Reisverhaal «Anuradhapura - Mihintale»
Azië - deel 2
|
Sri Lanka
|
0 Reacties
25 Januari 2012
-
Laatste Aanpassing 10 Maart 2012
Anuradhapura was de eerste hoofdstad van Sri Lanka, in de 5de eeuw voor Chr. In die tijd trof men er al accommodatie voor reizigers, ziekenhuizen, … en afzonderlijke begraafplaatsen voor de verschillende kastes. Er werd een bijzonder irrigatiesysteem met waterreservoirs en kanalen aangelegd, wetenschappers staan in bewondering voor de kennis die hierover toen al heerste.
Momenteel telt het stadje 50.000 inwoners en is een bekende toeristische plaats omwille van de overblijfselen van de oude stad en zijn prachtige stoepa’s.
De eerste dag willen we per fiets een deel van de historische stad verkennen. Volgens een Canadees koppel dat we hebben ontmoet, kan dit zonder ticket, het risico op controle is klein. De 2 vaste controleposten kan je omzeilen. Maar tussen de fietsen die het hotel aanbiedt, staat maar 1 degelijk exemplaar, bovendien is de prijs vrij hoog in verhouding tot wat we ervoor kunnen krijgen (hierbij vergelijken we met onze vorige bestemming Polonnaruwa).
We beslissen op zoek te gaan naar betere fietsen, in het drukke centrum van het stadje. Het wordt uiteindelijk een dagje rond kuieren, waarbij we niet echt succes boeken op onze zoektocht naar fietsen. We zullen vanavond proberen de beste fietsen in ons hotel te reserveren, voor deze morgenochtend weerom zijn verhuurd. Het is een snikhete zwoele dag … we zweten erop los.
Een betrouwbare wasserij kunnen we ook niet vinden. Er is er wel eentje, maar de dame spreekt geen Engels en we kunnen maar niet uitmaken wanneer we de was zouden terugkrijgen … we verstaan iets van 7 dagen, zijn niet zeker wat ze bedoelt.
Maar ons treinticket kopen voor de rit naar Colombo op zondag, dat lukt ons wel !
Onderweg krijgen we een aanbieding van een tuk-tuk chauffeur om ons morgen in de oude stad rond te voeren, hij zal de mensen aan de checkpunten omkopen zodat we geen duur ticket nodig hebben. Zijn ritprijs ligt vrij hoog, zo kan hij minstens de prijs van 1 ticket opstrijken …
We betrouwen dit niet, doen hieraan principieel niet mee.
De receptionist van ons hotel raadt ons aan echt wel een ticket te kopen, ondanks de veel te hoge prijs. Overal lopen agenten rond, die op onverwachte ogenblikken een controle doen. Wanneer je zou uitgekozen worden, krijg je problemen met de overheid, wat niet te zoeken is !
We beslissen een rondje in de oude stad te fietsen, zo kunnen we van op afstand bekijken of we de sites willen betreden. Wanneer deze te veel op de vorige locaties gelijken, dan is dit voor ons niet nodig, de tickets zijn ons te duur.
Maar ook in de straten wordt op verschillende plaatsen controle gedaan en naar onze tickets gevraagd. We mogen niet verder fietsen zonder ticket. Eerst proberen we nog via een andere weg onze rondrit te maken, maar er zijn te veel straten onderbroken vanwege werkzaamheden. Er is niet door te geraken. Aan een volgende controle kopen we uiteindelijk een ticket.
We bezoeken de verschillende bezienswaardigheden en concluderen dat deze ons niet echt kunnen bekoren. Wat we zien is meestal herhaling van wat we in Polonnaruwa zagen, waar we het dan ook nog stukken mooier vonden. Hier zien we ruïnes van tempels en paleizen, dubbele baden, een grote rechthoekige olifanten baadplaats, maan- en wachterstenen voor de ingangen van verdwenen gebouwen, een zittende Boeddha, … meestal minder goed bewaard en meer vervallen dan in Polonnaruwa.
