Reisverhaal «sarcofagen van Karajía»
Zuid Amerika 2
|
Peru
|
0 Reacties
12 Februari 2020
-
Laatste Aanpassing 24 Februari 2020
12 – 13 februari 2020
Traject: Cocachimba – Chachapoyas – Luya – Karajía – Nuevo Tingo
Op zoek naar een vulcanizador
Voor ons vertrek uit Cocachimba, kijken we de bandenspanning van onze probleemband nog na en zetten die weer op punt. Bij deze gelegenheid doen we hetzelfde met de ‘airbags’ (luchtvering). We nemen afscheid van Mehdi, wellicht zien we elkaar niet vlug terug. Nina en de kindjes zijn nog in dromenland.
Op aanraden van het Visitor Center, rijden we naar Chachapoyas. Daar zouden enkele vulcanizadores te vinden zijn, een soort kleine bandencentrales, eerder herstelwerkplaatsen. De weg ernaartoe blijft ons boeien en brengt ons verder langs de woest stromende, modderkleurige rivier door de hoge rotskloof, die steeds smaller wordt. Op een aantal plaatsen moeten we onder de overhangende rotsen door rijden.
In Chachapoyas vinden we al vlug een vulcanizador die ons wil helpen. Het wiel wordt afgenomen en in een waterbad gedompeld. Men ziet niet onmiddellijk een probleem … doch de jonge uitbater zoekt verder met veel geduld. Er blijkt uiteindelijk een piepklein gaatje te zijn, veroorzaakt door een nageltjes dat door de band zit. Eenmaal dat gevonden is, duurt de herstelling niet meer lang.
Ondertussen praten we met enkele andere klanten, vooral taxi chauffeurs. Ze stellen een aantal vragen over Manga, waar we vandaan komen en wat onze volgende bestemming is.
Eenmaal het wiel teruggeplaatst, kunnen we vertrekken, 20 PEN armer ... 5,5 EUR. Niet slecht!
Op vele plaatsen in Peru (vooral benzinestations) aanvaardt men enkel VISA kaarten, wij hebben Mastercard. Dus moeten we meestal met cash betalen. Daarom gaan we eerst nog op zoek naar een bankautomaat, doch opnieuw werken onze debetkaarten niet. Deze dragen onze voorkeur, het is de voordeligste manier bij een geldautomaat. Dit probleem hadden we eerder ook al, toen hebben we toch maar de Mastercard gebruikt, om voldoende cash ter beschikking te hebben. Bij controle blijkt alles normaal te zijn, onze debetkaarten zijn geopend voor Zuid Amerika. We zullen de bank moeten contacteren.
Eenmaal klaar, moeten we een eindje terugkeren op onze heenweg. Doch opnieuw uit het stadje geraken is niet simpel. De éénrichtingsstraten zijn smal, bovendien parkeert men ‘waar mogelijk’. Het is even zoeken naar een geschikte straat, waar we nipt tussen de geparkeerde voertuigen en laag overhangende dakranden kunnen passeren.
Een benzinestation vermeldt zowel VISA als Mastercard, hier moeten we zijn. Doch de pompbediende beweert dat Mastercard niet werkt, hij wil onze kaart zelfs niet proberen. Teleurgesteld betalen we dan maar weer met cash!
Op weg naar Cruz Pata / Karajía
In het kleine dorpje Caclic slaat een onverharde weg af naar Karajía, nabij het dorpje Cruz Pata. De zeer brede, hobbelige weg bestaat vooral uit gravel, afgewisseld met restjes asfalt en zand. Diepe putten en geulen zijn het gevolg van veel regen. Vlak voor het dorpje Luya, 15 km verderop, versmalt de weg en ligt er wat modderig bij. Hier heeft het pas geregend.
De namiddag vordert al snel, we beslissen er te overnachten en rijden het bergdorpje in. Het centrum ligt in een kom en bestaat uit perfect verharde straten, maar eromheen liggen steile zand en stenenstraatjes, soms ook trappenstraten. Kwestie van de juiste straat te vinden, die afdaalt naar het centrale plein.
Aan het dorpsplein is ruim plaats om te parkeren, Marc gaat in het politiekantoor toestemming vragen om er te overnachten. Zo zijn we zeker dat we ons niet later nog eens moeten verplaatsen. De agent zegt dat hij er geen probleem mee heeft, maar hij is enkel verantwoordelijk voor de veiligheid. We moeten dat in het gemeentehuis vragen. Tja, daar krijgt Marc te horen dat de politie over een ruime parking beschikt, dat we het beter bij hen vragen.
