Reisverhaal «Keylong»
Azië - deel 3
|
Indië
|
0 Reacties
13 Juli 2013
-
Laatste Aanpassing 09 Augustus 2013
Keylong is een onbetekenend plaatsje langs het traject Leh – Manali. Hier is een staatshotel gevestigd dat hoort bij dezelfde organisatie als de bus die ons van Leh naar Manali brengt.
’s Ochtends om 4.45 u worden we door onze gastheer Nawang afgezet bij de bus die ons naar Manali zal brengen. De versleten TATA ‘luxe-bus’ van de staatsorganisatie valt uiteindelijk wel mee, de zetels zitten vrij comfortabel, al zouden we het zelf geen ‘luxe’ noemen.
Gedurende 14 ¼ uren worden we al hotsend en botsend over de ‘Leh – Manali highway’ vervoerd. Onderweg wordt er enkele keren gestopt. Op de 2de hoogste berijdbare pass ter wereld, Taglangla pass (5.328 meter hoog) mogen we 10 min. uitstappen om foto’s te nemen. Verder zijn er 2 paspoortcontroles en een lunchbreak. We zijn telkens blij even onze benen te kunnen strekken.
De ‘Leh – Manali highway’ is een weg van 479 km (we zullen hier in totaal 21 uren over rijden !), met een gemiddelde hoogte van 4.000 meter. Het hoogste punt op de route is de 5.328 meter hoge Thanglang La pass, de tweede hoogste berijdbare pass ter wereld (de hoogste is: Khardung La met 5.60 meter – zie tekst Deskit (1)). Verder zijn er nog 4 andere passen te overbruggen: Lachulung La (5.065 m.h.), Baralacha La (5.030 m.h.), Kunzum La (4.950 m.h.), Rohtang Pass (3.980 m.h.).
Het traject is ongeveer 4 1/2 maanden per jaar open in de zomer, vanaf het moment dat dit sneeuwvrij kan gemaakt worden door de grenswegen organisatie (Border Roads Organisation, BRO) eind mei – midden juni, tot half oktober de sneeuw opnieuw de doorgang blokkeert.
Het is een smalle, hoofdzakelijk onverharde weg (ooit zal er waarschijnlijk een laagje asfalt hebben op gezeten …) vol putten en stenen, die zeer druk wordt bereden door grotendeels vrachtwagens. Het passeren van tegenliggende voertuigen is vaak zeer moeilijk en gaat gepaard met achteruitrijden van één der voertuigen, waarna millimeterwerk een rijvaardig chauffeur eist. Dit kan echter van onze chauffeur niet gezegd worden, we stellen ons de vraag of hij ooit wel een rijtest heeft afgelegd. Hij remt steeds zeer bruusk, vaak onnodig, raakt wel eens een rotswand bij het manoeuvreren, stuurt in de putten in plaats van deze te ontwijken, … kortom we hebben het niet getroffen. Gelukkig zitten wij vooraan in de bus, de mensen achteraan horen we regelmatig gillen als ze weer eens bijna van hun zetels worden gewipt.
Eén keer zien we beneden in de ravijn een tankwagen liggen, zijn achterwielen liggen een stuk lager. Het ongeval moet pas gebeurd zijn, collega’s vrachtwagen chauffeurs staan aan de rand van de weg de dieperik in te kijken. Daarna krijgen we toch af en toe kippenvel wanneer onze chauffeur zich weer eens dicht bij de rand waagt.
Al deze ongemakken worden ruimschoots goedgemaakt door de wondermooie omgeving waarin we slalommen, dwars door het Himalaya gebergte. Niets lijkt hier op de eveneens adembenemend prachtige omgeving die we reeds vanuit Leh bezochten. Landschappen van grote verscheidenheid wisselen elkaar af, het wordt nooit eentonig. We vertoeven ons nog steeds in een uiterst droge zand- en rotsomgeving. Hoogvlaktes met wilde paarden en een nomadenbevolking die er in tenten wonen met hun kuddes jaks, schapen en geiten. Valleien met grillige rotsformaties van grote verscheidenheid, die langs steile rivieroevers prachtige canyon’s vormen. Hoge bergtoppen met gletsjers getooid. 4 maal rijden we een pass over, allen hoger dan 4.000 meter. En die kleuren: geel, grijs, beige, oker, … doorsneden met grijze rivieren en azuurblauwe meren. De ganse dag kijken we onze ogen uit !
Als we eindelijk aankomen in Keylong, moe van de lange rit, beslist de chauffeur eerst nog enkele kilometers verder te gaan tanken terwijl hij daar morgenochtend sowieso passeert. Dat oponthoud moeten we er nog maar bijnemen.
