Reisverhaal «Jincheng - Kinmen Island »

Azië - deel 3 | Taiwan | 0 Reacties 06 April 2014 - Laatste Aanpassing 11 Juni 2014

Jincheng (letterlijk vertaald: gouden stad) is de grootste stad op de eilandengroep Kinmen en telt +/-37.500 inwoners. Het vormt een goeie uitvalsbasis om het ganse eiland te bezoeken, men vindt er voldoende accommodatie, restaurants, winkels.

Het is aangenaam verblijven in het stadje met zijn over vriendelijke bevolking. We wandelen er na onze daguitstappen door de smalle straatjes met hun kleine winkeltjes. Aan een kleurrijk tempeltje zien we dagelijks een aantal jonge mannen en tieners zich voorbereiden op het komende festival. Ze maken ritmische muziek, slaan op trommen, terwijl de leeuwendans wordt geoefend.

Al onmiddellijk valt ons op dat de 4^de verdieping in ons hotel ontbreekt. Het intrigeert ons dat de lift ineens van de 3^de naar de 5^de verdieping gaat. Andere gasten, een locaal koppel, leggen ons uit dat men in Taiwan niet houdt van het cijfer 4. Ook kamernummers zullen nooit dit cijfer bevatten. Het is een ongeluksgetal, vergelijkbaar met het getal 13 bij ons. Maar dat zien ze hier eveneens als ongeluksgetal, want 1 + 3 = 4.

Het oude straatje Mofan street met zijn rode bakstenen huizen, heeft onderaan een bogengaanderij. Aan het einde ervan komen we bij de mooi bewerkte Memorial Arch to Qiu Liang Kung’s mother, de Qui moeder boog (dateert uit 1812). Rondom het pleintje zitten mensen op de grond wat fruit, groente of andere waren te verkopen. Wat verder bezoeken we het Kinmen Qing Dynasty Military Headquarters, een gebouw rondom een binnenplein, waarop de enorme boom de meeste indruk maakt. Met levensechte wassen beelden wordt in enkele kamers het verleden uitgebeeld.

’s Avonds gaan we steeds in hetzelfde restaurantje eten, waar de semiwesterse menukaart ons goed bevalt. De eigenaar zit telkens aan een tafeltje, speelt met zijn smartphone terwijl hij in de gaten houdt of alles vlot verloopt.
Op onze 4^de avond, komt plots iemand uit de keuken met twee kommetjes soep, de baas wil ons bedanken omdat we al 4 keer in zijn restaurant kwamen eten. Deze keer brengt het cijfer 4 dan toch geluk … voor ons.
Vlak nadat we op dag 5 binnenkomen, krijgen we gratis aperitiefhapjes voorgeschoteld, stukjes gefrituurde vis. Samen met de bestelde hoofdschotel, worden opnieuw 2 kommetjes soep op de tafel geplaatst. Zeer lekker allemaal, maar wel veel …
Tof dat die man zijn waardering zo wil tonen, al is hij zeer timide en durft ons nauwelijks aan te kijken. Het kost ons dan ook veel moeite, maar we slagen er uiteindelijk toch in hem bedanken.

Kinmen Island
Dit Taiwanese archipel van kleine eilandjes (+/- 85.000 inwoners) is gelegen op 2 kilometer voor de kust van het Chinese vasteland. Hierdoor was het steeds zeer kwetsbaar. Men schreef er een geschiedenis van jarenlange oorlogsvoering. Japan, China, Taiwan, … waren geïnteresseerd om het in te palmen.
Uiteindelijk hield men stand en bleef het eiland tot Taiwan (officieel: ROC, Republic of China) behoren, al maakt het ook nog steeds deel uit van de Chinese (officieel: PRC, People’s Republic of China) provincie Fujian. Een ingewikkelde situatie, we krijgen hier alvast de visumstempel van Taiwan in onze paspoorten.

Kinmen werd lange tijd gebruikt als militaire basis, niet toegankelijk voor reizigers. Pas midden de jaren 1990 werd het toegestaan hiernaartoe te reizen. De rechtstreekse toegang vanaf het Chinese vasteland, werd uitgesteld tot 2003.

Een bezoek hier staat dan ook grotendeels in het kader van dit uiterst boeiende oorlogsverleden. Alle overgebleven vestigingen, forten, verdedigingssystemen, tunnels, … zijn goed onderhouden en opengesteld voor het toerisme. Overal wordt uitgebreid toegelicht wat de functie en rol hiervan in het oorlogsverleden is geweest. Al waren het niet enkel de oorlogen waartegen men zich moest wapenen, ook piraten vielen het eiland vaak aan tijdens hun plundertochten.

