Reisverhaal «Top of the World Highway»
Noord Amerika 1
|
Verenigde Staten
|
0 Reacties
30 Mei 2016
-
Laatste Aanpassing 10 Juni 2016
Traject: 30 mei - 4 juni 2016
Traject: Tok – Tetlin Junction – Chicken – Jack Wade Junction – Eagle – Jack Wade Junction – Grens US, Alaska / Canada, Yukon
Na een stop in Tok, vervolgen we onze weg richting Canada, via de Top of the World Highway. Eerst volgen we een stukje de Alaska Highway, in zuidelijke richting tot de afslag aan Tetlin Junction.
Taylor Highway
Daar volgen we de Taylor Highway, door een immens verbrand bosgebied. De branden dateren van 2004-2005, de natuur is zich nog steeds aan het herstellen.
In dit gebied leven grote groepen kariboes, doch deze laten zich niet zien. Vermoedelijk zijn ze meer naar het westen nu, waar ze in april naartoe trekken voor de geboorte van hun jongen. Tijdens de zomermaanden leven ze hoger in de bergen, omdat ze hier door te veel muggen worden geplaagd.
Wel komen we opnieuw een eland tegen met een jong, dat we ditmaal van zeer dichtbij kunnen bewonderen, terwijl het stuntelig de struiken in vlucht achter de moeder. Zij keert een eindje terug omdat haar jong niet onmiddellijk volgt. Aangrijpend om zien hoe bezorgd het dier is.
Stilaan komen we in het Fortymile Mining District, een streek met een netwerk aan riviertjes en goudaders. In 1886 werd hier het eerste goud ontdekt en ontstonden er kleine nederzettingen van tentenkampen. Pas 10 jaar later werd er een belangrijke vondst gedaan, dorpjes met houten huizen ontstonden. Van 1896 tot 1898 werkten in dit gebied zo’n 700 goudzoekers. Via de brede Yukon rivier kon men dit gebied bereiken met raderboten. Verder verplaatste men zich vooral over riviertjes met kleine bootjes en via trekpaden, ‘s winters over het ijs met hondensleden.
Chicken
Chicken is gelegen langs het oude goudzoekers trekpad, alsook langs de Taylor Highway die later werd aangelegd. Hier werd in 1903 een postkantoor opgericht, een hotel en schooltje volgden al vlug. Er ontstond een echt dorp met 400 inwoners, het levendige centrum waar goudzoekers naartoe kwamen voor bevoorrading en sociaal contact. Vooral het schooltje is bekend geworden, door het boek ‘Tisha’, over het leven van onderwijzeres Anne Purdy.
Oorspronkelijk zou het dorp genoemd worden naar de veelvoorkomende locale vogel Ptarmigan. Doch er was discussie over de schrijfwijze van deze naam. Om zeker te zijn van een correcte spelling werd uiteindelijk overeengekomen het plaatsje Chicken te noemen.
In 1953 werd het stadje opgekocht door een privé onderneming, een kamp voor baggeractiviteiten werd opgericht. De baggermachine Pedro werd in 1959 vanuit Fairbanks hiernaartoe verhuisd en tot 1967 gebruikt om goud uit de kiezeltjes te filteren. Deze manier van goud zoeken was eveneens arbeidsintensief. De machine werkte vooral op stoom, door een houtoven geproduceerd. Het aanbrengen van hout was één van de zwaarste jobs in het kamp. Als tweede had men veel water nodig, om het goud uit de kiezels te wassen. Tijdens de winter bevroren de rivieren, in de warme zomers was water schaars, het overtollige smeltwater in de lente bemoeilijkte op zijn beurt de operatie. Per shift werd de baggermachine door 3 mannen bediend. In het kamp had men extra vakmannen nodig, zoals techniciens, elektriciens, een smid, een klusjesman, een kok, …
Op heden telt het dorp nog 5 permanente inwoners, in de zomer verblijven er een 30-tal mensen in het kader van toeristische activiteiten.
We stoppen in dit veelbelovende oord, om er eens rond te kijken. Het postkantoortje is nog steeds operationeel. Van de weinige andere overgebleven historische gebouwen zien we niet veel, de site is enkel toegankelijk onder begeleiding van een gids. We kijken even wat dichter, maar wat we zien trekt ons niet echt aan.
Pedro is echter een indrukwekkende baggermachine, die boven het terrein uittorent. Dat ze niet meer wordt gebruikt is duidelijk, vogels hebben er massaal hun nesten aan bevestigd. Leuk om zien.
