Reisverhaal «China - algemeen (1)»

Azië - deel 2 | China | 1 Reacties 08 Augustus 2012 - Laatste Aanpassing 30 Mei 2014

De Volksrepubliek China, kortweg China genoemd, bestaat uit meerdere delen die soms onafhankelijk hiervan worden genoemd en vaak ook zeer verschillend zijn van het centrale deel.
Tibet is hiervan een voorbeeld, het maakt sinds 1950 deel uit van China. Toch heeft het nog steeds een grote eigenheid die vooral door religie en ligging wordt bepaald. Dit gedeelte van het land wordt vrij goed afgeschermd voor buitenlandse toeristen, men kan er enkel in begeleide groepjes naartoe, vaak wordt het gebied volledig gesloten voor buitenlanders.
De voormalige Portugese kolonie Hong Kongo en Britse kolonie Macau maken hiervan deel uit, maar hebben een SAR statuut. Als Speciale Administratieve Regio, genieten ze een grote vrijheid van bestuur.
Verder is er ook nog een link met het eiland Taiwan, Republiek China genaamd. Deze soevereine staat maakte ooit deel uit van Japan, voordat deze werd ingelijfd bij China. Er is hieromtrent heel wat verwarring, maar de Chinese overheid noemt dit nog steeds een ‘provincie van het ondeelbare China’.

China is een immens land van 9,6 miljoen km², uitgespreid over 4 tijdszones. Om een en ander te vereenvoudigen wordt in gans het land de ‘Beijing tijdszone’ gebruikt als standaard. De hoofdstad is Beijing. Het land telt 1,37 biljoen inwoners (info 2011) en kent een gemiddelde levensverwachting van 70,8 jaar (68,71 voor mannen en 73,04 voor vrouwen). Sinds 2010 is China de grootste energieverbruiker ter wereld. Vanaf dat moment beschikt het land tevens over de 2de grootste economie ter wereld, voorheen was dit Japan. Men verwacht dat ze ook de US zullen voorbijsteken rond 2030.

Enkele weetjes:
- Een gemiddeld gezin telt 3,7 personen.
- Per leeftijdscategorie spreidt de bevolking zich als volgt:
< 14 jaar -  26,4 % ;
15 – 64 jaar – 67,2 % ;
> 65 jaar – 6,4 %
- De werkloosheid bedraagt 4,3 %
- Het gemiddelde alcoholverbruik per persoon per jaar bedraagt 5,2 liter
- Verhouding aantal meisjes t.o.v. jongens is 1 tot 1,17.
- Er worden 45 biljoen shopsticks verkocht op jaarbasis, meestal uit bamboe vervaardigd.
- Torengebouwen worden pas sinds 30 jaar in China gebouwd.
- Om woestijnvorming te voorkomen in de buurt van Beijing werden 6,8 biljoen USD gespendeerd aan planten, waarvan een 5.700 km lange ‘groene muur’ werd aangeplant, bestaande uit miljoenen bomen.

China is een enorm land, vergelijkbaar met een continent. De provincies hebben op een aantal vlakken een vrij grote autonomie, waardoor we als reiziger vaak grote verschillen opmerken. Daarom vinden we het raadzaam om over dit land niet steeds als geheel te denken, maar een duidelijk onderscheid te maken tussen de deelgebieden.

Dit reisverslag spreekt over de Volksrepubliek China, waarvan we het zuidelijke deel hebben verkend in 3 maanden tijd.



ZUID CHINA

Bezochte provincies:

Guangdong: Guangzhou, Kaiping, Zhaoqing
Deze provincie komt zeer modern over, de stad Guangzhou bestaat vooral uit moderne flatgebouwen, winkels, hip geklede mensen, er is een metro, openbare toiletten zijn proper en in westerse stijl, goede wegen, prima luxe bussen worden gebruikt voor openbaar vervoer, …
Onze eerste indruk over de Chinezen is dat ze zeer galant zijn, er wordt opgestaan door kinderen of jongeren, wanneer iemand die wat ouder is opstapt in het openbare vervoer. Velen praten een woordje Engels. Wanneer we echter de stad verlaten om wat kleinere plaatsjes te bezoeken, dan wordt er opmerkelijk minder Engels gesproken.

Guangxi: Yangshuo, Guilin, Tiantouzhai, Ma’an
Guangxi is als provincie vergelijkbaar met Guangdong, zo ook de stad Guilin. We gaan wat verder weg van grotere steden en komen in typische minderheidsdorpjes, waar men goed mee is geëvolueerd, al worden vele oude gebruiken nog gehandhaafd en de stijl van de dorpen bewaard bij nieuwbouw.

Guizhou: Zhaoxing, Congjiang, Kaili
Hier vermindert de kwaliteit van de wegen en het openbaar vervoer in het algemeen. De dorpen worden primitiever, zo ook de steden. Openbare toiletten zijn heel wat minder, vaak hurk wc’s in Franse stijl, meestal met een sterke geur maar vrij netjes.  In de niet toeristische plaatsen zijn amper restaurants te vinden volgens ons begrip, het zijn eerder kleine refterachtige eethuisjes, waar de verse voedingswaren worden getoond in glasdeur koelers, Engelstalige menukaarten of kaarten met foto’s zijn quasi onvindbaar. We leggen trajecten af op wegen die we eerder onverhard zouden noemen, doch overal zien we nieuwe (snel)wegen in aanbouw. Meestal zijn de bussen eveneens oud en versleten, rijden niet steeds volgens schema.
De mensen zijn nog steeds super vriendelijk en behulpzaam, we worden meer en meer bekeken als toeristen, omdat we op minder bezochte plaatsen komen. Engels kent men nog amper. In de dorpen zien we velen nog de traditionele kledij dragen, zelfs jonge mensen.
Guizhou wordt de armste provincie van China genoemd. Dit meenden we o.a. te ondervinden tijdens onze verplaatsingen, waarbij de wegen in slechtere staat waren, alsook de bussen wat minder comfortabel. Maar wanneer we verder reizen naar de provincie Yunnan, verbetert de situatie er niet echt op. Het openbare vervoer is nog steeds ok, de wegen in mindere staat, de bussen oud maar goed onderhouden.

Yunnan: Kunming, Jianshui, Xinjie, Duoyishu, Yuanjiang, Jinghong, Lijiang, Qiaotou – Tiger Leaping Gorge, Bendiwan Yongsheng – Tiger Leaping Gorge, Zhongdian – Shangri-La, Feilai Si, Luoshui – Lugu Hu
Deze provincie is weerom een stap minder geëvolueerd. We komen dichter bij de Tibetaanse grens. Openbare wc’s zijn hier vaak slechts gootjes waarover men zijn behoefte doet, vaak zijn er slechts lage muurtjes tussen de verschillende ‘hurkplaatsjes’, laat staan deuren … Maar, het went ! Gelukkig is het er meestal wel proper, soms hangt er een sterke geur.
Mensen blijven supervriendelijk, zoals overal.
We komen hier meer en meer Chinese toeristen tegen naarmate de zomer vordert, soms eens een westerling. De grote schoolvakantie in China valt ongeveer tezamen met deze in België, juli en augustus zijn bijgevolg zeer drukke maanden om te reizen.

