Reisverhaal «California – Death Valley »

Noord Amerika 1 | Verenigde Staten | 0 Reacties 09 Februari 2016 - Laatste Aanpassing 14 Maart 2016

Traject: 09 – 21 februari 2016      

Traject: Pahrump (Nevada) – Amargosa (California) – Death Valley: Dantes View – Twenty Mule Team Canyon – Zabriskie Point – Texas Spring – Furnace Creek – Badwater – Ashford Mill – Mormon Point – Natural Bridge – Devils Golf Course – Artists Drive – Golden Canyon – Furnace Creek Ranch – Harmony Borax Works – Mustard Canyon – Salt Creek – Rhyolite – Beatty (buiten het park) – Death Valley: Titus Canyon – Mesquite Spring – Ubehebe Crater – Historical Stovepipe Well – Mosaic Canyon – Stovepipe Wells – Mesquite Flat Sanddunes – Wildrose – Charcoal Kilns – Harrisburg – Ballarat      

Leuke ontmoeting
Bij ons vertrek naar Death Valley, ontmoeten we Niels en Ranveg uit Denemarken, die met identiek hetzelfde voertuig reizen. Ook zij schaften dit aan in British Colombia, reizen ermee sinds november 2015. Het is leuk om ervaringen uit te wisselen en wordt bijgevolg vlug laat. We spreken af om verder te praten in Death Valley, waar ook zij naar op weg zijn.

Onderweg zien we een leuke slaapplaats en beslissen hier te overnachten. Zo kunnen we morgen reeds een en ander bezoeken voor we bij de eerste camping aankomen.

Death Valley
Het Death Valley Nationale Park is gelegen op de grens van de staten Nevada en California. Met 1.376.000 hectares (=3,4 mio Acres) is dit het grootste nationale park van de US, wanneer men deze in Alaska buiten beschouwing laat. Hier bevindt zich de laagst gelegen plaats van Noord Amerika, op – 85,5 meter t.o.v. zeeniveau, maar ook een top van 3.368 meter hoog.

Drie tot vijf miljoen jaren geleden schitterden in deze, door bergketens omzoomde vallei, diepe meren. De as van vulkaanuitbarstingen, fijn zand en steengruis kwamen daarin terecht. Zo ontstond de bodem van klei, afgewisseld met gevarieerde steenlagen. Toen de grondlaag door seismische activiteit werd opgelicht, vormden zich rotsformaties, waarin grote kloven door hevige regenstormen werden uitgesleten. Vulkanische activiteit zorgde tevens voor heetwaterbronnen en vele mineralen in de bodem, wat het kleurenpalet van de rotsen verklaart.

Het resultaat is een wonderlijke, chaotische omgeving met enorm veel variatie. Ruwe rotsbergen, doorsneden met smalle kloven, omringen een immens droog zoutmeer, hoge zandduinen en oases.

Dit boeiende natuurgebied, gevormd door de verenigde krachten van aardbevingen en water, heeft bovendien zeer veel te bieden qua fauna en flora.
Men telt er 51 diersoorten, 307 verschillende vogels, 36 soorten reptielen, 2 verschillende amfibieën en 5 vissoorten. De meeste dieren komen pas ’s nachts tevoorschijn, wanneer het een beetje koeler is. Wie vroeg opstaat heeft veel kans er enkele te zien, zoals coyotes, kangoeroeratten, slangen, hagedissen, muildierherten, … woestijn schildpadden, rode lynxen, leguanen, kitvossen en dikhoorn schapen worden zelden gespot.
Kleurrijke woestijnbloemen bloeien vanaf februari, doch enkel wanneer het voorafgaande herfst- en winterseizoen voldoende vochtig waren. Tussen twee bloeiperiodes zitten vaak meerdere jaren, soms decennia.
We hebben geluk, tijdens de herfst heeft het overmatig geregend, zelfs gestormd. Daardoor werden wegen vernield, die nog steeds niet hersteld zijn. Maar dit heeft tevens een ‘superbloei’ seizoen tot gevolg, de vorige bloeiperiode vond 12 jaren geleden plaats.

Dit woestijngebied is een van de heetste plaatsen ter wereld. De hete lucht stijgt, maar kan de vallei niet uit door steile rotswanden rondom, daalt opnieuw om verder verhit te worden. Tijdens de zomermaanden meet men gemiddelde dagtemperaturen van 47° C, ’s nachts dalen deze vaak niet onder de 38° C. Als record maximum temperatuur werd hier 57° C opgetekend, in juli. De hoogste temperatuur ooit ter wereld geregistreerd.
Zijn wij blij dat het nu februari en winter is …

Het is niet alleen de heetste plaats in de Verenigde Staten, maar tevens één van de droogste plaatsen ter wereld, met gemiddeld minder dan 5 cm regen per jaar op de valleibodem. Winterstormen komen van over de Pacific Oceaan landinwaarts, maar moeten een aantal bergketens over om Death Valley te bereiken. Telkens ze de bergen overwaaien, koelen ze af, met regen of sneeuw tot gevolg. Vooraleer ze hier aankomen, is de meeste vochtigheid reeds verdwenen. Een jaar zonder regen is geen uitzondering.

Dit uitgestrekte natuurgebied biedt zo’n enorme variatie, dat ons bezoek aan het park wat langer zal uitvallen dan verwacht. Het blijft boeien !

Dantes View
Aan het einde van een stijgende zijweg, komen we bij Dantes View, gelegen op 1.669 meter hoogte. De weg hiernaartoe is enkel open voor voertuigen met een maximale lengte van 7,7 meter. We hebben geluk dat we hier net binnen passen. Op het einde klimmen we met 15 % naar een parking. Hier wandelen we over de bergkammen en genieten van het uitzicht. Diep onder ons bevindt zich het Badwater Basin, een immens droog zoutmeer. Een eigenaardigheid is dat het hoogteverschil hier in totaal 1.755 meter bedraagt. Immers het meer ligt beneden zeeniveau. Tussen de vlakte beneden en het uitzichtpunt hier kent men een gemiddeld temperatuurverschil van 14° C.

Langs het pad zien we enkele kleine paarse bloemen, ook wat struikjes met witte droogbloempjes. Men vertelde ons reeds dat het bloeiseizoen is aangevangen, op lager niveau verwachten we er meer te zien.

Twenty Mule Team Canyon
Toen de meren uitgedroogd waren, bleef een grote zoutvlakte over, waar men borax kon winnen. Doch al vlug vond men in de omringende rotsen eveneens borax, die bij ontginning meer opleverden. Als gevolg werden in de jaren 1880 in dit gebied een aantal borax mijnen uitgebaat. De delfstof werd vervoerd in grote karren, die telkens door 20 muilezels werden getrokken. Dit werd het symbool voor Death Valley, nadat de verkoopsmanager van een mijn zo’n karrenteam als logo ging gebruiken. Deze vervoersmethode werd echter maar 6 jaren gebruikt.

De Twenty Mule Team Canyon is een 4,2 km diepe kloof, gevormd door prachtige gele rotsen. We wandelen hier een eindje in, want de weg is gesloten. Al zouden we dit niet echt een weg durven noemen, het lijkt eerder een droge rivierbedding. Eigenlijk mag je er ook niet te voet in. Als reden wordt opgegeven dat hier ongezonde gassen hangen, die het ademen bemoeilijken.

Zabriskie point
Aan het Zabriskie point hebben we een adembenemend uitzicht op gele, bruine en rode rotsbergen en –kloven. Een wandelpad loopt er tussendoor, tot helemaal beneden in de vallei en maakt een lus. Onze voorkeur is daar de wandeling te starten, we houden liever de inspanning van het klimmen aan het begin.

Deze plaats kreeg de naam van Christian B. Zabriskie (1864 – 1936), vicepresident en algemeen directeur van de Pacific Coast Borax Company. Hij had hier de leiding toen het gebied werd omgevormd van mijnbouw tot toerisme.

Badwater Road
Deze weg loopt door de immense vlakte langs de rand van het zoutmeer, onderaan de rotsbergen. Het is de mooiste toegangsroute tot het Death Valley NP. Doch de baan is gedeeltelijk weggespoeld tijdens hevige regenval in oktober 2015 en nog steeds niet hersteld wanneer wij het park bezoeken in februari 2016. Bijgevolg is de weg gesloten, waar hij over een pas door de bergen het park verlaat.

We rijden deze weg vanuit het hart van het park, tot waar hij is afgesloten. Onderweg zijn vele mooie plaatsen te bezoeken, we stoppen ook vaak langs de wegkant om van het uitzicht te genieten. De overvloedige witte, paarse en overheersend gele bloemen, geven schitterende kleuraccenten aan deze bizarre omgeving.