Enkele winkeltjes en cafeetje hebben de oude stijl behouden. Het is er leuk om rond te kijken. Grappig is het open toilet op skilatten, dat lijkt op een draagstoel.
Walker Fork
We vervolgen onze weg en komen stilaan in een mooiere omgeving terecht. Dit gebied wordt doorsneden door een netwerk van riviertjes, niet voor niets een paradijs voor gouddelvers.
Gedurende enkele kilometers volgen we de Walker Fork. De rivier kronkelt beneden ons, in een mooie diep uitgesleten bedding. Voorbij de brug over deze stroom, volgen we verder een zijriviertje, de Wade Creek. Hier overnachten we en krijgen het bezoek van een prachtige vos.
Eagle
Aan Jack Wade Junction slaan we linksaf en rijden verder op het minder bekende stuk van de Taylor Highway. Nog zo’n 100 km onverharde weg tot het dorpje Eagle aan uiteinde van de weg. Het smalle kronkelbaantje slingert vaak langs ravijnen op en neer, Highway is een groot woord hiervoor. We rijden tweemaal de bergen over, dalen terug af tot beneden in de vallei, overbruggen enkele keren hoogteverschillen van +/- 950 meter. Af en toe volgen we op grote hoogte de loop van meanderende stroompjes. Op een hoogvlakte, waar uitzichten mijlenver reiken, gaan de bossen over in toendra begroeiing. De voertuigen die we tegenkomen op deze weg, kunnen we op onze twee handen tellen.
Eagle, gelegen aan de oever van de Yukon rivier, ontstond als kleine handelspost in 1873, uitgebaat door Leroy McQuesten, Arthur Harper en Alfred Mayo. De goederen werden aangevoerd door houten rivier stoom-raderboten. Hier konden de oorspronkelijke Athabaskan bewoners hun waren uitwisselen voor gereedschappen. Kort na de ontdekking van goud in de regio (anno 1886) stuurde Harper een brief aan zijn collega McQuesten in San Francisco, met de vraag om meer goederen te sturen. Hij richtte nog een tweede handelspost op aan de monding van de Fortymile rivier in de Yukon. Daar ontstond het levendige stadje Fortymile, enkel over water te bereiken.
Naar aanleiding van de brief, werd het nieuws rondverteld. De goudkoorts ontstond, Eagle groeide tot een dorp met alle nodige voorzieningen, zoals postkantoor, ziekenhuis, school, douanekantoor, gevangenis, gerechtsgebouw, allerhande winkels en dienstverlening, bars en saloons, ….
Wanneer de Klondike goudrush ontstond in 1896, na een valse melding over een grote goudvondst daar, trokken vele van de goudzoekers naar de Canadese Yukon provincie om er hun geluk te gaan zoeken. Hiervan keerden later een aantal teleurgesteld terug, ze bleven in Eagle wonen, omdat ze van het leven in deze regio waren gaan houden.
Eagle werd pas echt belangrijk in 1897, toen het US leger hier Fort Egbert oprichtte. Van uit deze grenspost werd de orde gehandhaafd tijdens de periode van de Klonkide goudkoorts, smokkelen werd aan banden gelegd. Men kreeg hier in 1900 eveneens als opdracht de eerste telegraaflijn in Alaska aan te leggen, die de verbinding verzorgde tussen Dawson City (Canada), Valdez (US) en Seattle (US, lower 48). Hiermee kon men vanaf 1904 berichten zenden naar en ontvangen vanuit de rest van de US in 5 dagen tijd, voor 0,56 USD per woord. Het ijs op de Yukon rivier gedurende 6 maanden in de winter, maakte deze plaats onbereikbaar. Voedselvoorraden voor de 157 soldaten werden ’s zomers gestockeerd in één van de grote houten fortgebouwen. In augustus 1911 verlieten de laatste US troepen Fort Egbert. Tot de officiële sluiting in 1925 werd het enkel nog bemand door een kleine detachering.
In 1898 telde het dorp zo’n 1700 inwoners, die woonden in een 500-tal houten cabines en tenten. In 1905 werd het plaatsje Eagle gebruikt als uitvalsbasis door Noorse poolreiziger Roal Amundsen, voor zijn ontdekkingstochten in het noordpoolgebied.