Anuradhapura wordt ook wel eens vergeleken met Bagan in Myanmar en Angkor Wat in Cambodja. Persoonlijk vinden we deze vergelijking totaal geen steek houden, beide andere sites zijn adembenemend mooi en enorm uitgestrekt. Anuradhapura is wel mooi, maar helemaal niet te vergelijken met deze 2 parels. Je bezoekt de site hier in enkele uren tijd, als je wil.
Op het einde van ons traject krijgen we dan toch nog enkele mooie witte stoepa’s te zien, de variatie die we zochten. De ranke Thuparama dagoba en de grote door zwarte olifanten omringde Ruvanvelisaya dagoba vinden wij de moeite waard, op deze plaatsen wordt ons niet naar tickets gevraagd. Eigenlijk is het niet echt duidelijk waar in de stad men wel of niet een ticket nodig heeft.
Aan de ruïnes van het koninklijk paleis (wat echt niet veel voorstelt), merkt Herlinde dat ze een lekke band heeft. Te voet verder dan maar … op zoek naar hulp. In een winkeltje verwijst men ons door naar een collega om de hoek, die heeft een fietspomp. Hier wordt veel gefietst, maar een eigen fietspomp heeft men niet, in enkele winkels kan men zijn banden gaan oppompen. Wat verder vragen we aan een man waar juist dit winkeltje is. Hij begeleidt ons, pompt de band op en concludeert dat er een probleem is. Nadat hij ons uitlegt waar we een fietsen herstelplaats kunnen vinden, stappen we dapper verder. Even later komt de man ons vervoegen. We hebben pech, de zaak is gesloten ... dus moeten we verder naar het centrum van de stad, hij zal met ons meegaan. Zo’n 5 tal km lopen we samen verder.
De fietshersteller is druk aan het werk, er staan een groot aantal fietsen te wachten. Wanneer hij klaar is met deze waaraan hij werkte, neemt hij onze fiets voor, we hebben geluk. Het gaatje is vlug en vakkundig gedicht, onder het klassieke klevertje wordt een soort vloeibare rubber op de band uitgesmeerd, die extra stevigheid geeft. En onze rekening: 30 LKR, zo’n 0,23 EUR.
Als dank willen we onze begeleider iets geven, wat hij niet wil accepteren. Dan maar vlug koekjes kopen voor zijn kinderen. We vragen zijn adres, dan kunnen we enkele foto’s opsturen, hij wou zo graag samen met Marc op de foto. Een andere man wordt erbij geroepen om het adres op te schrijven, zelf kan hij dat niet. Hiervan staan we versteld, we schatten deze man zo’n 30 jaar oud … hij blijkt analfabeet.
Blij rijden we terug naar de oude stad, we willen nog 1 stoepa zien en de zonsondergang tussen de 2 meren.
In het donker komen we aan bij het hotel, op fietsen zonder bel, noch … licht !
Mihintale is een uitgebreid tempelcomplex bovenop en op de hellingen van een grote groene heuvel, die boven de vlakte uitsteekt. Dit zou het oudste centrum van Boeddhisme zijn in Sri Lanka. We bezoeken deze site als daguitstap vanuit Anuradhapura.
Men geraakt er bovenop de heuvel via mooie oude uitgesleten traptreden, zo’n 1843 in totaal. Het laatste gedeelte moet op blote voeten (of sokken) worden afgelegd, wat niet simpel is omdat de rotsen zeer heet worden van de blakende zon, schaduw is er nauwelijks. We beslissen eerst helemaal naar boven te gaan en ons bezoek van daaruit te starten.
Op een centraal plein vertrekken 3 trappen.
Eentje brengt ons naar de offerplaats Aradhana Gala, bovenop een grote ronde rots, die op haar beurt op een nog grotere soortgenoot ligt. Een trap zou je dit niet echt kunnen noemen, de treden die er zijn kunnen amper nog zo genoemd worden, er blijft weinig van over door erosie. En verder zijn wat kleine inkepingen in de rots gemaakt als voetsteuntje. Een gloedhete metalen reling moet houvast bieden bij de beklimming. Het uitzicht is prachtig, het platform boven zeer beperkt. We kijken neer op de wijde groene omgeving, met vele meren en hier en daar een heuvel die plots uit de vlakte opsteekt. We hebben van hieruit ook een mooi zicht op de grote witte zittende Boeddha en de witte stoepa rondom het centrale plein. Na te hebben rondgekeken, keren we terug om anderen de plaats te geven.
