Reisverhaal «Alappuzha - Backwaters»
Azië - deel 2
|
Indië
|
0 Reacties
12 Maart 2012
-
Laatste Aanpassing 09 April 2012
Alappuzha (283.000 inwoners), kortweg Allepi genoemd, is een levendige stad met een hectisch centrum. Deze wordt omgeven door natuur, de Arabische zee in het westen en een dicht netwerk van meren, lagoons en zoetwater rivieren en kanaaltjes, de Backwaters genaamd. Het is weerom een stad met opvallend veel juwelierszaken.
De Backwaters worden ook wel eens het Venetië van het oosten genoemd door de Indiërs, diverse dieren en vogels, duizenden toeristen komen er jaarlijks naartoe, maar ook bekend voor zijn bootraces, stranden, marine producten en coir industry (= weven van kokos tapijten). Dit is een ideale streek voor het verbouwen van rijst, de velden liggen onder het zeeniveau ,de rijst bowl van de provincie Kerala genoemd.
Chennamkari is een klein dorpje midden in de zogenaamde ‘backwaters’. Deze vormen een netwerk van meren, kleinere en grotere kanalen achter de kuststrook. De bevolking leeft er voornamelijk van rijstplantages. Dit brengt wat meer welstand, de geschilderde betonnen huizen met mooie tuinen en veranda’s zijn niet piepklein, de kinderen gaan allen naar Engelse scholen. Hier merken we geen straatvuil, noch armoe.
Met een ferry varen we over het kanaal hiernaartoe en worden afgezet aan een mooi katholiek kerkje met verzorgd kerkhof ernaast. We wandelen weg van het kanaal en komen tussen de rijstvelden. Via een zijweggetje tussen de palmen en bananenbomen, komen we aan het huis van een plantagebezitter. Een groepje mensen is tussen de rijst aan het werk in de volle zon, als bescherming gebruiken ze paraplu’s … een kleurrijk beeld. We maken een praatje met de opzichter.
Daarna volgen we een pad dat langs de kanalen loopt, hier staan de woonhuizen … er is immers ‘rivier’ water genoeg, want van waterleiding is hier geen sprake. Aan een smal zijkanaaltje slaan we af, hier is het leven aan de rivier wat intenser, omdat beide oevers vlakbij zijn. We worden bovendien omringd door dicht tropisch groen, dat een strook langs het kanaaltje inpalmt. ’t Is er wat koeler door de schaduw, wat ons zeer welkom is.
De mensen zijn uiterst vriendelijk, we krijgen zelfs door een man een zelfgestookt rijstbrandewijn drankje aangeboden ... een vrouw komt dan weer met een soort tropisch fruit … We durven ons er niet aan te wagen, hebben geen proper water om dit te wassen ... jammer.
Zou het vandaag wasdag zijn ? Overal zien we vrouwen, maar ook enkele mannen in de rivier aan de was … ze staan op een trapje dat het water indaalt, hun kledij maken ze nat en wrijven ze in met een stuk zeep, waarna ze het kledingsstuk beginnen op een groot stuk platte rots te kloppen … Op dezelfde trap doet iemand anders de afwas of staat men zich in te zepen voor een heerlijk rivierbad. Andere vullen kruiken met water en brengen deze naar hun keuken … om er het eten mee te bereiden. De koffie aan een winkeltje verderop ziet er verleidelijk uit … toch maar niet voor ons.
Wat kan het leven toch eenvoudig zijn !
Terwijl we aan de steiger wachten op onze ferry om terug te keren, komt een 11 jarig meisje ons gezelschap houden, samen met haar overgrootmoeder. Deze laatste spreekt geen Engels … maar het meisje daarentegen … ze kan alles in mooi Engels uitleggen. Ze zit in het 5de leerjaar, krijgt enkel les in het Engels, dit geldt voor alle vakken, waarbij hun eigen taal een apart vak is. Ze vertelt dat alle scholen (in de omgeving ?) deze praktijk toepassen … wat zijn de Indiërs vooruitdenkend !
Nu begrijpen we ook waardoor het 8 jarige meisje op de ferry deze ochtend het zo goed kon uitleggen in het Engels … ze zat slechts in het 2de leerjaar.
We beslissen de volgende dag weerom met de ferry op stap te gaan in plaats van ons in een houten kano te laten rond peddelen. Ditmaal kiezen we voor de bestemming Kainakary. Onderweg varen we voorbij een dorpje waar een ceremonie plaatsvindt, op de kade staat een kleurrijk getooide olifant, daar rond de feestende bewoners.
In Kainakary wandelen we weerom eerst wat tussen de rijstvelden, babbelen hier en daar wat met de bewoners van de huizen ertussen. Maar we geraken niet ver, ons pad splitst zich meermaals, om steeds weer te eindigen op het erf van een woonhuis. Rechtsomkeer dus maar.
Een man vertelde ons dat we wat verderop een beroemde ashram BL. Kuriakose Elias Chavara kunnen bezoeken. Dit is een meditatieplaats, rondom een soort kerkgebouw dat is gewijd aan de stichter ervan, Elias chavara.