De agent krijgt toestemming van zijn overste, maar moet foto’s nemen van Marcs paspoort en onze Manga. En zo eindigen we op de omheinde politieparking, tegenover het politiekantoor. Een zeer rustig plaatsje. Manga wordt weerom bestudeerd, we horen voorbijgangers praten en vangen woorden op als ‘casa rodante’ (huis op wielen), ‘cocina’ (keuken), ‘cama’ (bed) en ‘Ford’. Grappig!
Na een heerlijke nachtrust, onder het wakende oog van onze ‘politievrienden’, vertrekken we vroeg naar Karajía. Om 8 u staan enkele agenten voor hun kantoor, ze kijken ons na. Gelukkig is het vandaag droog, zodat de weg goed te rijden is. Alhoewel … vanaf hier wordt het een echte zandweg, de kleiachtige grond is met stenen gemengd, wellicht tegen gladheid bij regen. Het wegdek wordt smaller, hobbeliger, steniger, … dan tijdens het eerste stuk, dat we gisteren hebben gereden. Telkens we iemand moeten kruisen, moeten beiden zo ver mogelijk de kant in, eventueel een stukje achteruit, want het is vaak millimeterwerk. Wanneer we door dorpjes rijden, wordt het nog wat erger. In Cruz Pata parkeren we in het gras, langs het dorpsplein.
Sarcofagen van Karajía
Op de site van Karajía, in de omgeving van het ver afgelegen Amazonedorpje Cruz Pata, bevindt zich een nis met 6 sarcofagen, hoog in een vertikale rotswand. Dit zijn de graven van belangrijke personen uit de 15de eeuw. De 2,5 meter hoge beelden staan naast elkaar in de grote nis, ooit waren ze met 8. Tijdens een aardbeving in 1928 viel er alvast eentje naar beneden. Ze werden gemaakt met klei, stokken en stro. Wit geschilderd, met tekeningen in oker en 2 tinten rood, hun hoofden beelden maskers uit. Binnenin werden goedbewaarde mummies gevonden. Dat de beelden zo mooi intact bleven, is te danken aan hun moeilijke bereikbaarheid.
We kopen onze tickets en registreren ons in een boek. Marc ziet dat er gisteren 20 bezoekers waren. Vandaag zijn wij de eerste. Het meisje aan het loket tracht ons te overtuigen een gids mee te nemen. Doch daar hebben we geen zin in. Dan probeert ze een folder te verkopen … in het Spaans. Eenmaal duidelijk dat we klaar zijn voor de wandeling, geeft ze ons de sleutel van de poort.
Een breed zandpad brengt ons tussen groentenvelden door, tot het afdaalt naar een picknickplaats. Vanaf hier moeten we via een steil afgesleten rotstrappenpad verder dalen, tot bij de poort. Die kunnen we met de sleutel openen, achter ons moet ze opnieuw gesloten worden. We zijn hier helemaal alleen. Het paadje volgt nu de berghelling, tot we bij de vertikale rotswand uitkomen. Hoog boven ons zien we de mooie sarcofagen, in hun grote nis. Een stuk opzij en wat hoger, zien we nog zo’n nis, doch de beelden daarin zijn nog amper herkenbaar.
Terugweg
Omdat we tijdens het weekend teveel bezoekers verwachten in Kuelap, onze volgende bestemming, willen we de site graag morgen, vrijdag, bezoeken. Dit kan op voorwaarde dat we ons er vandaag naartoe verplaatsen. Daarom vertrekken we onmiddellijk na onze wandeling, al had het mooi geweest hier in dit rustige dorpje wat meer tijd door te brengen.
De terugweg verloopt zoals de heenweg, langzaam. Aan El Molino neemt Marc de parrallel straat, die gedurende 3 km beter ligt, maar uiterst smal is. Een passagiersbusje komt ons tegemoet, kruisen is onmogelijk … het busje moet een heel eind achteruit rijden op het bochtige weggetje … niet evident!
Eenmaal voorbij Luya, gaat het weer iets sneller, al blijft het hobbelen. Wanneer we de doorgaande weg bereiken, is het niet meer ver naar de afslag richting Kuelab. Ook deze weg wordt als hoofdweg beschouwd, doch … hij is smal, te smal voor een afgebakend rijvak per richting. Wanneer we voertuigen moeten kruisen, betekent het vaak stoppen aan de kant, waar het iets breder is. Immers het wegdek versmalt en verbreedt de ganse tijd, naarmate er ruimte voor is. Ook is deze weg in erbarmelijke toestand, vaak diepe putten, laag overhangende takken, regelmatig kruisen we een diepe betonnen geul, waardoor water de weg overstroomt. Dit alles brengt opnieuw wat vertragingen met zich mee.
Eenmaal in het dorpje Nueva Tingo, zoeken we een geschikte overnachtingsplaats. Op de parking aan de kabelbaan kan dit niet. De vriendelijke parkeerwachter verwijst ons naar het dorpsplein. In het gemeentehuis van het ingeslapen dorpje, krijgen we de toestemming om op hun grassig terreintje te gaan staan, aan de rand van het plein. Opnieuw een aangenaam rustig plekje!