Even overwegen we de 65 km lange, onverharde parallel weg ‘West side Road’ te rijden, zodat we niet terug moeten keren langs dezelfde baan. Deze weg is enkel geschikt voor voertuigen met hoge ophanging, door de dikke laag los zand. Dus dat mag geen probleem vormen voor ons.
We informeren ons over de toestand ervan, bij mensen die van deze weg afkomen. De weg is breed genoeg voor onze Manga, passeren kan wel eventjes moeilijk zijn. Toch beslissen hem niet te rijden, hij zou niet echt een meerwaarde bieden aan interessante uitzichten. Bovendien vrezen we dat er teveel zout tussen het losse woestijnzand op deze weg zit, nooit goed voor een carrosserie.

Badwater Basin
Een meer dan 520 km² (200 miles²) groot, droog zoutmeer, 60 km (40 miles) lang en meer dan 8 km (5 miles) breed, strekt zich uit in het hart van Death Valley. Bijzonder hieraan is zijn ligging op 85,5 meter onder het zeeniveau (282 ft). Dit is de laagste plaats in Noord Amerika, tevens één van de laagst gelegen plaatsen ter wereld. De Dode Zee, tussen Israel en Jordanië, is de laagste plaats op aarde, met 418 meter (1371 voet) beneden de zeespiegel.

Zoutmeren die zich hier ooit gevonden, werden niet gevormd door zeewater, doch door mineralen die tijdens veelvuldige regenbuien van het rotsgebergte naar de bodem van de vallei stroomden.

Een man die dit gebied in kaart bracht, wou zijn muildier laten drinken. Doch het water van de meren hier bleek ongeschikt door het hoge zoutgehalte, het was slecht water. Of hoe deze zoutvlakte aan zijn naam kwam.

Nu de meren uitgedroogd zijn, blijft hier een schitterend witte zoutvlakte over, die steeds verandert. Nieuwe kristallen worden voortdurend gecreëerd, in grillige vormen. Ook wind en zandstormen maken deel uit van deze evolutie. Af en toe vormen zich tijdelijke meertjes door regen, daarin wordt het zout opgelost, het kristallisatieproces moet opnieuw beginnen.

De bodem hier is niet giftig, enkel zeer zout. Plantengroei, waterinsecten, larven en zeldzame slangen die hier leven vormen het bewijs.

Een pad loopt tot aan de rand van het spierwitte zoutvlakte, we wandelen verder tot we er midden in staan. Onderweg bewonderen we de zoutkristallen, boeiend om zien. De felle zon die op de witte ondergrond schijnt maakt een zonnebril onmisbaar. Een surrealistische omgeving !

Omheen Badwater Basin bevinden zich kleurrijke hoge rotsbergen, een uniek schouwspel. De hoogste hiervan is Telescope Peak, met 3.368 meter (11.049 feet). De hoogte, van de top tot beneden in de zoutvlakte, komt overeen met tweemaal de diepte van de Grand Canyon.
De beklimming ervan is mogelijk tijdens het zomerseizoen, in de winter ligt het pad bedolven onder de sneeuw, alsook de 4x4 weg ernaartoe. Dit zal dus voor een andere keer zijn.
Van de overkant zien we de sneeuw op zijn top liggen, we moeten ons tevreden stellen met dit uitzicht op de berg.

Ashford Mill
Aan de ruïnes van Ashford Mill worden we omringd door een geel bloementapijt. De ruïnes stellen niet veel voor, ooit werd hier het gedolven goud uit de naburige Golden Treasure Mine verwerkt, alvorens het naar de smelterij werd gezonden.

Wanneer we dichterbij gaan kijken, merken we een variatie van verschillende bloemsoorten in witte, gele en paarse kleuren. Hiertussen ontdekken we het prachtige, uiterst zeldzame en bijzonder mooie Desert Five-Spot, een paars kelkje, met onderin 5 bordeauxrode vlekken.

We volgen de Badwater Road verder, tot waar deze is afgesloten. Het landschap hier is bijzonder mooi, jammer dat we het vervolg moeten missen. Dus keren we terug, om onderweg op een aantal andere plaatsen te stoppen.

Mormon Point
In de zoutvlakte groeien verspreid lage struikjes, als molshopen in een tuin, een bijzonder zicht. Hier bereiken we Mormon Point, met mooie rotsformaties in meerdere kleuren.

Natural Bridge
Een slecht onderhouden zandweg leidt ons naar het begin van een diepe kloof, met daarin de zeer hoge, natuurlijk gevormde rotsbrug. De omgeving is prachtig, eenmaal voorbij de brug wordt het zeer rustig, bijna niemand gaat nog verder de kloof in. Na een poosje komen we aan een bijzonder mooie versteende waterval, met paarse en witte tinten. We beklimmen deze en wandelen verder. Kruipen onder een enorme ronde rots door die tussen de wanden van de kloof is gekneld. Wat verder staan we aan een loodrechte wand … hier stopt onze wandeling, we kunnen er niet op.

Devils Golf Course
Aan de zuidrand van Badwater Basin bevindt zich een bizar gevormd zoutveld. De kristallen stapelen zich hoog op en vormen rotsachtige ruwe brokken, die voortdurend veranderen. Omdat hier zelfs een beduveld iemand geen golf kan op spelen, werd de naam Devils Golf Course gekozen om deze plaats aan te duiden.

We wandelen er een eindje tussenin, hopen mooie onbeschadigde zoutkristallen te vinden. Het is opletten voor de scherpe randen van het als rotsen versteende zout en de diepe kloven ertussenin. Zeer bijzonder en verduveld mooi !

Artists Drive
Een smalle zijroute van de Badwater Road loopt tussen kleurrijke rotsen door, het lijkt wel een schilderspalet. De kleuren zijn anders dan deze die we eerder tegenkwamen, hier zien we vooral bruintinten en kopergroen. Op sommige plaatsen lopen deze kleuren als messcherpe lijnen speels golvend over de hoge rotsen, elders zijn het vlekken op de hellingen. Of hoe kunstig de natuur met kleuren kan spelen, niet zomaar kreeg deze weg de naam Artists Drive.

Een informatiebord vertelt ons meer over de samenstelling van de minerale rotsen, of hoe deze kleuren tot stand kwamen. Hier bevat de omgeving ijzer, aluminium, magnesium, titanium, … maar geen koper, ondanks de kleur. Deze wordt gevormd door rode hematiet en groene chloriet.

Wanneer de smalle weg terug afbuigt naar de hoofdbaan, dalen we steil af door een smalle bochtige rotskloof. Dit is de reden dat voertuigen langer dan 7,7 meter zijn verboden op deze weg. Opnieuw hebben we geluk dat onze Manga niet zo lang is.

Golden Canyon
Tijd voor een stevige rondwandeling. Eerst gaan we door de Golden Canyon, die zijn naam dankt aan de felgele kleur van de hoge rotskloof. Het is hier zo mooi, dat we niet weten waar eerst te kijken.

Aan het einde van deze kloof volgen we de afslag naar Red Cathedral. Dit is een zeer brede, hoge loodrechte wand, in dieprode kleur. Het lijkt wel of er reusachtige orgelpijpen zijn in uitgehouwen. Het pad loopt door een gele kloof, die steeds smaller wordt, op het einde is het klauterwerk langs de wand omhoog. Halfweg de wand komen we op een klein platform uit, hier kunnen we niet meer verder, we staan voor een verticale rotsmuur. We draaien ons om, slaken een zucht wanneer we plots het onverwacht mooie schouwspel diep onder ons zien. Als hoge duinen golvende rotshopen, waardoor een lijnenspel slingert in bruintinten.

Eenmaal we terug de Golden Canyon bereiken, nemen we de afslag naar Gower Gulch, om de rondwandeling te maken. Via een pad over de gele rotsen, klimmen we steeds hoger, tot aan de voet van Manly Beacon. Deze enorme diepgele rots steekt als een mijter boven het landschap uit. Achter ons zien we opnieuw de rotsduinen. Het is een adembenemend mooie wandeling.

Dan volgt de afdaling naar een andere kloof, de Gower Gulch. Hier volgen we het pad door een droge rivierbedding, tussen de hoge wanden van de kloof, die bij elke bocht smaller wordt. De kleuren zijn opnieuw anders, bruin met veel kopergroene tinten ertussen. We eindigen met een steile afdaling tussen de rotsen, tot we voor een diep uitgesneden zandkloof staan. Daarna gaan we nog een eindje over een vlak pad, om terug bij de parking uit te komen.

