Reisverhaal «Ooty»
Azië - deel 2
|
Indië
|
0 Reacties
21 Maart 2012
-
Laatste Aanpassing 24 April 2012
Ooty (94.000 inwoners), officieel Udhagamandalam genaamd, is door de Britten gesticht in de 19de eeuw als vakantieoord. Het is gelegen in de Nilgiri bergketen, op een hoogte van 2.240 meter boven zeeniveau. Zijn mild klimaat, gans het jaar door, trekt vele duizenden locale toeristen die even aan de warmte willen ontsnappen vanuit de nabijgelegen steden en de kuststreek, waardoor dit het meest bekende bergresort is in Zuid India. Men vindt er voor elk wat wils, de natuurlijke charme van de bergomgeving met zijn vele theeplantages, watervallen, meren, rivieren, … prachtig aangelegde tuinen (rozentuin, botanische tuin, arboretum, …), uitkijkpunten op de hoogste toppen, maar ook recreatieparkjes voor klein en groot (kinderpark, pedalo boten op het meer, mountainbikeparcours, paardrijden, …). Een grote paardenrenbaan maakt deel uit van het stadscentrum.
De 5 uren durende treinrit met het charmante stoomtreintje is een leuke manier van reizen. Om het uur wordt er gestopt om water bij te tanken voor de stoom. Dan mogen we uitstappen om de benen te strekken en tevens van de omgeving te genieten. Dat is een welkome onderbreking, want het hijgende en puffende treintje geraakt amper vooruit … we worden de hellingen opge’tsjoekt’, bewegen telkens mee van voren naar achteren met de bewegingen van het treintje … Grappig gezicht de overburen zo te zien wiebelen … maar zelf doen we het onvermijdelijk ook.
Ooty is een uiterst druk plaatsje, met in het oude centrum weinig comfort. Moderne restaurants zijn er moeilijk te vinden, het grote aantal binnenlandse toeristen vraagt hier dan ook niet naar. Overal zijn bakkertjes met de typische Indische zoetigheden en de kleine locale restaurantjes zonder enige charme, die vooral zeer pikante schotels aanbieden. Verder worden de straten afgeboord met juweliers, kleermakers, souvenir winkels, … alles dat de locale toerist kan aantrekken. En … men verkoopt ook hier ambachtelijke chocolade !
De betere hotels bevinden zich buiten het centrum van het stadje, waar ook grotere woningen zijn gebouwd.
We brengen onze eerste dag door met het verkennen van het stadje. Aan de rozentuin hebben we een mooi uitzicht op Ooty en omgeving. De mooi onderhouden tuin werd geopend in mei 1995, met 1.919 verschillende soorten rozen. Jammer genoeg staan deze momenteel niet in bloei en loont een bezoek dus niet de moeite.
In de botanische tuin brengen we echter wel wat tijd door. Het is eigenlijk een goed onderhouden uitgestrekt park, met een grote helling, vanwaar je er een prachtig uitzicht hebt. Ook hier weinig bloemen op dit moment, maar de vele soorten groene planten maken alles goed. Merkwaardig is de fossiele boomstronk, die meer dan 20 miljoen jaren oud zou zijn.
Het St. Stephens kerkje wordt omringd door een kerkhof waar de meeste stenen Engelse namen dragen en is gebouwd op een helling boven het centrum. In de omgeving vinden we nog een aantal typische koloniale gebouwen.
Ooty lake is een grillig gevormd meer, omringd door bossen. Aan de oevers van het meer kan men verschillende vormen van ontspanning vinden. Dit trekt ons echter niet erg aan.
In de omgeving maken we een leuke wandeltocht, die ons naar verschillende dorpjes brengt. Deze zijn zeer verschillend, de mensen overal even vriendelijk. We vormen de gebeurtenis van de dag, toeristen komen hier normaal niet langs … Men vraagt ons hoe we hier geraakt zijn, we tonen het op onze kaart. Alom verwondering dat we de locale bus hebben genomen om daarna zo’n stuk te wandelen …
We vertrekken in het dorpje Gandhipetta, vanwaar we een mooi uitzicht hebben op de vallei waarin we zullen wandelen. Het is een streek waar naast theeplantages ook vele groenteveldjes te vinden zijn. Eucalyptusbossen zorgen hier en daar voor schaduw. In Gandhipetta bevindt zich de ‘Life & Lite academy’ … een school voor de kunst en wetenschap van de fotografie. Hier start onze wandeling, van dorp naar dorp, we proberen zo veel mogelijk de asfaltweg te ruilen voor smalle paadjes tussen de velden.
