit gebied zijn de Visitor Centers gesloten, het is winter. Jammer, want hier zijn geen loketten bij het oprijden van de weg, dus kunnen we niet naar wandeltips vragen. We zullen de documentatie gebruiken die we in een toerismekantoor onderweg kregen en trachten op die basis de mooiste wandelingen te vinden.
Vandaag komen we opvallend veel jagers tegen op de weg. Een ander verschil met een Nationaal Park, waar jagen niet is toegestaan. Bovenop de gesloten laadbak van een pick-up, zien we een zwarte beer liggen, zijn poten zijn vastgebonden aan de 4 hoeken. Indrukwekkend om zien, we wisten niet dat men op beren mag jagen. Misschien moet de populatie uitgedund worden. Mogelijks is dit een noodgeval geweest, waarbij men de beer heeft moeten doden omdat hij aanviel. Wel eigenaardig, want het is winter, normaal gezien hiberneren beren nu, hun zogenaamde winterslaap.
Aan een stukje oude ‘logging’ spoorlijn, wandelen we het bos in naar een mooie kleine waterval. Via deze spoorlijn werden boomstammen van diep uit het bos naar een houtmolen vervoerd. Ze werd gebouwd in 1919 – 1920 en was 80 km lang. Boomkap en branden vernielden in het verleden quasi alle bossen in Virginia, waardoor de bossen rondom ons traject zeer jong ogen.
Verderop bewonderen we Otter Lake, een klein stuwmeertje op de Otter Creek. We willen rondom het meertje wandelen. Eerst moeten we de kreek kruisen via stapstenen. Doch aan de overkant zijn meerdere meters van het pad ondergelopen. Hier kunnen we niet verder zonder natte voeten. Daarvoor is het nu te koud, we keren terug.
Onze volgende halte bevindt zich bij de brede James River, die gelegen is op het laagste punt van de Blue Ridge Parkway, 205 meter hoog.
Via een voetgangersbrug steken we de rivier over, om bij een smal kanaaltje met een sluis uit te komen. Dit werd aangelegd in 1848 zodat boten de lange ondiepe bocht van de rivier kon passeren. Hierbij moest een hoogteverschil van 4 meter worden overbrugd. De houten sluisdeuren werden manueel bediend, geholpen door de druk van het water, die ze mooi afsloot. Breed is het kanaaltje niet, muildieren trokken de boten erdoorheen.
Aan de andere kant volgen we een stukje de oever van de rivier, waarop we mooie uitzichten hebben, om terug te keren door het hoger gelegen bos. Daar vinden we een klein oud kerkhofje, waarin nog één grafsteen rest, met de zeer bekende naam: Peeters.
Het wordt vlug laat, we hebben nog een heel eind te rijden en laten aldus de volgende wandelingen over. Tot we plots voor een afsluiting staan … wegenwerken verderop, we moeten de weg verlaten. Jammer dat men dit niet heeft aangekondigd aan het begin van de weg.
Via een smalle, bochtige bergweg dalen we steil af naar het plaatsje Buchanan. We passeren door een National Forest gebied, waar men vrij mag overnachten, tenzij anders vermeld. Dit trekt ons altijd aan, het zijn de meest rustige plekjes, midden in de natuur. Doch, wanneer we op een mooie plaats aankomen, zien we dat we hier niet mogen blijven. In het gebied zijn 4 parkeermogelijkheden, doch slechts op twee ervan mag men overnachten. Deze liggen te ver uit de richting voor ons. Dus rijden we een autoweg op, naar een Cracker Barrel restaurant met winkeltje. Deze bieden steeds overnachtingsmogelijkheden voor campers.
Blue Ridge Parkway – Dag 2:
Na een regendag in Troutville, vervolgen we onze rit over de Blue Ridge Parkway. We rijden naar de oprit die volgt op deze waar de weg geblokkeerd was, vanaf daar is de weg open. Het wegdek ligt er minder goed bij, met diepe dwars ribbels hier en daar, dus ook aan onderhoud toe. En dat blijkt men te weten, want bij de volgende afrit staan we weer voor een afsluiting en moeten we de weg opnieuw verlaten. Dat is niet leuk.