Sichuan: Xichang, Chengdu, Leshan, Zigong, Songpan
We komen terug in grotere steden, waartussen de verplaatsingen weerom wat meer comfort bieden, betere bussen, goede wegen, vaak recente autostrades. In de steden veel nieuwe flatgebouwen, moderne winkels, de mensen gaan opnieuw modieus gekleed. In deze provincie vinden we al eens meer Engelssprekende Chinezen. Er is eveneens merkbaar meer toerisme, niet enkel de Chinezen, maar ook wat meer westerlingen.
Op toeristische plaatsen zijn de prijzen van hotels en restaurants hoger. De dorpen zijn minder authentiek, mensen dragen minder hun traditionele kledij.

Shanghai:
Deze grootstad wordt gelijkgesteld met een provincie. Een hypermoderne stad met vele contrasten. Behalve hoge wolkenkrabbers, moderne winkelcomplexen, brede straten, … komen we in smallere straten nog de typische open straatwinkels tegen, die meestal per straat of wijk dezelfde koopwaren naast elkaar aanbieden. Met het uitgebreide metro netwerk kan men de ganse stad doorkruisen. Buitenwijken zijn echter niet zo gemakkelijk te bereiken … er wordt naarstig gewerkt om de metro verder uit te bouwen. Hier is men gewend aan westerlingen, door de vele ex-pats die er wonen. We voelen onmiddellijk het verschil wanneer we arriveren en op zoek gaan naar ons hotel … men komt niet automatisch op ons af wanneer we met onze papieren staan te zoeken naar de juiste straat … al worden we onmiddellijk vriendelijk geholpen nadat we de vraag stellen.


Informatie:

algemene informatie: www.chinatoday.com/general/a.htm
informatie over steden in China: www.travelchinaguide.com/cityguides/
kaartmateriaal: www.chinatrekking.com/maps
verplaatsingen binnen een stad: www.maps.google.nl (enkel de Nederlandse google maps site is toegankelijk in China op het moment dat wij er verblijven)


Klimaat:

China kent net als wij 4 seizoenen, die ongeveer met de onze gelijklopen. Het winterseizoen wordt gekenmerkt door noorderwind, die bittere koude temperaturen en droogte met zich meevoert. In de zomer komen hoge temperaturen aangewaaid van over de zee, met veel regen. In het noorden van het land zijn de winters langer, in het zuiden de zomers heter. Een reis in de bergen is bijgevolg het best te plannen in de winter, wanneer de uitzichten niet worden belemmerd door wolken en een stralend blauwe lucht alles meer kleur geeft.

Wanneer wij hier rondreizen, krijgt men te kampen met – vooral in de tweede helft van de maand juli – een uitzonderlijke regenval. Modder- en steenlawine(tje)s schuiven van berghellingen, rivieren treden buiten hun oevers, gebieden lopen onder water en blokkeren de doorgang, … een aardbeving in Luhu Hu, zware overstromingen in Beijing maken een aantal dodelijke slachtoffers.
Zelf worden we voordurend geconfronteerd met regen … de zon is amper enkele dagen van de partij. Toch bezoeken we veel mooie plaatsen in China, maar vinden het jammer dat de uitzichten worden belemmerd door wolken … onze foto’s minder kleurrijk zijn … Een reden om terug te keren.


Anekdotes, toestanden en situaties:

Chinezen zijn uiterst inventief, steeds weten ze een ‘oplossing’ te vinden, vaak ook om ‘reglementen’ te omzeilen en zo hun zin te kunnen doen. Een ander kenmerk is hun oneindige behulpzaamheid, respect en vriendelijkheid. Soms resulteert dit in echt grappige situaties, vaak ook aangrijpende.

Een aantal mooie herinneringen willen we jullie niet onthouden:
- Wanneer we op onze eerste bestemming in China aankomen, Guangzhou, gaan we iets eten vooraleer we naar ons hotel gaan. Het restaurantje is goed gevuld, een jongeman gebaart dat we aan zijn tafeltje mogen plaatsnemen. Hij verontschuldigt zich dat hij verder eet, want hij heeft niet veel tijd. Ondertussen voert hij een kennismakingsgesprek.
Nadat hij afscheid neemt en vertrekt, komt een andere jonge man vragen of hij bij ons mag plaatsnemen. Ook deze begint op zijn beurt met ons een gesprek en vertelt over zijn leven, afkomst en familie.
Het doet ons plezier dat we zo vlot en spontaan in contact komen met de mensen … geeft ons al van in het begin een heel goed gevoel, we voelen ons zeer welkom.
Later moeten we wel ondervinden dat het in deze grote stad gemakkelijk is om te praten met de mensen, elders komen we niet zoveel Engelssprekende Chinezen tegen. Niet tegenstaande het taalprobleem hebben we toch zeer aangename contacten, al is het niet steeds met woorden, … maar met een glimlach of gebaar.

- In het Dong minoriteitendorpje Ma’an verblijven we in een familiehotelletje. Om westerlingen aan te trekken wil de uitbater aan hun wensen tegemoet komen, zijn verwelkoming luidt:  ‘hot shower, western toilet’ !
à Fier toont de man ons hoe we de gaskraan moeten openzetten en de boiler gebruiken. Wanneer we een douche willen nemen, komt er inderdaad heet water uit de kraan … er is echter geen mogelijkheid voorzien om het bijna kokende water op temperatuur te brengen door het te mengen met koud water. Hier merken we duidelijk dat men zelf zo’n douchesysteem niet gebruikt.
à In onze badkamer vinden we toch een typisch Chinese ‘hurk wc’, … waarnaast een vouwstoeltje staat waarvan de zit werd vervangen door een WC bril.

- Zware bagage wordt niet gedragen … overal worden een soort trolleys verkocht, een plooisysteem met wieltjes waarop de meeste dingen kunnen worden vastgemaakt om te transporteren. Ook wij maken hier dankbaar gebruik van, onze rugzakken worden vanaf nu op wieltjes meegetrokken waar het maar kan … de ruggen worden minder belast.