Zwemmen
Na een stormachtige avond, volgt een dag met 32° C. Tijd voor ons om afkoeling op te zoeken, dus we gaan zwemmen. Op het domein van Furnace Creek Ranch bevindt zich een aangenaam openlucht zwembad, gevoed door natuurlijk bronwater. Het wordt omringd door ligstoelen, al dan niet in de schaduw. Heerlijk om een uurtje te relaxen, wat te socializen en te lezen.

Harmony Borax Works
Nadat we het zuidelijke deel van het park hebben gezien, verlaten we onze uitvalsbasis te Furnace Creek, richting noorden. Al vlug komen we aan de afslag naar Harmony Borax Works.

Omdat het transport vrij duur was, werd in 1882 beslist ter plaatse een raffinaderij te bouwen, zodat men enkel het pure zout nog moest vervoeren en niet het afval. Chinese arbeiders werden in San Francisco aangeworven, om hier Borax te komen ontginnen. Hun salaris bedroeg 1,3 USD per dag, waarvan hun logement en het eten dat ze in de Borax winkel kochten, werd in mindering gebracht.

‘20 mule teams’ werden ook hier ingezet voor het vervoer naar de spoorweg, 265 km door de woestijn. Zo’n team trok een lading van meer dan 33 ton. Waarbij 4.500 liter drinkwater hoorde, noodzakelijk om de woestijn te kunnen doorkruisen. De karrenwielen hadden een diameter van 2,1 meter, de ganse vervoerseenheid was 55 meter lang.

Er resten nog wat overblijfselen van de oude Boraxraffinaderij (1883 – 1888), waar de eerste Borax verwerking in de omgeving gebeurde. De ruïnes en een oude trein bevinden zich in een zeer mooi landschap, aan de rand van een groot zoutveld.

Borax, ook wel eens het witte goud genoemd, was het meest winstgevende mineraal en bracht merkbaar meer op in deze vallei dan de goud- en zilvermijnen.

Mustard Canyon
Aan Harmony Borax Works rijden we verder over de onverharde zijweg, die ons door de smalle Mustard Canyon brengt. De prachtig gele kloof, met witte zoutkristallen op de wanden, ligt er verlaten bij. Aan het einde van de kloof, komen we terug op hoofdweg uit.

Salt Creek
Opnieuw brengt een onverharde weg ons naar een interessante plaats. Een smalle zoutkreek loopt hier door de vlakte, waardoor een oase wordt gevormd. In piekperiodes, tijdens de winter en lente seizoenen kan dit stroompje meer zoutgehalte bevatten dan de zee. Piepkleine visjes, Salt Creek Pupfish genoemd, schieten snel door het heldere water, leuk om zien.

Water betekent leven, wilde dieren vinden hier hun thuis. Doch we zien enkel wat salamandertjes. Zoals elders in de woestijn, blijven de meeste dieren tijdens de hete dagtemperaturen in hun holen en komen pas ‘s avonds tevoorschijn.

Rhyolite Ghost Town
Nadat we het park uitrijden, komen opnieuw even in Nevada terecht, waar we het historische mijnstadje Rhyolite inrijden. Het werd opgericht in 1905, toen goud werd gevonden in de nabije mijnregio. In 1907 bereikte dit stadje zijn hoogtepunt, met naar schatting 8.000 tot 10.000 inwoners.

In de straten van de stad werden 3 verdiepingen hoge zakenpanden opgetrokken, uit bakstenen en beton. Alle gebouwen werden voorzien van riolering, elektriciteit en telefoon. Banken, kerken, een opera gebouw, hotels, een school, een gevangenis, zelfs een beursgebouw. Drie treinroutes passeerden er. Rhyolite trok dan ook de aandacht van investeerders uit New York en San Francisco. Als bijnaam kreeg de stad ‘Chicago van het westen’. Geen enkele van de mijnen bleek winstgevend. De ondergang van de stad volgde snel na de sluiting van de Montgomery mijn in 1911. Deze hield het langste stand, ze bracht amper 2 miljoen dollar op.

Bij de ruïnes van de grote gebouwen, stellen we ons een zeer levendig stadje voor. Enkele panden zijn interessant om zien. Zo is er het casino dat vrij goed bewaard bleef. Dit bevindt zich in het oude stationsdepot, uit 1909. Van het 3 verdiepingen hoge Cook bankgebouw blijft enkel een skelet over. Alsook van de school, enkele winkels, de gevangenis.

Het goed bewaarde Tom Kelly’s Bottle House uit 1906 is leuk om zien. Alle muren zijn opgetrokken uit lege flessen en beton. Ook het tuintje rondom is speciaal, met zijn oude gereedschappen en het miniatuurstadje met mozaïeken gebouwtjes. Dit familiehuis werd later nog een poosje gebruikt als curiositeiten winkeltje.

Goldwell Open Air Museum is een leuk openlucht museum aan de rand van Rhyolite, waar moderne kunst de natuur ontmoet. Een aantal witte beelden lijken op spoken, ze zijn van ver in het landschap te zien. Dat deze door de Belgische kunstenaar Albert Szukalski werden ontworpen, maakt dat ze ons nog meer boeien. Zijn bijzondere beeldengroep ‘The Last Supper’ (1984) is gebaseerd op Het Laatste Avondmaal van Leonardo Da Vinci. Ook enkele andere Belgische kunstenaars plaatsten hier een werk, zoals de opvallende ’Lady Desert’, een damesfiguur van roze bouwstenen die over de woestijn uitkijkt.

Beatty
Na een week in het Death Valley natuurpark, rijden we even het park uit naar het stadje Beatty, opnieuw in de staat Nevada. Hier willen we een internetverbinding opzoeken en wat boodschappen doen. Dit ingeslapen stadje heeft ons echter niet veel te bieden. Het winkeltje aan een pompstation is het beste wat we vinden, gelukkig hebben we nog wat etensvoorraad. Na wat moeite, vinden we uiteindelijk een internetverbinding in een casinorestaurantje.

Enkele kilometers buiten de bebouwde kom, zoeken we een rustig slaapplaatsje op in de natuur. Morgen rijden we opnieuw het Death Valley National Park in, om het noordelijke deel te gaan verkennen.

Titus Canyon
De rotskloof Titus Canyon is 2,4 km lang (1,5 mijl), haar loodrechte wanden zijn tot 155 meter (500 feet) hoog en bestaat uit kalksteen en dolomiet. Ze is bekend door de stenige onverharde route die er doorheen loopt. Deze weg is niet toegankelijk voor brede en lange voertuigen, omwille van enkele moeilijke passages tussen de rotsen. Hij wordt vooral gereden door mensen met een Jeep, vaak gehuurd in het park.

Voor ons is deze route dus niet geschikt, tenzij we onze camper van de truck zouden nemen. Dan zou het ons moeten lukken om enkele smalle bochten tussen de rotsen nipt te passeren, al maakt de lengte het moeilijk. Iemand met hetzelfde voertuig vertelt ons dat hij problemen had bij sommige passages. Hierover moeten we echter niet lang nadenken, immers we ontzien het terugplaatsen, wat echt precisiewerk is, ons teveel tijd en geduld vraagt.

Een andere optie is de kloof door te wandelen, wat het mooiste gedeelte van de route zou zijn. Dit geniet onze voorkeur. We rijden de weg op tot aan het uiteinde van de kloof. Daar laten we onze Manga achter. Het eerste deel van de wandeling loont de moeite, de kloof is smal en de loodrechte wanden indrukwekkend hoog. Verschillende steenlagen vormen hierop mooie lijnen in bruintinten. Al vlug wordt de kloof breed, de wanden minder steil en lager. We wandelen nog een heel eind door, maar het wordt eentonig.

Woestijnstorm
We zijn nog niet terug uit de kloof, of er steekt een sterke wind op. In geen tijd is het uitzicht weg, het zand vliegt rond onze oren. Vlug vertrekken we naar onze slaapplaats, Mesquite Spring Campground, een leuke natuurcamping met ruime plaatsen en uitzicht. Onze buren hebben een plooicaravan, ze durven deze niet opzetten in dit weer en slapen in hun auto.

De hele nacht houdt deze storm aan, tot halverwege de voormiddag de wind valt. Op datzelfde moment breekt de zon door de wolken, het wordt opnieuw een stralende dag met felblauwe lucht.

