Reisverhaal «Huacachina »
Zuid Amerika 2
|
Peru
|
0 Reacties
05 December 2020
-
Laatste Aanpassing 19 September 2021
5 – 6 december 2020
Traject: Paracas – Ica – Huacachina
Rit naar Ica
Opnieuw is een week van ‘wachten’ voorbij. Dagelijks informeren we ons, de wegversperringen door betogende landbouwers blijft duren.
We rijden een keer naar de supermarkt in Pisco, het volgende dorp, maar verder kunnen we niet geraken. Daar ontmoeten we een groepje mannen met 4x4 voertuigen. Zij zullen dwars doorheen Paracas PN, via de zuidelijke parkweg naar Ica rijden. Ze nodigen ons uit om met hen mee te rijden, doch met hun lichte voertuigen zijn ze veel sneller op zo’n moeilijke weg. We bedanken hen vriendelijk voor de tip, maar samen rijden is geen optie, we zouden hen maar ophouden. Ze begrijpen het, we krijgen een kaart van het gebied overhandigd, met nog een woordje uitleg over de te volgen route.
Op zaterdag overwegen we toch deze langere weg naar Ica te nemen, dwars door het park en de duinen. We willen nu echt wel verder rijden, want morgen is weerom een dag van gedwongen stilstand. Voertuigen mogen niet rijden op zondag, omwille van de Covid-19 maatregelen.
Marc informeert zich over deze weg, bij de bewaker van het Paracas PN, die bij de omheining van het park heeft postgevat, op 20 meter van ons kampeerplekje. Deze weet te zeggen dat de alternatieve route die het park verlaat in het zuiden, gesloten is. Dat maakt deel uit van de Covid-19 beperkingen. Aan het begin en het einde van deze weg staan controleposten, die alle voertuigen terugsturen. Dit hebben we inderdaad gemerkt toen we het park bezochten. We mogen ook dit alternatief dus vergeten … Zolang de wegversperringen duren zitten we hier echt vast.
In de hoop dat de blokkades zijn opgeheven, rijden we naar de politiepost in Paracas. De vriendelijke agent aan de poort kent ons al. Hij weet ons te vertellen dat gisterenavond om 21 u de wet is goedgekeurd. Vanaf dan is de weg open en normaal te rijden.
Blij rijden we verder, het is druk aan de oprit van hoofdweg Panamericana Sur, waarlangs nog een groot aantal achtergelaten vrachtwagens staan geparkeerd. Eenmaal op de weg, zien we overal zwartgeblakerde plekken op het asfalt, van de vele vuurtjes die er deze week gemaakt zijn. De berm ligt er afschuwelijk bij, vol zwerfvuil. We begrijpen niet dat dit het resultaat van slechts 1 week kan zijn. IJverig wordt het vuil opgeruimd.
Maar het mooie liedje duurt niet lang … halfweg Ica komen we in een lange file terecht, met vooral vrachtwagens. In de verte zien we een stuk van de weg, zonder verkeer … met een groot aantal mensen. Dat ziet er niet goed uit, de landbouwers zijn duidelijk niet allemaal blij met de regeling. Twee uur lang staan we stil, in de grot hitte, met gesloten ramen omdat we worden omringd door massa’s vliegen. Dan komt het verkeer langzaam op gang … op de plaats waar men nog actie voerde, staat een grote groep mensen in de berm, bewaakt door politieagenten, zodat ze het verkeer niet langer hinderen. Wat een toestanden!
Ica
De stad Ica is een drukke, stofferige en armoedige plaats, met veel zwerfvuil. Zo’n toestand zagen we nog niet eerder in Peru. Het valt ons telkens op dat plaatsen aan de kust veel armer en vuiler ogen dan in het binnenland, dit geldt ook voor onze vorige Zuid Amerikaanse landen, Colombia en Ecuador.
Huacachina
Aan de rand van Ica bevindt zich het zeer toeristische plaatsje Huacachina. Niet meer dan een aantal hotelletjes, restaurantjes en winkeltjes rondom een mooie lagune in een oase tussen hoge zandduinen.
