Reisverhaal «Ganda La - Stok La»
Azië - deel 3
|
Indië
|
0 Reacties
07 Juli 2013
-
Laatste Aanpassing 26 Juli 2013
Onze plannen om de Markha trekking (langs 2 passen en een aantal kleine dorpjes in een vallei) te maken, die zo’n 7 tot 9 dagen in beslag neemt, bergen we op uit vrees dat deze ons te zwaar is.
We kijken ertegenop te moeten overnachten bij de locale bevolking, ver weg van alle comfort. Slapen op vaak dunne matrasjes (of matten) op de grond, zonder (goede) voorzieningen om je te wassen. Na alle problemen die we de laatste weken hadden met onze magen en darmen, stellen we ons de vraag of deze de locale voeding zullen aankunnen. Vooral het zelf moeten dragen van de zware bagage zien we niet zitten, je hebt al vlug zo’n 15 kg mee. Ook de droge hitte en de weinige schaduwplekjes in deze streek maken zulke trekking op grote hoogte tot een ware beproeving.
Daarom stellen we zelf een korte trekking samen, die weliswaar niet minder uitdagend zal zijn qua traject. We combineren het begin van de Markha trekking met de Stok trekking, waardoor we een stukje traject in 2 richtingen lopen, maar toch 2 hoge passen aandoen: de Ganda La en de Stok La.
Traject: Zinchen – Rumbach – Yurutse – Ganda La – Yurutse – Rumbach – Stok La – Changma – Stok
Dag 1:
Zinchen (3.380 m) – 4 ¼ u – Rumbach (4.050 m) – 1 u 10 min. – Yurutse (4.200 m)
Totale staptijd: 5 u 25 min. (excl. picknick pauzes)
Vroeg in de ochtend verlaten we Leh met de auto van onze gastheer. Hij wil ons naar Zinchen brengen, het startpunt van onze trekking. Doch, wegenwerken verhinderen het kleine autootje daar te geraken. We beginnen met goede moed en enkele stapkilometers extra voor de boeg.
Omdat het nog vroeg is, hebben we aanvankelijk niet veel last van de warmte. Al vlug moeten we de snelstromende rivier oversteken, de waterstand is vrij hoog als gevolg van de zeer warme periode die de sneeuw in de bergen snel doet smelten. We zijn ons ervan bewust dat we deze rivier vandaag vaak zullen moeten oversteken. Hier en daar zijn een soort brugjes van enkele gladde boomstammetjes voorzien, een linke bedoening zo zonder enige houvast. Enkele keren moeten we over stapstenen, die normaal een gemakkelijke overbrugging vormen, maar nu gedeeltelijk verdwenen zijn onder het water, met wat doordachte stappen en sprongen komen we telkens over, weliswaar met natte schoenen, maar gelukkig blijven onze voeten droog.
Eén keer lukt het echt niet, we zoeken een plaats waar de rivier breed is, de stroming minder sterk, hier moeten sowieso de schoenen uit. We aarzelen want de steentjes in de rivier lijken zeer scherp. Terwijl we ons voorbereiden, komen 2 mannen aan met een gids. Deze toont een plaats verderop, waar de rivier juist heel smal is en zeer sterk stroomt.
We volgen hen, hij zal het wellicht beter weten. Schoenen uit, aarzelend het water in, wat is het moeilijk hier overeind te blijven, de kracht van het water is enorm, gelukkig is de bodem zanderig zacht, de gids snelt ons ter hulp en biedt zijn hand als steun !
Na deze aangename verkoeling in het koude water dat tot boven onze knieën reikt, gaan we verder.
In Rumbach nemen we een pauze onder de theetent, een soort tentluifel in waaiervorm. De schaduw van het zeil kan niet voor echte afkoeling zorgen, maar we zijn toch eventjes uit de sterke zonnestralen. Hier praten we met enkele andere trekkers, die eveneens slechts 3 dagen zullen stappen, maar dan begeleid door een gids. Op hun programma staat enkel de Stok pass. Dit brengt ons even aan het aarzelen, nemen we niet te veel hooi op onze vork ?
