Reisverhaal «Ingapirca»
Zuid Amerika 2
|
Ecuador
|
0 Reacties
19 December 2019
-
Laatste Aanpassing 06 Januari 2020
19 – 20 december 2019
Ingapirca
Traject: Cotaló – Ingapirca – San Pedro
Rit langs Sangay PN
Vanuit het dorpje Cotaló, rijden we verder langs het prachtige Sangay Parque Nacional. Voor we vertrekken, krijgen we het bezoek van 4 dorpelingen. Ze kennen ons voertuig niet en komen vriendelijk kennismaken, stellen wat vragen en wensen ons een veilige reis. Dat is leuk!
Eenmaal onderweg, komen we al vlug in een dikke mist terecht. De iets verderop gelegen El Altar vulkaan krijgen we aldus niet te zien. Jammer. We zouden kunnen wachten tot de mist optrekt, doch hiervoor rest ons geen tijd. Onze volgende bestemming, Ingapirca moeten we voor het weekend bezoeken, want dan is het er te druk. Grotere voertuigen mogen enkel op de kleine parking tijdens de week, en dan nog … We verwachten dat we voor Manga een plaatsje aan de straatkant zullen moeten vinden.
Het wordt een mooie rustige bergrit, langs kleine dorpjes, omringd door landbouwveldjes. We hebben een goede keuze gemaakt. Eventjes is het wat drukker, wanneer we omheen de stad Riobamba rijden. Een poosje klaart het uit, maar in de namiddag krijgen we regen, om onze rit te beëindigen in opnieuw een dichte mist. Echt veilig is het dan niet, velen rijden zonder hun lichten aan, ze steken elkaar voorbij terwijl ze niet zien of er tegenliggers aankomen. Regelmatig is het ‘close’. Mistachterlichten heeft men hier niet op de voertuigen, ook onze Canadese truckcamper is daarmee niet uitgerust. Dit moet echt iets Europees zijn …
We vinden een slaapplaatsje op een klein pleintje in het stadje El Tambo, niet ver voor Ingapirca. Hier vertrekt een toeristische trein. Het laatste stukje van de weg laten we voor morgen, zo hebben we alvast geen probleem om er een geschikte overnachtingsplek te vinden in de mist.
Ingapirca Complejo Arquelógico
Tussen 500 en 1480 AD was Ingapirca een belangrijk religieus, politiek, wetenschappelijk en administratief centrum van de Cañari en de Inca culturen (500 – 1480 AD). Nadien bleef de site nog een tijd in gebruik, de laatste 30 jaren nog enkel door Inca’s. In 1533, met de komst van de Spanjaarden en de dood van Atahualpa, verlieten alle resterende bewoners de site.
Ingapirca (inga: Inca / Pirka = muur) is een archeologische site van Cañari-Inca ruïnes, gelegen op 3.160 meter hoogte, langs de Incatrail. De 23.000 km lange Incatrail bestaat uit een netwerk van paden die historische sites, steden en dorpen verbinden. Dit bekende lange afstandspad vertrekt in Ecuador, te Quito, gaat vervolgens door Peru, Bolivia, Argentinië, om te eindigen in Chili, te Santiago.
Deze site bestaat grotendeels uit de grondvesten van wat hier ooit is geweest. Enkel de zonnetempel is nog grotendeels bewaard. Dit indrukwekkende ovale bouwwerk werd opgetrokken omheen een hoge rots, waarvan het de vorm aannam. Bovenop bevindt zich een terras, waarop nog steeds de muren van een gebouw staan. Doorheen een deuropening scheen de zon naar binnen. In de ertegenoverliggende muur bevonden zich meerdere nissen, waarin goud werd bewaard. Naargelang de periode van het jaar, kwamen de zonnestralen in één ervan terecht. Het goud in de betreffende nis weerkaatste het zonlicht en deed op die manier dienst als een soort zonnekalender. De Inca’s kenden een jaar van 328 dagen, verdeeld over 12 maanden.
De volgende ochtend rijden we de laatste 11 km bochtige weg naar Ingapirca. Ter plaatse is het rustig, we rijden de parking op en parkeren Manga zonder probleem. Eigenlijk is er niemand om ons door te sturen, want er is een vergadering aan de gang met al het personeel van de site, die duurt tot 10 u. Bijgevolg moeten we wachten om een ticket te kunnen kopen en aan ons bezoek te beginnen.
De historische site zelf kan enkel met een gids worden bezocht, die wordt door het park voorzien. We vragen een Engelstalige rondleiding, wat geen probleem vormt. Het voordeel hiervan is ook, dat we maar met zijn 2 zullen zijn, altijd interessant. Spaanstalige rondleidingen vormen grote groepen. Tijdens het wachten op de gids, bezoeken we alvast het museum.
Tot onze verrassing spreekt gids Angel perfect Engels. Hij vertelt dat hij gedurende 5 jaren in de USA heeft gewerkt, maar is teruggekeerd omdat zijn visum niet kon verlengd worden. Enthousiast vertelt hij over de site, die aanvankelijk werd bewoond door de Cañari bevolkingsgroep, zijn voorouders. Later kwamen Inca’s uit Peru, die deze locatie wilden veroveren. De gevechten duurden lange tijd, doch uiteindelijk kwam er een overeenkomst en leefde men in vrede samen. Ze behielden elk hun eigen religie en gebruiken. Rondom de maantempel woonden de Cañari, aan de zonnetempel de Inca’s. Angel toont de verschillen in bouwstijl van beide bevolkingsgroepen.