Wanneer we later op de dag terugkeren naar het centrum van Death Valley NP, zien we onderweg grote plassen, overal modder en keien op de weg. Het moet hier hard geregend hebben, terwijl wij met moeite enkele druppels hebben gezien. In een informatiebrochure lazen we reeds dat buien hier zeer locaal zijn.

Ubehebe Crater
Het uiterste punt waarheen we rijden is Ubehebe Crater, een enorme vulkaankrater, omringd door een aantal kleinere, in een schitterende omgeving. Deze stoom-explosiekraters werden zo’n 2.000 jaren geleden gevormd. De hoofdkrater heeft een diameter van 800 meter (1/2 mijl) en is 150 meter (500 feet) diep.

Eerst wandelen we naar de kleine Ubehebe nevenkrater. Terwijl we eromheen wandelen, valt op dat het uitzicht in de krater telkens zo anders is, afhankelijk van de plaats waar we op zijn rand staan. Wanneer we verder klimmen naar de rand van de hoofdkrater, zien we de kleinere nog vanuit de hoogte opsteken in het landschap. Een schitterend beeld !

We vervolgen onze rondwandeling over de rand van de kleurrijke hoofdkrater, onder de indruk van zijn diepte.

Een lange onverharde weg leidt verder de woestijn in, naar de zogenaamde Racetrack. Dit zijn rotsen die op de droge bodem liggen en op natuurlijke wijze verschuiven, waarbij ze sporen achterlaten. De verklaring hiervoor is onduidelijk. Recente onderzoeken spreken van filterdunne ijslaagjes die op de bodem worden gevormd door ijskoude wind, waarop de stenen tot 5 meter per minuut zouden verschuiven wanneer deze beginnen te smelten.
De weg ligt er niet goed bij, door zeer scherpe rotsstenen. Hij kan enkel gereden worden door voertuigen met hoge ophanging en Heavy Duty banden. Normaal gezien zouden we hiermee geen probleem hebben, doch het zware gewicht van de camper betekent hier een groter risico op lekke banden. Daar hebben we echt geen nood aan.

Historic Stovepipe Well
Op een bronnetje midden in de woestijnvlakte werd ooit een pomp geplaatst. Die staat er nog steeds, eenzaam en werkeloos. Ernaast een gedenkplaat.

Mosaic Canyon
Vooral het eerste deel van de Mosaic Canyon is bijzonder mooi. Gladgepolijste, witmarmeren wanden omringen een smalle diepe kloof. De gladheid van deze rotsen maken het hier en daar moeilijk om ze te beklimmen, wanneer we verder de kloof in gaan.

Daar opent deze zich, hier geen marmer mee, maar zandsteen en bruintinten. Op het einde wordt ze opnieuw smal, grote rotsen versperren de doorgang. Enkele zijn nog te overbruggen, het wordt klauteren.

Mesquite Flat Sanddunes
Duinen in de woestijn worden gevormd door hevige windvlagen die het zand meevoeren tot ze plots opbotsen tegen een obstakel, meestal bergen. Daar blijft het zand liggen op hopen. Nieuw zand wordt aangevoerd, de duinen veranderen bij elke storm van vorm.

Vlakbij Stovepipe Wells, waar we opnieuw een basis camping opzoeken, bevindt zich een gebied van mooie zandduinen. We rijden ernaartoe voor de zonsondergang, doch deze stelt niet veel voor.

’s Ochtends keren we terug naar de duinen voor een wandeling. In plaats van de hoogste duintop te beklimmen, kiezen we ervoor om tussen de duinen te gaan wandelen, daar op een minder hoge top te genieten van het uitzicht. Hier zien we niet de duizenden voetsporen van andere wandelaars, de glijsporen langs de hellingen. We zijn tevreden met onze keuze, puur natuur.

Wildrose
Omdat we moeilijk afscheid kunnen nemen van dit mooie natuurgebied, maken we nog een omweg. De Emigrant Canyon Road brengt ons over de 1.621 meter hoge Emigrant Pass. We rijden door een mooi desolaat gebied, de weg is smal en kronkelt tussen de rotsen door. Ons doel is Wildrose, waar we zullen kamperen op 1.248 meter hoogte, onmiddellijk veel koeler.

Van hieruit kunnen we de bergen inrijden, tot aan de voet van de Telescope Peak, met zijn 3.368 meter de hoogste berg in deze regio. Of we daar zullen geraken is niet zeker, volgens de rangers ligt er sneeuw en is het einde van de weg niet bereikbaar, laat staan het wandelpad naar de top.

Charcoal Kilns
Toch is een stuk van deze weg open, na een eindje eindigt de asfalt en rijden we over de best onderhouden onverharde weg die we in Death Valley tegenkomen. Maar al vlug staan we voor een poort, bij de Charcoal Kilns. Dit zijn een aantal bizarre ronde gebouwtjes, die ooit werden gebruikt om dennenhout te branden tot houtskool. Deze werd gebruikt in de … goud- en zilvermijnen.

Deze ovens werden in 1879 ontworpen door Zwitserse ingenieurs, gebouwd door Chinese arbeiders. Ze werden volgepropt met Pinyon stammen, een zeldzame soort naaldbomen. De vulling werd in brand gestoken, het vuur brandde 6 tot 8 dagen. Daarna moest wat overbleef nog eens 5 dagen afkoelen. Zo werd houtskool geproduceerd voor de Modock Mine Smelter, zo’n 50 kilometer (30 mijl) ten westen hiervandaan. Daarmee werden zilver en lood uit de ruwe ertsen onttrokken. Na slechts 3 jaar werden de ovens gesloten.

Harrisburg
Wanneer we onze mooie rustige kampeerplaats te Wildrose verlaten, moeten we terugkeren via de weg waarlangs we kwamen. De directe weg die het park uit leidt, de Lower Wildrose Road is nog steeds gesloten na beschadiging door zware regenval in oktober 2015.

Onderweg nemen we de afslag naar Aguereberry Point, een onverharde weg, tot Harrisburg. Op die plaats werd in 1905 goud gevonden, waarna een kortstondige goudrush ontstond. Enkel de Franse Pete Aguereberry hield vol en bleef er 40 jaar zoeken, tot zijn dood in 1945. Zijn huisje staat er nu ontmanteld bij. Hij dankt zijn bekendheid niet aan een financieel succes, maar aan zijn volharding. Naar schatting haalde hij in totaal voor 175.000 USD goud op, toen verkocht aan 20 USD per ons (28,35 gram). De mijnschachten worden momenteel bewoond door vleermuizen.

Ter plaatse wandelen we naar de overblijfselen van enkele oude goudmijnen, waaronder de Eureka mijn. Vervallen huisjes met sporen van vandalisme, afgesloten mijnschachten, treinspoortjes, een roestig ‘luxe’ autowrak, … in een prachtig natuurlandschap. Verder rijden we niet, boven is de weg versperd door sneeuw.

Panamint Valley
Om Death Valley uit te rijden, moeten we enkele hoge bergpassen over. Ertussenin bevindt zich opnieuw een brede zoutvlakte, de Panamint Valley. We kiezen voor de minder gebruikte weg door deze mooie vallei.

Hierop zouden we rechtstreeks uitkomen, mocht de Lower Wildrose Road open zijn geweest. Jammer genoeg moeten we een omweg maken van +/- 70 km. Onderweg nemen we nog een afslag naar spookstad Ballarat. De onverharde weg loopt dwars door de zoutvlakte, naar het verlaten en vervallen stadje aan de overkant.

Het stadje is ontstaan in 1897, bij het ontdekken van de Radcliff Mine in Pleasant Canyon. Ballarat werd genoemd naar een bekende goudstad in Victoria, Australië. Deze hier groeide niet uit tot een grote stad, maar diende als bevoorradingspost en recreatieoord voor de mijnwerkers in Panamint Valley en Death Valley. Bij de sluiting van het postkantoor in 1917 stierf het stadje stilaan uit.

Van de huisjes blijft niet veel over, een enkele opstaande muur uit hout of beton, een halfopen voorgevel met houten deur en hangslot, een omheining, een roestig dak op de grond, een auto en wat gereedschappen … Verder is er een café en wat woonwagens, nog in gebruik. Boven de deur van een houten huisje, uitzonderlijk goed bewaard, hangt het bord: Jail / Morgue / and Motel if vacant (gevangenis / lijkhuisje / motel indien vrij). Moet kunnen !