Maar het eiland, dat ondertussen als nationaal park is erkend, heeft veel meer te bieden. De natuur is prachtig, gele zandstranden langs de mooie groenblauwe zee, rotsheuvels, diepgroenen bossen, tropische plantengroei, wilde bloemen, wuivende graanvelden, ... nodigen uit tot een tocht per fiets of scooter.

Het was onze bedoeling een scooter te huren om het eiland rond te rijden. Maar de regen is onze spelbreker. Dan maar met het openbare vervoer, er zijn bussen genoeg, ze rijden naar alle mogelijke uithoeken van het eiland.

Onderweg komen we overal goed bewaarde kleine oude dorpjes tegen, telkens anders. Net als in Zuid China, komen we ook hier het fenomeen tegen van de jonge mannen, latere familievaders, die in het buitenland fortuin gingen maken. De bouwstijl van de huizen varieert dan ook naargelang de plaats waar deze naartoe trokken, zoals Japan, Maleisië, Indonesië, de Filippijnen, Taiwan, Sri Lanka. Ook de grootte van het verzamelde kapitaal speelde een rol, de meest welvarende families konden zich grotere huizen veroorloven, vaak in zogenaamde westerse stijl met Chinese accenten. De meeste huizen worden nog bewoond.

Op het eiland treffen we vooral een oudere bevolking aan. Er is niet voldoende werk zodat de jongere mensen uitwijken naar het Taiwanese hoofdeiland of China.

Overal op straat komen we vriendelijke jonge militairen tegen, in groen/bruin gevlekte kledij. Ze lopen zeer relaxed rond, net of ze met vakantie zijn.

Leuk zijn de traditionele Wind Lion Gods, leeuwenbeelden die overal op dit eiland verspreid staan, meestal langs de belangrijkste invalsweg(en), net buiten de dorpen. Vaak dragen ze een kleurrijke cape, die wappert in de wind. De windleeuw God biedt bescherming tegen de vele krachtige stormen die het eiland teisteren, alsook tegen boze geesten.

Het kleine Guningtou war museum is onze eerste kennismaking met het oorlogsverleden op dit eiland. In 1949 werd in dit dorpje een zware strijd gevochten. We worden uitgenodigd een film te bekijken, waarin een oude man de vragen van zijn kleinzoon beantwoordt, wandelend door de omgeving. Hierbij wijst hij op alle herinneringen. Onmiddellijk wordt onze interesse gewekt om hier meer over te leren.

Beishan en Nanshan zijn kleine dorpjes, van elkaar gescheiden door een pittoreske vijver. Ze liggen aan de rand van het moerasgebied met de meertjes Lake Ci en Shuang Li. Tussen beide dorpen, komen we onze eerste windleeuw tegen.
Wat is het hier rustig, we bewonderen de oude huisjes langs de smalle straatjes. Af en toe komen de zeer vriendelijke bewoners naar ons toe, om te wijzen op een deur die kan worden geopend, van een tempel of oud officieel gebouw dat we mogen bezoeken.
Terwijl we foto’s nemen van één van de huisjes, mooi onderhouden en met veel details, staan een oudere man en vrouw erbij te kijken. Wanneer we de camera wegstoppen, komt de vrouw op ons af en spoort ons aan naar binnen te gaan. Het blijkt hun woonhuis te zijn, ze nodigen ons fier uit op de thee. Jammer genoeg spreken ze geen Engels, wij geen Chinees …

De mooiste voorbeelden van westerse bouwstijl vinden we in Shuitou village, een oud vissersdorp. Tussen de traditionele huizen, bevindt zich een dorpsdeel met een aantal echt grote huizen, gebouwd door overzeese Chinezen uit Maleisië en Indonesië. Piraten werden aangetrokken door de welvaart die deze soort ‘westerse’ huizen uitstraalden. Ze hebben een bijzondere stijl en worden samen omringd door een muur, bewaakt door een vierkante toren. De Deyue toren (11,26 m hoog, 40 cm dikke muren) blijkt verbonden met de huizen door een ondergrondse gang. Al was deze bedoeld voor verdediging, hij kreeg een poëtische naam, letterlijk ‘maanzicht toren’.
‘Bescherming tegen piraten’, volgens de dame die in één van de huizen zit, alles in ’t oog houdt, en ‘we mogen niet vergeten in het middelste huis de trap op te gaan naar de bovenverdieping’.
Tijdens ons bezoek in één van deze schitterende panden, komt weerom een oude man ons vergezellen, wat vertellen over het verleden. Al staat veel ervan ook netjes vermeld op de vele borden met uitleg in twee talen. Hij is fier op zijn loopbaan als leraar, ook dat hij goed Engels praat.