We volgen de vallei verder, genieten van de bloemetjes die hier en daar in kleine bosjes uit de verder droge bodem steken, zelfs nu en dan een echte roze kleurige bloeiende boom. Wat is het hier rustig en mooi. Wanneer de vallei zich splitst, moeten we rechtsaf om verderop bij een groot log huis aan te komen, dé homestay van Yurutse, dat bestaat uit slechts 1 huis.
Een Italiaans – Australisch koppel verwelkomt ons, ze bleven hier een extra dag om aan de hoogte te wennen, bang dat ze anders de pass niet zouden over geraken. De drie gastenkamers zijn ingenomen, ze bieden aan hun kamer met ons te delen, waar we graag op ingaan.
Het wordt een aangename namiddag hier, samen met de andere trekkers. ’s Avonds genieten we in alle stilte van een overvolle sterrenhemel …
Dag 2:
Yurutse (4.200 m) – 30 min. – Theetent (4.450 m) – 2 u 40 min. – Ganda La pass (4.950 m) – 1 ½ u – Yurutse (4.200 m) – 30 min. – Rumbach dorp (4.125 m)
Totale staptijd: 5 u 10 min. (excl. picknick pauzes)
We zouden graag vroeg vertrekken, maar het ontbijt wordt niet geserveerd vóór 6 uur. Omdat we heen en weer naar de pass zullen gaan, laten we hier een deeltje van onze bagage achter.
Vandaag is er wat bewolking, het is eerder koud, er waait een felle wind (wie deze bij zich heeft, haalt handschoenen en muts uit). Tijdens het stappen komen we telkens weer 2 andere trekkerskoppels tegen. Zij zullen de pass oversteken om de ganse Markha trekking te maken. Door hun zware rugzakken hebben ze het zeer moeilijk met de hoogte. Het Israëlische paar spreekt onderweg enkele mannen met pakpaarden aan, die bereid zijn hun rugzakken op de paardenruggen te bevestigen tot boven op de top.
Al vlug komen we bij de verlaten theetent aan, waar we even pauzeren en naar spelende marmotjes kijken. Eentje staat te poseren, we twijfelen even of het toch geen standbeeld is. Hier leven ook een prachtig soort loopvogels, groter dan een kip, wit van kleur, met als accent een afgelijnde tekening aan de kop. Verderop zien we enorme roofvogels zweven, hoog boven ons, we vragen ons af of het gieren zijn.
De berghellingen rondom de vallei hier zijn prachtig gekleurd, de rotsen en het zand bieden vele schakeringen van beige, groen, bruin, koperrood, … Het vlakke pad klimt langzaam, slechts op het einde wordt het wat steiler. We hebben allemaal de indruk zeer traag te stappen, maar uiteindelijk komen we boven, ruim binnen de door gidsen vooropgestelde tijd.
Zelf hebben we totaal geen last van de hoogte, geen hoofdpijn, ademhalingsproblemen, noch hartkloppingen. We zijn dus zeer goed geacclimatiseerd.
Lang blijven we niet boven, we rusten even, kijken rond en genieten van de uitzichten rondom, beide valleien, de besneeuwde toppen in de verten. Na een hartelijk afscheid van de andere koppels, keren we terug naar beneden.
In Yurutse drinken we thee met een koekje, vriendelijk aangeboden door de jonge gastfamilie. Ondertussen komt de zon tussen de wolken door en wordt het wat warmer, het blijft aangenaam stapweer. We hebben al bij al geluk, het is niet heet zoals de vorige weken hier in Ladakh.
Rumbach blijkt een klein dorpje met typische witgekalkte huizen die dicht op elkaar tegen de helling zijn gebouwd. We wandelen door het dorpje, op zoek naar een geschikte homestay. Wanneer we op een groot mooi verzorgd huis afstappen, komen enkele vrouwen ons tegenhouden en verwijzen naar een oud onaantrekkelijk huisje, ‘dit huis is volzet, hier zijn al 2 gasten’. Er moeten hier toch meer plaatsen zijn dan 2, maar de dame bevestigt dat ze geen kamer heeft. De opdringerige dames negerend, gaan we verder, op zoek naar een aantrekkelijk huis. Pas het vierde huis heeft een kamer voor ons … zoveel trekkers zijn er toch niet ? Nadien begrijpen we dat elk logieshuis wordt beperkt tot max. 2 – 3 gasten per dag, omdat ook de anderen een kans zouden krijgen.
