Reisverhaal «Barranca del Cobre»
Noord Amerika 4
|
Mexico
|
0 Reacties
23 Februari 2019
-
Laatste Aanpassing 22 Maart 2019
23 – 26 februari 2019
Traject: Creel – San Rafael – Bahuichivo – Mesa de la Barranca – Creel – Samachique – Batopilas – Satevó – Guachochi
Barranca del Cobre
Het natuurpark Barranca del Cobrebestaat uit een serie van meer dan 20 diepe canyons. Deze zijn verspreid over een gebied dat 4 maal groter is dan de Grand Canyon in de USA, tevens op een aantal plaatsen veel dieper. De Barranca del Cobre is vooral bekend om zijn mooie treintraject, dat er dwars doorheen loopt. De regio wordt bewoond door de grootste inheemse bevolkingsgroep van Mexico, deTarahumare, ook bekend als de Raramuri.
Vanuit Creel volgen we route CHIH77, een weg die grotendeels het spoortraject volgt, tot in het plaatsje Bahuichivo. Tot onze verwondering is dit een vrij brede en goed onderhouden asfaltweg. De bochtige weg klimt en daalt voortdurend, kruist daarbij frequent de spoorlijn. Het duurt vrij lang voor we echt afdalen naar de bodem van de kloof, die we bereiken in het Bahuichivo. Van daaruit wordt door de trein de rivier verder gevolgd, naar de kust. Zandwegen gaan twee kanten op.
Een eerste plaats waar we stoppen, is Mesa de la Barranca. In dit zeer toeristische plaatsje bevinden zich meerdere mooie uitzichten over de kloof. Bij elk uitzichtplatform staan locale bewoners hun kleurrijke handwerken te verkopen. Nergens wordt aangedrongen, men probeert zelfs niet de aandacht te trekken. Dat valt ons mee …
Hier bevindt zich tevens een soort pretpark, met zip-lijnen, een kabelbaan en een aantal andere activiteiten.
Verder langs de weg komen we door enkele dorpjes, waar de tijd bleef stilstaan. Helemaal niet toeristisch. Doch overal waar de trein stopt, zijn kleine hotelletjes te vinden. De asfaltweg eindigt in Bahuichivo, een iets groter dorp.
Hier zouden we nog een stuk verder rijden via een ruwe onverharde weg richting Urique.
Eventueel verderop de afslag nemen die naar de kust afdaalt. Over dit traject van 130 km tot het plaatsje Choix, vinden we amper ervaringsinformatie. We lezen enkel dat de weg zeer slecht ligt, gans de tijd te rijden is in de laagste versnelling en zeer veel vraagt van vering en banden van een voertuig. Wel merkt men op dat het een mooi traject is, maar toch zou het de stress niet waard zijn. Hierbij hebben we gemengde gevoelens … Vaak worden dergelijke verslagen sterk overdreven.
Uiteindelijk wordt de beslissing genomen in Bahuichivo. Hier is het landschap enkel nog glooiend, helemaal niets spectaculairs. Teleurgesteld omdat we veel meer hadden verwacht, keren we terug.
Te Mesa de la Barrancaovernachten we op de parking aan het pretpark, met uitzicht op de kloof.
Dit is de enige plek langs deze weg, die bijzondere uitzichten biedt over de diepe kloof met zijn vertakkingen. Verder vinden we de weg niet veel te bieden hebben, de natuur is mooi, maar daarmee is alles gezegd. Enkele bergtrajecten die we de voorbije week hebben gereden, konden we veel meer waarderen, de MEX16 naar de Basaseachi waterval en de CHIH227 naar Creel.
Op weg naar Batopilas
We keren terug richting Creel , om route CHIH25op te rijden in de richting van Batopilas.