In dit dorp komen we veel huizen tegen die een bordje ‘homestay’ dragen. ’t Zou een aangename plaats zijn om even te relaxen, ver weg van alle drukte.

Shanwai is een iets grotere plaats, waar we op een vervolgbus moeten wachten. Van die tijd maken we gebruik om de twee windleeuwen aan de rand van het dorp op te zoeken.

Net buiten dit dorp bezoeken we het Kinmen Guest Hotel, een oud oorlogshotel. Hier vonden officieren en hooggeplaatste bezoekers een onderkomen tijdens periodes van spanningen en/of oorlog. Het hotel bestaat uit een klein gebouwtje, de receptie, dat toegang verleent tot een netwerk van tunnels. In de granieten rotswand werden tunnels met 31 kamers uitgehold, waarin zich 86 bedden en sanitair bevinden. Aan de verschillende uiteindes van de tunnels waren respectievelijk een ziekenhuis, een westers en een Chinees restaurant te vinden. In de tuin van het hotel stond ooit een tweede gebouwtje, een bibliotheek.
Nu is dit een museum, waarin vooral het dagelijkse leven en de mogelijkheden tot amusement en ontspanning tijdens de oorlogsjaren aan bod komen. Zowel de gewone bevolking als de soldaten op het eiland komen aan bod. In de tuin staan ludieke beelden, die de activiteiten van de soldaten uitbeelden tijdens hun vrije tijd.

Shantou folk culture village telt 18 traditionele huizen die zijn opgericht in Fujian stijl (de provincie op het Chinese vasteland waartoe Kinmen nog steeds behoort), door Japanse Overzeese Chinezen. Men begon hieraan te bouwen in 1876, om er in 1900 mee klaar te zijn. Alle huizen zijn gericht naar zee, met de bergen op hun achtergrond.
Weerom zeer anders, weerom zo boeiend.
Dit dorpje werd gebouwd in rastervorm, waarbij de huizen met elkaar verbonden zijn. Tussenin liggen smalle gangen. Ook hier zijn enkele gebouwen opengesteld voor bezoek.

Onze buschauffeur raadt ons ook het Shishan Mt. Lion Howitzer Front aan, weerom een oorlogsmuseum, dat zich bevindt in een netwerk van tunnels. Hij stapt zelfs mee uit de bus om ons de weg ernaartoe te wijzen, terwijl de andere passagiers geduldig wachten.

Dus nadat we het bijzondere dorpje hebben gezien, wandelen we de heuvel erachter op. In de tunnels krijgen we opnieuw een film te zien, jammer dat deze in het Chinees wordt gesproken. Na een tijdje laten we hem voor wat hij is en wandelen verder door de lange ondergrondse gangen. Om uit te komen aan het strand, op een verdedigingsplatform tussen de rotsen. De kanonnen staan nog schietklaar.

Nabij de luchthaven nemen we een kijkje in het Environmental park, een eenvoudig maar mooi landschapspark, met 64 replica van de windleeuwen die zich op het eiland bevinden. De authentieke zijn mooier, het is toch leuk ze hier allemaal samen te zien.

Net buiten Jincheng staat de Juguanglou, een toren die werd gebouwd in 1952 ter nagedachtenis van de gesneuvelde soldaten. Het is de eerste plaats waar we met een buslading toeristen worden geconfronteerd. Dan maar even wachten, zo’n groepsreis besteedt toch nooit veel tijd op 1 plaats, daarna is de toren voor ons.
In de toren wordt veel aandacht besteedt aan de traditionele gebruiken op het eiland, alsook aan de interpretatie van locale gezegden uit de oude tijd.

Elke avond horen we het opnieuw. De ijskar …
Neen, het vrolijke melodietje dat dagelijks in de straten klinkt is van de vuilniskar. Wat opvalt is dat er nergens vuilniszakken aan de straatkant staan. Bij het horen van het muziekje, komen de mensen met hun gevulde zakken naar buiten gelopen om deze aan te reiken. Deze praktijk zullen we in het ganse land tegenkomen, het blijkt goed te werken.
Een knaloranje traditionele vuilkar rijdt voorop, met erachteraan een camionette met open laadbak. Een man die erop staat, neemt van de mensen op straat allerhande afval en voorwerpen aan. Ze worden onmiddellijk gesorteerd om te recycleren. Wat het betekent, weten we niet, maar sommige ‘klanten’ worden ‘beloond’ met een blauwe bon, die ze gretig aanvaarden.
Pech voor Marc, die al zin in had in zo’n lekker vers ijsje.