Bij aankomst worden we al onmiddellijk door verschillende mensen aangesproken, zij willen ons meenemen op een tour door de duinen, in een soort grote strandkar. Dit trekt ons niet echt aan.
Het einde van een smal doodlopend straatje wordt onze parkeerplaats, vlakbij het meertje. Hier kunnen we de nacht en onze zondag doorbrengen. Rustig, omdat we nog steeds met de Covid-19 beperkingen leven, wat het toerisme serieus beperkt. We vrezen dat in normale tijden, dit plaatsje alles behalve rustig is, we lazen over luide muziek, disco’s, … Momenteel ligt dat er ingeslapen bij, veel zaken zijn gesloten, door gebrek aan toeristen.
We maken een wandeling omheen de lagune … de duinen zijn mooi, maar het is te heet om daarin te wandelen en erop te klimmen. Bovendien wordt dat in tijden van Covid-19 verboden, evenals de strandkarren. De mannen die hiermee toch ritjes aanbieden, beperken zich daarmee tot een privé terrein. Al vlug hebben we het hier gezien. In normale tijden, stellen we ons voor dat hier een gezellige sfeer hangt, dat het leuk is om te relaxen met een drankje op een terrasje. Nu is echter alles ‘anders’.
Terwijl we in Manga zitten, komen regelmatig voertuigen in het straatje parkeren. Mensen komen voor de lagune en de zonsondergang. Het is grappig om de opmerkingen rondom ons te horen … zoals steeds trekken we de aandacht en wordt Manga grondig bestudeerd en besproken. Het went!
’s Nachts is het hier zeer stil. We veronderstellen dat dit in normale tijden wel anders kan zijn, vooral tijdens de weekends.
OVERNACHTINGEN:HUACACHINA – STRAATKANT
Coördinaten: -14.087188 – 75.762789
Gelegen op 371 meter hoogte.
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 3/5
COMMENTAAR:
Aan het einde van een doodlopend straatje, langs de witte muur (niet de rode!). Achterwaarts in te rijden, draaien kan niet. Vlakbij de trappen naar de lagune.
Minpunten: Niet echt rustig, men komt hier parkeren voor het meer en de zonsondergang.
GEREDEN TRAJECT:
Paracas – Santa Cruz – Ica – Huacachina, 77 km
PE-28 – Carretera Paracas-Santa Cruz, goede asfaltweg.PE-1S – Carretera Panamericana Sur, Santa Cruz – Ica, 1 rijvak per richting, veel vrachtverkeer.
TOL: 14,8 PEN, voor Ica.
Avenida Huacachina.
EXCURSIES:
HUACACHINA – OASE IN DE DUINEN
Zeer toeristische plaatsje aan een kleine lagune, omringd door hoge duinen. Bestaat enkel uit hotelletjes, toerbureautjes, winkeltjes. De meeste mensen komen hier naartoe voor een toer in de duinen, met een soort grote strandkarren, dat wordt vaak gecombineerd met glijden van de duinen en de zonsondergang. Al onmiddellijk komt men ons duinentours voorstellen.
We wandelen omheen de lagune, hebben het vlug gezien.
Wanneer je niet voor de duinentour of de ‘toerisme’ sfeer komt, is Laguna de Máron rustiger en mooier alternatief (zie verhaal Tambo Colorado).
SCORE: 3/5
INKOM: N.v.t.
Duinentour: iemand stelt ons de zonsondergangtour voor, gedurende 1 uur, 100 PEN (was eerst 150 PEN) voor een privé tour, 40 PEN pp. voor een groepstour, met 2 personen op elk van de 3 rijen zitbanken.
PARKING:
Bij aankomst in het dorp, prijzen variëren, afdingen is de boodschap.
Wij parkeren in een doodlopend straatje, waar we ook overnachten, is gratis.
Coördinaten: -14.087188 – 75.762789