Onderweg beslissen we de 30 meter hoge Cascada de Cusárarete bezoeken, waar we eventueel kunnen overnachten in het park. We slaan af op de ruwe zandweg, rijden over een onverwacht stevig betonnen bruggetje, om vervolgens over grote oneffen bolle rotsplaten te klimmen. Iets verder komen we aan de parkingang, waar de smalle weg het bos induikt … verder zou deze nog ruwer worden, de laaghangende takken vormen een obstakel voor Manga. Overnachten in het park mogen we dus vergeten. We zouden de 3 km tot de waterval kunnen wandelen vanaf hier, doch omdat we nog een heel eind door de bergen te rijden hebben, beslissen we deze waterval over te laten.
Onze rit door de bergen maakt alles goed. Wat een schitterend traject!
We bevinden ons opnieuw in het natuurpark Barranca del Cobre, dat we van noord naar zuid doorkruisen. De zeer bochtige weg klimt en daalt, van de ene vallei in de andere, over bergkammen met uitzichten op zeer hoge, loodrechte rotswanden en diepe kloven aan weerskanten. Het is de ganse tijd genieten, niet enkel van de prachtige omgeving, maar ook van het rijden op zich. Andere voertuigen zien we amper.
Wanneer we boven aan een uitzicht stoppen, op een kleine parking bij een kapelletje, stelt Marc voor om hier te blijven overnachten. Hier is het zalig rustig en o zo mooi!
De verleiding is groot, we voelen ons allebei veilig op deze afgelegen plaats en brengen er de namiddag door. Tot op een bepaald moment meerdere voertuigen passeren. Herlinde ziet een pick-up truck voorbij rijden en kort nadien terugkeren. Waarom is niet duidelijk, maar dit geeft haar een minder goed gevoel. Ze stelt voor aan Marc om toch maar de resterende 7 km verder te rijden, tot bij het benzinestation. Deze bieden normaal gezien voldoende zekerheid om te overnachten, zijn 24 u open of er woont iemand ter plaatse, dit voor de veiligheid.
Wanneer we bij het benzinestation aankomen, worden we echter door 4 zwaar bewapende mannen onthaald. Ze hebben elk een machinegeweer vast, eentje komt op ons af. Voor de pompen staan barricades, Marc vraagt of we hier benzine kunnen krijgen. We worden doorverwezen naar een klein dorpje, wat verderop in de zijweg naar Batopilas. Eenmaal dit gezien, zijn we opgelucht dat we niet op de wegparking bleven overnachten.
Gelukkig is het nog even licht, want rijden in het donker wordt in deze regio afgeraden. Dit zowel door de autoverzekering, de locale bevolking, alsook door de toerismepolitie in Creel. Al vlug komen we aan in het dorpje Samachique, waar we eerst voorbij een klein ziekenhuis rijden. Hier zien we een eerste mogelijkheid om te overnachten, binnen de omheining. Iets verder komen we langs een missieschooltje. We stoppen en worden onmiddellijk uitgenodigd om te overnachten op het schoolpleintje, 2 jongetjes openen de poort. Nog even blijven we praten met de vriendelijke man, vooraleer Manga in te gaan. Hier staan we veilig, binnen een hoge omheining, met prikkeldraad erbovenop.
Niet veel later zien we een pick-up truck het dorp inrijden, met in de laadbak opnieuw 4 zwaar bewapende mannen. Het moet hier toch echt onveilig zijn!
Paradijselijk Batopilas
Diep in de Barranca de Batopilas, is het gelijknamige 19deeeuwse zilvermijndorpje gelegen, met 1.500 inwoners. De bergweg ernaartoe vertrekt op 2.338 meter hoogte en daalt af naar het dorpje op 495 meter hoogte. Om het kleine warme dorpje te bereiken, klimt en daalt men steil door meerdere canyons, klimaat- en vegetatiezones. Deze regio bevindt zich in het zuiden van het Barranca del Cobre natuurpark.