Filippijnse overzeese Chinezen bouwden de meeste huizen in het dorpje Jhushan voor hun achtergebleven familie. De rode bakstenen huisjes liggen rond een dorpsvijver met grote vissen, oudere mannen zijn deze aan ’t voederen tijdens ons bezoek. Het is een hobby als een andere.
De huisjes zien er allemaal heel verzorgd uit, afgewerkt met kleur en detail. Ook hier wordt in meerdere huizen accommodatie aangeboden, in de vorm van homestay. ’t Moet aangenaam rustig zijn om hier een tijdje te vertoeven, te genieten van de vredige omgeving, tussen de bloeiende planten op het binnenplaatsje van je verblijf. De rijkelijke westerse stijl is hier weinig aanwezig, op een tweetal grote huizen na aan de rand van het dorp. We wandelen een heuveltje op, tussen het groen door hebben we uitzicht over het geheel van bijzondere dakconstructies.

Het laatste dorpje dat we bezoeken, Qionglin, kan ons het minste bekoren. Misschien omdat we er al enkele hebben gezien, maar ook omdat zich tussen de huizen teveel dingen met storende kleur of vorm bevinden. Auto’s staan tussen de huizen geparkeerd, golfplaten afdakjes in verschillende kleuren ontsieren de mooie buurt, nieuwere huizen met andere stijl, … bouwval. We zijn dan ook vlug rond, maar op weg naar de bus maakt een mooie windleeuw, met rode cape, alles goed.

Eilandhoppen naar Liehyu (letterlijk vertaald: heldhaftig eiland)
Het kleine eiland voor de kust van Kinmen wordt ook Lesser Kinmen genoemd. Een overzetboot is de enige manier om hier te geraken, het duurt slechts 10 minuten.

Ter plaatse gaan we ons eerst informeren bij het toerismekantoor, waar men fietsen verhuurt. Men toont ons eerst nog maar eens een Engelstalige film over de plaatselijke cultuur en de geschiedenis tijdens de vele oorlogsjaren. Steeds leren we iets bij. De boeiende informatie die we op verschillende plaatsen van beide Kinmen eilanden krijgen, in musea en bij toerismekantoren, is goed op elkaar afgestemd en gaat niet vervelen.

Op dit eiland worden niet de windleeuwen geëerd, opdat ze bescherming zouden bieden tegen natuurrampen tijdens periodes van storm, ook omdat ze geluk brengen. Hier zijn het de windhanen die door de eilandbewoners aanbeden worden, weliswaar om dezelfde redenen. We hopen dan ook er vandaag enkele te spotten.

Twee rode mountainbikes worden uitgehaald, ze zijn perfect in orde. Fietshelmen aangepast.
De bezorgde jongedame nodigt ons uit om toch eerst nog even te kijken naar een kort filmfragment. Daarin wordt ons getoond hoe de hoogte van het zadel aan te passen, er wordt gewezen op de gevaren onderweg … door oneffenheden op het fietspad. We vragen haar naar een slot om de fietsen veilig te kunnen achterlaten wanneer we iets gaan bezoeken. Heer verwonderd zegt ze: ‘dat is niet nodig, het is hier veilig’. En weg zijn wij …

Rondom het eiland loopt een mooi aangelegd, 18 km lang fietspad. De bewegwijzering is perfect. Overal staan bordjes met vermelding van de volgende stopplaats langs het traject, alsook de afstand die we al hebben afgelegd. Zo weten we op elk moment hoe ver we al gevorderd zijn. Ook al gaat het de ganse tijd op en af, de rit verloopt zeer relaxed … al zijn we reuze blij met onze versnellingen. We genieten van de omgeving en stoppen zo vaak, dat de dag voorbij vliegt.

Tijdens de ganse rit fietsen we tussen het groen van bossen en velden, langs meertjes. Aan de andere kant kijken we regelmatig uit op een geel zandstrand, mooie rotspartijen van verschillende tinten, de zee en wat kleine rotseilandjes. Vooral aan de waterkant bewonderen we bijzondere vogels.

Onderweg passeren we aan de vele overblijfselen van minder aangename tijden: betonnen gebouwen, uitkijktorens, bunkers, forten. Allemaal mooi onderhouden, ze lijken wel gebruiksklaar.
Op de prachtige gele zandstranden staan vele ijzeren pieken nog steeds gericht naar zee, opdat de oorlogsschepen en/of hun manschappen niet zouden kunnen aan land komen. Nu worden ze echter gebruikt om oesters op te kweken. Achter het strand groeien verschillende soorten cactussen, ook die zijn overgebleven uit oorlogsjaren. Ze moesten het de vijandige manschappen moeilijk maken om het eiland te betreden.