OVERNACHTINGEN:
LUYA – POLITIEPARKING
Coördinaten: -06.163220 – 77.944591
Gelegen op 2.317 meter hoogte.
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 3/5
COMMENTAAR:
Politieparking binnen omheining. We krijgen toestemming om daar te overnachten, ze nemen een foto van Marcs paspoort en van Manga. Zeer rustig. Geen voorzieningen.
Minpunten: /
GEREDEN TRAJECT:
Cocachimba – Chachapoyas – Caclic – Luya, 77 km
Zijweg naar Cocachimba: er is maar één weg die het dorp met de hoofdweg verbindt, we keren dus terug via dezelfde weg.
PE-08C: vervolg van de bochtige weg, langs een rivier, met uitzicht op indrukwekkende hoge rotsbergen, soms met dicht groen begroeid. Regelmatig beschadigingen van het wegdek.
PE-08B: afslag naar Chachapoyas (naar links), haarspeldbochten, wegdek op veel plaatsen onderbroken en schuine verzakkingen.
Straten in Chachapoyas: veel éénrichtingstraten, vrij smal, zeker wanneer er wordt geparkeerd is het moeilijk om te passeren met een brede camper.
PE-08B, PE-08C: we keren een stukje terug via dezelfde weg.
AM-108: afslag in Caclic, combinatie van gravelweg, met restjes oude asfalt, zandweg. Mooie brede weg, doch veel geulen en putten. Vlak voor Luya wat modderig, het heeft hier geregend.
Straten in Luya: de hoofdstraten in het centrum zijn vrij breed en verhard. Zijstraatjes kunnen steil zijn, zand en stenen. Hier en daar trappenstraten.
Luya – El Molino – Tingo – Cohechan – Cruz Pata / Karajía – Cohechan – Tingo – El Molino – Luya – Caclic – San Isidro – Chuquichaca – Nuevo Tingo, 78 km
Weg van Luya naar Cruz Pata / Karajía, via El Molino – Tingo – Cohechan, AM-657 – AM-103 – AM-655: smalle zandweg, voornamelijk bestaande uit klei gemengd met stenen. Zeer veel putten en geulen, schuine haarspeldbochten. In dorpjes ligt de weg er minst goed bij, vaak nog smaller. Bij het kruisen moet telkens zo ver mogelijk aan de kant worden gestopt, soms een eindje achteruit gereden. Niet zeer veel verkeer. De weg kan door zowat alle voertuigen worden gereden. Idem weg terug naar Luya.
Straten in Luya: de hoofdstraten in het centrum zijn vrij breed en verhard. Zijstraatjes kunnen steil zijn, zand en stenen. Hier en daar trappenstraten.
Weg van Luya naar Caclic, AM-108: idem weg als heenweg. Combinatie van gravelweg, met restjes oude asfalt, zandweg. Mooie brede weg, doch veel geulen en putten.
PE-08C, van Caclic tot afslag PE-08B: bochtige weg, langs een rivier, met uitzicht op indrukwekkende hoge rotsbergen. Regelmatig beschadigingen van het wegdek.
PE-08B: afslag naar rechts, smalle asfaltweg, met veel putten, laag overhangende takken, betonnen geulen waar water over de weg stroomt. Regelmatig moet worden gestopt bij het kruisen van andere voertuigen, omdat de weg voortdurend versmalt en verbreedt.
Via a acceso Norte a Nuevo Tingo: prachtige nieuwe 2 vaksweg, met een serie haarspeldbochten.
EXCURSIES:
KARAJÍA – SARCOFAGEN
Afgelegen dorpje Cruz Pata in de Amazone regio, van waar een verzorgd wandelpad naar de goed bewaarde Karajía sarcofagen vertrekt. Mooi om zien.
We vragen ons wel af of deze zeer beperkte site de moeite loont om daarvoor het lange trage traject te rijden (34 km enkel vanaf de doorgaande weg, zelfde weg terugkeren).
Lengte wandeling: 1,5 km enkel. Groot hoogteverschil maakt de terugkeer ietwat pittig.
Halfweg bevindt zich een picknickplaats met droge toiletten.
SCORE: 4/5
INKOM: 5 PEN pp.
Tickets te kopen bij ‘artesiana’ aan het dorpsplein. Er is geen controle nadien, doch je hebt de sleutel nodig om de site op te kunnen.
Let wel: zorg dat je de sleutel van de poort mee krijgt!
Gids: 30 PEN.
Brochure in het Spaans: 3 PEN.
PARKING:
Parking op een grasberm langs het dorpsplein.
Coördinaten: -06.161960 – 78.030870