We verheugen ons uiteindelijk bij het ‘tenten’ hotel te worden afgezet, maar op die vreugde komt snel een domper. Het wordt slapen in oude versleten tenten met onderaan minstens 10 cm ruimte waar de wind lustig doorheen waait. Met zijn 5 moeten we deze delen, de bedjes staan niet enkel dicht bij elkaar, ze zijn gans ingezakt, ijzers steken door de dunne matrasjes. Hierop liggen is pijnlijk, slapen moeilijk. De lakens zijn vies, de dekens te dun. We maken er het beste van en gebruiken onze eigen lakenzakken die we steeds bij ons hebben voor zulke ‘noodgevallen’.
In het hotelgebouw mogen we het sanitair gebruiken … ’t is te zeggen, 1 toilet en 1 lavabo voor de dames, het is rijtje schuiven. De mannen worden iets ruimer bediend, 2 lavabo’s, enkele urinoirs en eveneens 1 toilet. Wie erop staat, mag in een kamer douchen met behulp van een emmer warm water. De kamers zien er nog minder aantrekkelijk uit dan de tenten, alsof dat ons kan troosten.
Het avondeten bestaat uit een buffet, met een 3-tal schotels, keuze is er niet. We mogen nog van geluk spreken dat de voeding niet te gekruid is. Het ontbijt is nog minder uitgebreid.
Samen met onze 3 tentgenoten beslissen we vroeg naar bed te gaan, het is een lange dag geweest.
ACCOMMODATIE:
HOTEL THE CHANDRABHAGA
Keylong
PRIJS: inbegrepen bij de busrit Leh – Manali, slapen in zeer basis tenten met 5 bedden, die onderdeel uitmaken van een staatshotel van HTPDC.
SCORE: 1/5
E-MAIL: /
WEBSITE: /
TEL: /
COMMENTAAR: Oude verkleurde tenten die tegen elkaar aan staan, ze zijn onderaan niet afgesloten, de wind blaast erdoorheen. De 5 houten bedden staan dichtbij elkaar, hebben totaal versleten dunne matrasjes, die gans doorbuigen, de metalen roosters steken erdoor, waardoor het liggen uiterst pijnlijk is. De lakens zijn niet proper (onze zijden lakenzakken zijn ons hierbij zeer welkom), de dekens niet warm genoeg. In de tent is verlichting aanwezig, doch een zaklamp komt van pas ’s nachts.
Het sanitair is te vinden in het bijhorende HPTDC staatshotel, uiterst beperkt (dames hebben 1 toilet en 1 lavabo ter beschikking, heren 2 lavabo’s, 1 toilet, enkele urinoirs). Wie erop staat, mag gebruik maken van een douche (emmer warm water) in één van de kamers van het hotel, deze zijn eveneens in erbarmelijke toestand.
Diner en ontbijt in het hotel zijn eveneens inbegrepen bij de busrit, telkens een uiterst beperkt buffet, zonder keuzemogelijkheden.
Minpunten: geen pluspunten.
BOEKING: zie busticket HPTDC, Leh – Manali.
ERNAARTOE:
luxe bus Leh – Keylong – Manali, 2.200 INR pp., overheidsorganisatie provincie Himachal Pradesh, rit gespreid over 2 dagen van respectievelijk 14 ¼ u en 6 ¾ u, de overnachting in Keylong (incl. avondeten en ontbijt) is inbegrepen, vertrek in Leh om 5 u aan de J&K bank tegenover het ‘mini’ toerismekantoor.
Deze bus zou de meest comfortabele op de rit Leh – Manali zijn, op zich valt deze mee. De bijhorende overnachting is echter totaal oncomfortabel. Doch we vernemen nadien dat er ook privé minibussen rijden, met overnachting in meer comfortabele privétenten op een betere locatie. Daarbij wordt het traject beter opgesplitst, zodat de rijtijden van beide dagen ongeveer gelijk zijn verdeeld, de slaapplaats is gelegen op 4.400 meter hoogte, wat voor sommigen moeilijk slapen kan zijn. De prijs hiervan ligt slechts een fractie hoger.
Let wel: de bus rijdt slechts om de 2 dagen.
Boeking: het HPTDC boekingskantoor in Leh is gelegen in dezelfde straat als het ‘mini’ toerismekantoor en de J&K bank, weg van de Main Bazar, een eind naar beneden, tegenover ‘chop stiks’, op de eerste verdieping, open vanaf 9.30 u.