In één van de forten worden we aangetrokken door de onderaardse gang. Aan de wanden vinden we informatie over het gevaar van de vele mijnen, die hier ooit overal op het strand lagen. Foto’s en teksten gaan over de het verloop en gevaren van de ontmijning. Enkele ongelukken waren niet te vermijden. Om de zaak af te werken, werden in de gang glazen vloertegels gelegd, waaronder het strand te zien is. Onder een aantal tegels liggen oude (ontmantelde) mijnen. Wanneer Marc op zo eentje trapt, klinkt er onmiddellijk een luide ontploffing …
De gang is lang, we krijgen de indruk dat we onder de zee door naar het grote eiland Kinmen terugwandelen. En inderdaad, we komen bovengronds uit op een plaats die we niet herkennen, laat staan waar we onze fietsen achterlieten …
Omdat we geen zin hebben om te verdwalen in het enorme netwerk van tunnels hier, wandelen we de dorpsstraat in. Het duurt toch wel even eer we onze fietsen terugzien, maar we sporen nog een windhaan, dat maakt ons blij.

We bezoeken enkele kleurrijke tempeltjes en een oud schoolgebouwtje. Een man vertelt ons de geschiedenis van dit laatste, over het leven van de overzeese Chinees die het heeft gebouwd bij zijn terugkeer naar het eiland. Hier gaf hij les aan de jeugd van het dorp. En we gaan op jacht naar meer windhanen ...

Mooi op tijd brengen we onze fietsen terug, zo hebben we nog de tijd om de Siwei tunnel, ook Jiugung tunnel genoemd, te bezoeken. Deze 790 m lange tunnel verbindt, onder het eiland door, beide plaatsen, Siwei en Jiugung aan de rand. We zijn onder de indruk van deze enorme rotstunnel, die in de jaren 1960 werd uitgehouwen door mannen, met als enig gereedschap een soort grote beitels. Dat moet een huzarenwerk geweest zijn.
Terwijl we gans de tunnel doorwandelen, over een wandelterras langs de wand, zien we overal zijgangen, sommige zeer lang. Die dienden om de eigen vloot en voorraden te verbergen tijdens aanvallen van op zee. Vier van deze gangen leiden naar een uitgang aan zee.

ACCOMMODATIE:
IN 99 HOTEL
Minsheng road
PRIJS: 1.800 TWD per nacht (vraagprijs: 2.200 TWD), 2 persoonskamer, sanitair (warm water), inclusief ontbijt. Er zijn ook goedkopere kamers, zonder raam, beschikbaar.
SCORE: 5/5
E-MAIL: [email protected]
WEBSITE: www.in99hotel.com
TEL: +886 082 324 851
COMMENTAAR: Tweepersoonskamer met een dubbel bed, badkamer met open douche, haardroger, individueel te regelen centraal A/C systeem, TV, LAN en WIFI op de kamer, waterkoker, gratis telefoon, bureautje met stoel. Gratis drinkwater en thee. Raam kan worden geopend, geen muggengaas.
Proper, wordt dagelijks gepoetst. Zeer recent hotel met lift.
Eenvoudig verpakt keuzeontbijt, te bestellen de dag voordien, af te halen vanaf 7 u aan de receptie. Wanneer er voldoende gasten zijn, wordt een goed buffetontbijt geserveerd vanaf 7 u.
Zeer vriendelijk en behulpzaam, men spreekt Engels aan de receptie.
Centraal gelegen. Wanneer men uit het busstation komt op de Minsheng road, linksaf, op de hoek aan de verkeerslichten.
Minpunten: Vasttapijt. Geen douchegordijn.
BOEKING: Ter plaatse.

RESTAURANTTIP:
FOOD PARADISE RESTAURANT
Biedt een beperkte kaart met locale en westerse gerechten, waaronder frieten, spaghetti met verschillende sauzen. Niet duur, schotels van 100 TWD tot 170 TWD.
SCORE: 4/5
Tegenover het hotel, de smalle straat inlopen, tweede straatje rechts, net om de hoek.