- Zo ondervinden we dat in een aantal regio’s de uurroosters van de bussen vaak niet zo nauw worden gevolgd.
àWe informeren ons op voorhand om vanuit Sanjiang de bus te nemen naar Zhaoxing, er rijden dagelijks 2 bussen op dit traject. Omdat we niet op tijd ter plaatse kunnen geraken, zullen we de 2de nemen, om 11.30 u. Goed op tijd komen we in de busterminal aan, maar … ‘de bus van 11.30 u rijdt niet’. En ditzelfde verhaal hoorden we ook van andere reizigers … het is blijkbaar een gewoonte om deze bus te elimineren wanneer het goed uitkomt.
à Hetzelfde gebeurt in Zhaoxing, wanneer we willen verder reizen. Goed op tijd staan we aan het pleintje waar de bus naar Congjiang vertrekt, de bus staat klaar … maar een chauffeur komt niet opdagen. De mensen die met ons wachten worden ongeduldig, gaan naar de minibusjes die langs de straatkant klaarstaan en rijden daarmee weg. Na een tijdje komt de chauffeur toch opdagen, maar gebaart dat hij niet zal rijden. Hier hebben we sterk het gevoel dat de bus enkel rijdt wanneer de chauffeur er zin in heeft …

- Wanneer we vanuit Duoyishu willen vertrekken, verwijst men ons aan het loket in de busterminal naar de minibusjes op straat, die worden opgevuld om naar verschillende bestemmingen te vertrekken. We verkiezen echter een lijnbus, die steeds meer comfort bieden ook al zijn ze soms oud en versleten. Na wat te blijven rondhangen, vrij zeker dat er een bus naar onze bestemming rijdt … komt een man op ons af en leidt ons naar de juiste bus, die op het punt staat te vertrekken.

- Op lijnbussen mag niet worden gerookt, meestal hangt er een verbodsbordje in de bus zelf. Rokers die opstappen, bieden vriendelijk enkele sigaretten aan de chauffeur aan, zodat die kan meeroken ... en een oogje dichtknijpt terwijl zij zelf roken.
Maar als de rook ons stoort en we vragen om niet te roken … wordt eveneens met de glimlach de sigaret door het raam gegooid, zelfs als ze pas is aangestoken.
Dit gebeurt enkel op de minder comfortabele (lange afstand)bussen waarop een raam kan geopend worden. De luxe langeafstandsbussen stoppen af en toe onderweg voor een rokerspauze.

- Een buschauffeur op een redelijk recht traject van 2 u 45 min., zet zijn bus bij een bepaalde snelheid telkens uit versnelling, hij laat deze bollen en zet deze opnieuw in versnelling gedurende enkele seconden tot hij weerom op snelheid komt. Dit wordt telkens opnieuw herhaald gedurende het ganse traject … de logica hierachter hebben we niet gevonden !

- In het typische Dong minoriteitendorpje Zhaoxing, moeten we een keuze maken uit enkele kleine locale restaurantjes. We kiezen voor eentje waar een drinkwaterdispenser staat, dat lijkt ons wel hygiënisch. Wanneer we er een tweede keer opnieuw langsgaan, is de waterfles juist leeg. Deze wordt gedemonteerd en meegenomen naar de keuken … wat later komt men ze terug monteren, half opgevuld met water … zelf opgevuld ???
De dag nadien zien we een man aan de rivier zo’n fles opvullen … we bedenken dat er ook een bron in het dorp is … Al bij al zijn we er niet ziek door geworden !

- Wanneer we tijdens een wandeling vanuit Zhaoxing in het Dong dorpje Jilung aankomen, wil Marc er een frisdrank kopen in een klein open winkeltje. Het oude vrouwtje biedt hem een krukje aan, hij moet gaan zitten … ze komt met haar souvenirs boven. Telkens hij naar de koelkast gaat en er een drankje wil uithalen, trekt ze hem weg en begint opnieuw haar handwerken te tonen … 2 jongetjes staan erop te kijken … we gaan uiteindelijk zonder drank verder …

- In Shanghai wandelen we over de promenade tussen de wolkenkrabbers van Pudong, tussen massa’s toeristen, vooral Chinezen. Een Chinese man met i Pad neemt heel (on)opvallend foto’s van de weinige westerlingen die zich in de massa bevinden …
Dit is een algemeen gebruik van de Chinezen, ze fotograferen graag … en als ze een westerling in het oog krijgen kunnen ze die niet voorbij laten gaan ...
Telkens wij zien dat iemand ons ‘onopvallend’ probeert op de foto te zetten, gaan we poseren … met vaak zeer leuke contacten als gevolg. De fotograaf en zijn entourage beginnen dan te lachen, komen ons de foto tonen en beginnen vaak een gesprek. Dit laatste op voorwaarde dat ze Engels spreken … anders blijft het bij wat vriendelijke gebaren.

- We komen in hotels waar een aantal kamers zijn ingericht als ‘speelzaaltjes’ voor kleine gezelschappen.
In parken en aan de straatkant merken we op hoeveel er wordt gespeeld in China, met de kaarten, met stenen, … telkens voor geld dat onder de tafel van eigenaar wisselt, en het lijken ons geen kleine bedragen te zijn.

- In ons hotelletje in Songpan moeten we een vrij hoge prijs betalen voor de kamer.
We maken er geen gewoonte van om af te dingen, omdat we in China aanvoelen dat men niet overdrijft met de kamerprijzen, waarschijnlijk omdat we meestal in hotelletjes verblijven die zich niet naar de westerse toeristen richten. Dus ook hier aanvaarden we de vraagprijs, al is deze volgens ons te hoog, wat we ook melden aan de uitbater.
Tijdens ons verblijf in dit hotelletje, horen we dat anderen zonder al te veel moeite de prijs ietwat omlaag krijgen … Wanneer we uitchecken wordt ons spontaan ook deze lagere prijs aangerekend, we krijgen elk een geschenk (met zijde geborduurde etuitjes) en moeten niet betalen voor de was die we lieten doen. Dit zien we als een manier om hun waardering te tonen, misschien omdat we niet hebben afgedongen op de kamerprijs, misschien omdat we interesse toonden voor de familiefoto’s van de uitbaters, die werden genomen in Europa, … ?

- Winkelen in China gaat er heel anders aan toe dan bij ons. Het is echt leuk om te zien hoe men zich hier gedraagt tijdens het winkelen.
à IKEA: een zeer geliefde winkel om een daguitstap naartoe te maken. Het is net of men leeft in deze winkels, men zit uren in de zetels, ligt samen in een bed, kinderen spelen met de artikelen die dienen als decoratie, … men praat, telefoneert, leest een boek, eet, … in de winter komen de kinderen hier graag hun huiswerk maken.
à Apple Store: één van de meest populaire winkels, computers in de toonzaal worden gebruikt om op het internet te surfen, spelletjes te doen, mails te lezen, … niet eentje staat ongebruikt in de winkel. Zelfs de i Pad die naast elk artikel staan met de technische specificaties, worden ingenomen om te gebruiken. Of je nu tijdens de dag of ’s avonds langs deze winkels passeert … het is er altijd een overrompeling van volk.

