Reisverhaal «Los Estoraques»
Zuid Amerika 2
|
Colombia
|
0 Reacties
10 September 2019
-
Laatste Aanpassing 23 September 2019
10 – 20 september 2019
COLOMBIA, Los Estoraques
Traject: Floresta – La Playa de Belém – Los Estoraques – San Alberto – Bucaramanga
La Playa de Belém
Om het kleine ingeslapen dorpje La Playa de Belém te bereiken, moeten we via een lange bochtige weg een heel stuk klimmen en het chaotische stadje Ocaña doorkruisen. Op dit traject rijden enorm veel grote vrachtwagens, die in de scherpe bochten beide baanvakken nodig hebben. Regelmatig moet worden gestopt om hen de plaats te geven, soms wel eens achteruit gereden opdat ze kunnen kruisen.
Eenmaal ter plaatse, worden we verrast door het prachtige witte bergdorpje. Witgekalkte huisjes omzomen de verzorgde, geplaveide smalle straatjes. Zeer keurig hebben ze allen dezelfde afwerking, met een bordeaux strook geschilderd onderaan op de gevel, bruine deuren en ramen, aan de gevels hangen terracotta potjes met planten.
We plaatsen Manga op een kleine parking, waar we ook zullen overnachten en gaan eerst op verkenning uit. Aan het gezellige dorpsplein bevindt zich een mooi kerkje, met 2 torens waarop koperen koepels prijken. Hier klimt een verzorgd pad naar de begraafplaats. Die is eerder slordig aangelegd, doch het uitzicht loont de moeite.
Bij de naam ‘playa’ denken wij eerder aan een strand, toch bevinden we ons hier echt wel in de bergen. Meren of rivieren zijn niet aanwezig in het dorp, gelegen op 1.440 meter hoogte. Het is er zalig rustig, ideaal om een korte pauze in te lassen en te genieten van ietwat koelere temperaturen, vooral ‘s nachts. In het restaurantje El Portal eten we heerlijke verse forel.
Los Estoraques
Vlakbij het dorpje ligt het unieke natuurgebied Los Estoraques, bekend om zijn mooie okerkleurige zandstenen formaties en torenhoge zuilen, gevormd door erosie. Dit park is gelegen op een hoogte van 1.450 m tot 1.900 m, het is 562 km² groot.
Van onze slaapplaats is het 500 meter naar de parkingang, niet de moeite om Manga te verplaatsen. Al is het hier merkbaar koeler dan aan de kust of in het binnenland, toch hebben we last van de warmte tijdens onze wandeling. Een smal geërodeerd pad klimt naar de ‘mirador’. Boven genieten we op meerdere plaatsen van schitterende uitzichten op de zandstenen zuilen in meerdere okertinten. Nadien wandelen we onderaan tussen de pilaren door, een gans ander beeld.
Zoektocht naar propaan
Onze gasflessen geraken stilaan leeg, onderweg kwamen we de laatste tijd geen mogelijkheden tegen om deze te laten opvullen. Nu moeten we echt op zoek gaan, want de tijd begint te dringen. Zonder propaan, werkt de koelkast/diepvries niet. In deze hitte zou onze voorraad verse voeding onmiddellijk bederven. Ook gebruiken we propaan om te koken.
Op terugweg vanuit La Playa de Belém, stoppen we bij een gasplant in Ocaña, een adres dat we kregen van de propaanverkopers die hier in kleine vrachtwagentjes met hun gasflessen rondrijden. We worden zeer vriendelijk ontvangen, doch ondanks alle moeite om ons te helpen, lukt het niet om onze propaan flessen te vullen. Ons Amerikaanse systeem sluit niet aan op het Colombiaanse, een adapter heeft men hier niet.
We vervolgen onze weg, ondertussen propaan uitsparend door de koelkast op de batterijen te laten draaien tijdens het rijden. Dit is niet zeer efficiënt, maar het werkt. Zo kunnen we het zeker nog een dag volhouden, tot de volgende grote stad, waar enkele grotere gasbedrijven zijn.
De overnachting in San Alberto is niet leuk. We vinden een 24-uren parking, midden in het dorpje, dat lijkt ons rustiger dan langs de hoofdweg. Maar, daar komen ook lichte vrachtwagens en autobussen parkeren voor de nacht. Gelukkig valt de drukte stil, eenmaal het donker is.
Tijdens de nacht worden we enkele keren wakker van het licht van een zaklamp, dat naar binnen schijnt. Vermoedelijk een bewaker die zijn controle wat ‘goed’ uitvoert. Stilletjes luisteren we of er iets gebeurt, maar na een poosje gaat hij weer verder.