Dag 3:
Rumbach dorp (4.125 m) – 4 u 15 min. – Stok La pass (4.865 m) – 2 u – Changma (4.080 m) – 1 u 35 min. – Stok (3.630 m)
Totale staptijd: 7 u 50 min. (excl. picknick pauzes)
Weerom starten we vroeg, we vertrekken met de zon, maar al vlug komt weerom grijze bewolking voor wat afkoeling zorgen. Het wordt een koele dag, gelukkig waait het niet al te hard.
Vandaag staat er weerom een hoge pass op het programma, iets minder hoog dan de vorige, maar het pad hiernaartoe blijkt toch wat uitdagender.
De omgeving is totaal verschillend van gisteren, eerst stappen we verder de vallei in, langzaam klimmend over een goed pad. We volgen een riviertje, rondom ons zien we vele akkers, de hellingen zijn groen.
Hoe hoger we komen, hoe mooier het uitzicht dat we hebben op de besneeuwde Stok Kangri (6.121 m) naast ons. Hij lijkt van hieruit niet echt zoveel hoger.
Wanneer we aan het einde van de lange vallei komen, bevinden we ons tussen grillige rotsen, kopergroen en roodbruin van kleur. We zien niet waar ons pad verder heen leidt, kunnen ons niet voorstellen dat we de steile wanden op moeten om boven tussen de scherpe piekjes uit te komen.
Toch blijkt dit mogelijk, het vaak geaccidenteerde, steile pad kronkelt zich 500 meter omhoog langs de steile rotswand. Voor we aan de klim beginnen rusten we even en eten iets om krachten op te doen.
Na ons zien we 5 mensen in het dal, doch slechts de eerste zal erin slagen de pass op te geraken. De andere 4 keren één voor één terug. Ze hebben te veel problemen met de hoogte voor deze grote inspanning.
Ook hier blijven we slechts een korte tijd boven, om verder te trekken naar een tweede pass, iets lager, 15 min. verderop. Wat is de omgeving prachtig hier, echt zeer speciaal met al die boeiende rotsformaties en de diepe vlakte beneden. Toch slagen kleine bosjes bloemmetjes erin zich tussen de rotsen vast te hechten en een zachtaardig trekje aan het grillige karakter van de omgeving te geven.
De afdaling verloopt over een stoffig zandpad, waarop we soms een eindje doorschuiven. In de diepte zien we ons pad verder lopen, tot het een smalle kloof induikt. Ook daar krijgen we niet genoeg van de bijzondere omgeving.
Aan het einde van de kloof vinden we opnieuw een theetentje, onder de luifel drinken we iets en praten even met de jonge Poolse die wat later aankomt. Ze is de enige die met ons over de pass kwam vandaag.
Het is nog niet gedaan, we moeten nog verder afdalen langs de rand van een rivier. Af en toe moeten we een rotsformatie over klimmen, omdat de rivier het pad beneden heeft ingenomen.
Eenmaal in het plaatsje Stok aangekomen, passeert aan de rustige weg al vlug een jeep die ons mee terug neemt naar Leh, onze uitvalsbasis voor het bezoek aan Ladakh.
ACCOMMODATIE:
In het trekking gebied van Markha- en Stok kan men verblijven bij de locale bevolking in homestay’s of in theetenten langs het pad. De overnachtingen zijn georganiseerd. Men vraagt een vaste prijs van 800 INR per persoon voor een slaapplaats + 3 maaltijden (lunch om mee te nemen).
De gastfamilies zijn opgeleid om trekkers te ontvangen en een minimum aan Engels te spreken.
Er wordt aangeleerd om hygiënisch te koken, men weet wat men moet aanbieden en hoe een pack-lunch te bereiden (we kregen: 2 chapatti’s of ander brood, 1 gekookt ei, 1 gekookte aardappel in de schil, 1 vruchtendrankje, vooral het stukje chocolade erbij vonden we aangenaam).