- Wanneer we in ons hotel in Xichang (een totaal niet toeristische grote stad) informatie vragen over de busterminal, stuurt men een baliebediende met ons mee ernaartoe. Deze helpt ons het juiste ticket te kopen naar onze volgende bestemming … wanneer we ons omdraaien aan het loket om haar te bedanken … zien we ze in de verte weglopen. Haar taak zit erop, een bedankje verwacht ze niet …

- Bij onze aankomst in Kaiping vraagt een man ons naar ons hotel. We tonen de naam en het adres, hij wandelt weg. Wanneer we onze bagage uit het ruim van de bus hebben genomen, komt hij opnieuw op ons af … we moeten hem volgen naar de taxistand, waar hij voor ons een taxi zoekt. Wanneer we zijn ingestapt, springt hij mee in de taxi en brengt ons naar ons hotel. Bij aankomst ter plaatse, willen we voor de taxirit betalen, maar krijgen de kans niet … de behulpzame man springt opnieuw in de taxi en rijdt mee weg. Ook hier krijgen we niet de kans de man te bedankten voor zijn hulp.

- Lijiang doen we een tweede keer aan, enkel als tussenstop bij een lange verplaatsing. De toeristische oude stad hebben we gezien, dus we beslissen in een klein hotelletje nabij de busterminal te logeren. Hier kan men ons echter niet registeren in de computer, men toont ons het scherm … Marc gaat achter de computer zitten en vult onze registratie in, woonplaats: Beijing.
Deze beperking kwamen we ook in andere hotels tegen, om buitenlanders te mogen aanvaarden in een hotel heeft men een extra vergunning nodig.

- De Chinese naamgeving is voor ons zeer complex. Vele plaatsnamen lijken zeer goed op elkaar … tijdens onze voorbereidingen stippelden we een voorlopig reistraject uit. We kregen de tip van iemand om Zhaoxing te bezoeken … wanneer we in de grote drukke stad Zhaoqing aankomen, merken we het onmiddellijk … dit is niet in het traditionele Dong minoriteitendorpje Zhaoxing.


Tips voor de reiziger:

- We krijgen onderweg van een Canadese dame de tip om op alle prijzen afdingen tot 10 %, om nadien terug te keren tot 20 – 40 % van de initiële vraagprijs. Ze beweert dit bij alle gelegenheden te doen, zowel op aankopen als op gidsen en taxiritten.
Persoonlijk hebben wij het daar wel moeilijk mee, het is niet onze manier van omgaan met de mensen, maar in sommige landen moet je hier echt wel aan meedoen, dus vanaf dat moment blijven we op onze hoede … Wanneer zou blijken dat men inderdaad de prijzen optrekt voor de buitenlander, wordt het net een spel … gespeeld tussen de verkoper en jezelf.
Na 3 maanden reizen in China is onze ervaring echter dat men enkel in de echte toeristische toplocaties zulke praktijken toepast en woekerprijzen tracht te vragen. Op alle andere plaatsen merken we dat we echt niet meer betalen dan de locale mensen. We vinden het dan ook niet nodig om moeilijk te gaan doen over een prijs …

- Wees voorbereid vooraleer op stap te gaan. Een gesproken communicatie is meestal moeilijk en vaak onmogelijk. Met gebarentaal kom je niet overal waar je wenst … een fototoestel en het internet zijn hierbij van grote hulp.
à Als voorbereiding voor onze verplaatsingen, zoeken we telkens de avond ervoor de namen van de plaatsen die we willen bereiken op. We proberen deze zowel in het gewone lettertype als in de Chinese tekens te vinden en nemen hiervan foto’s. Deze kunnen we onderweg tonen wanneer we onze weg moeten zoeken …  en het werkt !
à Zo hebben we ook enkele vaak gebruikte woorden en kleine zinnetjes in Chinese lettertekens bij ons. Deze zijn op kleine (geplastificeerde) blaadjes papier geschreven. Telkens we onderweg Chinezen ontmoeten die ook Engels spreken, vragen we hen om de woorden/zinnen voor ons op te schrijven die handig zijn voor onderweg.
à Om in grote steden onze verplaatsingen met openbaar vervoer voor te bereiden, zoeken we deze op met Google map en klikken op de route per openbaar vervoer. Dat is een zeer handige tool gebleken, waarop je de overstapplaatsen, de uurroosters, … kan terugvinden.
www.maps.google.nl

- Een shopstick mag nooit gericht worden naar een persoon, mag nooit rechtop in de rijst worden gestopt.

- Het is de gewoonte in China een klein geschenk mee te nemen wanneer men wordt uitgenodigd

- Doe steeds je schoenen uit of stel minstens voor dit te doen bij een bezoek aan een Chinees thuis.

- Weiger nooit wanneer een Chinese gastheer de rekening betaalt, ze vinden dit onbeleefd en voelen het aan als een vernedering.


Bevolking:

De Chinese bevolking valt ons ongelooflijk goed mee, het zijn zeer sociale mensen, uiterst behulpzaam en goedhartig. De communicatie verloopt meestal zeer moeilijk, het Chinees is een taal waar we echt geen aanknopingspunten in vinden, er wordt weinig Engels gesproken.
Men doet overal zijn best het de (buitenlandse) bezoeker (of toerist) naar zijn zin te maken, men is blij met elk bezoek.

Af en toe merken we dat (vooral de ouderen) mensen verlegen zijn omdat ze niet met ons kunnen praten, ze kennen geen Engels. Op zo een momenten worden we soms wel eens gemeden …
Andere proberen de indruk te maken dat ze ons begrijpen en antwoorden doodleuk op alles wat we vragen ‘ja’. Wanneer we een vermoeden hebben, stellen we hen gewoon de vraag: ‘hoe is je naam’ … als ook dan het antwoord ‘ja’ luidt, weten we genoeg en bedanken hen uiterst vriendelijk voor we verder gaan.

Soms horen we groepjes mensen met luide scherpe stem praten, het kan zeer hard gaan … maar ze maken geen ruzie, het is gewoon hun manier van doen. Dat is in het begin wel even wennen.

Op straat worden we bekeken, men maakt grapjes onder elkaar en lacht. Wanneer we deze ‘toeschouwers’ begroeten zijn ze blij, hilarisch soms … jongeren plagen elkaar om ons te benaderen, durven niet en lopen giechelend weg … kindjes zijn of verlegen of komen ons begroeten ‘hello’ … Vaal worden we aangesproken in het Chinees, soms doet Marc een uitleg in ’t Vlaams, wat enorm gelach teweegbrengt ... met gebaren gaat het verder, maar vooral met de glimlach !

Het is een volk dat zich graag bezighoudt met spelen, al dan niet voor geld. We zagen dit overal op straat, in parken, … en in de restaurants op de bovenverdieping …

De mensen zijn zeer sociaal en komen bijeen op pleinen en in parken, waar het er zeer relax aan toe gaat. Ze doen allerhande activiteiten samen, zoals musiceren, zingen, dansen, spelen, praten, roken, wandelen, eenden in de vijvers voederen, foto’s nemen, … er heerst overal een zeer aangename sfeer.

Dit kenmerk uit zich ook tijdens ritten met het openbaar vervoer of wanneer we wachten op een bus of trein. Overal begint men te praten met elkaar … vaak probeert men ook met ons contact te zoeken.

