Reisverhaal «Langmusi»
Azië - deel 3
|
China
|
0 Reacties
08 December 2013
-
Laatste Aanpassing 03 Januari 2014
Langmusi (3.455
meter hoog), ook Taktsang Lhamo genoemd, is een ingeslapen Tibetaans dorpje met
4.500 inwoners, midden in een adembenemend mooie omgeving van graslanden en
gebergte. Ook al is het plaatsje nog zo klein, er zijn twee boeddhistische
kloosters en een moskee. Hier wonen Han Chinezen, Hui (een moslim etnische
groep) en Amdo Tibetanen vredig samen. Jammer genoeg werkt men ook hier aan
uitbreiding. Zoals overal in China wordt hier gebouwd, afwijkend van de
typische locale stijl.
De rit naar Langmusi overtreft beide vorige, we komen hoger
en hoger, de graslanden worden
weidser, op de achtergrond besneeuwde berghellingen. Een desolaat,geelgetint
winters landschap. Kortom, we kijken onze ogen uit !
Op het ganse traject passeren we pelgrims,
eerst komen we ze tegemoet op weg naar Xiahe vanuit het klooster van Hezuo, een
traject waarop we met de bus 1 uur rijden. Eenmaal we het dorp naderen, trekken
ze met ons mee naar Langmusi, waar zich twee Tibetaanse kloosters bevinden.
Wat hebben deze mensen moed om op zulke manier vele kilometers weg af te
leggen. Eén stap vooruit, op de knieën, uitgestrekt gaan liggen, op de knieën,
rechtop staan, één stap vooruit, op de knieën, … de cadans herhaalt zich
onophoudelijk. Deze bedevaarders, vooral vrouwen, moeten over een enorme fysiek
beschikken, soms zijn ze helemaal niet zo jong meer.
Een hotel vinden is een ander paar mouwen, zowat alles is
gesloten omdat het winter is. Het enkele hotelletje dat open is, heeft geen
vergunning voor vreemdelingen. Twee Chinese dagjestoeristen komen ons ter hulp,
ze moeten ons al een tijdje hebben zien zoeken met onze bagage en vragen of we misschien
geen hotel kunnen vinden. Ze spreken vlot Engels, gaan op zoek voor ons. Omdat
zij de taal spreken, kunnen ze meer bekomen. Een man brengt ons naar zijn
hotel, dat wat buiten het dorpje ligt. Het is zeer recent en heeft alles wat we
wensen. We vermoeden dat ook hij geen vergunning heeft, want we worden hier
niet ingeschreven (wat normaal een uitgebreide administratie vergt).
’s Avonds is het hier pas echt koud, we spreken van
temperaturen rond – 14 °C. Daarom gaan we steeds iets eten op terugweg van onze
wandelingen, zo moeten we de koude nadien niet meer trotseren. Later drinken we
koffie met een snack op de kamer.
De zon verwarmt onze kamer goed, tot ze reeds om 16 u onder gaat. Dan koelt het
snel af. Men zet de centrale verwarming pas aan rond 18 u, de kamer geraakt dan
nog moeilijk opgewarmd. We halen maximum 17 °C, te koud om stil te zitten. Dus
kruipen we knusjes onder wat dekentjes op ons bed, waarin het elektrische deken
voor warmte zorgt. Voor alles is een oplossing te vinden !
Al is het hier bitter koud, de omgeving is zo mooi, dat we
toch enkele dagen zullen blijven.
Een eerste wandeling brengt ons voorbij het prachtige Dacanglangmo monastery, ook Serti
Gompa genoemd. Dit is een prachtig klooster, met grote kleurrijke gebouwen
in Tibetaanse stijl, waarvan de gouden daken schitteren in de zon. Rondom de
kloostergebouwen staan witgekalkte lage woningen, met golfplaten daken die met
hout zijn bedekt. Aan de voet van het klooster prijkt een hoge witte stoepa.
Het geheel klimt langs de helling tot in een groen bos. Dit is één van de
mooiste kloosters die we ooit tegenkwamen. Al moeten we zeggen dat in deze
omgeving alle kloosters buitengewoon prachtig zijn, steeds in Tibetaanse stijl.
In dit klooster zouden nog steeds de ‘Tibetaanse luchtbegrafenissen’ worden
toegepast, Hierbij wordt het lichaam niet begraven, maar in de natuur achtergelaten
ofwel ‘teruggegeven aan de natuur’, een prooi voor roofvogels en –dieren.