We komen vroeg aan in het aangename, ingeslapen dorpje. Momenteel zijn er nog permanent een 100-tal inwoners. Eerst begeven we ons naar het museum (vroegere courthouse). Daar vertrekt juist de gids, die een rondleiding langs enkele oude panden verzorgt. Zelf verkiezen we alleen rond te wandelen, op ons eigen tempo, met een plannetje en beschrijving van de panden. Enkele oude panden zijn mooi bewaard, de stijl van sommige gebouwen verwondert ons, maar op oude foto’s zien we dat ze authentiek zijn.
Het oude Fort Egbert ligt op een uitgestrekt grasterrein met mooie wilde bloemen, aan het einde van een landingsbaantje voor kleine vliegtuigjes. De gebouwen zijn als musea ingericht, interessant om te bezoeken.
We wandelen naar de waterkant, waar we genieten van het uitzicht op de mooie Yukon River die hier een brede bocht maakt langs een hoge steile rotswand. De rivier is zo’n 200 dagen per jaar bevroren. In 2009 vond hier een natuurramp plaats, toen in de lente het ijs begon te smelten. Er waren nog teveel ijsschotsen, die samen met het snel stijgende water het dorpje Eagle overstroomden. Vele (historische) gebouwen werden vernield.
Top of the World Highway
Wanneer we opnieuw bij Jack Wade Junction aankomen, rijden we verder richting Canada. Dit is de Top of the World Highway, die ons steeds hoger brengt … Boven aan de grens, op 1.258 meter hoogte hebben we een weids uitzicht over beboste valleien. Hier leven kariboes en wolven, doch wild zien we niet.
OVERNACHTINGEN:
ALASKA HIGHWAY – TANANA RIVER (ZUIDEN VAN TOK)
Coördinaten: 63.317333 – 142.660350
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 4/5
COMMENTAAR:
Rustige open plek in het bos, aan het einde van een kort zandweggetje. Niet ver van de Tanana River. Een voorzieningen.
Minpunten: /
TAYLOR HIGHWAY – WALKER FORK
Coördinaten: 64.083495 – 141.604604
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 4/5
COMMENTAAR:
Rustige open plek langs een rivier, waar ooit een werf is geweest, waarschijnlijk voor het aanleggen van de weg of de nabijgelegen brug. Niet ver van de weg, doch er rijden amper voertuigen.
Minpunten: /
EAGLE – LANGS TAYLOR HIGHWAY
Langs de Taylor Highway, tussen Jack Wade Junction en Eagle, zijn niet zeer veel vrije kampeer mogelijkheden. We willen vlak voor Eagle overnachten, om vroeg in het plaatsje te zijn en wat tijd te kunnen doorbrengen.
Coördinaten: 64.726542 – 141.260534
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 2/5
COMMENTAAR:
Rustige open plek in het bos, langs een riviertje, aan het einde van een kort zandweggetje. Geen voorzieningen.
Minpunten: Zeer kleine plaats, we kunnen amper draaien. Enorm veel vliegen. Geen uitzicht.
EAGLE – MISSION ROAD
Coördinaten: 64.781432 – 141.150936
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 3/5
COMMENTAAR:
Parkeerterrein langs de straat die de rivier volgt naar Eagle Native Village, net voorbij de luchthaven. Zicht op de rivier en in de verte op Eagle dorp. Zeer rustig. Geen voorzieningen.
Minpunten: Zichtbaar van op de weg en van het dorp.
TAYLOR HIGHWAY – MILE 123
Coördinaten: 64.416303 – 141.382441
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 4/5
COMMENTAAR:
Rustig plaatsje langs de weg, op een grasheuvel. Beperkt uitzicht op de omgeving. Geen voorzieningen.
Minpunten: Zichtbaar van op de weg, al rijden er amper voertuigen voorbij.
TAYLOR HIGHWAY – MILE 105
Coördinaten: 64.227377 – 140.416752
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 5/5
COMMENTAAR:
Rustige plaats op een graspleintje, niet ver van de weg. Mooie omgeving. Geen voorzieningen.
Minpunten: Beperkt zichtbaar van op de weg, waar amper voertuigen rijden.
GEREDEN TRAJECT:
Tok – Tanana River, 17 km.
Alaska Highway, AK2
Rustige weg door een bosomgeving. Hier ligt de weg zeer goed.
Tanana River – Tetlin Junction – Chicken – Wade Creek (Walker Fork), 141 km.