Telkens wanneer we ergens de weg zoeken naar een busterminal, hotel, … haalt Marc ons kleine fototoestelletje boven en toont de foto’s met benamingen aan iemand in onze buurt … nieuwsgierig als ze zijn, verzamelen de meeste voorbijgangers zich meestal onmiddellijk rondom hem om te kijken wat er te zien is. Succes gegarandeerd, wanneer een onderlinge discussie het antwoord niet oplevert, worden hulplijnen opgebeld … eventueel ook om de uitleg in het Engels aan ons te vertalen …


Gebruiken:

Het verbranden van papieren voorwerpen is een gebruikelijke praktijk in het Chinese traditionele geloof. Deze vervangen de echte voorwerpen die in de verre geschiedenis werden gebruikt als brandoffers. Boeddhistische prenten worden gebruikt bij begrafenisceremonies. Hedendaagse voorwerpen, nagemaakt in papier, zoals kledij, hoeden, schoenen, sieraden, geld, … deze maken deel uit van de dagelijkse offers. In Hongkong worden papieren huishoudartikelen zelfs driedimensionaal uitgevoerd om een comfortabel bestaan na het overlijden te verzekeren. Deze traditie van papieren offers kwamen we ook tegen in Vietnam.

Getallen worden vaak weergegeven met handgebaren, vb. 10 = gekruiste wijsvingers.


Taal:

Het Chinees is een lettergrepentaal, elk letterteken vormt 1 lettergreep van een woord. Veel woorden of plaatsnamen bestaan uit 1 tot 3 lettertekens. Gemiddeld kent een Chinees zo een 1.500 lettertekens, maar een echte taalkundige kent er een 5.000 tal.

De taal is de grootste hindernis die in China moet worden genomen als men individueel reist, met openbaar vervoer en naar niet toeristische plaatsen. Noch de gesproken taal, nog de geschreven taal … er is niets van te begrijpen. Daarom vinden we het handig om alvast enkele woorden te leren, het doet de mensen plezier en geeft een aanleiding tot contact. Wat niet wil zeggen dat men ons altijd even goed begrijpt, een correcte uitspraak is niet evident en blijkbaar van uiterst belang.

Wanneer men een woord vertaalt in westerse lettertekens, kan dit vaak voor verschillende Chinese tekens hetzelfde resultaat opleveren. Dan is het van belang hier de juiste uitspraak en klemtoon aan te kunnen geven … wat uiterst moeilijk is. Hoe goed we ons best doen, vaak kunnen we ons echt niet verstaanbaar maken … op dat moment is een klein fototoestel handig, een foto van de bedoelde woorden kan wonderen doen.

Ook proberen we vaak enkele lettertekens te memoriseren, wat handig is bij het zoeken van de juiste bestemming op busschema’s, voor het afstappen van metro of bus, bij het herkennen van vrouwen- of mannensanitair, …

Bij het rondreizen in China vinden we het vooral belangrijk om goed voorbereid te zijn op communicatie !


Kledij:

In de meeste minderheidsdorpen kleden de mensen zich nog vaak in de traditionele kledij, niet enkel om toeristen aan te trekken, maar ook tijdens hun dagdagelijkse bezigheden, zelfs tijdens hun werk op het veld.

In China is men over het algemeen vrij modieus gekleed, vooral de jongere generatie is zeer trendy. Hierbij volgt men weliswaar de Chinese modetrends, die wel wat afwijken van deze in het westen.

Tienermeisjes dragen vooral uiterst korte mini rokjes en shortjes, (jonge) dames dossen zich uit in mini- of lange jurk, doorschijnende stoffen en kantwerk dienen als afwerking. Decolletés zijn niet gebruikelijk, wel korte mouwtjes. Het schoeisel bestaat uit hoge hakken en/of plateauschoenen.

Opvallend zijn de jongeren die fier een bril met zwaar montuur dragen … zonder glazen erin.

In China uit rijkdom zich door een blanke huid, iemand krijgt een donkere huid door op het veld te werken. Daarom draagt men vaak lange mouwen, een lange broek en zelfs handschoentjes. In de winkels worden zelfs ‘mouwen’ verkocht die men over zijn blote armen kan aantrekken … tegen zon of vuil.

Een luier vindt men niet hygiënisch, de oplossing daarvoor is een broekje waar de naad tussen de beentjes niet gesloten is. We zien hiermee vooral jongetjes uitgedost, soms schatten we ze tot 4 jaar. Daaronder dragen ze geen onderbroekje, waardoor wij ons de vraag stellen of dit wel hygiënisch is ?


Armoede:

China lijkt ons niet echt een arm land. Het is een land in volle evolutie, niet enkel wat de economie betreft, maar zeker ook de inwoners.

In de steden komen we weinig of geen bedelaars tegen, wel af en toe mensen die in de vuilnisbakken zoeken naar wat bruikbaars. Een Chinees is fier en zal niet vlug laten blijken dat hij behoeftig is.

De mensen in de afgelegen dorpen die we bezoeken geven ons niet de indruk zeer arm te zijn. Ze zijn goed gekleed en hebben duidelijk voldoende te eten. Overal zijn voldoende velden met groenten en graslanden met vee. Wel worden nog aloude tradities toegepast om ambachtelijk stoffen te weven, te kleuren … waarvan de traditionele kledij wordt gemaakt die men vaak nog draagt. Dit lijkt ons niet echt een teken van arm zijn.

In vele oude dorpen zien we vrij grote woonhuizen, dikwijls volledig vernieuwd of opnieuw gebouwd in de oude stijl maar met moderne materialen. Overal staan schotelantennes …

Chinezen lijken ons niets tekort te komen, ze reizen graag, dragen dure kledij, houden van gadgets en exclusieve dingen, … Dit blijkt vooral wanneer in juli de grote vakantie begint, het is overal plots een overrompeling van Chinese toeristen. Ze reizen in groepjes, maken vooral gebruik van eigen vervoer, als het kan met chauffeur en gids, hebben dure camera’s, kiezen voor de betere hotels, …


Hygiëne, pollutie en geluidsoverlast:

Op gebied van hygiëne in China hadden we op voorhand niet echt hoge verwachtingen.