ERNAARTOE:
BRT lijn 1 Chengyi – Jianshan, 1,5 CNY pp., 15 min.
Stadsbus lijn 6 Jianshan – Wutong Passenger Port (eindhalte), 1 CNY pp., 15 min.
Overzetboot Wutong Passenger Port, Xiamen, China – Shuitou Pier, Kinmen, Taiwan, 160 CNY pp. (130 CNY voor de boot + 29 CNY taksen + 1 CNY verzekering), 40 min.
Bus n° 7 Shuitou Pier – Jincheng Station (eindhalte), 12 TWD pp., 15 min.

KINMEN PRAKTISCH:
Omdat we veronderstellen dat alles op dit eiland wel een beetje anders verloopt dan op het hoofdeiland Taiwan, plaatsen we hier reeds een aantal algemene opmerkingen.

• -Zeer veilig eiland op elk vlak, vb. we moeten onze geleende fietsen niet op slot doen als we ze ergens achterlaten tijdens een bezoek, we laten zelfs de fietshelmen en onze bagage eraan hangen.
• -Er wordt niet veel gerookt. Roken is verboden op veel openbare plaatsen, op openbaar vervoer, in hotelkamers, in restaurants, … er staat een zware boete tegenover.
• -De vuilniskar rijdt elke avond rond met een gezellig muziekje, net een ijsjeskar. Achter deze gele kiepwagen, rijdt een camionette met open laadbak, waarin een man staat die recupereerbaar afval aanneemt van de bewoners. Dat wordt onmiddellijk op de laadvloer gesorteerd.
• -We zien de mensen niet spuwen, een verschil met vele andere landen in Azië.
• -Uiterst vriendelijke en gastvrije bevolking, zeer behulpzaam.
• -Velen spreken vrij goed Engels.
• -Veel 7Eleven winkels, bakkers, wasserettes met munten.
• -Geen bekende fastfoodketens.
• -Faxen, copies maken, scannen, … dit alles is mogelijk in de 7Eleven winkels.
• -Fruit is duur.

Toerisme
Op dit eiland worden we als toerist verwend:

• -Veel interessante toeristische bezienswaardigheden, allemaal gratis te bezoeken.
• -Overal op het eiland komt men plaatsen tegen die herinneren aan de vele jaren van oorlog die men hier heeft meegemaakt, zoals oude forten, verdedigingsstellingen, tunnels, hotels, … Deze zijn goed onderhouden en opengesteld voor toeristen, aangevuld met uitgebreide informatie.
• -Oude dorpjes zijn zeer interessant om te bezoeken. De mooie huizen werden vaak gebouwd door overzeese Chinezen, die hun rijkdom elders gingen maken om hier familiehuizen te bouwen. Zo komen we dorpen tegen die werden opgericht door Japanse, Indonesische, Filippijnse, Maleisische, … overzeese Chinezen. De meest vooraanstaande families bouwden prachtige huizen in westerse stijl.
• -Toeristische informatie is uitgebreid. In de toeristische informatiekantoren op luchthaven, in het havengebouw, in de busstations, bij belangrijke bezienswaardigheden, … spreekt men meestal Engels en is men zeer behulpzaam.
• -In de kleine oude dorpjes komen we overal accommodatie tegen in de vorm van homestay, een soort B&B. De huizen zien er zeer verzorgd uit, met veel oog voor detail. Foto’s van de kamers en het interieur uitnodigend. Mochten we hier langer blijven, zouden we dit zeker eens proberen.
• -Overal kan men fietsen en motorfietsen huren. Een uitgebreid netwerk van (motor)fietspaden is aangelegd over het ganse eiland, met zeer goeie bewegwijzering. Zelf gebruiken we dit enkel op het kleine Lesser Kinmen eiland.

De afstanden zijn relatief klein op het eiland, men kan hier op 1 dag tijd vrij veel bezoeken. Om een totaalbeeld van het eiland te krijgen, hadden we met 3 dagen voldoende.
Dag 1: Gunningtou war museum, Beishan, Nanshan, Shuitou village, .
Dag 2: Shanwai, Kinmen Guest hotel, Shantou Folk culture village, Shishan Mt. Lion Howitzer front, Environmental park, Juguan Tower.
Dag 3: Fietstocht op Liegyu of Lesser Kinmen, Siwei tunnel.

Openbaar vervoer:
Bussen rijden over het ganse eiland, de ganse dag door. Uurroosters zijn te verkrijgen in het Chinees bij elk busstation (toeristische dienst), er zijn er 4 verspreid over het eiland.

Toeristische bussen maken rondritten over het eiland, dat hiervoor in 4 sectoren wordt verdeeld: Bussen A en B vertrekken in het Jincheng station, bussen C en D vertrekken in het Shanwai station. Deze bussen rijden om het uur, twee ervan in de voormiddag, de andere twee in de namiddag. Men betaalt hiervoor een dagtarief, vermoedelijk 200 TWD.

