Reisverhaal «Klaipeda »
Baltische Staten
|
Litouwen
|
1 Reacties
16 Augustus 2010
-
Laatste Aanpassing 28 April 2011
Op weg naar de kust bezoeken we in Telsiai de St. Antonio basiliek. De roze plafonds met witte tekening, het houtsnijwerk en de beschilderde beelden maken het interieur kleurrijk en apart.
In het Zematijas nationaal parkrijden we naar het dorpje Platelai, één van de 53 authentieke dorpjes in dit gebied. Hier staat nog een oude houten kerk met losstaande toren. We vinden er ook de grootste es van het land. De boom is niet meer in zeer gezonde toestand, het middelste deel van de dikke stam ontbreekt, we vinden dit niet zo’n prachtexemplaar.
Aan de jachthaven maken we een 4 km lange natuurwandeling doorheen het bos, over een plankjespad over moerasgebied en terug via de rand van het enorme meer Plateliu Ezeres. Het is eigenlijk een natuurleerpad, maar ons Litouws is niet goed genoeg om iets te leren van de vele bordjes met uitleg.
Klaipeda is de 3de grootste (haven)stad van Litouwen, gelegen aan de kust van de Oostzee. Hier leggen ferryschepen vanuit Duitsland aan, een handige manier om de lange weg hierheen niet te moeten rijden. In het oude stadscentrum zijn nog een aantal herinneringen aan de Middeleeuwen te vinden, o.a. smalle kasseienstraatjes, oude vakwerkhuizen, opslagplaatsen, … Aan de oever van de Memel rivier ligt de Meridianas, een oud zeilschip van Finse makelij uit 1948 … ’t is te zeggen, normaal gezien … wanneer wij er passeren is ‘de vogel gaan vliegen’ of misschien beter … ‘het schip gaan varen’ ...
Tijdens een daguitstap vanuit Klaipeda bezoeken we het Orvydu sodyba. Dit is een eerder speciale beeldentuin. Het ontstaan ervan ligt in de periode van Chroesjtsjov, die alle niet-communistische monumenten liet vernietigen in de jaren ’60, zelfs de grafstenen op kerkhoven. Een lokale beeldhouwer, Vilnius Orvydas, slaagde erin een aantal grafstenen en andere beelden te redden door deze in zijn tuin te verbergen. Daar voegde hij later nog andere beelden aan toe, hij verwerkte rotsblokken en boomstronken met een speciale vorm tot kunst. Zijn nakomelingen onderhouden de tuin en hebben deze voor publiek opengesteld (6 LTL pp.).
De tuin komt ons een beetje luguber over, misschien omdat alles in het dichte groen is opgesteld en op het moment van ons bezoek een onweersbui boven ons hoofd dreigde. Zeer speciaal en ongewoon, daarom een bezoekje waard.
In het stadje Kretinga stoppen we bij het landhuis uit de 16de eeuw met zijn aangebouwde wintertuin. Een bezoekje binnen slaan we over, de wintertuin ziet er niet zeer exotisch uit en het landhuis is eerder beperkt. We vinden de inkomprijs hiervoor nogal hoog (5 LTL pp., 10 LTL voor de camera). Het klooster verderop is mooi door zijn sobere inrichting, volledig wit interieur met enkel het altaardeel en de spreekstoel die ertegen afsteken in bruine tinten.
We maken nog een wandeling in de ‘botanische’ tuin van Palanga, eerder een mooi verzorgd park met een kasteeltje erin. Langs de straten van dit stadje staan overal kraampjes die sieraden in barnsteen verkopen.
Barnsteen is geen gesteente, maar prehistorische fossiele hars die uit naaldbomen is gelekt en versteend. Vaak zitten er zaadjes, takjes, insecten in deze stenen van goudgele tot donkerrode kleur, die vooral worden gebruikt voor het maken van sieraden. De ‘stenen’ wordt vooral gevonden aan de kusten van de Baltische landen aan de Oostzee, het Russische Kaliningrad verzorgt 90 % van de wereldproductie.
Het gure weer doet ons even twijfelen, toch vertrekken we voor een dag naar de Koerse landtong (Curonian Split) vlak voor de Litouwse kust, die bijna raakt aan Klaipeda. Het 98 km lange smalle schiereiland is verdeeld tussen Litouwen en Rusland, waar het is bevestigd aan het vasteland. Het is een uniek natuurgebied met witte stranden, hoge duinen, heuvels, naaldbossen en 5 kleine vissersdorpjes. Deze dorpjes werden gegroepeerd tot 1 stadje, Neringa. Het Koerse nationale park werd door Unesco erkend.
Met een ferry moeten we naar de overkant (duurtijd: 10 min., vaart +/- om de 20 min., prijs retour: 40 LTL voor auto incl. bestuurder + 2,9 LTL per passagier).
Een klein eindje verderop komen we aan de grens van het nationale park (inkom: 20 LTL per auto).