Achteraf gezien valt dit zeer goed mee. De hotels zijn allemaal zeer proper, meestal hagelwitte mooi gladgestreken lakens, proper sanitair, …  van het eten worden we in 3 maanden tijd nooit ziek, …

De openbare toiletten zijn niet altijd proper en verkeren vaak in zeer verouderde toestand, eens we ons buiten de grote (moderne) steden vertoeven. Kenmerkend is de geurhinder … die meestal zeer storend aanwezig is.
Bijna overal komen we de typisch Chinese hurktoiletten tegen, te vergelijken met de Franse WC. In sanitairzaken wordt vooral dit type van toilet nog steeds aangeboden.
Openbare toiletten in China zijn niet steeds afgesloten hokjes, naargelang de provincie kan dit echter variëren. In het meest extreme geval, vooral in afgelegen gebieden en langs de weg, is het hurken over een doorlopende goot, waarbij de hurkplaatsjes door lage muurtjes van elkaar worden gescheiden. De behoeften van de anderen drijven onder je door …
De eerste keer … keer je weer, beslis je te wachten tot een volgende gelegenheid. De volgende keer je echt dringend behoefte hebt … kies je voor het laatste plaatsje en wacht dan nog bij voorkeur tot iedereen buiten is … uiteindelijk went het en doe je gewoon mee met de anderen …

In China zijn veel uitgebreide industriegebieden en grote steden waar de pollutie zorgt voor grauwe luchten. Anderzijds zijn er ook uitgestrekte natuurgebieden waar het gezond toeven is. Dit is waarschijnlijk normaal voor zo een groot land met een overmatig bevolkingsaantal, dat het bovendien op economisch vlak niet slecht doet en een enorme evolutie doormaakt.

Geluidsoverlast ondervinden we vaak in de grote steden, meestal omdat het er uiterst druk is door de dichte bevolking.
Een andere vorm van geluidsoverlast ervaren we tijdens de vakantieperiode, Chinezen reizen in groepjes en zijn zeer uitgelaten wanneer ze ergens op bezoek gaan. Vooral in natuurparken is dit echt storend, wanneer ze om 9.00 u massaal toestromen en de ene groep nog drukker praat dan de andere. Het is de boodschap om overal vroeg aanwezig te zijn en zo nog wat te kunnen genieten van de rust.


Shopping:

In de winkelstraten zien we vele namaakmerken, men gebruikt namaaklogo’s die slechts een kleine afwijking hebben tegenover deze van de echte dure merkenartikelen. Het is echt grappig om zien, wanneer we erop beginnen te letten.

Een grappig voorbeeld komen we tegen in Shanghai, waar men een fotoreportage maakt van kledij van het merk Amani, 10 meter verwijderd van de Armani winkel. Wat verder komen we bij de AIA bank, … de inspiratie is echt onuitputtelijk.

Let vooral op bij het aankopen van merkartikelen, deze kunnen wel eens namaak zijn, vooral in de toeristische plaatsen.

We zien de Chinezen massaal rondlopen met grote dure (professionele) camera’s en lenzen, mobiele telefoons, i Pads, … ) en stellen ons de vraag of dit allemaal echt is. Van enkele ex-pats die in Shanghai wonen, horen we dat Chinezen normaal gezien geen namaak kopen, ze weten waar ze moeten winkelen.

Bij aankopen op straat of in zeer toeristische plaatsen kan men proberen af te dingen. De aangewezen techniek is eerst een tegenaanbod te doen van 10 % van de vraagprijs … om uiteindelijk toe te geven aan een prijs tussen 20 – 40 %. Dit is een spel … dat wij niet zo graag spelen, maar soms moet het wel, zeker wanneer men duidelijk overdrijft bij de vraagprijs.
Zelf hebben we dit niet moeten toepassen, we merkten slechts enkele keren dat er woekerprijzen werden gevraagd. We hadden op die momenten geen interesse om iets te kopen.

Een voorbeeld: een trolleyvalies van het Zwitserse merk Silvinox wordt ons aangeboden voor 1.500 CNY. Omdat we geen verdere interesse tonen zakt de prijs spontaan tot 300 CNY. Geen twijfel … namaak ! Eigenlijk zijn we slechts even aan het kijken naar het systeem van wielen, hebben niet de intentie om hier iets te kopen omdat we verkiezen met de rugzak te reizen.


Voeding:

De Chinese voeding bevalt ons meestal goed. Er is voldoende afwisseling, veel groenten en vooral verse ingrediënten. Tijdens onze reis van 3 maanden door China worden we nooit ziek van het eten.

Wel is het soms een probleem om uit eten te gaan in kleinere (of) niet toeristische locaties. Vaak zijn er enkel menu's in Chinese lettertekens of heeft men zelfs geen kaart.

De oplossing is een kijkje in de keuken te nemen om aan te wijzen wat we willen eten. Verse groenten en vlees staan meestal in propere koelkasten achter glas uitgestald, dat maakt het ons gemakkelijker.

En als dat niet lukt, dan gaan we kijken wat er op de andere tafels wordt gegeten om de schotel te tonen die ook wij willen eten ... geen manieren, we beseffen het ... men stoort zich daar echter niet aan, de Chinees is van nature zeer nieuwsgierig en doet hetzelfde ... soms mogen we zelfs proeven of wijst men ons wat het lekkerste is om te bestellen … echt wel een grappig volkje …

In de grote, moderne steden vindt men overal KFC, Mc Donald, Pizza Hut, … en hun Chinese nabootsingen. Deze zijn niet vertegenwoordigd in de niet toeristische provinciesteden.
Fooien worden op restaurant nooit gegeven, in het betere restaurant kan dit, maar er is geen zekerheid dat de kelner dit bedrag voor zichzelf zal houden.


Internet:

WIFI en /of LAN is in de meeste hotels beschikbaar, zelfs in de afgelegen minderheidsdorpen. De meeste hotels stellen ook (gratis) een computer ter beschikking voor hun klanten. Internetcafés komen we overal op ons pad steeds minder en minder tegen, maar ze zijn er nog steeds.

We veronderstellen dat deze stilaan zullen verdwijnen uit het straatbeeld, omdat de meeste gezinnen thuis over een computer en internetaansluiting beschikken.


Elektriciteit:

We ondervinden weinig elektriciteitsstoringen. Enkel tijdens een onweer in een klein bergdorp valt de stroom een tijdje uit. Onze gewone stekkers passen overal.


Veiligheid:

We voelen ons overal en op elk moment zeer veilig tijdens onze rondreis in China. Ook van anderen horen we geen verhalen over diefstal of erger. De ex-pats die we ontmoeten, bevestigen ons het gevoel van veiligheid. Politie zien we amper in de straten, ook een teken dat we ons in een vrij veilig land bevinden.


Verkeer:

Het verkeer in China valt minder chaotisch uit dan we hebben verwacht van zo een overbevolkt land. Zelfs in de grote steden verloopt alles vrij geordend. De chauffeurs rijden vrij voorzichtig, al moeten we toch wel opletten omdat men vlotjes door het rode licht rijdt bij het afslaan naar rechts. Dit blijkt een regel te zijn, waar wij moeilijk aan kunnen wennen.

We krijgen al vlug de indruk dat de Chinese chauffeurs eerder voorzichtig zijn (zoals overal: de uitzonderingen bevestigen de regel …), men rijdt hier dan ook sneller dan in de rest van Azië door betere wegen voor lange afstanden. Op de recent aangelegde autosnelwegen haalt men bijna de normale snelheden waar wij in Europa aan gewend zijn.