OVERNACHTINGEN:
AMARGOSA – LANGS WEG CA190
Coördinaten: 36.338883 – 116.599887
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 5/5
COMMENTAAR:
Verlaten terrein, aangelegd met wegjes, betonnen plateaus en leidingen voor stacaravans. We vermoeden dat dit is aangelegd voor een woonwagenkamp of camping, doch nooit in gebruik genomen. Zichtbaar links van weg CA190, zo’n 17 km voorbij Amargosa, op weg naar Death Valley. Er staan reeds enkele campers, deze plaats zou bekend zijn als vrije kampeerplek. Men laat hier zelfs zijn caravan of 5th-wheeler achter om enkel met de wagen rond te rijden in de omgeving. Mogelijks is dit een BLM terrein.
Minpunten: /

DEATH VALLEY – TEXAS SPRING CAMPGROUND
Gelegen nabij Furnace Creek Visitor Center.
Coördinaten: 36.459843 – 116.852930
PRIJS: 14 USD per nacht
Te betalen aan automaat op de camping of in het Visitor Center.
Open van 15 oktober tot 30 april.
SCORE: 4/5
COMMENTAAR:
Camping in een mooie omgeving, omringd door gele rotsen, waar doorheen het water van een kleine heetwaterbron stroomt. 106 plaatsen, tenten en campers gescheiden. Uitzicht op Furnace Creek en het droge zoutmeer. Ruime plaatsen op kiezels, telkens met tafel en banken, BBQ plaats. Toiletten met waterspoeling. Gelegen op zeeniveau, uitzicht op de vallei onder zeeniveau.
Verzorgde sani-dump langs het weggetje dat naar de camping loopt.
Minpunten: Plaatsen vlak naast elkaar zonder enige afscheiding.
ALTERNATIEVEN IN DEZE BUURT:
- Sunset camping: 1.000 plaatsen, het lijkt eerder een grote parking, 12 USD per nacht. Wie eerst aankomt heeft plaats. Generator mag worden gebruikt: 7 AM – 7 PM. Open 15 oktober – 30 april.
- Furnace Creek Camping: 136 plaatsen, 18 USD/nacht, incl. water/afloop op de kampeerplaatsen, mogelijk incl. elektriciteit + 12 USD per nacht. Reserveren nodig, website: www.recreation.gov of tel. 1-877-444-6777. Gans het jaar open.

BEATTY – BLM TERREIN
Coördinaten: 36.882062 – 116.753914
PRIJS: Gratis.
SCORE: 5/5
COMMENTAAR:
Open BLM terrein langs de weg, aan een meertje. Verspreid over het terrein te parkeren. Geen voorzieningen. Rustig. Mooi uitzicht.
Minpunten: Wat geluid van de weg, al rijden er niet al te veel voertuigen.

DEATH VALLEY – MESQUITE SPRING CAMPGROUND
Gelegen nabij Scotty’s Castle, in het noorden van het Death Valley NP.
Coördinaten: 36.962646 – 117.368914
PRIJS: 12 USD per nacht
Te betalen aan automaat op de camping of in het Visitor Center.
Gans het jaar open.
SCORE: 5/5
COMMENTAAR:
Camping in een mooie omgeving. 40 plaatsen, verspreid over het terrein, met ruim voldoende tussenruimte. Ruime plaatsen, telkens met tafel en banken, BBQ plaats. Toiletten met waterspoeling. Gelegen op 600 meter hoogte, wat het iets koeler maakt. Generatoren mogen gebruikt worden tussen 7 AM – 7 PM, gelukkig staan de buren een eindje weg. Verzorgde sani-dump.
Geen reservaties, wie eerst aankomt heeft plaats. Doch wanneer wij hier zijn, is het er helemaal niet druk. Misschien wel tijdens de weekends.
Minpunten: Af en toe het geluid van een generator.

DEATH VALLEY – STOVEPIPE WELLS CAMPGROUND
Coördinaten: 36.608418 – 117.147578
PRIJS: 12 USD per nacht
SCORE: 3/5
COMMENTAAR:
Soort parking op kiezelveld, met 190 plaatsen. Toiletten met waterspoeling. Drinkwater en sani-dump. Generatoren toegestaan van 7 AM – 7 PM.
Minpunten: Ongezellig, geluiden van de weg en af en toe een generator.

DEATH VALLEY – WILDROSE CAMPGROUND
Coördinaten: 36.255965 – 117.188778
PRIJS: Gratis.
SCORE: 5/5
COMMENTAAR:
Zeer rustige camping met 23 plaatsjes. Tafels, banken, BBQ plaatsen, droge toiletten, drinkwater. Generators mogen gebruikt worden van 7 AM – 7 PM.
Minpunten: /

SANI DUMP:
Death Valley – Texas Spring campground: Verzorgd dumpstation van de camping, met drinkwatervoorziening. Gelegen langs de weg die naar de camping gaat.
Prijs: gratis.
Coördinaten: 36.459161 – 116.858639
Alternatieven: Aan Sunset Campground. Aan de wegkant tegenover het Visitor Center.

Death Valley – Mesquite campground: Verzorgd dumpstation van de camping, met drinkwatervoorziening.
Prijs: gratis.
Coördinaten: 36.962513 – 117.369263

Death Valley – Stovepipe Wells campground: Verzorgd dumpstation van de camping, met drinkwatervoorziening.
Prijs: gratis.
Coördinaten: 36.608418 – 117.147578
Ligging: Aan de rechterkant, vooraan op de camping.

GEREDEN TRAJECT:
Pahrump – Amargosa, 80 km.
Pahrump Valley Highway, NV160 – Bella Vista Road – Bob Ruud Memorial Highway – Ash Meadows Road – Death Valley JCT Road, CA127 – Furnace Creek Wash, CA190
Rustige wegen, al vlug door een mooie vlakte.

Amargosa – Death Valley: Dantes View – Amargosa, 66 km.
Furnace Creek Wash, CA190 – Dantes View Road – Furnace Creek Wash, CA190
Zeer mooie rustige route doorheen de woestijn, naar een uitzicht boven op een hoogte. Het laatste eind van de weg klimt 15%. Langs Dantes View Road is na een eindje een parking voor trailers voorzien, voertuigen langer dan 25 ft. mogen hier niet voorbij en kunnen caravan, 5th-wheeler of trailer achterlaten hier.

Amargosa – Death Valley: Twenty Mule Team Canyon – Zabriskie Point – Texas Spring campground, 36 km.
Furnace Creek Wash, CA190 – Texas Spring Road
Zeer mooie rustige route doorheen woestijngebied, omringd door mooi gekleurde rotsformaties.

Texas Spring Campground – Badwater Road tot waar deze gesloten is – Natural Bridge – Texas Spring Campground, 165 km.
Texas Spring Road – Furnace Creek Wash, CA190 – Badwater Road – zandweg naar Ashford Mill – Badwater Road – zandweg naar Natural Bridge – Badwater Road – Furnace Creek Wash, CA190 – Texas Spring Road
Zeer mooie rustige route doorheen woestijngebied, volgt de rand van het droge zoutmeer, omringd door mooi gekleurde rotsformaties.

Texas Spring Campground – Devils Golf Course – Artists Drive – Golden Canyon – Texas Spring Campground, 54 km.
Texas Spring Road – Furnace Creek Wash, CA190 – Badwater Road – korte zandweg naar Devils Golf Course – Badwater Road – Artists Drive – Badwater Road – Furnace Creek Wash, CA190 – Texas Spring Road
Zeer mooie rustige route doorheen woestijngebied, volgt de rand van het droge zoutmeer en brengt ons iets landinwaarts door een kleurrijke rotskloof (Artists Drive).

Texas Spring Campground – Furnace Creek Ranch – Harmony Borax Works – Mustard Canyon – Salt Creek – Rhyolite Gost Town – Beatty, 106 km.
Texas Spring Road – North Highway, CA190 – Borax Mill Road – Mustard Canyon Drive – North Highway, CA190 – Salt Creek Road – North Highway, CA190 – Beatty Cutoff Road – Daylight Pass Road – Death Valley Road, NV374 – Rhyolite Road – Death Valley Road, NV374 – Main Street, NV374 – US95
Zeer mooie rustige route doorheen het woestijngebied. Mustard Canyon Drive is onverhard en smal, doch ligt er vrij goed bij, gelukkig éénrichtingsverkeer.

Beatty – Death Valley: Rhyolite – Titus Canyon – Mesquite Spring, 113 km.
US95 – Main Streat, NV374 – Death Valley Road, NV374 – Daylight Pass Road – North Highway, CA190 – Titus Canyon Road – North Highway, CA190 – Mesquite Spring Road
Zeer mooie rustige route doorheen het woestijngebied. De weg tot Titus Canyon is onverhard en smal en ligt er niet zo goed bij, ribbels, grote rotsen die uit het wegdek steken.