Een omweg door Vinton brengt ons terug naar Roanoke, waar we de eerstvolgende oprit willen nemen. Bij het begin van de smalle verbindingsweg staat een wegwijzer naar de Blue Ridge Parkway. Doch ook deze weg is verderop afgesloten, nog voor we bij de kruising komen. Dus moeten we opnieuw terugkeren. Waarom duidt men dit niet vroeger aan?
Wanneer we uiteindelijk terug op de Blue Ridge Parkway aankomen, is het al bijna middag. We hebben noodgedwongen een stuk overgelaten, met de Roanoke River Gorge, die niet bereikbaar is. Wel zouden we een eindje kunnen terugrijden op de weg, tot bij de Roanoke Mountain Summit, een rondrit over een bergtop. Maar het bewolkte weer belooft niet veel uitzicht. We verloren deze ochtend al veel tijd, willen nog een eindje opschieten.
Vandaag genieten we weer wat meer van het landschap, dat voldoende afwisseling biedt. We rijden door bossen, afgewisseld met weilanden, wat bewoning, hier en daar een kerkje en veel boerderijen. Dit gedeelte van de weg ligt verder van grotere centra met overnachtingsmogelijkheden. We hebben geen zin om opnieuw zo ’n grote omweg te maken, kost ons te veel tijd en benzine. Dus zoeken we toch maar een parkeermogelijkheid langs de weg, in één van de vele zijstraatjes. Aangezien dit geen Nationaal Park is en hier vrij veel bewoning aanwezig is, denken we dat overnachten moet kunnen. We willen wel eerst de vraag stellen aan de buurtbewoners, maar krijgen niemand te zien. Uiteindelijk vinden we net buiten de grenzen van het park een grote verlaten reserveparking, achter Mabry Mill. Een rustige slaapplaats!
Blue Ridge Parkway – Dag 2:
Voor we verder rijden op de Parkweg, maken we een wandelingetje tussen de gebouwtjes van de Mabry Mill site. Dit is een prachtige oude watermolen (anno 1910) aan een vijver, met zijn bijgebouwen. Hoog boven de grond loopt een kanaaltje dat met vertakkingen water aanvoert op meerdere plaatsen. Tot 1936 werd op deze locatie maïs gemalen, het was ook een houtzagerij. Aan een klein kreekje werd ooit illegaal whisky gestookt.
Een volgende halte is bij Brinegar Cabin, eveneens een oude site met het woonhuis van de familie Brinegar. Martin & Caroline huwden in 1878 en bouwden hier deze blokhut van boomstammen, naast de plaats waar haar ouders woonden. Samen met hun 3 kinderen leefden ze hier volledig autonoom, verbouwden groenten, maakten zelf de stoffen voor hun kledij, ook schoeisel werd ter plaatse vervaardigd. Martin was rechter en notaris voor de locale gemeenschap, hij zette zich eveneens in voor de kerk.
Een bospad brengt ons naar een mooi uitzicht, Jumpinoff Rock. Hiervan hadden we wat meer verwacht, de uitzichten op de vallei blijven overal in de omgeving vergelijkbaar.
Een zeer mooi bospad, de Cascades Loop, omringd door rododendron struiken, daalt af naar een schitterende waterval. Deze stroomt over schuine rotsen over een grote hoogte.
Vandaag rijden we een prachtig stuk van de parkweg, het is volop genieten. Dat we amper een voertuig tegenkomen onderweg, zal wellicht een rol spelen. De omgeving wordt almaar mooier, hoe meer zuidwaarts we komen. De bochtige weg klimt stilaan hoger en hoger, maar blijft voortdurend glooiend. We verlaten de staat Virginia en rijden North Carolina in.
Onderweg stoppen we op meerdere plaatsen, met gesloten hek. Jammer, maar dit hoort bij de winter. Ook komen we opnieuw aan wegwerkzaamheden, doch deze keer hebben we geluk, we kunnen er door. Blijkbaar zijn de werken pas afgerond en de borden nog niet weggenomen.
Aan Boone verlaten we de Blue Ridge Parkway opnieuw, om in het stadje te overnachten.