Kolimalai bestaat slechts uit enkele huizen en een tempeltje, Semandhada omvat enkele koloniale gebouwen. Via een smal paadje komen we tussen de huisjes van Mel Odaiyaratty uit. Deze staan zo dicht bij elkaar op een helling, dat we onze weg moeten zoeken over smalle betonnen richels ertussenin, we kijken uit over de daken van de onderliggende huisjes. Het voelt aan alsof we de privacy van de mensen schenden, maar deze blijven ons vriendelijk toelachten. Dit is blijkbaar de juiste manier om het dorp te doorkruisen …
Het kleurrijke Kammandu is het mooiste dorp op ons pad, gelegen op de rug van een helling, begroeid met theeplantages. We hebben er reeds van ver een uitzicht op. Wanneer we door de smalle betonnen ‘trap’ straatjes wandelen, valt ons onmiddellijk de properheid van dit plaatsje op, nergens een vuiltje te bespeuren. De huisjes zelf zijn in pasteltinten geschilderd, allemaal mooi onderhouden.
Het voorlaatste dorp is Soragundu, waar een aantal opvallend grote huizen het kleine centrum omringen. Aan de rand van het centrum wordt een huis in aanbouw bepleisterd. Het ganse dorp helpt mee … de vrouwen vullen kruiken aan een bron en brengen deze op hun hoofd naar de werf, waar de mannen met het water de muren vochtig houden.
Lovedale is een plaatsnaam die weerom herinnert aan de Engelse bezetting. Hier passeerden we reeds met de stoomtrein en stopten in het kleine stationnetje. Om de tocht af te ronden, wandelen we nog door tot het uitzichtpunt Valley View, vooral onderweg hebben we een mooi uitzicht.
Het hoogste punt van het Nilgiri gebergte, Dodda Betta (2.636 meter boven zeeniveau), willen we niet missen. Boven op de top staat het ‘telescoophuis’, een rond gebouw met glazen verdieping, vanwaar men zicht rondom heeft, telescopen tonen de details.
We nemen de bus en laten ons afzetten aan de zijweg ernaartoe, van waar we nog 3 km moeten stappen en een 200 meter stijgen. Een mooie wandeling … moesten er niet talrijke voertuigen met toeristen de berg oprijden en hun vuile uitlaatgassen over ons uitspuwen … weg de gezonde lucht ! We worden bekeken … ‘wandelen’, toch veel gemakkelijker met de auto !!!
Boven heerst een drukte van jewelste … de parkings staan propvol auto’s die strijden om een plaatsje … we slalommen er tussendoor om bij de ingang te geraken. Op het domein met het ‘telescoophuis’ ziet het zwart van het volk … allemaal locale toeristen … het is weekend, we hadden hier niet aan gedacht. Wanneer we zien hoe men aanschuift op de trap van het telescoophuis, beslissen we van op de grond van het uitzicht te zullen genieten.
We keren al vlug terug, nu is het onze beurt om te lachen … de weg is volledig geblokkeerd, geen auto geraakt nog weg … de voertuigen blijven maar toestromen, aan de zijkanten staan auto’s geparkeerd die niet meer op de parking konden … men kan elkaar niet meer kruisen. Als enigen geraken we erdoor, wandelen langs de zeer lange file naar beneden … en de file groeit maar aan.
Kotagiri is een aangenaam rustig bergdorpje. Hier is minder drukte vanwege het verkeer, al zijn er zeer veel mensen op straat. We hebben de indruk dat hier wat meer welstand is dan in Ooty. Het dorp is niet veel meer dan enkele straatjes, waaronder een smal winkel- wandelstraatje in meerdere verdiepingen, met weerom vele bakkertjes. Een kerk en een moskee sieren het dorp, vanwaar we mooie uitzichten hebben op de prachtige omgeving van theeplantages.
Coonnoor is dan weer zeer druk, het ietwat grotere stadje kent totaal verschillende wijken. Eerst wandelen we door de marktbuurt, waar het er vuil en armoedig uitziet. We klimmen de helling op naar de moskee en de kerk, langs smalle trapstraatjes die er mooi verzorgd bij liggen, met huisjes in pasteltinten. Rondom het stadje rijden we door de betere buurten, met grotere woonhuizen, eerder villa’s.