Mesquite Spring – Ubehebe Crater – Historic Stovepipe Well – Mosaic Canyon – Mesquite Flat Sanddunes – Stovepipe Wells, 107 km.
Mesquite Road – North Highway – Racetrack Valley Road – North Highway – Nadeau Trail, CA190 – Mosaic Canyon Road – Nadeau Road, CA190
Mooie rustige route door woestijngebied. De zijwegen (Historic Stovepipe Well, Mosaic Canyon) zijn onverhard en liggen er niet zeer goed bij.

Stovepipe Wells – Mesquite Flat Sanddunes – Emigrant Pass – Wildrose, 57 km.
Nadeau Trail, CA190 – Emigrant Canyon / Wildrose Road
Zeer mooie rustige route doorheen de woestijn, over een bergpas.

Wildrose – Charcoal Kilns – Wildrose, 24 km.
Emigrant Canyon / Wildrose Road
Zeer mooie rustige route in het gebergte.

Wildrose – Harrisburg – Ballarat – Trona Pinnacles, 173 km.
Emigrant Canyon / Wildrose Road – Nadeau Trail, CA190 – Panamint Valley Road – Trona Wildrose Road – Ballarat Road – Trona Wildrose Road – Trona Road – Trona Pinnacles weg
Zeer mooie rustige route doorheen een woestijnlandschap, met hoogvlaktes, valleien, omringd door rotsgebergte. Ballarat en Trona Pinnacles zijn onverharde wegen, met veel ribbels en putten.

EXCURSIES:
DEATH VALLEY NP
Death Valley is gelegen in een uitgestrekt woestijngebied, met een immens droog zoutmeer, hoge zandduinen, fascinerende rotsbergen en -kloven.
Geasfalteerde wegen lopen doorheen het park, dat men langs meerdere kanten kan inrijden. Een aantal zijwegen leiden naar uitzichtplaatsen of wandelingen, vele hiervan sluiten voertuigen uit die langer zijn dan 7,7 meter. Niet geasfalteerde zijwegen leiden naar bijzonder mooie plaatsen in het park, deze zijn vaak slechts geschikt voor 4x4 voertuigen met hoge ophanging.
WAT IS ER TE ZIEN:
Prachtige rotsbergen, met lagen in verschillende kleurschakeringen, een immens droog zoutmeer, hoge zandduinen.
Allerhande woestijnplanten, bloemen in het juiste seizoen en cactussen.
Vogels, hagedissen, slangen, vleermuizen, vossen, coyotes, harige schorpioenen, woestijnkangoeroe ratten, motten. De meeste dieren leven slechts tijdens de nacht, wanneer het wat koeler is.
Een prachtige sterrenhemel boven de woestijn.
SCORE: 5/5
INKOM: 20 USD per voertuig, geldig voor een verblijf van max. 7 dagen.
Gratis voor wie een jaarpas heeft voor de nationale parken ‘Amerika the beautifull’ (80 USD per jaar).
ACCOMMODATIE: Een full hook-up camping bevindt zich aan het Furnace Creek Visitor Information Center, deze dient gereserveerd te worden, kan vlug volgeboekt zijn. Meerdere natuurcampings zijn beschikbaar, hier geldt de regel: wie eerst komt, heeft een plaatsje. Elke camping heeft een sani-dump station met drinkwater voorziening.
INFORMATIE: Bij Visitor Information Center Furnace Creek is uitgebreide informatie te bekomen, alsook een plannetje en informatiekrant. Ranger programma’s worden aangeboden in het park, steeds boeiend.
ROUTES:
In oktober 2015 zijn twee routes naar het hart van het National Park gedeeltelijk weggespoeld door hevige regenval. Deze wegen zijn nog steeds afgesloten in februari 2016, er is nog niet bekend wanneer ze zullen hersteld zijn en opnieuw geopend worden.
Badwater Road: tussen Shoshone en Ashford Mill.
Grapevine Canyon: tussen Grapevine en Scottys Junction (Scotty’s Castle is eveneens gesloten).
WANNEER TE BEZOEKEN: Het ganse jaar door mogelijk, doch van april tot oktober is het uiterst warm, men haalt dan minstens 34° C, boven de 47 °C in de zomer. ’s Nachts koelt het dan af tot 32° C. We zijn hier in februari, met temperaturen van 23 - 27 °C, ’s nachts rond 8° C. Zeer droog gebied, regen is hier een uitzondering.
WEBSITE: www.nps.gov/deva
TEL: +1 760-786-3200

DEATH VALLEY – DANTES VIEW
Schitterend uitzicht op het enorme droge zoutmeer Badwater Basin, van op een parking boven op een berg (1669 meter hoog). Het zoutmeer ligt onder zeeniveau, op - 86 meter. Men kan hier wat over de kammen wandelen aan beide uiteinden van de parking, wat adembenemende uitzichten biedt.
SCORE: 5/5
INKOM: Inbegrepen bij de inkomprijs van het Death Valley NP.
PARKING:
Boven is een ruime parking voorzien. Een tweede parking bevindt zich zo’n 600 meter voor de top, waar de weg sterk begint te klimmen, 15 %.
Coördinaten: 36.221064 – 116.725603
LOCATIE:
In Death Valley NP, zijweg van Furnace Creek Wash, CA190.

DEATH VALLEY – TWENTY MULE TEAM CANYON
Oude weg naar een vroegere Borax mijn, die gesloten is. Hier zouden gassen hangen die ongezond zijn. We wandelen een korte eindje langs de droge rivierbedding, die als weg op de kaart staat aangeduid. Mooi zichten op gele rotsbergen.
SCORE: 5/5
INKOM: Inbegrepen bij de inkomprijs van het Death Valley NP.
PARKING:
Langs de wegkant, in de kiezelberm.
Coördinaten: 36.397937 – 116.770199
LOCATIE:
In Death Valley NP, langs Furnace Creek Wash, CA190.

DEATH VALLEY – ZABRISKIE POINT
Prachtige uitzicht op gele en bruine rotsbergen en –kloven, helemaal beneden het witte droge zoutmeer.
SCORE: 5/5
INKOM: Inbegrepen bij de inkomprijs van het Death Valley NP.
PARKING:
Aan het begin van de korte wandeling naar het uitzicht, een geasfalteerd pad.
Rondwandeling van 4 km tussen de rotsbergen is een andere optie.
Coördinaten: 36.420906 – 116.809584
LOCATIE:
In Death Valley NP, langs Furnace Creek Wash, CA190.

DEATH VALLEY – BADWATER
Plaats waar een paadje tot midden in de droge zoutvlakte loopt. Bijzonder mooi. Zoutkristallen van dichtbij te zien.
SCORE: 5/5
INKOM: Inbegrepen bij de inkomprijs van het Death Valley NP.
PARKING:
Aan het begin van het wandelpad, informatieborden.
Coördinaten: 36.229934 – 116.767197
LOCATIE:
Langs Badwater Road.

DEATH VALLEY – ASHFORD MILL
Ruïnes van de gebouwen waar goud uit de Golden Treasure Mine (8 km ten oosten hiervan) werd verwerkt voor verzending naar een smelter. De ruïnes stellen niet zoveel voor, maar de omgeving is prachtig. We hebben geluk, dit jaar staat de woestijn in bloei.
SCORE: 5/5, voor de omgeving, de ruïne stelt niet veel voor.
INKOM: Inbegrepen bij de inkomprijs van het Death Valley NP.
PARKING:
Aan de ruïnes, omringd door bloemen.
Coördinaten: 35.918872 – 116.683540
LOCATIE:
Aan het einde van een korte zijweg van Badwater Road.

DEATH VALLEY – WEST SIDE ROAD
Parallel weg aan de overzijde van het zoutmeer. Deze is onverhard, met veel los zand. Een hoge ophanging is noodzakelijk, 4x4 een zekerheid. Volgens mensen die hem hebben gereden, is de weg moeilijk te rijden door het losse zand. Ons enige probleem zou kunnen zijn dat de weg vrij smal is, waardoor het voor ons moeilijk zou kunnen zijn om de zeldzame andere voertuigen te kruisen. Ze zeggen dat deze weg eigenlijk geen meerwaarde biedt qua uitzichten, veel bloemen, idem als aan Ashford Mill. We beslissen de weg niet te rijden, vooral omdat er geen meerwaarde is en we vrezen dat dit losse zand ook veel zout bevat, wat niet goed is voor corrosie.
Coördinaten zuidelijk uiteinde: 35.937604 – 116.704377
Coördinaten noordelijk uiteinde: 36.365820 – 116.844856
SCORE: 4/5
INKOM: Inbegrepen bij de inkomprijs van het Death Valley NP.
LOCATIE:
Zijweg van Badwater Road.

