Reisverhaal «Évora»
Frankrijk - Spanje - Portugal
|
Portugal
|
0 Reacties
29 Oktober 2010
-
Laatste Aanpassing 26 April 2011
Évora is een stad in het zuidoosten van Portugal met zo’n 15.000 inwoners. Het goed bewaarde historische stadscentrum is volledig omwald en erkend door Unesco.
We beginnen onze rondwandeling aan de Porta do Raimondu en begeven ons eerst naar het belangrijkste plein in de stad, het ‘Praça de Giraldo’ met goed bewaarde historische gebouwen omringd, waar zich het toerismekantoor bevindt. Hier zijn stadsplannetjes met wat uitleg te verkrijgen. De belangrijkste bezienswaardigheden zijn de vroeg Gotische kathedraal met zijn mooie inkom (gebouwd 1186-1204), de ruïnes van een Romeinse tempel die in de 14de eeuw een tijdje als slagerij werd gebruikt, de universiteit met kerk (16de eeuw) en klooster (18de eeuw), het ‘água da Prata’ (zilveren water) aquaduct, de São Francisco kerk met het gotische klooster Capela dos Ossos (ook knokkelkapel genoemd, omdat de beenderen van overledenen er kunstig op elkaar worden gestapeld, inkom: 2 EUR + 1 EUR voor foto’s), het plein Largo da porta de Moura dat wordt omringd door mooi gebouwen en met de fotogenieke waterput in het midden (de randen van de put zijn duidelijk uitgesleten door de touwen waarmee vroeger emmers water werden opgehaald), ...
Évora is een aangenaam rustig stadje om in rond te wandelen, waar veel te zien is. De goed bewaarde gebouwen, de smalle bochtige kasseistraatjes en de vele pleintjes vormen een prachtig geheel samen met de volledig intacte omwalling. Op het centrale plein heerst een aangename sfeer, ideaal om te verpozen op een terrasje … op voorwaarde dat het mooi weer is natuurlijk ! We hebben onze lunch dan maar binnen genuttigd.
In de buurt zijn een aantal hunnenbedden (of dolmen) en menhirs te vinden die werden gebouwd tussen 4.000 v. Chr. en 3.500 v. Chr. en dienden als begraafplaats en voor religieuze doeleinden. We hadden deze hier helemaal niet verwacht, er rest ons nog amper de tijd om vlug enkele interessante sites te gaan bekijken, waaronder Tourega en de ‘Anta grande do Zambujeiro’, één van de grootste hunnenbedden op het Iberisch schiereiland. Het is moeilijk om deze te vinden, gezien er weinig informatie over beschikbaar is bij het toerismekantoor, een gids biedt er enthousiast haar diensten aan voor een uitstap ernaartoe (?). Langs de weg vinden we amper aanwijzingen.
We maken een zeer gevarieerde daguitstap in de buurt, weliswaar sterk gedwarsboomd door gure wind en regen, waardoor we amper uit de auto kunnen. Maar het wordt toch een mooie tocht.
Omringd door heerlijk geurende eucalyptusbomen en boomgaarden met kurkeiken rijden we doorheen het gebergte Serra da Ossa.
Kurkeiken zijn altijd groene bomen uit de familie van de beuk en worden gemiddeld 20 meter hoog. Ze worden hier gekweekt voor de productie van kurk en kunnen om de 8 à 10 jaar gepeld worden tot op een bepaalde hoogte. Vlak na het afpellen is de stam felrood gekleurd, zijn kleur verdonkert langzaamaan tot hij bijna zwart is, er wordt een nieuwe kurklaag gevormd. Na het pellen wordt met witte verf het laatste cijfer van het jaartal op de stam geschilderd om bij te houden wanneer de bomen opnieuw mogen gepeld worden.
Évoramonte wordt onze eerste stop. Reeds van ver zien we het middeleeuwse kasteel boven de horizon uitsteken. Binnen de vestingmuren bestaat het rustige dorpje uit 2 smalle omhooglopende straatjes die leiden naar de toren op het hoogste punt. We wagen ons uit de auto en wandelen vlug naar het kasteel, we trotseren de gure wind en regen, maar niet voor lang. Het is hier zeer doods, niemand op straat, met dit hondenweer blijft iedereen binnen. De oude witgekalkte huisjes zijn afgewerkt met marmeren deur- en raamkozijnen.
