Reisverhaal «Kenai peninsula 1»
Noord Amerika 1
|
Verenigde Staten
|
0 Reacties
21 Juli 2015
-
Laatste Aanpassing 01 Augustus 2015
Traject: 21 –25 juli 2015
Anchorage – Girdwood – Portage – Hope – Coopers Landing – Kelly Lake – Soldotna – Kenai – Nikiski
We verlaten Anchorage en volgen de Seward Highway richting zuiden. Zo rijden we Kenai Peninsula op, een groot schiereiland dat heel wat te bieden heeft. Onderweg stoppen we aan een uitzicht, waar kans is om Beluga walvissen te spotten. Deze laten zich echter niet zien.
Een zijweg brengt ons naar Alyeska, het grootste skioord van Alaska. Via een kabelbaan geraakt men boven, waar een aantal pistes worden bediend met zetelliften. In de zomer kan men er wandelen. Over het skioord zijn we echter niet onder de indruk, in de Franse Alpen zijn we veel meer gewend.
In de recente dorpskern van Girdwood stoppen we bij een wasserette, waar we tijdens het wassen van het internet gebruik kunnen maken. Mooi meegenomen. Nadien blijven we in de rustige straat overnachten, er staan nog twee andere campers. Een beetje onwennig zo in een dorpsstraat, maar het is rustig en we worden niet weggejaagd …
’s Ochtends vroeg horen we een geluid, kijken door ons raampje en zien een zwarte beer de vuilnisbak van de wasserette omkieperen en doorzoeken. Vlug nemen we onze camera, maar een auto die passeert doet de beer wegvluchten. Kort nadien horen we honden blaffen en zien de beer weglopen tussen de huizen.
We volgen de onverharde Crow Creek road tot op het einde. Hier begint een mooi wandelpad tot op de Crow Creek pass, met uitzicht op de Raven Glacier. Een vrij lange wandeling, het zou de activiteit van de dag worden. We twijfelen en beslissen dat we deze zullen overlaten, zo kunnen we nog een eindje opschieten op het Kenai schiereiland.
We stoppen even bij de Crow Creek Mine, waar enthousiaste mensen goud aan het pannen zijn. Ze geloven er echt in. Verder vertrekt de Winner Creek trail, een boswandeling met ‘handtram’. Dit is een één persoonsbakje dat aan kabels bevestigd is om een rivier over te steken, men moet zelf aan de kabels trekken om de overkant te bereiken. Ook hier zouden we enkele uren zoet mee zijn, we houden ons bij onze beslissing en rijden verder. Tot we ineens een enorme eland voor ons op de weg zien staan. Het dier is wellicht even hard geschrokken als wij onder de indruk zijn van zijn grootte en vlucht het bos in.
Bij het Chugach Mountain Park ranger visitor center informeren we ons over de regio, waarbij we een aantal wandelmogelijkheden bekijken.
Eenmaal terug op de Seward Highway, genieten we opnieuw van de prachtige uitzichten op de Turnaround Arm. Aan het einde van de fjord, verlaten we de grote weg. De rustige Hope Highway keert terug langs de overkant ervan. Voor we het dorpje Hope bereiken, vinden we een klein idyllisch verlaten strandje, waar we kunnen overnachten in alle rust. Wanneer ’s avonds het tij in sneltempo opkomt, is het wel even spannend … ook al hebben we goed bekeken hoe ver de waterlijn van het vorige hoogtij afgetekend is. Net als verwacht stopt het water een tweetal meter voor onze wielen.
In de Cook Inlet, waarvan de Turnaround Arm het einde vormt, kent men getijde verschillen die horen tot de grootste ter wereld, met gemiddelden van 5,5 meter en uitschieters tot 7,3 meter. Bovendien komen de getijden zeer snel op.
Hope zelf bestaat uit niet meer dan een aantal huizen en een kerkje, in de bossen langs de baan. Aan het einde van de weg bevindt zich een camping, hier vertrekken twee wandelingen. Omdat het bewolkt en regenachtig is, kiezen we voor de langste van de twee, die langs de rand van de fjord verdergaat. Hier hopen we mooie uitzichten op het water en de bergen aan de overkant te hebben. De kortere wandeling klimt 1.200 meter steil omhoog, gedeeltelijk over rotsen waar handen en voetenwerk aan te pas komt.