Blue Ridge Parkway – winterstorm
De volgende dag, vrijdag, worden we tot onze verbazing wakker onder een dikke laag sneeuw. Een winterstorm die niet was voorspeld. We raadpleegden twee dagen geleden het weerbericht. Langs de Blue Ridge Parkway werd pas sneeuw verwacht voor volgende week woensdag. Dit stelde ons gerust dat we het winterweer mooi voor bleven en de weg rustig zouden kunnen afrijden.
Mooi niet dus … Het blijft twee volledige dagen sneeuwen, er valt 30 cm. Daarna begint het hard te waaien.
Onmiddellijk wordt de Blue Ridge Parkway volledig afgesloten. Aangezien op de website staat vermeld dat men tracht deze weg de ganse winter open te houden, beslissen we te wachten.
Maar … 5 dagen later is de parkweg nog steeds gesloten.
We stellen aan het Visitor Center te Asheville de vraag, of men verwacht de weg eerstdaags te kunnen heropenen. Dit is het enige bezoekerscentrum langs de Blue Ridge Parkway dat in de winter open is, doch ze antwoorden niet op onze E-mail. Telefonisch krijgen we een antwoordapparaat te horen, met het nummer van de parkrangers, voor informatie over de weg. Maar die nemen hun telefoon niet op.
Dus vragen we de mening van enkele locale mensen. Zij beweren dat de sneeuw op de Blue Ridge Parkway niet wordt geruimd, men wacht gewoon tot deze smelt. Soms blijft de weg de ganse winter gesloten. Met deze koude temperaturen, moeten we er zeker niet op rekenen dat de sneeuw vlug zal verdwijnen. En het is koud, -11°C, met gevoelstemperatuur -18°C. Daarbij komt nog eens een stormwind opzetten …
Over naar plan B
Omdat de weg steeds maar mooier werd, ook steeds hogerop, willen we het toch nog een kans geven. We zullen een rondrit maken en een aantal andere plaatsen bezoeken die op onze lijst staan. Om daarna terug te keren naar de Blue Ridge Parkway, een stukje zuidelijker. Indien deze dan blijkt (gedeeltelijk) open te zijn, kunnen we alsnog een deel van de mooie parkweg rijden. Eventueel enkele wandelingen maken met onze sneeuwraketten.
OVERNACHTINGEN:
TROUTVILLE – CRACKER BARREL PARKING
Coördinaten: 37.392292 – 79.900523
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 2/5
COMMENTAAR:
Cracker Barrel is een restaurant met eenvoudige gerechten, niet duur. Daarbij hoort ook een winkel, met allerhande, houten schommelstoelen, wat kledij, gadgets, snoepgoed, … Op de parking zijn een 7-tal RV plaatsen voorzien. Hier mag men overnachten. Geen WIFI. Toiletten in de winkel.
Minpunten: Geluiden van de parking en de autoweg vlakbij.
BLUE RIDGE PARKWAY – MABRY MILL OVERFLOW PARKING
Coördinaten: 36.751766 – 80.405169
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 3/5
COMMENTAAR:
Ruime overflow parking bij de Mabry Mill site, langs een parallelweg met de Blue Ridge Parkway. De parking is net buiten de parkgrens gelegen. Het is vermoedelijk niet de bedoeling dat men hier overnacht, doch er staan nergens verbodsbordjes. Bovendien zijn de campings langs de parkweg gesloten, omdat het winter is. Toiletten zijn gesloten. Zeer rustig.
Minpunten: Zichtbaar van op de weg.
BOONE – PARKING LOWE’S
Coördinaten: 36.199703 – 81.657649
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 3/5
COMMENTAAR:
Ruime Lowe’s parking, veel aangenamer dan deze van de Walmart winkel aan de overkant, die zo goed als volzet is. WIFI van de Lowe’s winkel in de camper. Zeer rustig!
Minpunten: /
SANI DUMP:
Roanoke – Camping World winkel: Dumpstation op de parking van de winkel, met drinkwater aan de dump zelf. Niet heel proper. Voor het drinkwater gebruiken we een filter.
Enkel voor wie een lidkaart van de winkel heeft. Die hebben we (nog) niet, maar omdat we een offerte aangevraagd hebben, mogen we van de dump gebruik maken.
Prijs: gratis.