Voor we Samachique ’s ochtends verlaten, gaan we aldus op zoek naar benzine. Na meermaals vragen, waaronder opnieuw aan een groepje gewapende mannen, vinden we de plaats waar benzine te koop is. Wanneer Marc naar 40 liter vraagt, kijkt de man eventjes bedenkelijk. Hij checkt zijn voorraad en gaat akkoord. Uit grote vaten wordt de benzine in flessen overgeheveld, waarmee onze tank wordt gevuld. Marc maakt een opmerking over de gewapende mannen. Volgens de vriendelijke man zorgen zij voor de veiligheid. Hij verwittigt ons dat we er in Batopilas nog veel meer zullen zien ...
Tijd om de lange, spectaculaire afdaling in de diepe canyon aan te vangen … de weg is 60 km lang, Batopilas ligt een goeie 1.800 meter lager. Regelmatig klimt de weg opnieuw, om ons in een volgende kloof te laten afdalen. Halfweg brengt een serie van 22 scherpe haarspeldbochten, ons plots 900 meter lager, tot bij een rivier. Hier lijken we de bodem van de canyon te bereiken, doch nadien moeten we nogmaals 500 meter steil afdalen, een diepere kloof in. We genieten van deze rit, waarbij we de ganse tijd schitterende uitzichten hebben. Onderweg stoppen we op enkele adembenemende plaatsen. Zo is er het uitzicht op La Bufa, een dorpje gelegen op 1750 meter hoogte, diep onder ons in een kloof waardoor een mooie rivier stroomt.
De weg is sinds 2014 geasfalteerd, breed genoeg voor 2 voertuigen. Tijdens de 2de(onderste) helft van het traject is meestal maar 1 baanvak beschikbaar, omdat het andere vol scherpe rotsblokken ligt. Deze tuimelen voortdurend van de loodrechte rotswanden naar beneden. Op enkele plaatsen is de weg na grote steenlawines zwaar beschadigd, zelfs verdwenen. Hier en daar moeten we even van de weg afrijden, omheen bergen rotsblokken van heuse steenlawines die over het ganse wegdek liggen. Het ontwijken van de ontelbare rotsen is de grote uitdaging tijdens deze spectaculaire rit!
Het dorpje Batopilasis echt verfrissend, kleurrijke huizen sieren de rivieroever. Bij aankomst moeten we eerst via een lange, zeer smalle burg naar de overkant van de rivier. Onze wielen passen maar net op de houten latten. Uiterst smalle betonnen straatjes leiden tussen de lintbebouwing. Niet evident om hier met Manga rond te rijden, vaak hangen boomtakken zeer laag, voertuigen kruisen lukt lang niet overal, op de iets bredere plaatsjes kan het maar net.
Eerst doorkruisen we het dorp, om aan de andere kant een 7 km lang en zeer ruw zandweggetje te volgen naar Satevó. In dit dorpje bezoeken we Satevó Mission, één van de oudste katholieke kerken in Mexico.
Het uiterst smalle en bochtige weggetje ernaartoe hangt als een lint aan de bergwand, naast ons voortdurend de steile afgrond, onze Manga vult de ganse breedte. Gelukkig rijden hier niet veel voertuigen, toch moeten we er enkele kruisen … daarvoor moeten we zoeken naar een ietwat breder plekje, spiegels inklappen, het is millimeterwerk. Chauffeur van dienst Marc geniet volop van deze uitdagende rit!
Eenmaal terug in Batopilas laten we Manga achter aan de waterkant, vóór de omheining van een restaurantje. Daarbinnen bevindt zich een beveiligde parking, doch deze is te klein voor ons, bovendien kunnen we niet onder de laaghangende boomtakken door. De eigenaar stelt ons gerust, hij is veiligheidsman, hier kunnen we zonder problemen parkeren en de nacht doorbrengen.
Het is nog vroeg, we wandelen naar het gezellige dorpspleintje, waar een aangename relaxte sfeer hangt. De bedoeling was om iets te gaan drinken, doch die mogelijkheid is niet voorzien. We bezoeken dan maar het zilver museum, waarbij we een boeiende uitleg krijgen over de geschiedenis van dit plaatsje. Een gids doet zijn best om Engels te praten, doch met een enorm accent. Wanneer hij overschakelt op Spaans, verstaan we hem een stuk beter.
