Reisverhaal «PN Cerro Corá»
Paraguay
|
0 Reacties
06 Mei 2022
-
Laatste Aanpassing 23 September 2022
6 – 15 mei 2022
Traject: Pedro Juan Caballero – Cerro Corá PN
Pedro Juan Caballero
Eenmaal zowel Manga als wijzelf officieel in het land zijn ‘aangekomen’, gaan we op zoek naar een overnachtingsplek in de grensstad Pedro Juan Caballero. Met het advies van de agent van Interpol in gedachten, rijden we naar het centrale plein. Bij de politiepost, die zich midden op het groene plein bevindt, kunnen we niet parkeren met Manga, gezien de laaghangende takken van dikke bomen. Maar aan de andere kant, loopt een brede straat dwars door het park. Dat wordt ons plaats. Deze omgeving ziet er inderdaad rustiger uit en geeft een veiliger gevoel, dan de buurt rond het kantoor van Interpol. Mensen wandelen over het groen plein, relaxen op bankjes, kinderen spelen.
Veel straten in deze stad zijn omzoomd door bomen, waarvan de takken hier en daar wat laag hangen. Doch meestal is het geen probleem om eronder door te geraken, ook bussen en vrachtwagens rijden hier. Dit is wat we ook zagen in de Braziliaanse plaatsen waar we kwamen, bomen dienen voor schaduw te zorgen.
Het wordt toch niet zo’n rustige nacht, ’s avonds klinkt luide muziek, er is veel passage in ons straatje. Dit stopt de ganse nacht niet. ’s Ochtends is het al vroeg zeer druk, omwille van een marktje rondom het plein.
Eerst en vooral gaan we op zoek naar propaan, om zeker te zijn dat onze koelkast blijft draaien, vooraleer we die opvullen. Dat is snel gevonden, aan de rand van de stad. De uitbater van de propaanplant komt onmiddellijk bij ons, roept een collega om samen onze Manga te bestuderen. Hij is een camper aan het bouwen, in een VW hippie-busje. Deze worden nog nieuw gebouwd in Brazilië. We moeten met beide mannen op de foto.
Eenmaal onze propaanfles gevuld, rijden we naar Shopping China. Een groot taks-free complex, waar zowat alles te vinden is. We wandelen er even rond, voor we iets gaan eten in de food-court. Meer dan fast-food biedt men niet. Het wordt een hamburger bij Burger King, wat lang geleden is.
In onze vorige landen in Zuid Amerika vonden we nergens Porto … hier hebben we de keuze tussen meerdere merken. Herlinde wordt dus verwend met een fles. Ook kopen we enkele flessen wijn, hier is enorm veel keuze. Daarna een rondje supermarkt, om onze etensvoorraad weer aan te vullen.
Wat we hier niet vinden is een herlaadbaar SIM kaartje, waarmee we onderweg in Paraguay op het internet kunnen. Dus rijden we terug naar het stadscentrum, we parkeren opnieuw op ons plekje aan het grote plein. Maar, de telefoonwinkel is gesloten vanaf zaterdagmiddag tot maandag, net als in Brazilië.
In de kleinere winkels waar men ook deze kaartjes verkoopt, kan men ons niet helpen. Voor buitenlanders moet met de telefoonprovider worden getelefoneerd, om het kaartje te laten activeren. Aangezien deze niet werken tijdens het weekend, is het niet mogelijk om zo’n kaartje aan te schaffen tot maandagochtend. Verder rijden heeft geen zin, we zullen niet vlug een grotere stad passeren, waar zo’n kaartje te vinden is. We zitten dus met andere woorden vast!
We blijven nog een 2de nachtje op hetzelfde plaatsje, wat deze keer veel beter meevalt. Blijkbaar is het vrijdag uitgangsavond hier. We worden gewekt door een heus vogelconcert, af en toe landt een mooi vogeltje op onze dakvenster.
Het rijden in de stad …
We bevinden ons in een grensstad, steeds wat drukker en chaotischer dan in het binnenland.
Overal op kruispunten bevinden zich diepe geulen voor afwatering, wat vlot rijden verhindert. En de gebruikelijke verkeersdrempels zijn natuurlijk ook volop aanwezig. We geraken ze niet kwijt …
In de steden van onze vorige Zuid Amerikaanse landen, had meestal de drukste straat voorrang en moesten we bij twijfel kijken wat de andere chauffeurs gingen doen.
Dit veranderde reeds in de Braziliaanse dorpen en steden waar we passeerden, hier zien we hetzelfde fenomeen. Aan de meeste straathoeken staan stopborden voor de richting die geen voorrang heeft. Auto’s stoppen zoals het hoort.
Toch voelen we dat de chauffeurs hier ietsje minder geduldig zijn dan in Brazilië. Vooral de brommertjes nemen het niet zo nauw met de verkeersregels en proberen gewoon door te rijden. Of dit een referentie is voor het ganse land, afwachten.