DEATH VALLEY – MORMON POINT
Mooi uitzicht op het zoutmeer, waar struikjes tussen het zout groeien, omringd door bijzonder rotsen.
We rijden iets verderop een korte zijweg in, naar een parking. Veel bloemen, mooie rotsen, maar niet echt een must see.
SCORE: 4/5
INKOM: Inbegrepen bij de inkomprijs van het Death Valley NP.
PARKING:
Aan de wegkant.
We rijden iets noordelijker een kort zijbaantje in, waar eveneens parking is.
Coördinaten: 36.062815 – 116.761122
LOCATIE:
Langs Badwater Road.

DEATH VALLEY – NATURAL BRIDGE
Wandeling die opklimt door een hoge brede kloof, naar een immense natuurlijk gevormde rotsbrug (800 meter enkel). We wandelen nog verder door de kloof, klauteren enkele keren een rotswandje op ‘versteende waterval’, gaan onder een reusachtige ronde rots door die de kloof verspert, tot we voor een verticale wand staan, waar we niet op geraken (800 meter enkel, van aan de brug). Het eerste deel van de wandeling is zeer druk, bijna niemand gaat verder dan de brug, het is daar bijgevolg zalig rustig.
De zandweg naar de parking is 2 km lang (enkel), ligt er niet zeer goed bij, doch ondanks de vele putten gemakkelijk met elk voertuig te doen.
SCORE: 5/5
INKOM: Inbegrepen bij de inkomprijs van het Death Valley NP.
PARKING:
Aan het begin van de wandeling.
Coördinaten: 36.281189 – 116.769788
LOCATIE:
Aan het einde van een onverharde zijweg van Badwater Road.

DEATH VALLEY – DEVILS GOLF COURSE
Grillige formaties van zoutkristallen, waartussen men voorzichtig kan wandelen. Er zijn vele mooie kristallen stukgelopen door de toeristen, jammer. Hoe verder men gaat, hoe beter bewaard de formaties zijn en hoe mooier het wordt. Niet zo gemakkelijk stappen, door de scherpe punten en onregelmatig gevormde zouthopen.
SCORE: 5/5
INKOM: Inbegrepen bij de inkomprijs van het Death Valley NP.
PARKING:
Midden tussen een veld van grillige zoutformaties.
Coördinaten: 36.292581 – 116.820343
LOCATIE:
Aan het einde van een korte onverharde zijweg van Badwater Road.

DEATH VALLEY – ARTISTS DRIVE
Zijroute die van Badwater road afslaat om deze verder opnieuw te vervoegen. Deze loopt langs mooie kleurrijke rotsformaties, nadien door een smalle bochtige kloof. Verboden voor voertuigen langer dan 7,7 meter.
Langs deze route stoppen we meermaals, om van de uitzichten te genieten. We maken enkele korte wandelingetjes om het kleurenpalet van de rotsformaties beter te kunnen bewonderen.
Coördinaten start van de zijweg, te rijden in enkele richting, zuid – noord: 36.329969 – 116.830160
SCORE: 5/5
INKOM: Inbegrepen bij de inkomprijs van het Death Valley NP.
PARKING:
Meerdere mogelijkheden langs de wegkant, eenmaal een kleine parking inwaarts.
LOCATIE:
Smalle geasfalteerde zijweg van Badwater Road.

DEATH VALLEY – GOLDEN CANYON
Zeer populaire wandeling, althans voor het eerste deel, de Golden Canyon. Niet terecht, want de ganse rondwandeling is adembenemend mooi. Totaal hoogteverschil: 170 meter, doch enkele keren op en neer wandelen op het ganse traject.
Golden Canyon: hoge brede gele zandrotsen kloof, 1,6 km lang.
Red Cathedral: aan de splitsing van Golden Canyon naar Gower Gulch Loop, links aanhouden. Klimmend pad door een gele kloof, die steeds smaller en steiler wordt, dan wordt het even klauteren. Eindigt hoog tegen een rode loodrechte rotswand, die lijkt op reusachtige orgelpijpen van een kathedraal. Daar is het uitzicht adembenemend mooi, een onverwacht schouwspel. Lengte: 800 meter, heen en terug te wandelen.
Gower Gulch Loop: aan de splitsing van Golden Canyon naar Red Cathedral, rechts aanhouden (linksaf, komende van Red Cathedral). Mooi klimmend pad dat over een pas gaat, onderaan de Manly Beacon, een prachtige hoge rots die boven het landschap uitsteekt. Dan afdalen naar de Gower Gulch kloof, totaal verschillend van de Golden Canyon. Afstand tot de parking: 5,3 km.
Totale wandeling:
Lengte: 7,5 km.
Hoogteverschil: 170 meter, een tweetal keren op en neer wandelen op het ganse traject.
Men kan deze inkorten door Red Canyon over te laten of door van Red Canyon terug te keren via Golden Canyon. De grootste moeilijkheid is de droge hitte, veel water meenemen is noodzakelijk. Bijna geen schaduw onderweg.
SCORE: 5/5
INKOM: Inbegrepen bij de inkomprijs van het Death Valley NP.
PARKING:
Kleine parking aan het begin van de rondwandeling, veel voertuigen staan in de berm van Badwater Road.
Coördinaten: 36.420574 – 116.846979
LOCATIE:
Langs Badwater Road.

DEATH VALLEY – FURNACE CREEK RANCH POOL
Furnace Creek Ranch biedt accommodatie, maar ook een golfterrein, zwembad en andere sportfaciliteiten. We gaan er zwemmen, jammer genoeg is het er vrij druk.
Coördinaten zwembad: 36.456916 – 116.868661
SCORE: 4/5
INKOM: 5 USD voor een 24 uren pasje, waarmee de poort dient geopend te worden. Men kan hiermee met meerdere personen naar binnen (of dit de bedoeling is, weten we niet, we krijgen het pasje van iemand die het niet meer nodig heeft).
Wie op het terrein van de ranch logeert, kan hiervan gratis gebruik maken.
PARKING:
Langs de wegkant, bij het inrijden van Furnace Creek Ranch is een ruime parking.
Coördinaten: 36.456281 – 116.865566
LOCATIE:
Langs Furnace Creek Wash, CA190, aan Furnace Creek.

DEATH VALLEY – HARMONY BORAX WORKS
Overblijfselen van een Borax raffinaderij, waar ook een oude trein staat. Prachtig uitzicht. Korte rondwandeling met infoborden.
SCORE: 4/5
INKOM: Inbegrepen bij de inkomprijs van het Death Valley NP.
PARKING:
Aan de korte wandeling tussen de overblijfselen van de Borax raffinaderij.
Coördinaten: 36.480039 – 116.873112
LOCATIE:
Langs een zijweg van de Furnace Creek Wash, CA190.

DEATH VALLEY – MUSTARD CANYON
Prachtige smalle mosterdgele kloof, waar een onverharde weg doorheen loopt.
Deze vertrekt aan de Harmony Borax Works, er geldt enkelrichting verkeer.
Coördinaten: 36.480039 – 116.873112
SCORE: 5/5
INKOM: Inbegrepen bij de inkomprijs van het Death Valley NP.
PARKING:
Hier en daar aan de wegkant.
LOCATIE:
Zijweg van de Furnace Creek Wash, CA190, die deze op het einde weer vervoegt.

DEATH VALLEY – SALT CREEK
Smal stroompje waar puppet visjes in zwemmen. Mooie omgeving met veel zoutafzetting. Dankzij het water leven hier een aantal dieren in het wild. Korte plankenrondwandeling door het gebied en langs het stroompje.
SCORE: 4/5
INKOM: Inbegrepen bij de inkomprijs van het Death Valley NP.
PARKING:
Aan het begin van de korte plankenwandeling.
Coördinaten: 36.591947 – 116.994910
LOCATIE:
Aan het einde van een onverharde zijweg van de Furnace Creek Wash, CA190.

DEATH VALLEY – RHYOLITE GHOST TOWN
Ruïnes van een oude stad, gelegen in een mooi landschap. Informatieblaadjes kan men vinden aan een leuk klein huisje, gebouwd van lege flessen en beton. Er is ook een gratis museum, we stoppen er niet.
SCORE: 4/5
INKOM: N.v.t.
WEBSITE: www.rhyolitesite.com
PARKING:
Aan het einde van de verharde weg (met toiletten), aan het glazen huis (informatie te bekomen) en langs de wegkant.
Coördinaten: 36.900896 – 116.829334
LOCATIE:
Aan het einde van een zijweg van de Death Valley Road, NV374.