Daarna nemen we plaats tussen de locale bewoners die op de bankjes rondom zitten, sommigen gewoon op de grond. Velen maken deel uit van de oorspronkelijke Tarahumara bevolking. De vrouwen zijn in felle kleuren uitgedost, met lange rokken. Hun mannen dragen witte lendedoeken, die in een punt loshangen en een soort rokje vormen. Zij krijgen hier dagelijks iets te eten, in het gemeenschapslokaal.
Voor het kleine politiekantoor staan de ganse tijd enkele agenten buiten. Eentje rijdt de hele tijd rondjes in zijn politie pickup. Onderweg naar Satevó kruisten we zo ’n voertuig, met 4 agenten. Alom zijn deze zwaar gewapende agenten met kogelvrije vesten aanwezig, ze zijn zeer vriendelijk.
’s Avonds eten we in het restaurantje aan onze slaapplaats. We mogen plaatsnemen in de mooie tuin, zijn de enige klanten. Een menu is niet voorhanden, er is vis, vlees of taco’s, naar keuze. Alles wordt vers bereid. We krijgen een zeer eenvoudige schotel, het enorme stuk vlees smaakt echt lekker. Terwijl we daar zitten, zien we opnieuw een politievoertuig stoppen. Een agent gaat het restaurantje binnen om een maaltijd af te halen … steeds zijn machinegeweer in de hand. Stilaan begint dat beeld te wennen!
De volgende ochtend wandelen we opnieuw naar het pleintje, om tegen de middag de terugweg aan te vangen. We vervolgen de weg naar het op 2.400 meter hoogte gelegen plaatsje Guachochi, waar we bij een benzinestation mogen overnachten. In dit stadje moeten we de ganse tijd rekening houden met hoge verkeersdrempels, niet allemaal even goed aangeduid en zichtbaar. Soms komen ze vlak na elkaar. Dit is een typische manier in Mexico om het verkeer af te remmen in de steden, we zullen er nadien ook overal mee geconfronteerd worden.
OVERNACHTINGEN:
MESA DE LA BARRANCA – PARKING VAN PRETPARK
Coördinaten: 27.518270 – 107.825759
PRIJS:Gratis.
Inkom voor het pretpark met uitzichten op de kloof: 25 MXN pp.
De man aan het loket is tevens de nachtwaker, overnachten is hier geen probleem.
SCORE:5/5
COMMENTAAR:
Zeer rustig, mooi uitzicht op de Barranca del Cobre. We staan op een soort overflow parking, tussen struiken, aan de rand van de kloof.
Toiletten in het pretpark (vanaf 16.30 u gesloten), vuilnisbakken.
’s Nachts wordt de toegangspoort gesloten.
Minpunten: /
SAMACHIQUE – SPEELPLAATS MISSIESCHOOLTJE
Coördinaten: 27.294282 – 107.537224
PRIJS:N.v.t.
SCORE:4/5
COMMENTAAR:
Zeer rustig dorpje. Eenmaal donker, passeert er niemand meer op straat.
Een vriendelijke man, die in het schoolhuis woont, nodigt ons uit om hier te overnachten.
Toiletten en water in het schoolgebouw.
Schooltje binnen een hoge prikkeldraadomheining met gesloten poort.
Minpunten: /
BATOPILAS – PARKING AAN DE WATERKANT
Coördinaten: 27.020677 – 107.739398
PRIJS:N.v.t.
Voor de poort/omheining van een restaurantje.
De restaurantuitbater verzekert ons dat het hier veilig is, hij is veiligheidsman.
SCORE:4/5
COMMENTAAR:
Zeer rustig, mooi uitzicht op de rivier en de restauranttuin. Geen voorzieningen.