Aan de tempel van de zon is duidelijk te merken dat de Peruanen hun bouwwerken zeer stevig optrokken, maatregelen namen tegen schade door aardbevingen. Bijvoorbeeld hun deurstijlen zijn schuin naar elkaar toelopend.
Ook de muren zijn duidelijk verschillend. Waar de Cañari natuurstenen op elkaar plaatsten met een soort cement ertussen, zijn de eveneens natuurlijke bouwstenen van de Peruanen mooi vierkant gevormd en passen perfect op elkaar. Ze staan ietwat bol en er is geen enkele hechtingsmaterie tussen de stenen gevoegd, er kan geen haartje tussen.
Herlinde bezocht deze plaats in 1991, tijdens een groepsreis. Daarbij maakten ze een meerdaagse tententrekking over de Inca Trail, om hier te eindigen. Ze herinnert zich het gure weer bij aankomst. Alsook dat ze hun intrek namen in een klein rond gebouwtje met veel ramen. Daarin konden ze koken, eten en overnachten. Angel bevestigt dat dit hier inderdaad heeft gestaan, maar in 2012 is het vervangen door het huidige modernere administratief gebouw.
Op het einde van onze rondleiding, raadt Angel nog een rondwandeling aan, buiten de site. Het pad gaat langs enkele huisjes, tussen veldjes door. We genieten van de mooie uitzichten en bewonderen enkele bijzondere, grote rotsenformaties. De meest bekende heeft de vorm van een Inca hoofd, dan komen we langs een zonnegezicht, daarna Ingachungana (een rots waarin gaten zijn uitgehold, voor rituele gebruiken), een schildpadrots en een Incaspel (soort rituele badplaats).
Eenmaal terug op de parking, ontmoeten we Fransen met een camper. Zij reizen naar het noorden. We praten een tijdje, wisselen wat ervaringen uit. Daarna rijden we nog een stukje in de richting van onze volgende bestemming.
OVERNACHTINGEN:
EL TAMBO – KLEINE PARKING AAN MUSEUM
Coördinaten: -02.512044 – 78.924842
Gelegen op een hoogte van 2.981 meter.
PRIJS: Gratis.
SCORE: 3/5
COMMENTAAR:
Kleine parking aan museum, naast de weg naar Ingapirca. Vrij rustig.
We vroegen aan de man van de toeristische informatie of we hier mogen overnachten, geen probleem.
Minpunten: Omgevingsgeluiden en wat passage.
SAN PEDRO – PARKING BENZINESTATION
Coördinaten: -02.613827 – 78.913294
Gelegen op een hoogte van 3.520 meter.
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 1/5
COMMENTAAR:
Eerder kleine parking van benzinestation, langs de Panamerican Hwy. Vrij veel passage tijdens de dag. Vriendelijke uitbaters. Toiletten.
Minpunten: Zeer veel lawaai van de weg en klanten van het benzinestation. Uitlaatgassen van vrachtwagens en bussen die ’s nachts even komen pauzeren.
GEREDEN TRAJECT:
Cotaló – El Altar – Penipe – Riobamba – Santa Cruz – Guamote – Tixán – Alausi – Guasuntos – Zhud – El Tambo, 227 km
E304, Via Baños – Penipe / E490, Avenida a Alfonso Chavez: Cotaló – Penipe – Riobamba, mooie bergweg. Uitzichten op landbouwgebied, kleine dorpjes.
Avenida 9 de Octubre: ringweg door Riobamba. Vrij rustig, vlotte weg.
Via Riobamba – Macas / E46, Riobamba – Santa Cruz: mooie bergweg, door iets drogere omgeving.
E35, Panamericana, Guamote – El Tambo: mooi traject door de bergen, met zeer diepe valleien tussen steile bergwanden. Deze weg ligt minder goed, met oneffenheden en putten op meerdere stukken. Dit is niet vergelijkbaar met de perfecte staat van de Panamericana zoals we die meer in het noorden van Ecuador leerden kennen.
El Tambo – Ingapirca – Cañar – San Pedro, 35 km
Een mooie bochtige bergweg leidt naar Ingapirca, hier en daar beschadigd, hoge verkeersdrempels.
Op terugweg kiezen we voor een afslag, die het traject naar de Panamerican Hwy in de richting van Cuenca danig inkort. Deze rustige weg heeft smalle baanvakken en is zeer steil, maar in betere toestand dan de vorige weg.
E35, Panamericana, El Tambo – San Pedro: Zeer oneffen wegdek van betonplaten, veel met diepe putten en oneffenheden.
EXCURSIES:
INGAPIRCA – COMPLEJO ARQUEOLÓGICA
Mooie kleine site, met bouwwerken van 2 verschillende bevolkingsgroepen, de Cañari en de Inca’s, met een zonnetempel en een tempel van de maan. Deze laatste is het best bewaard, voor het overige blijven enkel de funderingen over, met zeer lage muurtjes erop. Angel is een perfect Engelstalige gids, die enthousiast uitleg geeft en al onze vragen beantwoordt.
We hadden niet veel verwacht, maar zijn blij verrast van deze site, dankzij de boeiende uitleg.
SCORE: 4/5
INKOM: 2 USD pp., inclusief verplichte gids, taal naar keuze.
PARKING:
Parking aan de site is vrij beperkt, vooral tijdens het weekend worden grotere voertuigen wel eens geweigerd door plaatsgebrek. Op vrijdagochtend komen we aan en hebben alle plaats, wat rond de middag nog steeds geen probleem vormt. Wel zien we dat bussen hun passagiers afzetten en terugkeren om elders te gaan parkeren.
Coördinaten: -02.540880 – 78.872378