De middeleeuwse stad Estremoz (15.000 inwoners) ligt op een heuvel en wordt omringd door wijnranken en eikenbossen. Het bovenste stadsdeel is omwald en wordt gedomineerd door een burcht die belangrijk was tijdens de oorlogen met Spanje. Maar eveneens de recentere benedenstad is een bezoek waard. De meeste gebouwen in de stad zijn wit van kleur en rijkelijk afgewerkt met marmer, wat er een speciaal cachet aan geeft. We vertoeven hier ook in een streek waar veel marmer wordt gewonnen. Estremoz is ook bekend door de vele traditionele ambachten die hier worden in ere gehouden, zoals aardewerk, houtsnijwerk, lederen artikelen, kurk, marmer, …
De 27 meter hoge toren ‘Torre de Managem’, die deel uitmaakt van de citadel uit de 13de eeuw, is eveneens uit marmer opgetrokken en torent hoog boven de stad uit. Deze biedt een prachtig zicht over het landschap en de stad, het bijzondere stervormige dak van de ‘Paço da Audiência’ (de audiëntiezaal) van koning Dinis is enkel van hier bovenop volledig te zien. We proberen via de pousada, ondergebracht in de oude citadel, in de toren te geraken, maar deze is gesloten.
Tussen Estremoz en Borba rijden we langs een belangrijke marmerader. We stoppen om een kijkje te nemen bij enkele indrukwekkende marmergroeves. Het is zaterdag en er heerst jammer genoeg geen activiteit.
In Borba bezoeken we de wijncoöperatieve, die een goeie naam heeft. Dat is duidelijk te zien aan het grote aantal klanten die er binnenkomen. We kopen enkele flessen en krijgen spontaan een aanbod om de kelders te bezoeken. Daartegen zeggen we niet ‘neen’. Weerom worden we door het gure weer geboycot, de gids ziet het niet zitten om zich met klanten in de regen tussen de verschillende gebouwen te verplaatsen.
Bij aankomst in Vila Viçosa bewonderen we de in manuelijnse stijl uitgevoerde knopenpoort ‘Porta dos Nós’. Het centrale paleisplein van dit dorp is enorm, wordt omringd door het hertogelijke paleis ‘Paço Ducal’ in Italiaanse renaissancestijl (16de eeuw), de Agostinho kerk van het voormalige klooster met het mausoleum van de hertogen ‘Panteão dos Duques’ en het 8-hoekige klooster der wonden ‘Convento das Chagas’ waarin de grafkerk van de hertoginnen is ondergebracht. Plein en paleis zijn volledig uitgevoerd in marmer, een lust voor het oog. Een bezoek aan het paleis is vandaag niet mogelijk, er is geen elektriciteit in dit gebouw waardoor het op regenachtige dagen zeer donker is binnenin en er weinig te zien is … we gaan onze pech dan maar wegspoelen met een heerlijke koffie en gebak ‘pasteis de Nata’ in een gezellig koffiehuisje.
Op terugweg naar Évora stoppen we nog even in Redondo, een rustig witgekalkt stadje met blauwe accenten op de muren, met een mooie sobere oude stadspoort.
Overnachtingen:
Parque de Campismo de Évora, 12,95 EUR per nacht voor 2 personen + tent + auto, middelgrote camping met afgebakende en vrije plaatsen, schaduwrijke of zonnige plaatsen naar keuze, zandgrond die bij regen modderig wordt, wasmachines, kleine bungalows (caravanstijl) te huur, oud maar proper sanitair, warm water, zaaltje met TV en gratis WIFI, vriendelijk onthaal, basisproducten te koop, brood op bestelling, toeristische info, 20 min. te voet van het historische stadscentrum, 5 min. naar supermarkt, Estrada das Alcáçovas, Herdade Esparragosa, tel. +351 266 705 190,
[email protected],
www.orbitur.pt
Fotoalbums van locatie «Évora»