’s Nachts blijft de verlichting in de hoteltuin aan, vlak naast ons.
Minpunten: /
GUACHOCHI – PARKING BENZINESTATION
Coördinaten: 26.827999 – 107.072012
PRIJS:N.v.t.
SCORE:2/5
COMMENTAAR:
We mogen aan de rand van de kleine parking parkeren.
Dit benzinestation is 24 u open, waardoor het veilig is om te overnachten.
Toiletten in het gebouw.
Minpunten: Vrij veel passage.
GEREDEN TRAJECT:
Valle de los Monjes – Creel – Mesa de la Barranca – San Rafael – Bahuichivo – Mesa de la Barranca, 156 km
CHIH25 Valle de los Monjes tot Creel. Zandweg met veel putten en geulen, kruist regelmatig water(plassen). Bochtig en glooiend, door mooi landschap met hier en daar groepen huisjes.
CHIH77 Creel tot Bahuichivo. Goed onderhouden, vrij brede asfaltweg. Zeer bochtig en voortdurend klimmend en dalend.
Mesa de la Barranca – Creel – Cascada de Cusárare – Samachique, 120 km
CHIH25 Creel – Samachique. Zeer bochtige asfaltweg, die voortdurend klimt en daalt. Schitterend traject door de bergen, van de ene vallei in de andere, over bergkammen met prachtige uitzichten op diepe canyons.
Samachique – La Bufa – Batopilas – Satevó – Batopilas, 77 km
Weg Samachique – Batopilas: zeer bochtige asfaltweg, die voortdurend steil daalt, soms stukken klimt. Halfweg een lange serie scherpe haarspeldbochten, die onmiddellijk 900 meter afdalen. De onderste helft is hier en daar sterk beschadigd, veel stenen op de ene weghelft, soms versperren steenlawines de baan, moet er van de weg worden gereden om ze te omzeilen. Schitterend traject door de bergen, van de ene canyon in de andere, tot helemaal op de bodem. Met voortdurend prachtige uitzichten op de diepe rostkloven met verticale wanden. Spectaculaire rit!
Weg Batopilas – Satevó: uiterst smal zandbaantje, tussen de bergwand en de afgrond, zeer bochtig, veel putten en geulen. Uitdagende rit, vooral met de camper!
Batopilas – Samachique – Rocheachi – Guachochi, 143 km
Weg Batopilas – Samachique: terugweg, zie hoger.
Weg Samachique – Guachochi: bochtige asfaltweg, op en neer, veel potholes. Minder spectaculair.
EXCURSIES:
BARRANCA DEL COBRE – NATUURGEBIED MET DIEPE CANYONS
De Barranca del Cobre, ook bekend als Copper Canyon, is vooral bekend bij toeristen om de treinrit doorheen één van de diepe canyons.
We rijden de weg CHIH77 die grotendeels het treintraject volgt, hadden hier veel meer van verwacht. Enkel in Mesa de la Barranca hebben we een mooi uitzicht op de diepe kloof met zijn vele vertakkingen. Verder vinden we de route niet echt spectaculair, eerder een teleurstelling. Over het gedeelte treintraject dat een stukje afwijkt van onze route, kunnen we ons niet uitspreken.
In Bahuichivo bereikt de weg (en het spoor) de rivier, die verder wordt gevolgd. Hier is het landschap niet meer zo indrukwekkend, minder grote hoogteverschillen, eerder heuvelachtig.
Mesa de la Barranca:Niet zeer ver van Creel verwijderd. Meerdere uitzichten op de diepe kloof met zijn vertakkingen. Overal worden kleurrijke handwerkjes verkocht door de locale bevolking.
Soort pertpark, waar verschillende soorten zip-lijnen de kloof induiken. Een kabelbaan leidt tot een rotstop, midden in de kloof. Verschillende activiteiten, zoals een klimwand, treintje, minigolf, speeltuin, …
SCORE:4/5
INKOM:Mesa de la Barranca – soort pretpark: 25 MXN pp.