Om 4 u begint de drukte opnieuw. Eén voor één rijden de trucks weg, na eerst hun motoren een tijd te laten warm draaien. Ondertussen luid pratend met collega’s. Eenmaal klaar voor vertrek, worden ze door een man met sterke zaklamp begeleid naar de uitgang, het is nog donker. Nadien volgen de autobussen. De uitlaatgassen hangen om ons heen … Rond 6 u is de parking bijna volledig leeg.
En de zoektocht gaat verder … achteraf best hilarisch
Ook wij vertrekken vroeg, om onze zoektocht naar propaan verder te zetten. Via een mooie, bochtige bergweg, rijden we richting Bucaramanga, een grote stad met wat industrie in de omgeving. Regelmatig worden we opgehouden door langzaam rijdende, zware vrachtwagens. Modernere vrachtwagens en autobussen zijn ongeduldig en rijden ons dan weer voorbij op gevaarlijke plaatsen, net voor of soms zelfs in een bocht. Wanneer dan plots een tegenligger komt, moeten wij ze de plaats geven om vóór ons in te voegen.
Bij Norgas, de eerste gasplant, worden we verder gestuurd, zij leveren enkel in het groot. Aan de overkant van de hoofdweg hebben ze een onderafdeling. Daar worden we zeer vriendelijk ontvangen door de veiligheidsman. Hij probeert ons te helpen en roept mensen die zich bezighouden met het vullen van gasflessen. Ze bekijken onze aansluiting en besluiten dat het hier niet kan. Van een adapter weten ze niet. Nochtans hebben we de informatie van 2 andere Overlanders, die hetzelfde vulsysteem hebben, dat ze hier werden geholpen met een adapter.
Na lang zoeken en overleg, rijden we verder, ze kunnen ons echt niet helpen. Er zou nog een 3de plant in de buurt zijn, Vidagas / GasPaís. We komen terecht in een kleine, arme woonwijk, met zandstraatjes die almaar smaller worden. Wanneer we aan een winkeltje vragen naar een gas vulstation, krijgen we te horen dat we daar voorbij zijn gereden. Een jongetje van +/- 8 jaar rijdt met ons mee, fier zwaaiend naar zijn vriendjes. Bij het gasbedrijf zwaait hij naar de bewaker en vraagt om ons te helpen. Grappig om zien!
Eenmaal we hem een pak koekjes hebben gegeven voor zijn hulp, bedankt hij ons beleefd en keert hij blij terug naar huis. Opdracht volbracht!
Ook hier krijgen we een ‘njet’ op het rekwest. Men kan ons niet helpen, er worden enkel flessen met Colombiaans systeem gevuld, die met de kleine vrachtwagentjes aankomen. Ook hier hangt een bord, dat de flessen van privépersonen niet worden gevuld. Maar dat is een bijkomstig probleem, de juiste aansluiting vinden is een eerste vereiste.
We keren terug naar de 2de Norgas plant, om nogmaals – tevergeefs – te vragen of ze die adapter toch niet kunnen vinden. Iemand in een klein kantoortje zou die hebben, doch die persoon is niet te vinden. De mensen willen ons echt wel helpen, maar zien geen enkele mogelijkheid. Eén van de vullers komt bij ons, hij legt uit dat er een nieuwe baas is, die veel minder flexibel is. Wellicht had de vorige baas de adapter. We vragen hem of we ergens zo ’n adapter kunnen kopen. Hij stuurt ons naar Home Center, in de drukke stad Bucaramanga.
Eerste probleem: parking. Bijna alle grote winkels in Colombia die we tegenkomen, hebben enkel een overdekte parking, waar Manga niet onder kan. We mogen op het voetpad parkeren, naast de ingang van de parking.
Ook daar vinden we enkel vriendelijke verkopers, die ons echt willen helpen. Ze begrijpen wat we nodig hebben, doch kennen hier niets van. We gaan samen kijken naar de gasaansluitingen die ze verkopen. Na een poosje stellen ze voor om een gasfles in de winkel te brengen, zodat we kunnen testen wat past. Die gaan ze heel gedienstig mee ophalen bij Manga, met een winkelkarretje …
Alle sluitingen worden geprobeerd, niets past. Een klant ziet ons bezig en schiet te hulp. Volgens hem is hier geen enkele sluiting die zal werken, er moet een stevig ventiel inzitten, deze zijn zeker niet sterk genoeg.