Tot nu toe hebben we opnieuw een zeer goed gevoel met de mensen hier, zoals bij al onze vorige Zuid Amerikaanse landen. Men is zeer vriendelijk, behulpzaam en heeft steeds tijd voor een babbel.
Cerro Corá Parque Nacional
Het Cerro Corá PN is het grootste beschermd natuurgebied in Paraguay, met 5.538 ha. In dit park is niet enkel natuur te bewonderen, het is ook een historische site. Hier vond het laatste gevecht plaats van de 3-voudige Alliantie oorlog, op 1 maart 1870. Daarbij sneuvelde veldmaarschalk Francisco Solano López, zijn laatste woorden luidden ‘Muero con mi Patria y con la espada en la mano’ (Ik sterf met mijn land en met het zwaard in mijn hand). Het land bleef bestaan, maar leed grote schade. Tijdens deze oorlog verloor Paraguay een groot stuk gebied aan Argentinië, Brazilië en Uruguay. Behalve tropisch regenwoud en historische monumenten zijn in dit park ook rotstekeningen te vinden, in grotten en op rotswanden.
Nadat we een sim-kaartje voor het internet kopen, wat ditmaal heel vlot verloopt, vertrekken we naar het Cerro Corá PN. Eerst stoppen we nog om onze 2de propaanfles te vullen, die ondertussen zo goed als leeg is. Ietsje verder tanken we, zo kunnen we er weer even tegen.
Onze eerste hoofdweg in Paraguay ligt er zeer goed bij. Het is weerom een weg met 1 rijvak per richting, zeer rustig rijden. Tijdens de eerste 15 km komen we 3 keer controleposten tegen. De politiemannen wuiven ons vriendelijk door. Dat valt dus mee. We rijden vooral door landbouwgebied, tot we de grens van het nationaal park overschrijden. Vanaf hier zien we een dichte tropische begroeiing. Hier en daar steken hoge rode rotsformaties boven het groen uit. Dit belooft mooi te worden.
We rijden het park in via een zeer hobbelige weg, geplaveid met onbewerkte rotsblokken. Een soort voorloper van de kasseistraten die wij vroeger kenden. Aan de parkingang worden we vriendelijk onthaald, de ranger geeft wat uitleg over het park en waar we mogen kamperen. De tentenplaatsjes aan de oever van de rio Aquidabán kunnen we met onze Manga niet bereiken, we mogen op de parkeerplaats blijven staan. Water en ijs kunnen we hier aan de ingang krijgen. Om ons heen klinkt een waar vogelconcert, maar er zijn ook veel muggen. Al lachend legt de dame uit dat dit hier geen muggen zijn, deze bijten niet. Nog even een kijkje nemen in het bezoekerscentrum, dat ons informeert over de 3-voudige Alliantie oorlog en de wilde dieren en vogels die in dit gebied leven.
Al hobbelend rijden we verder het park in, tot op het einde van de parkweg, waar we aan een groot wit kruis parkeren. Dit wordt ons plekje. Vandaag zullen we het rustig aan doen. We hebben heel wat slaap in te halen, door de laatste tijd vooral langs lawaaierige straatkanten te hebben overnacht. De rust hier belooft dat dit geen probleem zal worden.
Vroeg ’s ochtends begint het te regenen. Het houdt de ganse dag niet op, soms zijn het echt stortbuien die al vlug de omgeving rondom Manga onder water zetten. We stellen de lange wandeling die we vandaag gepland hadden, noodgedwongen uit. Het wordt een pannenkoekenbrunch … dat is lang geleden.
Wandeling naar de rotswand
De volgende dag is de zon weer van de partij en vertrekken we vroeg op wandeling, om de warmte voor te zijn. Muggen zijn hier wel degelijk aanwezig, misschien omdat het zoveel heeft geregend tot lang na middernacht … Lange broek, hemd met mouwen en muggenspray moeten ons hiertegen wapenen.
Eerst wandelen we naar het centrale punt in het park, waar we even rondkijken. Daarna volgen we een pad dat is omzoomd door beelden, bustes van de strijders die hier omkwamen. Op het einde van dat pad werd de laatste strijd gevoerd, waarbij veldmaarschalk Francisco Solano López omkwam. In het dichte woud staat een monument ter ere van deze man, met vermelding van zijn laatste woorden: ‘Muero con mi Patria y con la espada en la mano’.
We keren een stukje terug en nemen de afslag naar de rotswand. De wandeling gaat door savanne gebied. Hoog grasland, nog nat van de regen, afgewisseld met bossen. Onze schoenen zijn in géén tijd nat en bedekt met rood zand dat eraan kleeft. We zien hier en daar pootafdrukken van wild, herkennen deze van een vos en een hert. Dat laatste menen we te horen weglopen, maar we kunnen het niet zien tussen de dichte begroeiing. We genieten van de vele soorten planten, insecten, kleurrijke vlinders, … zien regelmatig een wandelende tak. Een felgekleurde vogel vliegt van boom naar boom, we kunnen jammer genoeg enkel zijn grijze rug op de foto vastleggen.