We duiken een prachtig diepgroen, dicht bos in, dat wordt opgefleurd door rode bessenstruiken. Niet veel verder, zien we enkele vrij verse berenuitwerpselen liggen op het pad. Een beer zien we niet. Al babbelend en op onze hoede wandelen we verder. Uiteindelijk stelt de wandeling ons wat teleur, want we blijven wandelen tussen dichte, weliswaar mooie bossen. Uitzichten op de fjord zijn er niet. Na een ontmoeting met Sofie en Luc, een Belgisch koppel met twee kindjes, doet de regen ons terugkeren. Wat we helemaal niet erg vinden.
We keren terug langs de Hope Highway tot op de mooie Seward Highway, die we verder volgen tot aan de kruising met de Sterling Highway. In Cooper Landing,een klein dorp, stoppen we even op een parking. Een aantal toeristen zijn ijverig goud aan het pannen. De streek richt zich vooral naar vissers, ook sportievelingen kunnen hier hun hart ophalen met raften op de fel pastelblauwe Kenai River en de Russian River. Wanneer we bij de kruising komen met het lange afstandswandelpad Resurrection Trail, dat Hope met Seward verbindt, is de regen opgehouden. We wandelen een eindje het mooie bospad op.
Nadien komt van wandelen niet veel meer, het begint fel te waaien en regent onophoudelijk. We vinden een mooi, rustig kampeerplekje aan de rand van Kelly Lake, waar we de 7 meren wandeling kunnen maken, mocht het morgen droog zijn.
In Soldotna, een grotere plaats, kruisen we opnieuw de ongelooflijk blauwe Kenai River. Aan het toerismekantoor wandelen we over een houten pad tot aan de oever van de rivier. Vliegvissers staan in het water met hun hengel te werpen, regelmatig wordt een zalm van formaat bovengehaald. Veel van die vissen worden onmiddellijk losgehaakt en vrijgelaten. Er zijn strenge regels, slechts bepaalde soorten zalm mogen behouden worden. Een man kuist zijn vangst aan de rand van de rivier, grote zalmen met felrode kleur. Om te watertanden … neen hij mag ze niet verkopen, daar staan hoge boetes op.
Het Kenai National Wildlife Refuge Visitor Center is nieuw sinds deze zomer. Zoals vele van die bezoekerscentra brengen ze een interessant programma. Vandaag vertelt een ranger over de beren in de omgeving. Nadien wandelen we over de aangelegde paden naar een meer en door het bos. Vandaag werd hier een zware beer gezien, vermelden bordjes aan het begin van de wandeling. Op onze hoede en luid babbelend gaan we verder. Op het pad zien we beren uitwerpselen en duidelijk de grote pootafdrukken. Maar de beer is nergens te bespeuren, dat is maar goed ook.
Gedurende de laatste helft van juli begint de grote trek van de zalmen. Na enkele jaren zwemmen ze massaal weg uit de zee, de rivieren op om terug te keren naar hun geboorteplaats. Daar zullen ze op hun beurt eitjes leggen en bevruchten. Eenmaal dit achter de rug, sterven de volwassen zalmen.
De levenscyclus van de zalm is indrukwekkend. Uit 3.000 zalmeitjes resulteren slechts 1.500 visjes. Hiervan groeien er 400 op in zee, gedurende gemiddeld 4 jaren. Dan vangen ze de terugkeer naar hun geboorteplek aan, die slechts door 6 hiervan wordt bereikt, hiervan overleven er maar 2 lang genoeg om te zorgen voor de verder zetting van hun soort.
Dipnetting is een typische manier van zalmvissen, jaarlijks slechts gedurende twee weken (15 – 31 augustus) toegelaten in Kenai. Enkel de inwoners van Alaska krijgen hiervoor een vergunning. Ze mogen per persoon 70 vissen meenemen, wat enorm is, maar zeer goed haalbaar. Het toeval wil dat we juist gedurende de laatste dagen van dit evenement hier aankomen. De drukte onderweg was ons reeds opgevallen, dit weekend komt men hier massaal naartoe vanuit overal in Alaska, immers het is de laatste kans dit jaar.
We maken een wandeling door het oude dorpscentrum van Kenai, bekijken enkele goed bewaarde huizen met een verhaal. Maar wat ons het meeste boeit is de activiteit aan de monding van de Kenai rivier in de Cook Inlet, een grote baai. Op het strand zien we de dipnet vissers van dichtbij in actie. Ontelbare liefhebbers staan in zee met hun reusachtige netten, een diameter van 1,2 meter is geen uitzondering. Ze moeten zich wapenen tegen de hoge golven die op hen inbeuken. De ene na de andere komt het strand op om vlug een reusachtige zalm uit het net te halen. Deze gaat de koelbox in, de visser snelt terug in zee om geen kansen te missen. Boeiend om zien, hier is succes verzekerd.