Coördinaten: 37.359410 – 79.962650
GEREDEN TRAJECT:
Afton – Blue Ridge Parkway (mijl 0 – mijl 90) – Buchanan – Troutville, 182 km
Mooie rustige weg over de kam van de Blue Ridge Mountains, daalt tot 205 meter hoogte en klimt tot 1.204 meter hoogte, zeer bochtig. We rijden de ganse tijd door bossen, met hier en daar weilanden, een meer en een riviertje. Uitzichten op de vallei aan weerskanten. Aan mijl 90 is de weg afgesloten wegens werken verderop. Hier moeten we de weg verlaten en rijden naar Buchanan. Een rustige smalle weg, die sterk afdaalt in vele scherpe bochten.
Troutville – Blue Ridge Parkway mijl 105-112 – Vinton – Roanoke – Blue Ridge Parkway mijl 121-176, Mabry Mill, 146 km
Mooie rustige weg over de kam van de Blue Ridge Mountains, klimt naar 870 meter hoogte, zeer bochtig. We rijden de ganse tijd tussen bossen en weilanden, met bewoning, kerkjes, boerderijen. Hier en daar uitzichten op de vallei aan weerskanten. Vanaf mijl 105 is de parkweg terug open, doch aan mijl 112 is deze weerom afgesloten. We verlaten opnieuw de weg, proberen de volgende oprit te nemen, aan mijl 120, doch de weg ernaartoe is ook afgesloten. Opnieuw keren we terug, om uiteindelijk aan mijl 121 de Blue Ridge Parkway op te rijden. Hier zouden we nog kunnen terugkeren tot mijl 120 aan Roanoke Mountain, wat we niet doen wegens het zwaar bewolkte weer met weinig uitzicht.
Mabry Mill – Blue Ridge Parkway mijl 176-216,9 – staatsgrens Virginia / North Carolina – Blue Ridge Parkway mijl 216,9-291,9 – Boone, 194 km
Mooie rustige weg over de kam van de Blue Ridge Mountains, klimt langzaam op tot 1137 meter hoogte, om daarna weer klein stukje te dalen. Zeer bochtig en glooiend. We rijden de ganse tijd tussen bossen en weilanden, met bewoning, kerkjes, boerderijen. Hier en daar uitzichten op de vallei aan weerskanten. Hoe meer naar het zuiden, hoe mooier de omgeving wordt. En het is nu winter!
EXCURSIES:
BLUE RIDGE PARKWAY
Een weg die volledig over de kam van de Blue Ridge Mountains loopt. Deze wordt grotendeels omringd door bossen, met uitzichten op beboste heuvels, weilanden en valleien met dorpjes. Een groot aantal wandelingen en uitzichten bevinden zich aan beide kanten van het traject. Dit park is wellicht op zijn mooist en vooral zeer kleurrijk tijdens de herfst.
Persoonlijk vinden we de rit door het park en de wandelingen mooier dan deze in het Shenandoah NP. Er is meer variatie in de landschappen en de begroeiing. Hoe meer naar het zuiden, hoe mooier het traject wordt.
Op de Blue Ridge Parkway geldt een maximale snelheidsbeperking van 45 mijl/u (65 km/u), regelmatig wordt deze nog verlaagd. Mijlpalen langs de wegkant duiden de locatie op het 469 mijl lange traject aan, te starten in het noorden. Hoogste punt op de weg: 1.843 m.
Stukken van het traject zijn afgesloten wegens onderhoudswerken, we moeten telkens een omweg maken door de vallei. Waarschijnlijk gebruikt men hiervoor de winterperiode.
Een aantal parkings zijn afgesloten tijdens het winterseizoen, alsook alle bezienswaardigheden en campings. We kunnen deze weg dus slechts gedeeltelijk bezoeken.
Let wel: Enkele lage rotstunnels aan het zuidelijke uiteinde van de weg!
WANDELEN:
We maken een aantal wandelingen:
1. Farm museum trail: rondwandeling aan het Humpback Rocks Visitor Center, langs enkele gebouwtjes van een oude boerderij. Lengte: 400 m. Score: 3/5.
Locatie: mijl 5,9
2. Yankee Horse: rondwandeling door het bos, naar mooie kleine waterval, langs stukje oude logging spoorlijn. Lengte: 300 m. Score: 4/5
Coördinaten: 37.809342 – 79.179663
3. Otter Lake Loop: rondwandeling omheen klein stuwmeertje. Waar we de Otter kreek moeten oversteken via stapstenen, staat verder het pad onder water. We keren terug. Het pad is tijdens de wintermaanden niet onderhouden. Lengte: 1,3 km.