We volgen het smalle baantje dat voorbij dit klooster de bergen in gaat en
krijgen niet genoeg van de omgeving, weerom worden teveel foto’s genomen. Op de
wintergele grashellingen zien we hier en daar gebedsvlaggetjes wapperen. Yaks
en schapen grazen in grote kuddes. Aan het einde van het wegje vinden we een
klein dorpje, Jikehe Cun, niet meer
dan wat boerderijtjes. De mensen zijn vriendelijk, enkele kindjes spelen met
een fiets, ze proberen met ons te praten in ‘t Chinees. Overal liggen
dierenuitwerpselen in de zon te drogen … de brandstof die hier wordt gebruikt
voor de verwarming en het koken.
Voorbij het dorp klimt het alsmaar verder, er is geen pad meer, we lopen gewoon
door het gras. Telkens we op een heuvel komen, zien we een hogere en willen we
ook daar het uitzicht gaan bekijken.
De volgende dag gaan we een andere richting uit. We volgen
wat gelovigen langs een gebedsmuur en komen verderop in een rotskloof terecht,
de Namo gorge. Daar vinden we een
aantal heilige grotten, met kleurrijke vlaggetjes, muurtekeningen en offers.
Een enkele grot gaat vrij diep de rotswand in, jammer dat we geen zaklamp bij
ons hebben. Wat verder moeten we een aantal keren het riviertje oversteken,
gelukkig liggen er planken bruggetjes. Aan een steile rotswand zijn grote
stenen in het water gelegd, zodat we met droge voeten verder kunnen. Langzaam
klimmen we hoger en hoger, de kloof wordt af en toe breder, op de rustige
grasveldjes hebben we adembenemende uitzichten op de omgeving. Elke bocht
verrast ons met nieuwe uitzichten op het bergmassief. Waar de zon niet bij kan,
ligt de sneeuw zo’n 10 – 15 cm dik, maar is hard genoeg opdat we geen natte
voeten krijgen. Nadat we zo’n 300 meter gestegen zijn, komen we aan een
steilere helling die naar een kam leidt. Hier beslissen we de terugweg aan te
vatten, de winterse omstandigheden maken het te moeilijk om verder door te
gaan. Op terugweg maken we voor het dorp een omweg langs de oude Kerti Gompa, met zijn zilverkleurige
daken.
Overal in het dorp kunnen we de Rode rotsen zien, die als een reusachtige kroon boven de graslanden
uitsteken. Daarboven moet het uitzicht prachtig zijn, dus dat wordt onze
volgende wandeling. We hebben geen kaart van de streek, nemen de weg waarvan we
vermoeden dat deze in de juiste richting gaat. Dit is lichtjes verkeerd
ingeschat. Maar eenmaal op de goeie hoogte, kunnen we door graslanden met
schapen lopen en een helling opklimmen die uitkomt naast de indrukwekkende
rotswand. Als die schapen dat kunnen …
Weerom genieten we van de meest indrukwekkende uitzichten op de omgeving, die
zoveel variatie biedt. In de verte, bijna aan het andere uiteinde van de
rotswand, zien we een pad van beneden komen, dat tot op de top gaat. Zouden we
daar kunnen geraken, is de vraag. Proberen maar !
Via door dieren uitgesleten smalle strookjes zand, gaan we behoedzaam
horizontaal langs de steile grashelling vol doornstruiken, zo’n 20 meter onder
de voet van de rotsen. Van hieruit zijn die pas echt indrukwekkend. Het is
verder dan we dachten, maar stilaan komen we dichterbij ons doel, het paadje.
Dat paadje blijkt zeer geërodeerd te zijn, althans het bovenste deel ervan.
Behoedzaam om geen uitschuiver te maken, gaan we verder naar boven over de
kleine steentjes. Weerom zijn we onder de indruk van het schitterende uitzicht
waarmee we worden beloond. We staan hier op 3.820 meter hoogte.
De terugweg is korter, we dalen af via het pad, dat al snel wat gemakkelijker
begaanbaar wordt en aan enkele boerderijtjes uitkomt. Niet veel verder bereiken
we ons dorp, Langmusi.
We waren het niet van plan, maar kunnen nog geen afscheid
nemen van deze prachtige plek. Daarom blijven we een dag langer en maken weerom
een mooie wandeling, hiermee zullen we in alle richtingen omheen het dorp zijn
gewandeld.
Deze keer volgen we de
rivier stroomopwaarts, in een breed dal. We verwachten niet veel, maar de
verrassing is des te groter. De uitzichten op de omgeving zijn weerom
adembenemend.
Verspreid in het landschap leven nomadenfamilies hier in hun tenten, ondanks de
winterkoude. Ze zijn goed voorbereid, een schouwtje steekt boven elke tent uit.
Zonnepanelen zorgen voor stroom, elke tent heeft een satelliet ontvanger … ook
dit primitieve leven evolueert mee met de moderne tijd. In de graslanden hoog
op de hellingen graast het vee: schapen, yaks en paarden. Om ons heen hebben we
uitzicht op een prachtige gevarieerde omgeving, een immense vlakte waarin het
riviertje zijn weg kronkelt, omringd door grasheuvels en hoge grillige
rotsbergen, met als parel op de kroon de rode rotsen (waar we gisteren bovenop
stonden), waarachter besneeuwde pieken uitsteken.