Vanuit Kenai rijden we de Kenai Spur Highway helemaal af, tot in het Captain Cook State Recreation Area. Daar hebben we een prachtig uitzicht op de Turnagain Arm, met enkele olieboorplatforms en aan de overkant besneeuwde bergen. Mensen komen hier de zonnige dag doorbrengen op het keienstrand. We vinden het jammer dat hier geen wandelmogelijkheden zijn en keren terug tot het dorp Nikiski, waar we een boswandeling maken over een graspad, met als enige hoogtepunt een meertje.
OVERNACHTINGEN:
GIRDWOOD
Coördinaten: 60.963905 – 149.136178
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 3/5
E-MAIL: /
WEBSITE: /
TEL: /
COMMENTAAR:
Aan de rand van het nieuwe Girwood dorpscentrum, schuin tegenover de wasserette. Rustige omgeving met weinig passage.
We doen ondertussen onze was in de wasserette, waarbij we gratis internet hebben.
Minpunten: Zichtbaar, langs de straatkant.
HOPE
Strandje gelegen net voor het plaatsje Hope.
Coördinaten: 60.929791 – 149.543108
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 5/5
E-MAIL: /
WEBSITE: /
TEL: /
COMMENTAAR:
Klein strandje aan de rand van de Turnagain Arm fjord, tussen hoge rotsen en met zicht op de bergen aan de overkant. Weg van de Hope Highway, een rustige weg. Het korte bosweggetje leidt aan de twee uiteinden naar de weg.
Minpunten: /
KELLY LAKE
Coördinaten: 60.520907 – 150.388797
PRIJS: Gratis.
SCORE: 5/5
E-MAIL: /
WEBSITE: /
TEL: /
COMMENTAAR:
Kampeerparking aan de rand van een mooi meer, voorzien van toiletten. Hier vertrekt een wandeling naar andere meren.
Gelegen op het einde van een zijweg van Sterling Hwy. Een tweede iets kleinere kampeerparking is gelegen aan Peterson Lake, op het einde van het andere weggetje dat van dezelfde zijweg afslaat.
Minpunten: /
KENAI – WALMART
Coördinaten: 60.563159 – 151.244323
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 3/5
E-MAIL: /
WEBSITE: /
TEL: /
COMMENTAAR:
Ruime Walmart parking, met speciale brede en lange parkeerstroken voor RV’s. Daar wordt gretig gebruik van gemaakt.
Wij zoeken ons een plaatsje aan het andere uiteinde van de parking, want de RV parking is vlakbij de grote koelgroep installatie van de winkel. Deze draait de ganse tijd. Daarbij komt nog het lawaai van de generatoren die de vissers voortdurend aanzetten om hun vis koel te houden. Zeker dit weekend, tijdens de dipnetting periode.
De grote winkel is nieuw, 24 u open, dus ook de toiletten.
Minpunten: Geen WIFI.
SANI DUMP:
Holiday: dumpstation met drinkwatervoorziening achter een benzinestation.
Prijs: gratis.
Mogelijkheid tot opvullen propaanflessen.
Ligging: kruising Kenai Spur Highway met Bridge Access Road
Coördinaten: 60.55762 – 151.241156
GEREDEN TRAJECT:
Anchorage – Alyeska Ski Resort – Girdwood, 69 km.
Seward Hwy, n° 1 – Alyeska Hwy
Mooie route langs de Turnagain Arm, daarna de bergen in tot aan het skioord.
Girdwood – Crow Pass trailhead – Portage – Hope, 99 km.
Crow Creek road – Alyeska Hwy – Seward Hwy, n° 1 – Hope Hwy
De Crow Creek road is een onverharde weg, die eindigt bij het begin van de Crow Pass Trail. Mooie route langs de Turnagain Arm, we verlaten de vrij drukke Seward Hwy en nemen de rustige Hope Hwy. Zo keren we een stuk terug aan andere kant van de fjord.
Hope – Coopers Landing – Kelly Lake, 124 km.