Coördinaten: 37.556833 – 79.356536
4. James River – Canal Locks: pad naar de overkant van de brede James River, waar een oud kanaaltje met sluis te zien is. Interessant. Lengte: 300 meter (enkel). Score: 3/5.
Coördinaten (4 + 5): 37.555541 – 79.365307
5. Trail of Trees: Aan de andere kant van de James River volgen we een stukje de oever, met mooie uitzichten op de rivier. Terugweg door het gemengde bos. Lengte rondwandeling: 800 m. Score: 3/5.
6. Apple Orchard Falls: afdaling naar een waterval. We maken deze wandeling niet. Lengte: 1,2 mijl (enkel).
Locatie: mijl 78,4.
7. Fallingwater Cascades: rondwandeling die afdaalt langs een waterval. Ook deze wandeling laten we over, ze trekt ons niet echt aan. De bospaden bieden weinig variatie, de watervallen die we tot nu toe zagen in dit gebied stellen niet zo veel voor. Lengte: 2,5 km. Hoogteverschil: 180 m.
Coördinaten: 37.473093 – 79.580601
8. Roanoke Mountain: rondrit van 5,5 km over een bergtop met uitzichten. We rijden deze niet, omdat we er een eindje moeten voor terugkeren en het bewolkte weer toch geen uitzicht biedt.
Locatie: mijl 120,4.
9. Smart View: Picknickplaats die in de winter gesloten is, enkel een kleine parking aan de wegkant is open. Met rondwandeling, op en neer door bossen, met enkele uitzichten. Lengte: 4 km. We wandelen enkel naar het logging huisje om naar het uitzicht te kijken, wat zoals verwacht niet veel voorstelt vandaag door de lage bewolking.
10. Mabry Mill: Mooie site van een oude watermolen, met kanaaltjes voor watertoevoer in de hoogte, zelfs een whiskey stokerij aan een riviertje. Tijdens de zomermaanden als museum ingericht, met mensen die er in oude kledij de ambachten tonen. Korte rondwandeling (800 m).
Coördinaten: 36.752804 – 80.406481
11. Brinegar Cabin: Mooie locatie met oud familie woonhuisje. Korte rondwandeling.
Coördinaten: 36.418741 – 81.145641
12. Jumpinoff Rock: Bospad naar een uitzichtpunt op de vallei. Volop tussen de rododendron struiken. Het uitzicht is niet anders dan elders in deze omgeving. Lengte: 2,5 km (retour).
Coördinaten: 36.324292 – 81.368006
13. Cascades Loop: Zeer mooie boswandeling naar een waterval, die over schuine rotsen stroomt over een grote hoogte. Terugweg langs rododendron struiken. Lengte: 1,6 km (retour).
Coördinaten: 36.245182 – 81.458045
ACCOMMODATIE:
Langs de Blue Ridge Parkway bevinden zich een 8-tal campings en 2 lodges (Peaks of Otter – mijl 86 en Mt. Pisgah – mijl 408).
Chalets, lodges, B&B’s, … zijn overal in de buurt van de weg te vinden, meestal moet men één van de vele zijwegen inrijden.
SCORE: 4/5
INKOM: Gratis.
INFORMATIE:
We vinden een handige brochure over deze weg ‘Blue ridge Parkway – Directory & Travel Planner’ in een toerismekantoor, voor we aankomen ter plaatse. Hierin staan overzichtskaartjes, hoogtepunten, populaire wandelingen, accommodatie. Ook wordt beschreven wat er te zien is, met vermelding van de locatie in mijl (mijlpalen staan langs de wegkant).
Brochure met overzichtsplan en summiere uitleg te verkrijgen bij de Visitor Centers langs de weg, doch deze zijn in de winter gesloten. Eentje halfweg is open tijdens het weekend, meer naar het zuiden toe is het Blue Ridge Parkway Visitor Center (mijl 382) het ganse jaar open.
Website: www.nps.gov/blri
PARKING: Gratis.
Aan de Visitor Centers, bij de vele wandelingen en uitzichten.