Onderweg komt een brommertje met 2 mannen erop ons tegemoetgereden, dat is niet simpel in deze omgeving. Degene die achterop zit, heeft een machete bij zich. Eventjes zijn we toch op onze hoede … De mannen stoppen voor een babbeltje. Het zijn parkwachters … al zien ze er zo niet uit.
Voor we de hoge rotswand bereiken, komen we in een zeer dicht bos. Het pad brengt ons achter de wand, die lang en smal is als een dikke muur. Hier klimmen we omhoog tot we op een richel komen. Onder een grote schuine rotsblok, die als een soort luifel tegen de wand leunt, zien we wat inkervingen … we vragen ons af of dit restanten van rotstekeningen zijn. We genieten volop van deze lange, boeiende natuurwandeling.
We blijven nog enkele relaxte dagen in het park en maken nog wat korte wandelingetjes. Tijdens zo’n moment zien we een grote groep toekans in een boom, schitterend om naar te blijven kijken. Het is bijzonder om hier bijna de ganse tijd alleen te zijn, met de natuur.
Op onze voorlaatste dag komen andere overlanders aan. Héloïse (Franse) met haar partner Sian (Wales-Italiaans) en hun 6-jarig zoontje Zéphyr. Ze reizen met een grote Amerikaanse camper en blijven ook een nachtje in het park. Het is leuk om andere overlanders te ontmoeten, nu er nog zo weinigen reizen. Ervaringen en tips worden uitgewisseld. Zij zaten tijdens de pandemie vast in Argentinië, waar ze meer vrijheid hadden dan wij in Peru, ze konden er volop reizen na de eerste 6 maanden van de pandemie. Toch bleef het ook voor hen niet evident. Ook zij hebben pas sinds kort hun pandemie-land kunnen verlaten.
OVERNACHTINGEN:
JUAN PEDRO CABALLERO – STRAATKANT CENTRALE PLEIN
Coördinaten: -22.542033, -55.733108
Gelegen op 665 meter hoogte.
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 2/5
COMMENTAAR:
Brede rustige straat die midden door het groene centrale plein loopt. Niet heel rustig, vooral vrijdagavond en -nacht echt veel passage. Zaterdagnacht is het beter, wellicht tijdens weekdagen ook. Geen voorzieningen.
Minpunten: Drukke momenten, zichtbaar.
CERRO CORÁ – PARQUE NACIONAL
Coördinaten: -22.632660, -56.023315
Gelegen op 215 meter hoogte.
PRIJS: Inbegrepen bij de inkomprijs van het Nationaal Park.
SCORE: 5/5
COMMENTAAR:
Prachtige natuur, aan het einde van de parkweg bevindt zich een open plek, waar kan worden geparkeerd, kamperen met een voertuig is daar toegestaan. Tentenplekjes bevinden zich dieper in het bos of aan de rivier, waarin men mag baden.
Primitieve toiletten en douches bij de tenten kampeerplekjes aan de rivier en in het bos. De omgeving en de bospaadjes zijn verlicht ’s avonds.
Uiterst rustig.
Minpunten: Muggen en andere insecten, de meesten bijten niet.
GEREDEN TRAJECT:
Juan Pedro Caballero, 14 km
Straten van de stad: veel oneffenheden, vooral door de diepe geulen die voor afwatering moeten zorgen op de kruispunten. Aan de meeste kruispunten staan stopborden bij de richting die geen voorrang heeft.
Juan Pedro Caballero – Parque Nacional Cerro Corá, 42 km
PY05: Juan Pedro Caballero – Parque Nacional Cerro Corá: prima geasfalteerde hoofdweg met 1 vak per rijrichting. Rustig rijden. Eentonige, maar mooie groene omgeving, met vooral landbouwvelden. Vanaf de grenzen van het nationale park, mooie gevarieerde tropische bossen, savanne.
EXCURSIES:
CERRO CORÁ – PARQUE NACIONAL
Mooi groen nationaal park, met wandelmogelijkheden.
Een zeer hobbelige kasseiweg loopt door het park.
Tropisch savanne woud met wilde dieren en vogels, gedenktekens en info over de 3-voudige Alliantie oorlog (1864 – 1870), die in deze regio plaatsvond.
Wandeling naar de rotswand: mooie wandeling doorheen een zeer gevarieerde natuur, bijzondere rotswand.
Score: 4/5
Lengte: 12,4 km retour van bij grote kruis aan het einde van de weg (kampeerplek), 11 km retour van op de grote centrale parking.
SCORE: 4/5
INKOM:
Volwassene: 20.000 PYG pp.
Voertuig: 15.000 PYG.
De inkom is ook geldig voor kamperen in het park, gedurende meerdere dagen.
De poort van het park sluit om 15.00u.
PARKING:
Parkeerplaats aan de parkingang, coördinaten: -22.650957, -56.025863
Grote parking midden in het park, coördinaten: -22.640281, -56.021814
Aan het einde van de parkweg, coördinaten: -22.632660, -56.023315