Alaska Highway, AK2 – Taylor Highway, AK5
Zeer rustige, heuvelachtige route doorheen een bosgebied. De weg is verhard tot iets voor Chicken, ligt er redelijk goed bij. Daarna is het een vrij goeie onverharde weg.
Wade Creek – Jack Wade Junction – Eagle (enkele km ervoor), 116 km.
Taylor Highway, AK5
Mooie rustige route doorheen een bosgebied, langs riviertjes, over hoogtes met taiga begroeiing. Ietwat eentonige route. De onverharde weg blijft goed tot Jack Wade Junction. Vanaf daar ligt hij er minder goed bij, zeer stoffig, met vele putten, diepe sporen, dikke lagen kiezels. Het is een smalle weg die vaak langs afgronden kronkelt. Al bij al goed te doen, maar het tempo ligt wat lager. Er wordt aan gewerkt.
Eagle – Taylor Highway, mile 123, 64 km.
Taylor Highway, AK5
Terugweg van Eagle over dezelfde onverharde weg, dit gedeelte van de highway ligt er iets beter bij dan de rest.
Taylor Highway, mile 123 – mile 105, 29 km.
Taylor Highway, AK5
Terugweg van Eagle over dezelfde onverharde weg.
Taylor Highway, mile 105 – Jack Wade Junction – Grens US, Alaska / Canada, Yukon, 40 km.
Taylor Highway, AK5 – Top of the World Highway
Minder goed deel van de Taylor Highway. De Top of the World Highway tot aan de grens is een mooi verharde weg, die zeer goed ligt. Klimt tot 1.258 meter hoogte.
EXCURSIES:
CHICKEN
Klein historisch dorpje, met een postkantoortje, enkele oude huisjes en een immense soort baggermachine, waarmee men goud uit kiezels zeefde. Het oude dorpje, waar een befaamd oud schoolgebouw zich bevindt, is niet toegankelijk zonder gids. De omgeving is mooi, de baggermachine is indrukwekkend, voor de rest vinden we het hier nogal toeristisch en weinig zeggend. Leuk is de grote kip die bij een paal met afstanden naar kippengerelateerde locaties staat.
Hier bevinden zich twee campings, twee benzinestations, enkele winkeltjes en eethuisjes. Alles voor het toerisme !
SCORE: 3/5
INKOM: N.v.t.
De baggermachine en het schoolgebouwtje zijn te bezoeken met gids, geen idee wat men hiervoor aanrekent.
PARKING:
Bij de campings en commerciële zaken.
LOCATIE:
Langs Taylor Highway, Mile 66.
EAGLE
Historisch dorp met een aantal oude panden en een fort, gelegen aan de mooie Fortymile river. Zeer rustig en aangenaam om rond te wandelen. Dagelijks wordt een rondleiding gedaan langs de oude panden, waarschijnlijk interessant om zo in een aantal gebouwen binnen te geraken. Zelf doen we deze niet, maar kunnen in het fort de gebouwen bezoeken, omdat de gids daar juist is en de deuren open zijn.
Hier is benzine/diesel verkrijgbaar, tegen zeer hoge prijs.
Logies: BLM camping, hotelletjes, o.a. het grote, zeer recente en lelijke gebouw aan de waterkant.
TIP: gratis WIFI aan de bibliotheek.
SCORE: 4/5
INKOM: N.v.t.
Rondleiding: 7 USD pp., start dagelijks om 9 u aan het courthouse (First street / Berry street).
Museum: In de documentatie wordt vermeld dat het museum open is ’s ochtends tot 11 u, doch dit blijkt niet zo te zijn. De gids die om 9 uur met zijn rondleiding start, sluit op dat moment de deuren van het gebouwtje. Jammer.
Fort Egbert: Hetzelfde geldt voor het fort, de gebouwen zijn allen ingericht als museum, doch de deuren worden enkel geopend wanneer de gids er passeert. We hebben het geluk er juist op dat moment te zijn en kunnen zo toch naar binnen.
Toerismekantoor: bevindt zich in de bibliotheek, is gesloten.
Mogelijks zijn deze gebouwen wel geopend in de zomermaanden, wanneer er meer toeristen langskomen.
PARKING:
We parkeren aan de bibliotheek (2nd street / Amundsen street).
Ook mogelijk aan het BLM visitor center, langs de waterkant, uiterst links in het dorp.
LOCATIE:
Aan het einde van de Taylor Highway, mile 160.