Persoonlijk geven we de voorkeur om ons met het gewone openbare vervoer te verplaatsen, dat ons ook overal brengt. In de busstations geeft men in het Engels alle informatie over hoe ergens te geraken en wanneer. Een rit kost 12 TWD, enkele langere ritten 24 TWD.
Busrooster ook te raadplegen op het internet in het Engels: http://bus.kinmen.gov.tw/BusSite/wSite/ct?xItem=3261&ctNode=269&mp=3

We zijn tevreden over deze keuze: er rijden niet voldoende toeristenbussen om overal af te stappen tijdens 1 halve dag. Het uurschema van deze bussen legt beperkingen op bij het bezoeken van bepaalde plaatsen. De kostprijs voor een dagticket valt hoger uit dan losse ritten met het gewone vervoer.
Wanneer echter toevallig zo’n toeristenbus passeert, kan men deze ook nemen naar een locatie op haar route, voor dezelfde ritprijs als de normale openbare bussen. Hierop zit een gids, die uitgebreid vertelt over de omgeving waardoorheen de bus rijdt … in het Chinees.

Taxi’s en motortaxi’s zijn ook beschikbaar op het eiland, we maakten er echter geen gebruik van.

EXCURSIES:
JINCHENG
Grootste plaats op het eiland Kinmen, goed als basis voor bezoek aan het eiland. Beschikt over een busterminal. Op toeristisch vlak niet heel veel te zien.
SCORE: 3/5
INKOM: n.v.t.
ERNAARTOE EN TERUG:
Met boot vanuit Xiamen (zie hoger), of Vlucht vanuit Taipei (zie volgend verhaal, Hualien).
Zowel de pier als de luchthaven zijn vlot bereikbaar met bussen, resp. bus 7 (15 min.) en bus 3 (25 min.).

GUNINGTOU WAR MUSEUM
Klein museum, waar de Engels gesproken film wel interessant is.
SCORE: 3/5
INKOM: Gratis.
Best te bezoeken voor men naar de nabijgelegen dorpen Beishan en Nanshan gaat, op wandelafstand.
ERNAARTOE EN TERUG:
Bus n° 9 Jincheng – Gunningtou War museum, 12 TWD pp., 15 min.

BEISHAN EN NANSHAN
Twee kleine oude dorpjes, gescheiden door een grote vijver. Rustig en mooi.
SCORE: 4/5
INKOM: n.v.t.
ERNAARTOE EN TERUG:
Zie Guningtou war museum.
Te voet 10 min. van daaruit.

SHUITOU VILLAGE
Prachtig dorpje, met een mix van traditionele en grote westerse huizen. Het mooiste dat we bezochten op dit eiland. Opgericht door Maleisische en Indonesische overzeese Chinezen.
SCORE: 5/5
INKOM: n.v.t.
ERNAARTOE EN TERUG:
Bus n° 7 A Jincheng – Shuitou, 12 TWD pp., 10 min.

SHANWAI – WIND LION GOD
Behalve de twee windleeuwen heeft dit plaatsje ons niet veel te bieden. We komen hier langs als tussenstop op weg naar Shantou folk culture village.
SCORE: 3/5
INKOM: n.v.t.
ERNAARTOE EN TERUG:
Bus n° 1 Jincheng – Shanwai, 24 TWD pp., 25 min.
Wandeling naar de eerste windleeuw, langs de weg richting Shantou, 10 min.
De tweede windleeuw staat wat meer achteraf, in het zijstraatje naar links, net voor de eerste windleeuw, volg de bochten.

KINMEN GUEST HOTEL
Oud ‘hotel’ in ondergrondse tunnels, dat werd gebruikt in periodes van oorlog en spanningen (tot de jaren 1970) om er officieren en hooggeplaatste bezoekers onder te brengen. Bevatte voor die tijd 31 vrij comfortabele kamers met in totaal 86 bedden en sanitair, een bibliotheek, een ziekenhuis, een westers en een Chinees restaurant. Het kleine receptiegebouwtje staat vóór de tunnels waaraan het toegang verleent. Het is nu ingericht als museum, geeft informatie over amusement en ontspanning in oorlogstijden. Ludieke beelden in de tuin. Interessant om te bezoeken.
SCORE: 4/5
INKOM: Gratis.
ERNAARTOE EN TERUG:
Te voet vanuit Shanwai, 10 min. Gelegen net buiten het dorp, in de bocht voorbij de windleeuw langs de hoofdweg richting Shantou, aan de linkerkant.