VERPLAATSINGEN:
Trein:een bekende treinroute loopt van de kust doorheen de bekende kloof, ook Copper Canyon genoemd. Deze trein wordt vaak door toeristen genomen, tot in het plaatsje Creel. Daar wordt overnacht, omdat de heen- en terugreis op 1 dag onmogelijk is.
Lijnbus:Lijnbussen vertrekken in Creel naar Bahuichivo, meermaals per dag.
Toeristenbusjes:vanuit Creel worden tours aangeboden, zowel door kantoortjes als door de hotels. Zij hebben meerdere bestemmingen, de meeste rijden tot Bahuichivo. Sommige rijden verder naar Urique.
Eigen vervoer:met eigen voertuig of huurauto (mogelijkheid te huren in Creel) kan men de weg door de kloof rijden, deze volgt grotendeels de spoorlijn. Voorbij Bahuichivo wordt deze onverhard, vrij ruw te rijden. Het stuk tussen Urique en de kust is een stuk uitdagender.
PARKING:
Her en der zijn kleine plaatsjes langs de wegkant, waar kan gestopt worden.
In de zijweg Mesa de la Barranca kan hier en daar worden geparkeerd, bij uitzichten.
We parkeren voor het tolhokje:
Parking Mesa de la Barranca pretpark: 27.518270 – 107.825759
BATOPILAS – PARADIJSELIJK DORPJE IN DIEPE KLOOF
In het natuurgebied De Barranca del Cobre, bevindt zich eveneens het afgelegen dorpje Batopilas. Gelegen beneden in een diepe kloof, op 500 meter hoogte, 140 km ten zuiden van Creel. Zeer rustig en kleurrijk plaatsje, met vriendelijke bevolking. Een geschikt plaatsje om eventjes te pauzeren. Toeristen zien we er amper. Vooral de rit ernaartoe is schitterend. Aanrader!
Op het dorpsplein is een gratis WIFI voorzien, weliswaar zeer zwak. Paswoord: batopilas.
SCORE:5/5
INKOM:N.v.t.
VERPLAATSINGEN:
Een sinds 2014 geasfalteerde weg daalt de kloof in. Halfweg een serie van 22 haarspeldbochten, die 900 meter afdalen. In totaal 1.800 meter te dalen, doorheen meerdere prachtige canyons. Weg is goed te rijden, de uitdaging is het omzeilen van de rotsblokken die overal op het wegdek liggen.
Lijnbus:Lijnbussen vertrekt dagelijks in Creel, niet op zondag.
Toeristenbusjes:vanuit Creel worden tours aangeboden, zowel door kantoortjes als door de hotels.
Eigen vervoer:met eigen voertuig of huurauto (mogelijkheid te huren in Creel) kan men de weg door de kloof rijden. Vooraleer de weg naar Batopilas te bereiken, moet men een stuk van de weg CHIH25 volgen, een schitterend traject door de bergen.
PARKING:
Hier en daar zijn kleine plaatsjes langs de wegkant, waar kan gestopt worden.
In het dorp is parkeren beperkt door de smalle straatjes. Vooral met de camper is dat moeilijk haalbaar. We parkeren aan de waterkant, aan de rand van het dorpje, bij een restaurantje. Van daar is het een korte wandeling naar het dorpspleintje.
SATEVÓ – MISSION
Klein ingeslapen dorpje, waar zich één van de oudste katholieke kerken van Mexico bevindt. Mooie locatie. De weg ernaartoe is een uitdaging, zeer smal en bochtig, kleeft vaak op een hoogte aan de bergwand, ernaast de diepte. Kan met een gids vanuit Batopilas worden bezocht, doch wij doen het met onze Manga.
SCORE:4/5
INKOM:N.v.t.
De man die de kerk opent, wijst ons de collectebus aan en blijft wachten tot we er iets instoppen.
PARKING:
Aan de kerk.
