Reisverhaal «Grensovergang Canada, Yukon – US, Alaska»

Noord Amerika 1 | Verenigde Staten | 0 Reacties 13 Mei 2016 - Laatste Aanpassing 30 Mei 2016

Vanuit de Canadese Yukon provincie, volgen we de Alaska Highway naar Alaska.

Hier gingen we vorig jaar ook reeds de grens over.
Bij het Canadese grenskantoor mogen we gewoon verder rijden, wat gebruikelijk is.

Aan de Amerikaanse kant is strenge controle. Vorige keer troffen we een vrouwelijke douanier, die helemaal niet gemakkelijk was, ze stelde een hele reeks vragen.

We hebben ons dan ook goed voorbereid, weten wat er wel en niet mee mag genomen worden. Althans dat dachten we. Vooral citrusvruchten en vleeswaren vormen een probleem, die hebben we niet bij ons. Voor de rest zijn de regels soepel, met weinig beperkingen wanneer men vanuit Canada komt. Dit is wat er op het internet wordt vermeld, we ondervonden dit reeds aan andere grensposten tussen Canada en de US (Skagway, Abbotsford).

Voor het US grenskantoor moeten we een poosje aanschuiven. Het is ons al duidelijk dat er bij elk voertuig ruim de tijd wordt genomen. Dietmar en Rita, onze Duitse vrienden, staan voor ons in de rij. Twee douaniers gaan hun camper in voor controle. Hun voorraadje hout dat in de bergruimte zit, moeten ze afgeven. Hun US visum loopt nog, ze hebben hiermee geluk, men kan wel wat lastig doen met vraagstelling, meer niet.

Eindelijk is het onze beurt, hout hebben wij niet bij ons, dus dat kan alvast geen probleem zijn. Doch ditmaal wordt er gevraagd naar groenten en fruit. Onze verse voedingsvoorraad is beperkt tot wat we nodig hebben om de enkele dagen te overbruggen, vooraleer we aan een grote winkel komen. Omdat we de richtlijnen op het internet hebben gevolgd, denken we goed te zitten en sommen alles op. Appels en bananen zijn inderdaad geen probleem. Doch onze tomaten moeten we inleveren.

Dit is niet wat op het internet staat, groente die in Canada zijn gekweekt zouden geen probleem mogen vormen, daar hebben we bewust op gelet bij onze inkopen. Doch met deze dame is niet te spreken, ze vindt op alles een antwoord en beweert dat deze tekst verouderd is, dat de regels steeds weer veranderen. We geven dus braafjes onze tomaten af, om verdere problemen te vermijden.

En dan begint ze haar vragen over onze reis af te vuren. Waar we naartoe gaan, hoe lang we willen blijven in Alaska, waarheen we daarna gaan, hoe lang we dan in Canada zullen blijven, wanneer we naar huis terugkeren, de periode die we in de US doorbrachten, wanneer we de laatste keer naar huis terugkeerden. Uiteindelijk heeft ze iets gevonden, we zijn meer dan 1 jaar op het noord Amerikaanse continent. Daar kan ze nog een keertje moeilijk over doen, dat zien we aan haar grijnslach.

Omdat we het 10-jaren visum hebben, mag dit normaal gezien geen probleem vormen. Telkens we de US binnenkomen krijgen we een stempel voor 6 maanden, of langer op verzoek. Deze blijft ook geldig wanneer we het land verlaten en terugkeren voor een verblijf dat eindigt binnen die periode. Vorige keer hadden we het geluk dat deze stempel nog lang genoeg geldig was voor ons verblijf in Alaska. Men moest ons dus binnenlaten.

Doch ditmaal is onze laatste stempel reeds vervallen, moet men ons een nieuwe periode toekennen. Dat zou geen probleem mogen zijn, volgens de geldende reglementen. Maar ook hierbij wil de dame opnieuw tonen dat ze macht heeft. Dat we nooit langer dan de toegekende 6 maanden in de US zijn gebleven telt voor haar niet, ze beweert dat Canada bij de US hoort. We moeten minstens na een jaar het continent verlaten, naar huis terugkeren. Dit hebben we nog nergens gehoord, sommige mensen beweren dat deze regel geldt voor uit Europa ingevoerde voertuigen, maar voor personen is zulke beperking niet bekend.

Uiteindelijk geeft ze ons in plaats van de 6 maanden, waar we recht op hebben, 5 maanden. Geen probleem, we hebben er maximum 1 nodig. Ze geeft als reden op, dat men bang is dat we zullen naar werk zoeken in de US. Dit is belachelijk, maar we discussiëren niet meer en rijden met een slecht gevoel Alaska binnen.

Conclusie: we zullen nooit meer naar Alaska komen via deze grenspost, zonder eerst ergens een US visum te halen dat nog voldoende lang geldig is. Er zijn onderweg mogelijkheden hiervoor, in Skagway of Haines bijvoorbeeld. Dit vraagt een supermooie omweg, die we zeker niet ontzien.

ERNAARTOE
Kluane Lake – Beaver Creek – Grens, 238 km, via Alaska Highway, n° 1

GRENSFORMALITEITEN
Dit grenskantoor doet zeer lastig over meegebrachte voedingswaren en geplande reisschema’s. De vrouwelijke douanier lijkt ons slechts tevreden telkens ze iets kan afnemen en/of weigeren.

Ze blijft zoeken naar punten om moeilijk over te doen. Ze beschuldigt ons dat we niet op het internet hebben gekeken wat we al dan niet mogen meebrengen aan voedingswaren (wat we wel degelijk hebben gedaan, vanuit Canada gelden soepelere regels dan vanuit Mexico, doch zij houdt daar geen rekening mee). Ze weigert ons de 6 maanden toe te kennen waar we recht op hebben, is blij ons te kunnen zeggen dat we maar 5 maanden mogen blijven (maakt voor ons niet uit, we hebben ditmaal slechts 1 maand nodig).

Er is ook een tweede controlepost, vlak na het grenskantoor, op wildproducten uit Canada. Hier vraagt men naar vlees, huiden, tanden, gebeente, … Iets dat vorig jaar niet plaatsvond.

VISUM
Zie verslag ‘grensovergang Canada – US, White pass’, dd. 18 juni 2015.

VALUTA
1 EUR = 1,12 USD (Amerikaanse dollar) dd. 16 mei 2016

Overal zijn ATM machines te vinden.
Betalen kan meestal met Credit en/of Debetkaart.