Hope Hwy – Seward Hwy, n° 1 – Sterling Hwy, n° 1
We keren terug over Hope Highway, om opnieuw de mooie Seward Highway verder te volgen tot de afslag naar Homer, via de Sterling Highway. Het blijft een vrij druk traject, vergeleken met onze trip voor we Anchorage bereikten. De omgeving is mooi, bergachtig met meren en de felblauwe Kenai rivier.
Kelly Lake – Soldotna – Kenai, 66 km.
Sterling Hwy, n° 1 – Ski Hill Road – Kalifornsky Beach Road – Kenai Spur Highway
Mooie route, druk door de vele ‘dipnetting’ vissers. Ski Hill Road leidt naar het visitor center ‘Kenai National Wildlife Refuge’ en is een korte onverharde weg.
Kenai – Nikiski – Captain Cook State Recreation Area – Nikiski - Kenai, 102 km.
Kenai Spur Highway
Zeer mooie rustige route door een groene omgeving, langs meren, met mooie uitzichten op de Turnagain Arm en de besneeuwde bergen aan de overkant.
EXCURSIES:
GULL ROCK TRAIL
Wandelpad aan het einde van de Hope Highway, dat langs de Turnaround Arm loopt. De volledige wandeling is 9 km lang (enkel), tenzij men op de camping vertrekt (voertuig kan er enkel worden achtergelaten wanneer men er kampeert), dan is het 8 km enkel.
De wandeling stelt ons wat teleur, al gaat deze door een zeer mooi bos. Na een tijdje wordt dat eentonig, de uitzichten op de fjord die we verwachten, blijven uit. We keren terug wanneer het begint te regenen, na een 3-tal km (enkel).
Een tweede wandeling, Hope Point Trail, slaat af niet ver voorbij de start en klimt naar een bergtop. Over 3 km is het 1.200 meter klimmen, het laatste vrij lange stuk is het steil omhoog klauteren over rotsen. Waarschijnlijk is dit een mooiere wandeling, maar het regenachtige weer deed ons voor de andere kiezen.
SCORE: 3/5
INKOM: N.v.t.
PARKING:
Aan de start van de trail, te bereiken via een wegje dat naar links afslaat 150 m voor de camping op het einde van de weg.
Coördinaten: 60.92724 – 149.66277
ERNAARTOE EN TERUG:
Aan het einde van de Hope Highway.
KENAI NATIONAL WILDLIFE REFUGE – VISITOR CENTER
Een nieuw visitor center, met veel informatie over het natuurgebied. Een ranger geeft uitleg over de beren in de omgeving, dagelijks varieert het programma. We wandelen de korte Keen Eye trail naar een uitzichtplatform aan het Headquarters lake, vervolgens de korte Forest Loop trail en als laatste de 4 km lange Centennial trail door het bos.
SCORE: 3/5
INKOM: N.v.t.
PARKING:
Aan het visitor center.
ERNAARTOE EN TERUG:
Tegenover het toerismekantoor van Soldotna, gelegen langs de Sterling Hwy aan de brug over de Kenai River, de Funny River Road inrijden, onmiddellijk rechtsaf de Ski Hill Road nemen.
KENAI – OUD CENTRUM
In het oude centrum van Kenai staan enkele huizen uit een lang verleden. Een plannetje met uitleg staat in een brochure die bij het toerismekantoor te verkrijgen is. Persoonlijk vinden we het niet zeer bijzonder.
SCORE: 3/5
INKOM: N.v.t.
PARKING:
Aan het toerismekantoor
ERNAARTOE EN TERUG:
Langs de Kenai Spur Hwy.
KENAI – DIPNETTING
Typische methode om op zalmen te vissen die slechts twee weken per jaar wordt toegestaan te Kenai, aan de monding van de Kenai rivier. Enkel inwoners van Alaska krijgen hiervoor een vergunning. Ze komen massaal hiernaartoe, echt boeiend om zien.
SCORE: 5/5
INKOM: N.v.t.
PARKING:
Aan het toerismekantoor.
ERNAARTOE EN TERUG:
Langs de Kenai Spur Hwy.
NIKISKI
Wandeling van 4 km aan de Highschool, over een graspad, door het groen. Op ’t einde zicht op een meertje. Mooie bosomgeving, maar niet echt gevarieerde wandeling.
SCORE: 3/5
INKOM: N.v.t.
PARKING:
Parking van de Highschool.
ERNAARTOE EN TERUG:
Kenai Spur Highway, afslag Nikiski Old Beach Road.