Wat soms minder veilig is, zijn de elektrische brommertjes die men zo gretig gebruikt. Ze rijden geluidloos en bewegen zich vaak op de voetpaden … waardoor we vaak opschrikken. Het is geen uitzondering dat brommertjes, auto’s, fietsen, … het voetpad oprijden om er te parkeren of gewoon omdat het via deze weg sneller gaat. De Chinese voetgangers zijn hier aan gewend, maar voor ons is het telkens weer schrikken.


Accommodatie:

Hotels zijn in China zeer goedkoop voor wat ze bieden. In tegenstelling tot onze gewoonte om bij aankomst ter plaatse op zoek te gaan naar een hotel, reserveren we hier zoveel mogelijk op voorhand onze kamer. Dit mede omdat we vaak in zeer grote steden terechtkomen, waar het niet evident is om ter plaatse te gaan zoeken. Niet overal worden hotels via de boekingssites aangeboden, vaak omdat op de betreffende locatie geen hotels voorhanden zijn die prijs/kwaliteit voor de boekingssites in aanmerking komen.

Comfort:
De hotels bieden meestal LAN (voorzie een LAN kabeltje) of WIFI op de kamer, aan de receptie staat vaak  een computer (met internet) die door de klanten (gratis) kan worden gebruikt.

Bijna overal slapen we op keiharde matrassen. Wanneer we een kamer bekijken en hierop wijzen, is men fier te kunnen tonen hoe dik de matras wel is … bovenop ligt vaak een plank … In een meubelzaak gingen we de matrassen bekijken … ze zijn allemaal even hard.

Op de meeste kamers is een waterkoker voorzien, waarmee men thee, koffie, een pot noodles, … kan bereiden.

Een enkele keer komen we terecht in een hotelletje met hurk wc, het betreft oudere hotels of familiehotelletjes in minoriteiten dorpen.

Hotel boekingssite Elong:
We ondervinden dat de Chinese boekingssite Elong steeds prima kamers aanbiedt tegen concurrerende prijzen. Op de site wordt een kamer nooit verbloemd voorgesteld, we krijgen steeds de kamer zoals we ze ons voorstellen aan de hand van de foto’s en beschrijving.
- Voordeel: prijs !
De meeste hotelletjes zijn ‘business hotels’, meestal prijs/kwaliteit goedkoper dan de hostels of jeugdherbergen die in de reisgidsen worden voorgesteld.
- Voordeel: comfort !
In de business hotels zijn de kamers meestal ruim, uiterst proper en bieden veel comfort.
- Nadeel: sfeerloos !
Deze hotels bieden weinig sfeer, ze komen eerder onpersoonlijk over, aan de receptie is men echter vriendelijk genoeg, ook al is men vaak de Engelse taal niet machtig.
- Nadeel: contact met andere reizigers !
In de hotelletjes die we via Elong boeken, komen we zelden een westerling tegen. Ook Chinese toeristen kiezen blijkbaar weinig voor deze hotels.

Goede alternatieven voor de boekingssite Elong, zijn Agoda of Expedia. Deze bieden echter de iets betere hotels aan, waarvan ook de prijs wat hoger uitvalt.
Elong: www.elong.net
Agoda: www.agoda.nl
Expedia: www.expedia.be


Openbaar vervoer:

Voor onze verplaatsingen maken we zoveel mogelijk gebruik van het openbaar vervoer, wat vrij goed is voorzien naar de meeste locaties in China. Wel moeten we ons telkens goed voorbereiden vooraleer een ticket te gaan kopen … in bus- of treinstations spreekt men zelden Engels. Weerom komt ons fototoestelletje zeer goed van pas.

Het spoor:
Er is in China een uitgebreid spoornetwerk, de treinen rijden stukken sneller dan in de andere Aziatische landen die we al bezochten. Op de meest recente treinlijnen worden supersnelle treinen ingezet voor lange afstanden.

Wat comfort betreft, zijn er meerdere categorieën waaruit men de keuze heeft, aan elke keuze hangt uiteraard een prijskaartje.
- Hard-seater
- Soft-seater
- Hard-sleeper
- Soft-sleeper

Oudere treinen bieden het minste comfort, dit zijn vooral de treinen met nummers zonder letter of letter K ervoor. Zelf nemen we 2 keer zo een trein (soft-sleeper), we vinden deze echt wel voldoende proper en comfortabel. Misschien omdat we de duurste klasse nemen …

-Dagtrajecten: Voor een traject van enkele uren tijdens de dag gebruiken we een trein in soft-seater klasse. Het is een vrij comfortabele manier van reizen. Iedereen heeft een genummerde zitplaats, de reis verloopt rustig.

-Nachttrein: Lange trajecten zijn vaak interessant om per trein af te leggen, men slaapt tijdens de verplaatsing en verliest zo geen tijd. Bovendien kan men op deze manier een hotelovernachting uitsparen. Twee maal kiezen we voor deze oplossing, we kopen hiervoor een ticket in de soft-sleeper klasse. De tickets zijn nogal duur, maar bieden als voordeel dat we rustig kunnen slapen in een afgesloten ruimte met 4 bedjes. Hierover zijn we uiterst tevreden, de bedden zijn comfortabel en proper, ons gezelschap valt telkens goed mee.

We nemen een kijkje in de hard-sleeper wagon, de bedden hier zijn vergelijkbaar, maar men slaapt met 3 personen boven elkaar in niet afgesloten ruimtes. De nacht zal hier wellicht minder rustig verlopen.

Treintickets kunnen slechts worden gekocht 10 (station) tot 12 (internet) dagen op voorhand. In de drukke vakantieperiodes zijn deze op de populaire trajecten quasi onmiddellijk uitverkocht. Om niet voor verrassingen te komen staan, checken we de mogelijkheden ruim op voorhand en houden we in de gaten hoe snel de tickets verkopen (we checken dit op het internet voor de trajecten die we denken nodig te zullen hebben, met vroegere data, vanaf het moment dat deze beschikbaar zijn).

Via het internet kan men veel informatie vinden over de mogelijkheden per gekozen traject, zelfs een ticket boeken, let op voor een serieuze meerkost bij gebruik van een aantal sites:
http://www.travelchinaguide.com/china-trains/
www.tripadvisor.com (meerkost !)

Vaak is het beter zich zelf naar een station te begeven en het ticket er te kopen. Hotels bieden deze dienst meestal ook aan, ze rekenen een (eerder lage) commissie.

Busdiensten:
Alle belangrijke locaties worden verbonden door bussen.
Soms moeten we wel eens een omweg maken, omdat eerst een lange afstand moet worden overbrugd, waarbij wordt voorbijgereden aan de (kleinere) locatie die we zullen bezoeken.

-Lange afstanden:
Om grotere steden te verbinden worden overal lange afstandsbussen ingezet, die onderweg niet (of slechts een enkele keer) stoppen. Deze bussen vertrekken aan een busterminal, de genummerde tickets worden aan loketten verkocht.

Afhankelijk van het soort traject, rijden deze (meestal vrij comfortabele) A/C bussen redelijk snel door. Stilaan worden bergpassen vermeden door nieuwe autosnelwegen met vele tunnels en bruggen.