Overal wordt gekookt en gefilterd water aangeboden, vaak gratis.
Omwille van milieu en hygiëne, worden er overal zogenaamde ‘droge’ toiletten voorzien in een ruimte waaronder een luchtige plaats is voorzien, een gat in de bodem waaronder diep beneden de uitwerpselen worden gemengd met stro en zand.
Niettegenstaande de opleiding en vaste prijs, zijn de maaltijden soms niet voldoende voor hongerige trekkers, vooral de packlunch. Men voorziet best wat extra’s voor onderweg.
In beide homestay’s waar wij verblijven is geen sanitaire voorziening waar men zich met enige privacy kan wassen. We hebben hiervoor vochtige doekjes voorzien, wat zeer handig blijkt.
HOMESTAY YURUTSE
Yurutse
PRIJS: 800 INR per nacht per persoon, 4 persoonskamer gedeeld met andere trekkers, incl. 3 maaltijden
SCORE: 3/5
E-MAIL: n.v.t.
WEBSITE: n.v.t.
TEL: /
COMMENTAAR: Kamer met tapijten en 4 matrasjes op de grond, die bedekt is met tapijten, aan aangenaam balkon met uitzicht en enkele stoelen. Droge toiletten in het huis op elke verdieping.
Vriendelijk, praat zeer goed Engels, welkomstthee.
Gezellige zit-/eetruimte, waar trekkers veel contacten leggen. Verzorgde, gevarieerde en lekkere maaltijden, zelfs een stuk meloen als dessert. Er is overvloed aan eten. Verzorgde lunch met extra koekjes.
Minpunten: Eén van de matrassen is zeer hard. Enkel verlichting in de gezamenlijke zitruimte d.m.v. zonnepanelen. Watervoorziening buiten het huis in het veld.
BOEKING: ter plaatse.
Yurutse heeft slechts 1 homestay, die over 3 kamers beschikt. Wie eerst aankomt heeft de kans op een eigen kamer. Er zijn 4 matrassen per kamer voorzien, sommige trekkers bieden spontaan aan om hun kamer te delen, anderen houden van privacy. De homestay beschikt ook over 2 iglo tentjes die kunnen ingenomen worden. Als deze mogelijkheden uitgeput zijn, mag er worden geslapen in de eetplaats. Voor om het even welke slaapplaats betaalt men dezelfde prijs.
THAKSKAN HOMESTAY
Rumbach village, gelegen bovenaan het dorp.
PRIJS: 800 INR per nacht per persoon, 3 persoonskamer, incl. 3 maaltijden
SCORE: 2/5
E-MAIL: n.v.t.
WEBSITE: n.v.t.
TEL: /
COMMENTAAR: Aangename kamer met ramen aan 2 zijden en uitzicht over het dorp en de vallei, gelegen aan een balkon, echte matrassen op de vloer die bedekt is met tapijten, verlichting op de kamer (’s avonds werkt een generator in het dorp). Droge toiletten buiten het huis.
Vriendelijk, welkomstthee met koekjes. De gastvrouw spreekt (te) weinig Engels.
De maaltijden zijn eenvoudig, eerder aan de weinige kant. Avondmaal Chutagi is een lekkere specialiteit in Ladakh, soort groentestoofpotje met maïsdeegwaren. De packlunch is niet zo verzorgd als in de vorige homestay.
Minpunten: Geen voorziening om zich te kunnen wassen met wat privacy, waterbidon op het balkon.
BOEKING: ter plaatse.
Rumbach heeft 9 homestay’s, waaronder de afspraak geldt dat men per huis maximaal 3 personen mag logeren per nacht. Zo krijgt iedereen een betere kans op kamerverhuur. Dit heeft als gevolg dat er minder contacten zijn tussen de trekkers onderling.
ERNAARTOE:
auto Leh – Zinchen, 800 INR, 1 uur onderweg, door werken aan de weg geraken we met het kleine autootje niet helemaal tot onze bestemming en moeten we de laatste kilometers tot Zinchen stappen, daarom betalen we voor deze rit minder dan de officiële prijs van 985 INR.