We rijden eerst helemaal tot aan de Russische grens (52 km) waar eigenlijk niet veel te zien is, om op terugweg het ganse eiland te verkennen.
Onze eerste stop is de ‘wandelende duin’ Parnidis in het grootste plaatsje van het schiereiland, Nida. Een 52 meter hoge duin die zich voortdurend verplaatst. Jaren geleden dreigde ze over het dorpje Nida te schuiven. Vader en zoon Kuvertas brachten beplanting aan op en rond de duin, waardoor de beweging werd vertraagd en het dorpje gespaard. Momenteel verschuift de duin nog slechts 1 meter per jaar. Andere dorpjes op de landtong werden wel door duinen bedolven. We beslissen de felle wind en regen te trotseren om tot op de duin te wandelen, binnen de minuut zijn we doornat. Wel indrukwekkend bovenop deze bewegende duin te staan in al dat natuurgeweld.
In het dorpje Nida zelf vinden we overal zeer kleurrijke windwijzers. Deze werden in het verleden gebruikt op de visserssloepen, maar nu dienen ze ter verfraaiing van huis en tuin. De uitgesneden figuurtjes vertelden wat meer over de schipper, zo kon je eruit opmaken of hij gehuwd was, rijk, een huis had, kinderen, meisjes, jongens, … Elke windwijzer werd daardoor uniek.
We bezoeken er het etnologisch kerkhof met zijn bijzondere houten grafzerken. De Lutherse kerk ernaast is weerom zeer sober gehouden en versierd met de typische locale kenmerken, zoals de windwijzers en het houtsnijwerk van het kerkhof.
Aan het einde van de weg in het dorpje Pervalka parkeren we om verder te wandelen over een bospad langs de kust tot we een mooi uitzicht hebben op de ‘vuurtoren van de paarden’, die op een stenen platform in zee is gebouwd.
Langs de hoofdweg vinden we het 1,2 km lange wandelpad in het Nagliai natuurreservaat. De wandeling langs de ‘dode duinen’ is echt prachtig. Van hieruit zien we de zee aan weerskanten van de landtong. De hevige windvlagen storen ons niet om dit prachtige landschap te kunnen bewonderen. Soms is het wel even duwen om vooruit te kunnen wandelen.’s Avonds zullen we ontdekken dat het witte zand door de wind overal in onze kledij is verzameld ...
Het 2de grootste plaatsje van het eiland Juodkrante heeft heel wat te bieden. Tijdens een regenbui bezoeken we het galerijtje en souvenirwinkeltje dat bekend staat om zijn windwijzers.
Nadien wandelen we over het beeldenparkje langs de zee. Moderne kunstenaars uit o.a. Litouwen, Zweden, UK, … stellen hier hun werken over het onderwerp ‘aarde en water’ tentoon. Zeer passend in dit kader aan zee.
Op de ‘heksenheuvel’ aan de overkant van de straat staan een 80-tal houten beelden in het bos. Met onderwerpen over het dagelijkse leven, spreuken, sprookjes, heksen, duivels, de bevolking aan zee, de Koerse landtong, … soms ludiek, griezelig, … 25 kunstenaars werkten hieraan, 3 zomers lang.
Aan de andere kant van het dorpje bevindt zich de ‘baai van barnsteen’. In 1855 werd hier een enorme hoeveelheid barnsteen opgeschept bij het uitdiepen van de baai. Van 1860 tot 1890 werd hier gemiddeld 75 ton barnsteen per jaar gewonnen. Nu is het een vissershaventje, enkele kunstwerken van hout en stro sieren de watervlakte.
We beëindigen ons bezoek aan de Koerse landtong met een wandeling op de ‘duin van het berenhoofd’. Op deze grote oppervlakte met dode bomen, breken jaarlijks opnieuw meerdere branden uit. Een wirwar van grillige zwarte stammen steken omhoog uit het witte zand.
Aan iedereen die Litouwen bezoekt en van natuur houdt, kunnen we enkel aanraden een bezoek te brengen aan dit natuurwonder, voor ons was het één van de mooiste dagen tijdens onze reis in de Baltische staten en dit ondanks het gure weer. Wie tijd heeft, kan best op het eiland overnachten, er is zoveel te zien …
Overnachting:
Camping Pajuris, 55 LTL per nacht voor 2 personen + tent + auto, geen afgebakende plaatsen, gelegen in een bos dat veel schaduw biedt, vlakbij het strand, ruime goed uitgeruste keuken met kookvuren, koelkast, diepvriezer, zitruimte met tafels en stoelen, prima sanitair al zou het iets meer dan 1 keer per dag mogen gepoetst worden, internet enkel op de computer aan de receptie (5LTL per uur), wasmachine en droogkast (8 LTL per machinegebruik), zeer vriendelijk en behulpzaam, spreken goed Engels, Slaito g. 3, Giruliai – Klaipeda, tel. +370 677 73 227,
[email protected],
www.klaipedainfo.lt/lt/index.php?page=3&sub=73