Hij stuurt ons naar een speciaalzaak in mechanische onderdelen. Zijn advies luidt: ‘Let op jullie voertuig, deze zaak bevindt zich in een gevaarlijke buurt, parkeer voor de zaak’. We hebben geen alternatief, dus rijden de chaotische stad verder in. De winkel, Reycol, bestaat uit een grote, geel geschilderde metalen poort … die gesloten is. 2 jonge mannen staan voor een klein luikje, dat af en toe wordt geopend. Een dame spreekt hen toe, onderdelen worden er door gegeven, de betaling volgt op dezelfde manier. Volgens de mannen is de zaak open, maar het personeel is ‘weg’.
We wachten onze beurt af, doch de dame wil ons niet te woord staan. Eén van de jongemannen zegt dat hij zal helpen, we leggen het probleem uit. Hij klopt opnieuw en praat met de vrouw. Wat later komt een grijze man de deur openen, hij spreekt een beetje Engels en laat Marc naar binnen met onze gasfles.
Ondertussen praat Herlinde met de jonge man op het voetpad. Hij vertelt Venezuelaan te zijn, gevlucht voor de situatie in zijn land. Hier vindt hij onderdak en werk, waarbij hij voldoende verdient om te kunnen eten en sober leven. Meer dan nog mogelijk is in zijn land. Maar … het is niet THUIS, zegt hij triestig. Herlinde wenst hem het allerbeste en een snelle verbetering van de toestand in zijn mooie land. Dit ziet hij niet vlug gebeuren, het wordt elke dag een STAPJE erger … door de politieke situatie. Echt crisis!
Na een poos komt Marc naar buiten, met enkele onderdelen. De man heeft iets in elkaar gestopt, dat zou moeten kunnen werken als adapter. Op hoop van zegen …
Een dame uit een buurtwinkeltje begeleidt Marc te voet naar een plaats waar men gasflessen vult. Doch zonder succes. Dan probeert de man het, Marc moet mee op het brommertje, met de gasfles. Ze bezoeken enkele plaatsen, doch alles is gesloten … zaterdagnamiddag. Ondertussen sluit ook Reycol, we zien onze kansen om propaan te kopen snel verminderen, onze hoop vervagen … Morgen is zondag, tot maandag houden onze koelkast en diepvries het zeker niet vol.
Als laatste redmiddel keren we terug naar de locatie met de gasbedrijven. Onderweg komen we in een echte chaos terecht … daarna belanden we tussen een lange optocht van oldtimers. Allen om ter mooist, het zijn oude pick-up trucks en enkele 4x4 terreinvoertuigen. Men lacht ons toe en steekt een duim op, wij doen hetzelfde naar hen …
Verderop is een ongeval gebeurd, vlotjes wordt via een opening in de middenberm gereden, om op de tweede rijstrook van de andere richting verder te rijden. Al toeterend om het tegemoetkomende verkeer te waarschuwen. We volgen de autobus voor ons …
Eenmaal terug bij Vidagas / Gaspaís, wat het meest flexibele vulstation zou zijn, spreken we opnieuw met de bewaker. We vragen of er nog vrachtwagentjes komen, wat hij bevestigt. Of we onze flessen met eentje mee mogen geven om binnen te vullen, geen probleem. ‘Maar’, zegt hij, ‘dan hebben jullie nog steeds niet de juiste aansluiting!’. Fier vertellen we dat we die net hebben gevonden. We mogen voor de poort parkeren en wachten.
Een jongeman komt onmiddellijk bij ons en vraagt wat uitleg. Samen met de bewaker geeft hij uitleg aan de chauffeur van het volgende vrachtwagentje, die ons onmiddellijk wil helpen. Hij bestudeert ons adaptersysteem, belt om toestemming te vragen, wacht op een collega en samen rijden ze naar binnen met onze flessen.
Het wachten duurt lang … zal het lukken?
Marc is er niet gerust in, dat de adapter zal werken …
Wanneer de mannen eindelijk terugkeren, hebben ze onze flessen bij zich, GEVULD!
Het is zaterdagavond, ze gaan samen een cola drinken bij een winkeltje aan de overkant. We nemen plaats bij hen aan het kleine tafeltje op straat en drinken er eentje mee. Wij trakteren!
Na een gezellige babbel met de sterk geïnteresseerde mannen, rijden we verder. Op zoek naar een overnachtingsplek, het zal al vlug donker worden!
Eind goed, al goed!
Langs een smal zandweggetje vinden we een prachtig slaapplekje, op het domein van de finca van Don Alberto. Naast de fruitboomgaard, omringd door grazende koeien, met uitzicht op een vijver waarin paarden gaan baden, ’s avonds zien we de lichtjes van vuurvliegjes om ons heen … uiterst rustig. Meer moet dat niet zijn!
TIPS:
RESTAURANT
El Portal is een mooi open dorpsrestaurantje, met vriendelijke bediening.
Ze hebben onder andere zalmforel op de kaart, hun duurste schotel.