DEATH VALLEY – GOLDWELL OPEN AIR MUSEUM
Een ludiek openluchtmuseum, waar moderne ‘geesten’ beelden van de Belgische kunstenaar Albert Szukalski de show stelen, midden in een prachtige natuur.
SCORE: 4/5
INKOM: Gratis.
WEBSITE: www.goldwellmuseum.org
PARKING:
Aan het museum.
Coördinaten: 36.894901 – 116.830692
LOCATIE:
Bij het binnenrijden van Rhyolite Ghost Town, zijweg van Death Valley Road, NV374.

DEATH VALLEY – TITUS CANYON
Titus Canyon is een smalle, bochtige rotskloof met hoge wanden. Men kan door de kloof rijden in één richting, via een onverharde weg. Grote stenen en diepe putten maken een hoge ophanging noodzakelijk. De weg gaat eerst door een vlakte, dan over een pass, om te eindigen met de kloof.
Lange/brede voertuigen worden afgeraden, tijdens het traject zou een scherpe hoek tussen de rotsen hiervoor problemen opleveren. We proberen het niet. Iemand die met dezelfde truck, doch zonder camper er op, de kloof is doorgereden, zou reeds problemen hebben gehad bij het nemen van bepaalde bochten. Dit door de lengte van het voertuig.
We zien vooral Jeeps, enkele SUV’s en kortere pick-ups door de kloof rijden.
Coördinaten begin Titus Canyon Road: 36.859275 – 116.845655
Alternatief: Het laatste eind (5km) van de Titus Canyon Road is open voor verkeer in beide richtingen. De onverharde weg is smal en ligt er niet goed bij, grote rotsen zitten door het wegdek, ribbels. Voor de kloof is een kleine parking, met droge WC. Van hieruit kan men te voet de kloof inwandelen. De eerste 2,5 km van hieruit zouden de mooiste zijn.
We wandelen ongeveer 5 km (enkel) in de kloof. Het begin is mooi, maar na een poosje wordt deze breder en de wanden minder steil /hoog, eigenlijk eentonig. We hadden hiervan meer verwacht.
SCORE: 4/5
INKOM: Inbegrepen bij de inkomprijs van het Death Valley NP.
PARKING:
Aan het einde van de canyon, waar men deze kan inwandelen.
Coördinaten: 36.821855 – 117.174226
LOCATIE:
Zijweg van de North Highway, CA190.

DEATH VALLEY – UBEHEBE CRATER
Prachtige wandeling, op de parking voor de grote krater het pad naar rechts, tot bij de kleine zijkrater, 800 meter. Rondom de kleine krater (optioneel). Links van de kleine krater het pad omhoog naar de rand van de grote krater, prachtig uitzicht op de kleine krater. Rondom de grote krater, steeds andere uitzichten in de diepte en op de kleurrijke wanden van deze krater, 2,4 km. Totaal wandeling: 3,2 km.
SCORE: 5/5
INKOM: Inbegrepen bij de inkomprijs van het Death Valley NP.
PARKING:
Aan de rand van de Ubehebe vulkaankrater.
Coördinaten: 37.011159 – 117.454624
LOCATIE:
Langs de Racetrack Valley Road, voor deze onverhard wordt, leidt een lus naar de parking van de krater.

DEATH VALLEY – HISTORIC STOVEPIPE WELL
Oude bron midden in de vlakte, waarop een handpomp werd geplaatst. De omgeving is mooi, doch geen must see.
SCORE: 3/5
INKOM: Inbegrepen bij de inkomprijs van het Death Valley NP.
PARKING:
Aan het einde van het onverharde zijweggetje, voor de bron/pomp.
Coördinaten: 36.658477 – 117.079121
LOCATIE:
Zijweg van de North Highway, tussen Titus Canyon en de afslag naar Stovepipe Wells.

DEATH VALLEY – MOSAIC CANYON
Prachtige kloof, vooral de eerste 800 meter, waar deze zeer smal is en uit glad gepolierde witte marmeren wanden bestaat. Hier en daar klauteren, wat moeilijk door de gladde stenen.
Verder wordt de kloof breder, de wanden bruin, nog steeds mooi, maar niet meer zo uniek. Totaal: 3,2 km (enkel), op het einde wordt de kloof opnieuw smal, moeilijker om er doorheen te klauteren, grote rotsen blokkeren de doorgang.
SCORE: 5/5
INKOM: Inbegrepen bij de inkomprijs van het Death Valley NP.
PARKING:
Aan het begin van de kloof.
Coördinaten: 36.572130 – 117.144455
LOCATIE:
Op het einde van een onverharde zijweg, vlakbij Stovepipe Wells.

DEATH VALLEY – MESQUITE FLATS SANDDUNES
Mooie duinen waar men in kan wandelen, 3,2 km (enkel) tot op de hoogste duintop.
We willen de zonsondergang zien aan de duinen, doch deze stelt weinig voor. Misschien omdat deze plaats zo laag is gelegen en de zon vroeg achter de rotsbergen daalt.
SCORE: 4/5
INKOM: Inbegrepen bij de inkomprijs van het Death Valley NP.
PARKING:
Ruime parking aan de CA190, van waar de duinen bereikbaar zijn.
Coördinaten: 36.605976 – 117.116132
LOCATIE:
Langs de CA190, nabij Stovepipe Wells.

DEATH VALLEY – EMIGRANT CANYON ROAD
Weg die over een bergpas naar Widrose loopt.
Vlak voor Wildrose is een splitsing, linksaf leidt naar enkele (gratis) kampeerplaatsen en naar de voet van de Telescope Peak, de hoogste berg van de regio. Deze kan van daaruit worden beklommen, buiten het winterseizoen, want dan is deze plaats niet bereikbaar door sneeuw.
De verharde weg is in goede conditie, smal op de pas, waar hij tussen de rotsen doorkronkelt in korte bochten. Niet toegestaan voor voertuigen langer dan 7,7 meter, bussen en trailers.
Het vervolg van deze weg (rechtsaf aan de splitsing), die verderop het park verlaat, is gesloten.
Coördinaten begin van de weg:
Er zijn twee afslagen naar interessante punten:
1. Skidoo, een oude stad: zeer zware 4x4 weg, hoge ophanging nodig. Wordt ons door de rangers afgeraden met de camper, zou reeds zeer moeilijk zijn voor gewone 4x4 voertuigen. Vooral het zeer steile stuk is volgens hen niet haalbaar met de camper op de truck.
2. Aguereberry Point, 1.961 meter hoog, met onderweg Harrisburg / Eureka Mine: de weg zou goed te doen zijn, doch gaat vrij hoog en is boven versperd door sneeuw.
SCORE: 5/5
INKOM: Inbegrepen bij de inkomprijs van het Death Valley NP.
PARKING:
Langs de wegkant.
LOCATIE:
Afslag van de weg CA190, aan Emigrant.

DEATH VALLEY – CHARCOAL KILNS
Houtskool ovens midden in de natuur, zeer mooi en interessant om zien. Hier vertrekt een wandelpad naar de Wildrose Peak (2.763 meter hoog), 6,5 km enkel.
SCORE: 5/5
INKOM: Inbegrepen bij de inkomprijs van het Death Valley NP.
PARKING:
Aan de Charcoal Kilns.
Coördinaten:
LOCATIE:
Aan het einde van Emigrant Canyon Road.

DEATH VALLEY – HARRISBURG / EUREKA MINE
Overblijfselen van oude goudmijnen, verbonden door een kort wandelpad. Mooi gelegen, interessant, doch geen must see.
SCORE: 4/5
INKOM: Inbegrepen bij de inkomprijs van het Death Valley NP.
PARKING:
Langs de weg.
Coördinaten: 36.362454 – 117.106528
LOCATIE:
Langs de onverharde weg naar Aguereberry Point, zijweg van Emigrant Canyon/Wildrose Road.

DEATH VALLEY – BALLARAT
Oude spookstad, doch er blijft niet veel over. Enkele woonwagens en een café zijn nog in gebruik. De omgeving is mooi, vooral de onverharde weg door de zoutvlakte. Niet de moeite om er heel ver voor om te rijden.
SCORE: 3/5
INKOM: Inbegrepen bij de inkomprijs van het Death Valley NP.
PARKING:
Aan de Charcoal Kilns.
Coördinaten: 36.047728 – 117.223391
LOCATIE:
Aan het einde van Emigrant Canyon Road.