Reisverhaal «Huascarán PN »
Zuid Amerika 2
|
Peru
|
0 Reacties
11 Maart 2020
-
Laatste Aanpassing 31 Juli 2022
11 – 12 maart 2020
Traject: Caraz – Señor de Mayo de Catay – Punta Olimpica (4.736 m.h.) – Laguna Cancaraca – Recuay
Huascarán PN
Een groot deel van het natuurgebied in de Cordillera Blanca maakt deel uit van het door Unesco erkende Huascarán PN. Hierin bevinden zich de hoogste bergtoppen, veel gletsjers en meren. Het werd genoemd naar de hoogste top in deze regio, de 6.768 meter hoge Huascarán.
Weg naar Huascarán PN
Voor we onze weg verder zetten, doen we nog vlug wat boodschappen in Caraz. Hier zijn niet veel mogelijkheden, we gaan naar de markt voor brood, groenten en fruit. Vleeswaren vertrouwen we niet in openlucht, met die warmte. In een klein winkeltje vinden we eieren. Met wat creativiteit zullen we toch nog lekker kunnen eten.
Daarna vervolgen we de weg richting Huascarán PN. We kiezen voor de mooie route naar Punta Olimpica. Uiteraard in de hoop dat het mooi weer zal zijn, zodat we er wat kunnen wandelen.
Vandaag rijden we naar een overnachtingsplekje nabij het dorpje Señor de Mayo de Catay, een eindje voor de parkingang. Langs deze schitterende route krijgen we al snel uitzichten op de hoge besneeuwde bergtoppen en hun gletsjers. Jammer genoeg zien we er niet zoveel van, want er hangen te veel wolken omheen.
In het dorpje Shilla gaat de weg over in een smal zandbaantje, met veel diepe putten. We worden zelfs een stukje omgeleid via de zeer steile betonnen dorpsstraten, op plaatsen waar de hoofdweg afgesloten is. Dit gaat helemaal niet zo vlot. Wanneer een vrachtwagen ons moet kruisen, is het eventjes zeer lastig.
Op onze slaapplaats is veel wind, daar zijn we de laatste namiddagen al aan gewend geraakt. Alles om ons heen trekt dicht, in de late namiddag krijgen we regen en onweer. Hopelijk is het morgenochtend weer helder, zodat we vroeg het park kunnen inrijden om te gaan wandelen.
Wanneer het donker wordt, zien we de rode knipperlichten van een politieauto. Deze parkeert een 10-tal meter verder op de parking. We wachten in spanning af, hopelijk worden we hier niet weg gestuurd in het donker. De politiewagen blijft een hele poos staan, daarna rijdt hij weg. Dit herhaalt zich regelmatig gedurende de nacht. Veilig voelen we ons hier in elk geval.
Punta Olimpica
We bevinden ons eigenlijk op een doorgaande weg, die dwars door het Huascarán PN loopt. Peruanen betalen hiervoor niet, maar buitenlanders moeten 8,24 EUR per persoon betalen, wanneer ze de parkpoort passeren tussen 7 u en 18 u. Dit vinden we een hoge prijs, enkel om door een stukje prachtige natuur te rijden. De volgende ochtend vertrekken we aldus kort na 6 u, om zo het park in te rijden vooraleer de parkwachters inkom aanrekenen.
We genieten enorm van dit traject. 44 haarspeldbochten, waaronder een serie van 24 kort opeenvolgend, brengen ons naar 4.736 meter hoogte. Een nieuw hoogterecord voor onze Manga! De bochten zijn overal voldoende ruim en vlot te rijden. Ditmaal is de weg mooi geasfalteerd, met per rijrichting een baanvak. Hier en daar liggen modder en/of stenen op de weg, maar alles is voldoende goed opgeruimd om vlot te kunnen passeren. De uitzichten worden almaar mooier. Dat is pas genieten!
Helemaal boven bevindt zich Punta Olimpica. Hier duiken we een lange tunnel in, die alweer een beetje afdaalt. Aan de andere kant komen we bij een mooi meertje, waarin de besneeuwde bergtoppen en gletsjers worden weerspiegeld. Een kort wandelpaadje brengt ons naar Laguna Cancaraca, een prachtig klein bergmeertje met fel azuurblauwe kleur.
Vanaf hier daalt de mooie route verder, we zouden een grote loop kunnen rijden. Doch we zouden graag onze lege propaanfles laten vullen. Dit kan enkel wanneer we terugrijden en verder de hoofdweg volgen, gasplants zijn lang niet overal aanwezig. Ook is de data op onze Claro simkaart vervallen, we willen deze laten opladen om opnieuw over internet te beschikken.
