Reisverhaal «rondwandeling Ile de la Réunion 2000»
Reizen voor mei 2007
|
Reunion
|
0 Reacties
20 Oktober 2000
-
Laatste Aanpassing 02 Mei 2011
Ile de la Réunion is een klein Frans eilandje in de Indische Oceaan in de buurt van Madagascar en Ile Mauritius. Het eiland bestaat uit 3 vulkaankraters waarin immens mooie wandelingen gemaakt kunnen worden. Vroeger leefden er gevangenen. Tegenwoordig leven families, hun afstammelingen, in de kraters.
Na de dagtaak, een kwestie van zoveel mogelijk uit vakantie te halen, vertrekken we nog. Per auto worden we gevoerd van Landegem naar Lille om verder met de TGV naar Charles De Gaulle luchthaven in Parijs te begeven. Per metro steken we Parijs door naar de luchthaven Orly. Rond 21 uur 30 zitten we op het vliegtuig op weg naar Réunion met een tussenstop in Djibouti.
Eenmaal we aangekomen zijn in Saint-Denis, zoeken we een hotelletje voor onze volgende nacht en brengen een bezoekje aan ‘la maison de la montagne’. Hier reserveren we de gîtes en avondmalen voor tijdens onze wandeltocht. Dit is noodzakelijk, het aanbod is kleiner dan de vraag. De rest van de dag kuieren we wat rond in de hoofdstad.
Etappes van de trektocht :
- Saint Denis per bus naar La Brulée, te voet naar le gîte de la Plaine des Chicots (1830 m), 5 ¼ uren onderweg
- le gîte de la Plaine des Chicots, te voet naar Dos d’Ane (1010 m), 6 ¼ uren onderweg
- Dos d’Ane, te voet naar Ilet à Malheur (828 m) via Aurere, 7 ¾ uren onderweg
- Ilet à Malheur, te voet naar Grand Place les hauts (765 m) via Ilet à Bourses, 5 ½ uren onderweg
- Grand Place les hauts, te voet naar La Nouvelle (1444 m) via le Cap Noir, Mafate en Ravine Vallon, 7 uren onderweg
- La Nouvelle, te voet naar Marla* (1620 m) via Plaine des Tamarins en Kerval, 8 uren onderweg
- Marla, te voet naar Cilaos (1230 m) via Col de Taïbit, 8 uren onderweg
- rustdag in Cilaos
- Cilaos, te voet naar Caverne Dufour (2478 m) via la Roche Merveilleuse (+ rondwandeling), Le Bloc en de Col, 7 ½ uren onderweg
- vanuit de Caverne Dufour hut in het donker te voet naar de Piton des Neiges (3069 m) voor de zonsopgang, terug naar de Caverne Dufour, de rugzak ophalen en doorstappen naar Bourg Murat (1560 m) via Plaine des Cafres (route forestière de Biberon), 9 uren onderweg (waarvan 3 uren naar de Piton des Neiges en terug)
- Bourg Murat gîte, eerst met een busje naar Bourg Murat centrum, verder te voet naar de gîte du Volcan (2230 m), via het beginpunt van de GR Fournaise, Bois Ozoux en Orodoire Saint Thérèse, 9 uren onderweg
- daguitstap aan de Volcan de la Fournaise, in de namiddag naar de Cratère Maillard (2620 m), ’s nachts** terug naar de gîte, 5 uren onderweg (wachttijd boven niet inbegrepen)
- gîte du Volcan, te voet naar Basse Vallée (610 m), 8 ½ uren onderweg
- Basse Vallée, te voet naar Le Baril (40 m) via Mare Longue, 4 ½ uren onderweg
Vanuit Mare Longue nemen we het openbaar vervoer naar Saint-Denis via Saint-Benoît.
‘s Avonds nemen we het vliegtuig naar huis.
In 1994 deden we onze eerste meerdaagse wandelreis op Ile de la Réunion in 1994. We maakten min of meer dezelfde tocht. We hebben ondertussen veel ervaring opgedaan. In 1994 was het een zware trekking, dit jaar blijft het een stevige tocht, maar doenbaar. We stappen een tweetal uren per dag minder.
Het eiland is tevens ook serieus geëvolueerd. In 1994 waren de gîtes zeer basis, tegenwoordig zijn het kleine hotelletjes geworden, vele huizen hebben zonnepanelen gekregen, toeristen worden per helikopter gedropt in de cirques.
Toerisme is niet altijd positief. De toerist wil steeds meer comfort, de lokale bevolking ziet hierdoor ook zijn levensstandaard verhogen. Het gevolg is dat er serieuze ingrepen volgen, die de authenticiteit van het eiland storen. We tekenen zelfs een petitie tegen het aanleggen van een weg door de cirques. Dit zou het einde van dit uniek natuurgebied betekenen.
* ’s Avonds in Marla zien we plots allemaal lichtjes naar beneden zigzaggen, komende van de Col de Taïbit. Mensen lopen hier een wedstrijdje. In totaal loopt men 100 km en moet men 8000 meter stijgen en dalen. De snelste doet dit binnen de 24 uren. Er doet een Zwitserse dame mee met één been en twee krukken. Het is de moeite waard het evenement mee te maken als toeschouwer. De dag erna kruisen we op ons pad een grote groep jongeren die de weg opnieuw proper maken. De weg lag vol met lege batterijen en lege voedingstubes. Enkele dagen later zien we nog een groepje mensen die controleren of alles opgeruimd is. Ze spreken ons aan om te weten of we nog iets gezien hebben.
** Er is een vulkaanuitbarsting aan een zijkrater van de Piton de la Fournaise. We wandelen in de namiddag naar een uitkijkpunt onderaan de uitbarsting. Na het optrekken van de wolken ’s avonds, zien we plots wat we reeds heel lang hoorden, de uitbarsting. Indrukwekkend !
’s Nachts is het onze beurt batterijtjes te slijten op onze terugweg naar de berghut.
