Reisverhaal «North Carolina, Blue Ridge Parkway – deel 2»
Noord Amerika 3
|
Verenigde Staten
|
0 Reacties
28 December 2017
-
Laatste Aanpassing 28 Januari 2018
28 december 2017
Traject: Waynesville – Blue Ridge Parkway: Devils Courthouse, Elk Pasture Gap – Candler
Blue Ridge Parkway
Sinds de sneeuw 3 weken geleden, zijn nog steeds grote stukken van de Blue Ridge Parkway afgesloten. We willen toch nog een eindje op deze mooie weg rijden, zoals gepland.
Het hoogste punt van de weg ligt op 1.843 meter boven zeeniveau, dit is niet bereikbaar momenteel. Niets aan te doen, we zullen tevreden moeten zijn met de gedeeltes van de weg die open zijn. Vlakbij Waynesville passeert de parkweg, doch hier staan we voor een gesloten poort, zoals we deze ochtend op de Blue Ridge Parkway website hadden gezien.
Via een smal baantje klimmen we op naar de weg, een eindje meer noordelijk. Bij Devils Courthouse kunnen we deze oprijden. Hier genieten we opnieuw van de zo typische mooie uitzichten op de vallei met blauwe schijn. We bereiken een hoogte van 1.701 meter, wat hoger is dan het hoogste punt van de weg doorheen Great Smoky Mountains NP. Ook in deze omgeving is niet echt sneeuw te zien, we blijven ons afvragen waarom men nog altijd stukken van de weg afsluit … die ligt er volledig droog bij.
Vandaag rijden we door enkele korte rotstunnels, die gelukkig hoog genoeg zijn voor onze Manga. Bij Graveyard Fields genieten we van een prachtig uitzicht over graslanden. We aarzelen om hier een wandeling te maken, langs een kreek en watervallen. Het is zeer koud, de voorbije dagen hebben we veel gewandeld, we beslissen het vandaag rustig te houden en rijden verder.
Langs de weg passeren we overal rotswanden, die bekleed zijn met gordijnen van ijspegels. Prachtig om zien. We passeren Mount Pisgah en komen al vlug bij Elk Pasture Gap, waar we opnieuw voor een bareel staan.
Hier moeten we weerom de weg verlaten en afdalen naar de vallei. Zoals steeds, een grote omweg. Dit is echt niet leuk, want de weg is hier slechts over een stuk van 4,6 km gesloten … dat kleine eindje zouden ze toch ook kunnen ijsvrij maken. Als er überhaupt ijs ligt, we twijfelen er sterk aan!
Een smalle, zeer steile en bochtige bergweg brengt ons door het bos naar beneden. Deze weg wordt afgeraden aan grote voertuigen. Het alternatief is een heel eind terugkeren, daar hebben we geen zin in. Beneden vinden we een kleine parking in het bos, waar we de nacht zullen doorbrengen.
Eenmaal het donker is, zien we door ons dakvenster boven het bed, op de bomen boven ons groene plekjes oplichten. Het lijken vuurvliegjes, doch veel groter. Wellicht een ander soort insecten.
Blue Ridge Parkway: conclusie
Verderop kunnen we nog één stuk van de Blue Ridge Parkway rijden, dat momenteel open is. Doch we beslissen dat het niet meer de moeite loont om opnieuw naar de parkweg op te klimmen en een stuk verder weer af te dalen. Telkens zijn dit lange omwegen, met grote hoogteverschillen. Het gedeelte dat open is, kan enkel bereikt worden via een kruisende weg ergens middenin, dat wil zeggen dat naar beide richtingen heen en weer moet gereden worden.
We houden het aldus voor bekeken!
De Blue Ridge Parkway is een mooie route, aansluitend op Shenandoah NP in het noorden en Great Smoky Mountains NP in het zuiden. In totaal gaan deze drie parkwegen gedurende 975 km over bergkammen. Van noord naar zuid vinden we het traject steeds mooier worden. Doch het blijft vrij eentonig, overal hebben we gelijkaardige uitzichten op de valleien rondom. Hier en daar zijn de gebouwtjes van oude bewoning te bewonderen, ook daar is niet veel variatie in te vinden. We hadden er meer van verwacht.
Misschien is de winter hier een de reden voor, veel te bezoeken plaatsen langs de weg zijn gesloten. We veronderstellen dat deze omgeving totaal verschillend is tijdens de bloeiperiode van de vele rododendrons of wanneer de bomen hun herfstkleuren dragen. Al bij al een mooie weg om te rijden, zeker voor wie toch deze richting uit gaat.
OVERNACHTINGEN:
PISGAH – NATIONAL FOREST
Coördinaten: 35.458286 – 82.735675
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 4/5
COMMENTAAR:
Parking aan het begin van het National Forest, langs de wegkant. Picknickshelter met tafels en banken, vooraan in het bos. Droge toiletten. ’s Avonds en ’s nachts zeer rustig.
Aan het begin van de weg door het National Forest staat een bord, dat langs de weg zelf geen kampeermogelijkheden zijn. Ook in enkele gravel zijstraatjes zouden er amper mogelijkheden zijn. Langs de weg is inderdaad geen mogelijkheid. We zien geen zijweg waar we met de camper in kunnen rijden, ze zijn zeer smal, met te lage boomtakken.
Minpunten: Zichtbaar van op de weg.
GEREDEN TRAJECT:
Waynesville – Route 215 – Blue Ridge Parkway: mijl 423, Devils Courthouse à mijl 406, Elk Pasture Gap – Candler, 96 km
Er zijn slechts een beperkt aantal stukken van de Blue Ridge Parkway open, na de sneeuwval van 3 weken terug. Willen we deze rijden, dan moeten we telkens via smalle baantjes op en neer naar de kam rijden. In Waynesville passeert de parkweg, doch is deze afgesloten. We volgen route 215 ernaartoe, dit blijkt een prachtig traject te zijn, dat over een smalle bochtige weg opklimt. De parkweg is helemaal sneeuw- en ijsvrij, een mooi stuk, dat hoger opklimt dan de weg door Great Smoky Mountains NP, we rijden over 1.701 m.h. Aan Elk Pasture Gap is de weg opnieuw gesloten. Enkele rotstunnels zijn 13’6” hoog. Weg n° 151 daalt af naar de vallei, door Pisgah National Forest. Zeer smalle bochtige weg, die steil afdaalt, met hele schuine bochten, niet geschikt voor trucks. Leuke weg om te rijden, doch de ganse tijd in dicht bos.
EXCURSIES:
BLUE RIDGE PARKWAY
Zie hiervoor, verhaal: Virginia – North Carolina: Blue Ridge Parkway.