Vannacht heeft het gesneeuwd, niet veel, maar genoeg om de omgeving een wit
tintje te geven. Er staat een felle koude wind, na een tijdje winnen de wolken
het gevecht tegen de zon. We zijn ondertussen al op 3.800 meter hoogte,
nieuwsgierig willen we elke volgende bocht nemen om te zien wat er achteruit
zal komen. Toch beslissen we dat het tijd is om terug te keren, mocht het weer
omslaan. We hebben immers nog enkele uren terug te wandelen naar het dorp en er
zijn nergens schuilplaatsen. Niet veel later begint de fijne sneeuw te vallen.
Gelukkig niet heel lang, de zon wint opnieuw aan terrein en komt ons wat
opwarmen.
Wanneer we ’s ochtends vroeg het prachtige dorp verlaten, is
het nog donker. Gelukkig hebben we een zaklamp bij de hand om naar de bus te wandelen
over de bevroren weg. Wat is het koud zo vroeg en onze bus staat nog niet
klaar. Terwijl we wachten maakt een andere buschauffeur vlug een vuurtje op de
stoep om ons aan op te warmen.
PROVINCIE:
Gansu.
ACCOMMODATIE:
DINGDING GUESTHOUSE
Aan het einde van de hoofdstraat, rechtsaf richting moskee, rechtdoor en
voorbij een muur een kort betonbaantje volgen naar een poortje met nummer 68.
PRIJS:
120 CNY per nacht, 2 persoonskamer, sanitair (warm water)
SCORE:
4/5
E-MAIL:
/
WEBSITE:
/
TEL:
/
COMMENTAAR:
Tweepersoonskamer met 2 enkele bedden, goede matrassen, elektrische dekens. Badkamer
met warm water, open douche, centrale verwarming, verwarmingslamp, hurktoilet. TV,
waterkoker, gratis WIFI op de kamer, bureautje. Proper. Dubbel raam kan worden
geopend.
Klein familiehotelletje, vriendelijk en behulpzaam, men spreekt geen Engels.
Centraal gelegen, tussen het centrum en de beide tempels. Mooi uitzicht op de
omgeving vanuit de kamer.
Wat achteraf gelegen, waardoor het moeilijk te vinden is.
Minpunten: Ondanks de centrale verwarming, geraakt de kamer slecht opgewarmd,
max. 17 °C. Tijdens de dag geen verwarming. Kleine handdoeken. Hurktoilet.
BOEKING:
Ter plaatse.
Het is winter, de meeste hotels zijn gesloten, anderen hebben geen vergunning
voor vreemdelingen. Bijgevolg is het zeer moeilijk om een kamer te vinden.
Uiteindelijk slagen we erin dankzij twee Chinese dagjestoeristen, die voor ons
op zoek gaan en beginnen rond te vragen in het Chinees.
INFO:
- De jeugdherberg in het dorp is gesloten, een nieuwe werd geopend aan de rand
van het dorp, aan het einde van de straat van ‘Black Tent Café’, op de
linkerkant.
- Allerhande informatie over Langmusi: http://langmusi.net/index_e.asp
ERNAARTOE:
Bus Xiahe – Hezuo *, 21,5 CNY pp., 1 uur
Taxi Hezuo busterminal aankomst Xiahe – busterminal vertrek Langmusi, 10 CNY, 5
min., de prijs is overdreven (normaal gedeelde taxi voor 2 CNY pp.), maar we
willen vlug verder en de meeste taxi’s wilden ons niet meenemen omwille van de
bagage
Bus Hezuo – Langmusi, 51 CNY pp., 2 ¾ u onderweg, we worden afgezet aan de
afslag naar Langmusi op de grote weg **, daarvandaan moeten we 4 km wandelen
tot het centrum, een minibusje wil ons brengen (soort gedeelde taxi) voor 50
CNY, een onaanvaardbare prijs ! De correcte prijs is 2 CNY pp.
* We kochten een dag
op voorhand een busticket in Xiahe, voor de enige bus per dag die rechtstreeks
naar Langmusi rijdt om 7.40 u. Wanneer we op de bus zitten, komt de chauffeur
onze tickets ophalen, hij gaat de busterminal binnen en brengt de tickets terug
met een gecorrigeerde prijs + betaalt ons het verschil terug. De bus zal ons
slechts naar Hezuo brengen.
** Sommige bussen op dit traject rijden tot in het centrum van Langmusi, andere
stoppen enkel aan de grote weg. De volgende bus,vertrek om 10.20 u in Hezuo,
stopt wel in het centrum van Langmusi.