Provincie:
Tamil Nadu
Ernaartoe:
Toy trein Mettupalayam – Ooty (Udhagamandalam), 23 INR pp., we willen een ticket kopen voor deze prachtige rit met het oude stoomtreintje, maar deze zijn uitverkocht, de oplossing is een reservatie ticket te kopen waarbij men een nummer krijgt in een wachtrij, als deze niet al te lang is heeft men veel kans alsnog mee te kunnen. De dag erop telt de wachtrij al 85 mensen, we beslissen geen risico te nemen (het is slechts een kort treintje met 3 wagons) en kopen een ticket voor de dag erna, we staan op plaatsen 28 en 29. Omstreeks 17.00 u de dag ervoor worden de boekingen afgesloten, de annuleringen zijn dan geregistreerd. Wanneer we gaan kijken in het station, blijkt dat onze plaatsen in de wachtrij verschoven zijn naar 24 en 25, wat geen oplossing is (dus slechts 4 personen hebben ondertussen een plaats bekomen).
De bediende zegt echter niet te wanhopen, als we om 5.00 u ’s ochtends naar het station komen en aanschuiven in de rij, zijn we bijna zeker een plaats op de trein te krijgen … en inderdaad, we staan als 3de en 4de in de rij en mogen rond 7.00 u zelfs onze plaatsen kiezen in de 3de wagon. Er zijn 36 vrije plaatsen die nog worden toegekend (varieert van dag tot dag). Mensen die op voorhand geen ticket kopen voor de wachtrij, maken weinig of geen kans mee te kunnen !
De rit duurt 5 uren, men rijdt door een mooie omgeving, maar we vinden die niet speciaal genoeg om er de trein voor te nemen. Wat wij wel de moeite vinden is de treinrit op zich, met het zeer trage stoomtreintje. De charmante stoomlocomotief wordt in Coonoor (halfweg) verwisseld voor een modernere versie, om het laatste deel van de rit wat sneller te laten verlopen.
Overnachtingen:
Hotel Maneck Residency, 990 INR per nacht voor een ruime 2 persoonskamer met salon, sanitair (warm water), TV, goed matras, bovenlaken + handdoeken + WC papier op aanvraag, vriendelijk, mogelijkheid de was te laten doen voor 10 INR per stuk, restaurant in het zusterhotel vlakbij (niet lekker), centraal gelegen langs de racebaan, tussen busterminal/treinstation en centrum, Lower Bazaar, Ooty, tel. 0423 244 7494, www.maneckhotels.com, [email protected], minpunt: nogal donkere kamer, beoordeling: 4/5
Excursies:
- botanische tuin: mooi park met vele plantensoorten, aangenaam wandelen als men tijd heeft
inkom, 20 INR pp., 30 INR fototoestel (hoogseizoen prijzen)
- rozentuin: mooi aangelegd parkje met uitzicht op Ooty
inkom, 20 INR pp., 30 INR fototoestel (hoogseizoen prijzen)
We kijken eerst over de omheining en zien kale struiken, al is dit het hoogseizoen. Bezoeken dus de tuin maar niet.
- St. Stephens church: klein kerkje in Engelse stijl, omringd door enkele koloniale gebouwen.
inkom, gratis
- dorpenwandeling:
Gandhipetta (Life & Lite academy) –2 km – Kollimalai – 0,5 km – Semandhada – 1 km – Mel Odaiyaratty – 2 km – Kammandu – 2 km – Soragundu – 2 km – Lovedale – 4 km – Valley View
We gebruiken een kaart van het toerismekantoor, waarop de afstanden tussen de dorpen staan aangeduid. Op het einde wandelen we nog 1 km langs de hoofdweg naar het uitzichtpunt Valley View, maar dit loont niet echt de moeite, het uitzicht onderweg op de vallei is het mooiste.
ernaartoe: rickshaw Ooty – Gandhipetta, 210 INR (kan ook met de locale bus)
terug: bus Valley View – Ooty, 13 INR pp.
- daguitstap: Dodda Betta – Kotagiri – Coonoor
Dodda Betta: hoogste punt van de omgeving, uitzicht rondom, mooi, maar we zagen vergelijkbare uitzichten onderweg
inkom: 5 INR pp.
ernaartoe:
bus Ooty – Dodda Betta, 5 INR pp., 20 min.
bus Dodda Betta – Kotagiri, 11 INR pp., 30 min., zeer mooie rit met uitzichten op valleien van theeplantages en dorpjes
bus Kotagiri – Coonoor, 11 INR pp., 45 min.
bus Coonoor – Ooty, 13 INR pp., 1 uur