Soep – gefileerde zalmforel met slaatje en frieten, 20.000 COP.
OVERNACHTINGEN:
LA PLAYA DE BELÉM – DORPSPARKING
Coördinaten: 08.215734 – 73.236824
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 4/5
COMMENTAAR:
Kleine zandparking, aan het voetbalterrein en de speeltuin van het dorp. Gelegen tegenover restaurant El Portal. Zeer aangenaam en rustig. Geen voorzieningen.Minpunten: /
SAN ALBERTO – 24 U PARKING
Coördinaten: 07.762691 – 73.392411
PRIJS: 10.000 COP
SCORE: 2/5
COMMENTAAR:
Ommuurd parkeerterrein, waar auto’s, lijnbussen en kleine vrachtwagens komen parkeren. Geen voorzieningen.
Minpunten: Vrij druk tijdens de dag, wanneer vele voertuigen af en aan rijden.
BACARAMANGA – FINCA DON ALBERTO
Coördinaten: 07.059095 – 73.123407
PRIJS: 10.000 COP
SCORE: 5/5
COMMENTAAR:
Paarden- en koeienfarm. We mogen kiezen uit 2 mogelijkheden, maar gaan voor de weide naast de fruitboomgaard, met zeer mooi uitzicht. Wandelafstand van winkelcomplex (3 km enkel).
Water, kraantje aan de gevel met mogelijkheid watertank van de camper op te vullen. Plaats om afvalwater te dumpen. Geen sanitaire voorzieningen.
Vriendelijk onthaal, door Don Alberto en zijn vrouw. Zeer rustig.
Minpunten: /
GEREDEN TRAJECT:
Floresta – Aguachica – Ocaña – La Playa de Belém, 144 km
Hoofdweg 45: veel vrachtverkeer. Goede weg.
Bergweg 70 naar Ocaña: klimt zeer bochtig over een hoogte van 1550 meter, om nadien te dalen naar 1440 meter. Goede asfaltweg, maar druk vrachtverkeer. Soms in de kortere bochten wat opletten, van de lange vrachtwagens hebben vaak beide vakken nodig.
Zijweg naar La Playa de Belém: kort stuk beschadigde zandweg, zeer smal en moeilijk om te kruisen. Voorbij de brug breder en asfalt. Zeer rustig.
TOL: 7.900 COP, peaje Platanall (op bergweg naar Ocaña)
La Playa de Belém – Ocaña – San Alberto, 147 km
Zijweg La Playa de Belém: zie hiervoor.
Bergweg 60 Ocaña: zie hiervoor.
Hoofdweg 45: veel vrachtverkeer. Goede, vlotte weg, met grotendeels 2 rijvakken per richting.
TOL: 7.900 COP, peaje Platanall (op bergweg naar Ocaña)
TOL: 9.400 COP, peaje Morrison (op weg 45).
San Alberto – La Esperanza – Minicipio De El Playon – Girón – Bucaramanga – Girón – Bucaramanga, 137 km
Hoofdweg 45A: veel vrachtverkeer en autobussen. Goede bergweg, aan bewoning verkeersdrempels, stukken met wat beschadigingen en diepe potholes.
Chaotisch drukke straten in en rond Bucaramanga.
TOL: 8.500 COP, peaje Rio Blanco (weg 45A)
TOL: 7.400 COP, peaje Rionegro (weg 45A)
EXCURSIES:
LA PLAYA DE BELÉM – WIT DORPJE
Wandeling door het kleine witte dorpje. Klim naar het kerkhof, met uitzicht over de omgeving. Gezellig dorpsplein. Verrassend mooi en rustig. Geen toeristen.
SCORE: 4/5
INKOM: N.v.t.
PARKING:
Aan het voetbalplein, tevens overnachtingsplek.
Coördinaten: 08.215734 – 73.236824
LOS ESTORAQUES – UNIEK BESCHERMD NATUURGEBIED
Mooi natuurgebied met wandelpaden tussen zandsteenformaties, met hoge zuilen.
Het smalle pad naar de ‘mirador’ is soms steil en wat moeilijker door erosie en losse steentjes. Mooi uitzicht boven.
Pad naar ‘ciudad perdida’ is vlak, hier en daar modderig.
Het andere pad dat op die plaats vertrekt, gaat naar een kleine kloof, verderop een open vlakte.
Hier gaat het pad niet meer verder, gesloten sinds 2010 omdat er teveel erosie is.
Ook het andere pad, dat op onze GPS is aangeduid, is gesloten sinds 2010.
SCORE: 4/5
INKOM: 5.000 COP pp.
PARKING:
Grote zandparking aan de ingang.
Coördinaten: 08.220924 – 73.238521