EXCURSIES:
WANDELING 1: DOOR DE GRASLANDEN IN DE
OMGEVING
Prachtige wandeling, door de ingangspoort van Dacanglangmo monastery – Serti
Gompa (met goudkleurige daken), rechts langs de stoepa, betonbaantje omhoog,
tussen grasheuvels, tot aan het dorpje
Jikehe Cun, voor het dorpje een weide in en steeds maar verder klimmen over de
heuvels. We wandelden ook door het dorpje tot op het einde, vriendelijke
bevolking. Op terugweg bezoeken we het Serti klooster.
SCORE:
5/5
INKOM:
N.v.t.
Gedurende de winter wordt voor het klooster geen inkom gerekend. Mogelijks moet
deze betaald worden in de zomer, wanneer men de poort doorgaat om deze
wandeling te maken.
ERNAARTOE
EN TERUG:
Te voet.
DACANGLANGMO
MONASTERY – SERTI GOMPA
Uitgestrekt en zeer mooi klooster langs een helling, met meerdere
tempelgebouwen in Tibetaanse stijl, goudkleurige daken, woningen voor de
monniken, muren met gebedsmolens omheen het klooster.
SCORE:
5/5
INKOM:
N.v.t.
Het is winter, de tempelruimtes zijn gesloten, er is geen inkom te betalen. De
wandeling tussen de prachtige gebouwen op het terrein is zeer de moeite waard.
ERNAARTOE
EN TERUG:
Te voet, halverwege de hoofdstraat, waar deze een bocht maakt, de zijstraat in
de buitenbocht, met brug over de rivier
nemen.
WANDELING 2: DOOR
NAMO GORGE
Schitterende uiterst rustige wandeling tussen rotsgebergte, langs een
riviertje, door kloven en over grasveldjes, langzaam omhoog. Op terugweg
bezoeken we het Kerti klooster.
Aan het einde van de hoofdstraat rechtdoor, de rood/zwarte poort van het Kerti
klooster door. Steeds rechtdoor, het smalle riviertje volgen tot in de kloof,
langs enkele heilige grotten, 3 keer over een houten bruggetje, over stapstenen
langs een rotswand, het pad kronkelt omhoog door smalle rotskloven, over open
grasveldjes, aan een splitsing van de vallei rechts, steeds volgen tot een
helling die naar een kam leidt. Daar keerden we terug omwille van de sneeuw.
SCORE:
5/5
INKOM:
N.v.t.
Gedurende de winter wordt voor het klooster geen inkom gerekend. Mogelijks moet
deze betaald worden in de zomer, wanneer men de poort doorgaat om deze
wandeling te maken.
ERNAARTOE
EN TERUG:
Te voet.
KERTI MONASTERY
Oud klooster met zilver(lood)kleurige daken, waar men nieuwe grote betonnen
tempelgebouwen aan het toevoegen is.
SCORE:
3/5
INKOM:
N.v.t.
Het is winter, de tempelruimtes zijn gesloten, er is geen inkom te betalen.
Wandelen tussen de gebouwen op het terrein is mogelijk.
ERNAARTOE
EN TERUG:
Te voet.
WANDELING 3: NAAR DE
RODE ROTSEN
Rondwandeling tot op de rode rotsen die boven het landschap uitsteken en van
overal in het dorp te zien zijn.
Aan het kruispunt waar de bussen stoppen, nemen we de straat in de richting van
het dorp Maqu (langs ‘black tent café’). Al vlug is het niet meer dan een
smalle zandweg, waarop we door een enkele motorfiets of minibusje gepasseerd worden.
In een bocht naar rechts, van waar we de weg verderop over een bergpas zien
verdwijnen, gaan we de graslanden in. We wandelen tussen de schapen naar de
helling die omhoog klimt in de richting van de rode rotsen. Eenmaal boven,
wandelen we over de grasvelden en tussen doornstruikjes, voor onderlangs de
rotswand, tot we op een pad komen dat naar een grasveldje gaat, boven tussen de
rotsen, op 3.820 meter hoogte. We dalen af langs dit pad en komen aan enkele
kleine boerderijtjes voor we het dorp Langmusi bereiken.
SCORE:
5/5
INKOM:
N.v.t.
ERNAARTOE
EN TERUG:
Te voet.
WANDELING 4: DOOR HET
BREDE RIVIERDAL
Wandeling stroomopwaarts langs de rivier, door een prachtig dal, met
adembenemende uitzichten.
Waar de hoofdstraat van het dorp een bocht neemt, de zijstraat in de
buitenbocht nemen en de brug oversteken. De zandweg naast de rivier volgen,
klimt na een tijdje steviger en bocht zich tussen de bergen.
SCORE:
5/5
INKOM:
N.v.t.
ERNAARTOE
EN TERUG:
Te voet.