De tweede trap, uitgehouwen in eveneens een enorme rotsheuvel, brengt ons bij een prachtige witte zittende Boeddha. Ook van hieruit weerom een mooi uitzicht.
En op de derde rotsheuvel komen we aan de voet van de immense witte Nahaseya Dagoba stoepa te staan. Weerom een schitterend panorama.
Terug op het plein, bewonderen we de kleine witte stoepa in het midden, Ambasthale Dagoba, met ernaast het beeld van de koning en de Bodhi tree, een oude heilige boom.
We dalen via de achterkant van het plein af naar de Mahinda grot. Wat niet echt een grot is, maar een opening onder grote bolle rotsblokken. Dit vinden we niet echt zo bijzonder.
Tijdens de afdaling genieten we weerom van de natuur rondom, de onbetrouwbare aapjes, de felkleurige vogels, eekhoorntjes, …
Onderweg nemen we een kijkje op het grote tussenplatform en Sinha Pokuna, met de prachtig bewaarde baadplaats voor de monniken. Deze bestaat uit een grote rotsbak waarin men kan staan, een leeuw spuit water vanuit de hoogte als een douche. Op de buitenkant zijn zeer goed bewaarde figuren uitgebeeld. Een pareltje !
Enkele mannen zijn aan het werk in het groen op de heuvel erachter en vinden plots een felgroene slang. Ze komen ze ons tonen. Nadat ze hem overtuigen dat deze niet giftig is, neemt Marc ze over en houdt ze een tijdje in zijn handen …
Aan de overkant klimmen we weerom een heuveltje op, naar de bakstenen stoepa Kantaka Chetiya. Ook hier rondom weer prachtig bewaard beeldhouwwerk in bas-reliëf, zuilen met leeuwen erop en een voetafdruk van Boeddha.
Ernaartoe:
bus Pollonaruwa – Anuradhapura: 120 LKR pp, 3 ½ uren onderweg
tuk-tuk busterminal Anuradhapura – hotel: 100 LKR, 10 min. onderweg
Overnachtingen:
Milano tourist resthouse, 2700 LKR voor een 2 persoonskamer met sanitair (warm water), comfortabel hotel met goeie matrassen, airco, WIFI, groot raam op de tuin, welkomstdrankje, vriendelijk en behulpzaam, fietsenverhuur, restaurant (niet lekker), 596/40 Stage 01, tel. 025-2222 364, [email protected], www.milanotouristrest.com/go-lanka.com, beoordeling 4/5.
Het was moeilijk iets degelijks te eten te vinden in de buurt van ons hotel, een goed restaurant vonden we in hotel Saubagya Inn, wat verderop in de straat, n° 10/395 Bandaranayake Mawatha
Excursies:
- Anuradhapura oude stad: inkom 25 USD pp.
we bezochten de site per fiets, gehuurd in ons hotel, 350 LKR pp., fietsen niet in goede staat
Dit is voor ons de minst boeiende van de oude steden gebleken.
We bezochten o.a.: Ruvan Velisaya dagoba, Jetavanarama Dagoba, Kuttam Pokuna tweelingbaden, Samadhi boeddha, Abhayagiri dagoba, Et Pokuna olifantenbaadplaats, Ratnaprasada, archeologisch museum, sacred relic stupa Tupharama, the royal palace in de citadel, Ruvan Velisaya dagoba, Mirisavatiya dagoba
- Mihintale: 500 LKR pp.
ernaartoe en terug:
te voet van hotel naar nieuwe busterminal, 15 min. onderweg
bus Anuradhapura – Mihintale, 25 LKR pp., 45 min. onderweg, stopt vlakbij de site
Een mooie site, de moeite van een bezoekje waard.