We nemen dus opnieuw de tunnel en stoppen aan Punta Olimpica, waar het wandelpad naar de voet van een gletsjer vertrekt. Het is niet lang, doch klimt zeer steil langs een rotswand. Even overwegen we om de wandeling te maken, doch op deze grote hoogte is dergelijke inspanning zwaar. Ook merken we dat er niet veel extra te bewonderen is daarboven. Een 6-tal klimmers bevinden zich hoog op de gletsjer, ze zijn per 3 aan elkaar gezekerd.
Nog even wachten we af, of de laatste wolken omheen de bergtoppen wegtrekken. Wanneer blijkt dat het eerder begint dicht te trekken, keren we terug. Onderweg genieten we volop, in de andere richting is het uitzicht ook weer verschillend. Aan de parkpoort moeten we stoppen, de wachter vraagt naar onze tickets. Op zo’n moment ‘begrijpen’ we het Spaans niet goed, … even later geeft de man het op en opent de slagboom. Misschien niet mooi, doch moest de prijs redelijk zijn, zouden we die met plezier betalen. We hebben nog geen halve dag in het park verbleven, slechts 360 meter gewandeld!
Eenmaal beneden volgen we de hoofdweg nog een stuk in zuidelijke richting. We doen onze boodschappen en stoppen in Recuay, een dorpje voorbij het drukke onaantrekkelijke stadje Huaraz. Op de parking van enkele winkeltjes aan een busstation, mogen we overnachten. Marc koopt er dankbaar wat fruit en een zak chips, … verwonderd over de lage prijs (2 appels, 3 bananen, 2 mandarijntjes en een zak chips, voor 1 EUR!). ’s Avonds begint het hard te regenen … het regenseizoen is duidelijk nog niet voorbij.
Laguna 69
Als voorwaarde voor de erkenning van Huascarán PN, eiste Unesco dat alle meren in het park een naam hadden. Aan de op dat moment naamloze meertjes werd dan maar een volgnummer gegeven. Het kleine Laguna 69 kreeg op deze manier zijn naam.
Een andere weg die dwars doorheen Huascarán PN loopt, leidt naar een merengebied, eveneens omringd door hoge besneeuwde bergtoppen en gletsjers. Deze route biedt uitzicht op de allerhoogste top in deze regio, de Huascarán, met 6.768 meter. Hier betreft het een onverharde, hobbelige weg, langzaam te rijden.
Om het mooie meer Laguna 69 te bereiken, moet men 6,7 km wandelen en een hoogteverschil van 720 meter overbruggen. Op deze grote hoogte vormt dat een pittige wandeling, waarmee men best ’s morgens zeer vroeg start. Immers elke namiddag zitten de omringende bergen in de wolken. Aan het begint van de wandeling bevindt zich een parkcamping, waar men vrij mag overnachten.
Maar, dat betekent wel dat men 2 dagen in het park vertoeft, dus 2 maal de parkingang van 8,24 EUR per persoon moet betalen, dus in totaal 32,96 EUR voor ons. Bij elke parkingang moet men opnieuw deze prijs betalen, voor een (meestal zeer slechte) weg erdoorheen, af en toe een wandelpad, ... en prachtige uitzichten op het gebergte met zijn gletsjers en meren.
Een kleine vergelijking: in de USA betaalt men voor de Nationale Parken vanaf 10 USD, tot 30 USD (+/- 27 EUR) inkom. Hiervoor mag 1 voertuig met 6 personen gedurende 7 dagen het park bezoeken. Deze parken zijn enorm uitgestrekt en hebben zoveel meer te bieden qua organisatie (vb. Visitor Center met uitgebreide informatie en films, netwerk van wandelpaden, ranger activiteiten, ...). Een jaarpas kost er 80 USD, dit voor alle nationale parken, nationale monumenten en nationale historische sites.
We zoeken op het internet foto’s van dit meer. De beelden die we zien lijken vrij goed op Laguna Paron (zie vorig verhaal). Deze informatie, in combinatie met de hoge prijs, liggen aan de basis van onze beslissing om dit meer over te laten.
Puya Raimondi
De zeldzame plant Puya Raimondi is slechts te bewonderen in Peru en Bolivië, in koele hooglanden tussen 3.200 en 4.800 meter hoogte. Het betreft een zeer grote plant van de Bromelia familie. De plant wordt gemiddeld 50 tot 70 jaar oud, uitzonderlijk blijft hij 100 jaar leven. Hij bloeit slechts 1 keer, met duizenden witte bloemen in een tros die 9 tot 10 meter hoog kan zijn. Het bloeiproces kan 9 maanden duren, daarna sterft de plant langzaam af.
Graag zouden we deze planten gaan bewonderen, al is er weinig kans eentje ze in bloei te zien. Maar, opnieuw moeten we daarvoor een andere ‘onverharde’ weg in het Huascarán PN volgen, opnieuw moet de inkom van 8,24 EUR per persoon worden betaald. We overwegen een poosje om het park in te rijden, doch uiteindelijk is het ons zijn prijs niet waard. Misschien zullen we de plant zien in Bolivië.