Eenmaal voorbij dit gebouw, komen we aan een uitgebreid netwerk van smalle kanaaltjes. Het groen is hier wat dichter dan waar we gisteren wandelden, maar voor de rest is de plaats zeer gelijkend. Hier wandelen we uren rond over de smalle paadjes langs de huisjes aan de kanaaltjes. Kleine bruggetjes brengen ons van de ene naar de andere oever. De mensen zijn supervriendelijk, groeten of praten even met ons. Wanneer we enkele prachtige kleurrijke vogels bewonderen, helpt een jonge vrouw ons zoeken … ze vertelt dat het hier elke ochtend om 6.00 u een schouwspel is van ontelbare vogels, net of ze zijn aan het dansen op hun gezangen …
Twee comfortabele houten kano’s met toeristen varen op de kanaaltjes … toch zijn we blij hier te wandelen, zo komen we veel dichter bij de bewoners en hebben vaak leuke contacten. Men werkt hier rond de huisjes, op het water of op de rijstvelden … iedereen heeft zijn eigen rustige tempo, men heeft steeds tijd om de voorbijganger vriendelijk te groeten … en wij hebben de tijd om dit alles van nabij te aanschouwen !
Provincie:
Kerala
Ernaartoe:
rickshaw Ernakulam hotel – KRSTC busterminal, 30 INR, 5 min.
bus Ernakulam – Alappuzha, 55 INR pp., 1 ¾ uren onderweg
Overnachtingen:
Palmy Regency, 600 INR per nacht voor een ruime luchtige 2 persoonskamer met sanitair (koud water), ventilator (airco kamers beschikbaar voor meerprijs), muskietennet (wij gebruiken het niet, de kamer is mooi muggenvrij dankzij de gaas voor de ramen), TV, klein (5 kamers) en proper hotelletje, we kiezen een kamer op de verdieping omdat deze luchtiger is, groot zitterras te delen met 1 andere kamer, gelegen in een mooi tropisch groene tuin met bloeiende planten, we vragen bovenlakens + 2de handdoek en WC papier en krijgen dit zonder probleem, goed ontbijt te verkrijgen voor 75 INR pp., de was wordt gedaan voor 10 INR per stuk, gratis gebruik van fietsen en internet, organiseren excursies, zeer vriendelijk en behulpzaam, zeer goeie ligging vlakbij busterminal en boot jetty, aan de overkant van de voetgangersbrug in het straatje rechtdoor, tel. +91 477 233 7675, [email protected], www.palmyregncy.com, beoordeling: 4/5. Aanrader !
Excursies:
- Chennamkari: Wandeling langs dorpjes aan kanaaltjes en door rijstvelden.
We worden door de ferry afgezet aan een kerkje met mooi onderhouden kerkhof ernaast, we nemen een pad links van het kerkje en komen zo midden tussen de rijstvelden terecht. Het paadje eindigt bij een ander kanaal op een T splitsing, we volgen het kanaal naar rechts, komen langs vele huizen aan het water, aan een kruising van kanalen volgen we steeds verder ons pad dat terugdraait in een ander kanaal, om weer uit te komen aan het kerkje van waar we vertrokken, we zijn het nog niet moe en blijven het kanaal steeds verder volgen. Bij een klein zijkanaaltje slaan we af en komen tussen dichter groen. We keren weer naar het hoofdkanaal om er de ferry terug te nemen. Overal zijn aanlegsteigers voor de ferry, paadjes boorden de kanalen, men kan wandelen zo ver men wenst.
ernaartoe en terug: publieke ferry Alappuzha – Chennamkari, 5 INR pp, 1 u 25 min. onderweg
- Kainakary: Wandeling langs dorpjes aan kanaaltjes en door rijstvelden.
Vandaag worden we aan een school afgezet. Eerst volgen we het pad schuin tegenover de stijger landinwaarts, om tussen de rijstvelden te wandelen. Het pad en zijn vertakkingen eindigen allemaal bij woonhuizen, omringd door bomen. Terug aan de waterkant, volgen we deze voorbij de school en nemen een pad landinwaarts naar een ashram, BL. Kuriakose Elias Chavara. We volgen het pad verder naast dit domein en komen bij een netwerk van kanaaltjes waarlangs we uren wandelen, de omgeving is gelijkaardig, maar groener dan Chennamkari. Hier zien we een 2 tal toeristen met gids in houten roeibootjes.
ernaartoe en terug: publieke ferry Alappuzha – Kainakary, 4 INR pp, 45 min. onderweg
Volgens de informatie van het toerismekantoor zijn alle dorpjes gelijkend, de omgeving is er één van rijstvelden, omringd door tropische bomen, vooral bananen, mango, kokospalm, … De boottochtjes met kleine bootjes op de smallere kanaaltjes, passeren langs eveneens gelijkende dorpjes, maar deze worden omringd door dichter groen. We beslissen bijgevolg geen dure georganiseerde tocht te maken, maar nemen een tweede keer de ferry, waarbij we in een andere plaats afstappen om de omgeving te verkennen. We wandelden eveneens langs kleine zijkanaaltjes. Tijdens onze wandeling worden we door de bevolking vriendelijk begroet en aangesproken, we volgen ons eigen ritme. Wat wij verkiezen boven de uitleg en het ritme van een gids. Aanrader !