SHANTOU FOLK CULTURE VILLAGE
Dorp met 18 traditionele huizen in Fujian stijl, die met elkaar verbonden zijn. Bijzondere dorpsstructuur in rastervorm. Opgericht door Japanse overzeese Chinezen.
SCORE: 4/5
INKOM: Gratis.
Enkele gebouwen zijn te bezichtigen.
ERNAARTOE EN TERUG:
Bus n° 25 Shanwai – Shantou, 12 TWD pp., 15 min.

SHISHAN MT. LION HOWITZER FRONT
Netwerk van tunnels dat we bezoeken op aanraden van onze buschauffeur. We komen door te tunnels uit aan zee, op een verdedigingsplatform tussen de rotsen.
SCORE: 3/5
INKOM: Gratis.
Jammer dat het commentaar bij de film enkel in het Chinees wordt gebracht.
ERNAARTOE EN TERUG:
Te voet van Shantou Folk Culture Village, 5 min.

ENVIRONMENTAL PARK
Mooi onderhouden, eenvoudig landschapspark, met 64 replica van de Wind Lion of Gods beelden op het eiland. Mooi om zien, al hebben de echte oude beelden meer charme. Deze staan verspreid over het eiland, je komt ze overal tegen.
SCORE: 4/5
INKOM: Gratis.
ERNAARTOE EN TERUG:
Bus n° 3 vanuit Jincheng (of Shanwai), 12 TWD pp., 10 min. (15 min.), in de buurt van de luchthaven.

JUGUANG TOWER
Grote vierkante toren, mooi versierd, ingericht als klein museum met interessante informatie over het verleden van Kinmen, volksgebruiken, gezegden, cultuur, … Boven in de toren, uitzicht op het stadje Jinchen, de zee en het eilandje Liehuy (of Lesser Kinmen).
SCORE: 4/5
INKOM: Gratis.
ERNAARTOE EN TERUG:
Te voet van Jincheng, 10 min.
Ook bereikbaar met Bus n° 3 vanuit Jincheng, 12 TWD pp., 5 min.

LIEHYU / LESSER KINMEN
Eilandje dat hoort bij Kinmen. Een ideale plaats voor een fietstocht, over een prachtig aangelegd fietspad, waarop we amper iemand tegenkwamen. Schitterende natuur. Vele oorlogsmonumenten. Het is niet moeilijk om hier een lange dag te vullen.
SCORE: 5/5
INKOM: Gratis.
Bij de toeristische dienst van het eiland kan men fietsen huren, GRATIS. Men krijgt er een kaart van het eiland bij, jammer genoeg in het Chinees. Het zijn goed onderhouden mountainbikes, een fietshelm wordt erbij voorzien. Ze moeten voor 17 u worden teruggebracht.
We deden er 5 u (incl. picknick) over om het ganse eiland rond te rijden, met zijn vele mooie en boeiende plekjes. Het oorlogsmuseum hebben we overgelaten, omdat onze tijd krap was.
ERNAARTOE EN TERUG:
Bus 7A (of 7, 7B) Jincheng Station – Suithou pier, 12 TWD pp., 15 min.
Passagiers overzetboot Suithou pier – Liehyu, 60 TWD pp., 10 min. (vaart gans de dag, elke 30 min.)

SIWEI TUNNEL
Indrukwekkend tunnelnetwerk, 790 m lang. Werd gegraven met amper gereedschap, loopt onder de kant van het eiland door. Diende voor berging van schepen en voorraden tijdens de oorlogen.
SCORE: 5/5
INKOM: Gratis.
ERNAARTOE EN TERUG:
Zie Liehyu / Lesser Kinmen

JHUSHAN
Dorpje met oude typische huizen, rond een waterbassin. Mooi en rustig. Weerom anders dan de vorige dorpjes die we bezochten op het eiland.
SCORE: 4/5
INKOM: n.v.t.
ERNAARTOE EN TERUG:
Bus n° 3 Jincheng – Jhushan, 12 TWD pp., 10 min.

QIONGLIN
Dorpje met oude typische huizen, een tunnel, een windleeuw. Dit is voor ons het minst mooie dorpje dat we bezochten, omdat het minder mooi is onderhouden, er meer nieuwere gebouwen met andere stijl tussenin staan, niet passende dingen zoals golfplaten afdakjes, … en redelijk wat bouwvallige huizen.
SCORE: 3/5
INKOM: n.v.t.
ERNAARTOE EN TERUG:
Bus n° 2 Jincheng – Qionglin, 12 TWD pp., 10 min.