OVERNACHTINGEN:SEÑOR DE MAYO DE CATAY – GRAVELPARKING LANGS DE WEG
Coördinaten: -09.201929 – 77.602838
Gelegen op 3.418 meter hoogte.
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 3/5
COMMENTAAR:
Groot gravelplein langs de weg AN-107. Uitzicht op de hoge bergen van Huascarãn PN, met hun gletsjers. Geen voorzieningen.
Rustig, er is niet heel veer verkeer op deze weg.
Minpunten: /
RECUAY – PARKING AAN BUSSTATION
Coördinaten: -09.723327 – 77.457699
Gelegen op 3.415 meter hoogte.
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 3/5
COMMENTAAR:
Kleine parkeerplaats, naast een rij kleine winkeltjes aan het busstation. Gelegen langs de doorgaande weg, doch vrij rustig, vooral ’s avonds en ’s nachts. Geen voorzieningen.
Minpunten: /
GEREDEN TRAJECT:
Caraz – Carhuaz – Shilla – Señor de Mayo de Catay, 57 km
PE-3N – Longitudinal de la Sierra Norte, Caraz – Carhuaz: vrij goede weg, aan bewoning veel verkeersdrempels.
AN-107: doorgaande weg die Huascarán PN doorkruist. Mooi geasfalteerd, smalle tweevaksweg (1 vak per rijrichting).
De passage rond en door het dorpje Shilla verloopt minder vlot. De weg is daar onverhard, zeer smal (moeilijk kruisen) en met veel putten. Enkele stukjes zijn afgesloten, men wordt omgeleid door het dorp via zeer steile betonstraten.
Señor de Mayo de Catay – Punta Olimpica (4.736 m.h.) – Laguna Cancaraca – Señor de Mayo de Catay – Shilla – Carhuaz – Huaraz – Recuay, 138 km
AN-107: doorgaande weg, dwars door Huascarán PN. Mooi geasfalteerd, smalle tweevaksweg (1 vak per rijrichting, 44 haarspeldbochten, waarvan 24 in 1 serie kort na elkaar.
We rijden tot voorbij de tunnel aan Punta Olimpica en keren daarna via dezelfde weg terug.
PE-3N – Longitudinal de la Sierra Norte, Carhuaz – Huaraz – Recuay: vrij goede weg, zeer veel verkeerdrempels. Wegenwerken voorbij het centrum van Huaraz, houden het verkeer lang op in beide richtingen, daarna beurtelings rijden.
Huaraz: straten in de stad zijn vrij druk en chaotisch.
EXCURSIES:
HUASCARÁN PN – PUNTA OLIMPICA
Parkweg met bergpas over 4.736 meter hoogte. Zeer mooie en goed onderhouden weg, op een klein stukje na (mogelijks zijn er voorbij de pas nog onderbrekingen).
Schitterende beelden van de besneeuwde bergtoppen, gletsjers, meren, groene vallei met rivier.
Weinig wandelmogelijkheden.
Laguna Cancaraca: schitterend bergmeer, lengte wandeling 360 meter, over geplaveid pad. Vertrekt voorbij de tunnel.
Gletsjer: wandelpad dat steil klimt langs de rotswand, naar de voet van een gletsjer. Lengte: 1,1 km. Hoogteverschil: 310 meter.
SCORE: 5/5
INKOM: 30 PEN pp. per dag, te betalen bij inrijden van het park (Peruanen moeten niet betalen).
De slagboom langs de weg naar Punta Olimpica is enkel bemand tussen 7 u en 18 u, buiten deze uren blijft deze open omdat dit een doorgaande weg is en kan men dus vrij passeren.
Overnachten in het park is gratis, doch men betaalt dan voor 2 dagen, ongeacht of men er meerdere dagen blijft. 2 personen in een voertuig betalen zodus 120 PEN (= 32,96 EUR).
Bij elke parkingang rekent men opnieuw dit bedrag. Openingsuren kunnen variëren, op bepaalde plaatsen (wandelingen, …) worden de tickets gecontroleerd, (langs de route naar Punta Olimpica, enkel nog ticketcontrole bij het verlaten van het park).
We vinden dit park zeer duur prijs/kwaliteit, in vergelijking met natuurparken in andere landen.
PARKING:
Hier en daar kleine parkeerplekjes aan de wegkant.
Voor de tunnel aan Punta Olimpica is een zandweg, waarin men vooraan kan parkeren.
Kleine parking aan het wandelpad naar Laguna Cancaraca (voorbij de tunnel),
coördinaten: -09.139658 – 77.504803