Bij aankomst in een grote locatie, proberen we ons te informeren naar de frequentie van de bussen voor het vervolg van onze reis. Wat handig om weten is, maar niet steeds lukt. Dan gebruiken we de info van ons reishandboek, vragen dit aan de hotelreceptie of zoeken hiernaar op het internet. Op die basis begeven we ons ruimschoots op tijd naar de busterminal, om zeker te zijn van een plaats op de bus. In drukke vakantieperiodes of toeristische toplocaties is het vaak aangewezen om het busticket (een dag) op voorhand te kopen, maar dit kan niet overal.

-Locale bussen:
Voor middellange (zo een rit kan ook meerdere uren in beslag nemen door minder snelle trajecten) en korte afstanden worden locale bussen ingezet. Deze bussen zijn meestal wat ouder en beschikken niet steeds over een A/C. De ramen kunnen worden geopend en sommigen maken hiervan gretig gebruik om tijdens de rit te roken, al is dit bij wet verboden. Ook deze bussen vertrekken aan een busterminal, de tickets zijn niet genummerd. Meestal worden deze aan de loketten verkocht, voor sommige kortere trajecten moet men op de bus zelf betalen.

-Stadsbussen:
In de grote steden zijn stadsbussen uitgebreid voorzien. Meestal zijn er meerdere busterminals die met elkaar worden verbonden via alle mogelijke trajecten doorheen de stad. Men betaalt bijna overal een vaste prijs van 1 of 2 CNY per persoon per rit. Om hier wijs uit te geraken gebruiken we de handige tool Google Maps, waar we de route uitzetten door startplaats en bestemming in te geven. De informatie betreffende openbaar vervoer is zeer correct gebleken, overstapplaatsen, zelfs uurroosters en rijtijden worden weergegeven.

-Minibusjes:
Overal worden minibusjes ingezet die passagiers op kortere trajecten vervoeren. Dit kan zijn onder de vorm van een soort vaste lijn, met vaste prijs. Maar er zijn er ook die als een soort collectieve taxi functioneren. Deze vorm van vervoer is normaal gezien niet veel duurder dan de prijs van een locale bus voor dezelfde afstand.

Voor een bepaald traject rijdt de normale bus niet, met als reden dat de weg versperd is door aardverschuivingen … men legt ons dit waarschijnlijk wel uit, in ’t Chinees … dus dat begrijpen we maar pas wanneer we bij de modderstromen aankomen. Op straat staan minibusjes, een dame probeert ons de rit aan te bieden met haar busje voor een hoge prijs (+/- 8 x de normale ritprijs), het busje zal voor ons alleen rijden en onmiddellijk vertrekken. Dit vinden we echt teveel van het goeie. We keren terug naar de busterminal, waar juist een jonge Chinese vrouw met reistas aankomt. Zij praat een woordje Engels en gaat zich voor ons informeren. We worden inderdaad aangewezen op de minibusjes. Het duurt nog een poosje, maar we krijgen het uitgelegd: we willen wel met het minibusje mee, op voorwaarde dat er andere passagiers meerijden … Het is niet te geloven, vanaf het moment dat wij in het busje plaatsnemen komen er andere passagiers aan en wordt het busje binnen de kortste keren opgevuld.

Zo krijgen we ook regelmatig te horen dat een bus op een bepaald uur uitzonderlijk niet rijdt, omdat ze in herstelling is na een ongeval of er technische problemen zijn. Reizen met het openbaar vervoer in China betekent vaak dat men inventief moet zijn, een flexibel reisschema is noodzakelijk.

Metro:
In de grootste steden is een uitgebreid metro netwerk aanwezig, of er wordt aan gebouwd. Waar dit beschikbaar is, vormt dit veruit de meest handige manier om zich in deze reusachtige steden te verplaatsen. Tickets kunnen worden gekocht aan automaten in elk station, waarbij steeds Engelse richtlijnen kunnen gebruikt worden. Metro overzichtskaarten kunnen worden teruggevonden op de website www.travelchinaguide.com/cityguides/, deze bevat alle mogelijke informatie over steden in China.

Privé vervoer:
Overal zijn taxi’s beschikbaar, niet onze gebruikelijke manier van verplaatsen, want onze ervaring in de meeste landen is dat deze duur zijn en vaak proberen de toerist uit te buiten. Wanneer we toch een enkele keer eentje nemen, wordt spontaan de meter gebruikt, we hoeven hiernaar niet te vragen zoals in de meeste andere landen.

Minibusjes zijn vaak ook beschikbaar voor kleine verplaatsingen, meestal worden deze ingezet als collectieve taxi of op vaste trajecten. Het is een zeer goedkope manier om zich te verplaatsen waar geen lijnbussen rijden.


Visum:

Het visum voor China dient op voorhand te worden aangevraagd. De procedure hiervoor wordt alsmaar strenger. Behalve de gebruikelijke persoonlijke gegevens en de boekingsdocumenten van een retourvlucht uit China, vraagt men ook alle bevestigde hotelreservaties van de ganse trip. Dit is reeds in vele landen gebruikelijk, toch zijn er nuances in de regelgeving naargelang het land waar men zo’n visum aanvraagt. Het is best hierover op voorhand informatie te verzamelen, bv. bij andere reizigers met recente ervaring.

-Aanvraag visum:
Gezien we langdurig op reis zijn, kunnen we ons visum niet in België aanvragen. We zouden het in Kuala Lumpur doen, maar daar vraagt men zeer veel detailgegevens, waarover wij nog niet beschikken op het moment dat we ter plaatse verblijven. Het is namelijk onbegonnen werk om alle hotels voor 3 maanden ver reeds op voorhand te boeken, het beperkt niet alleen je vrijheid om flexibel te reizen, maar er kan onderweg wel eens iets mislopen met het vervoer of zo. Vooral in de Chinese vakantieperiodes zijn lange afstandsbussen en –treinen vaak op voorhand volgeboekt.

We beslissen daarom ons visum aan te vragen in Hongkong, vlak voor we China zullen binnen reizen. Ter plaatse kan men zich wenden tot één van de visumbureaus, die de procedure zeer snel en met weinig rompslomp afhandelen.
’s Ochtends moeten we ter plaatse onze aanvraagformulieren invullen en een pasfoto met – bij voorkeur – een blauwe achtergrond toevoegen (indien de achtergrond niet blauw is, wordt deze tegen een kleine vergoeding voor je bijgekleurd). De bewijzen van een geboekte retourvlucht, de gevolgde route en de bijhorende hotelreservaties worden niet gevraagd. Stipt om 14.00 u in de namiddag mogen we de paspoorten met visum reeds ophalen.

-Visumbureau:
FBT (Forever Bright Trading Ltd), rm 916 – 917 New Mandarin Plaza Tower B 14, Science museum road – TST East Knowloon – Hongkong
www.fbt-chinavisa.com.hk
Kostprijs: visum voor 3 maanden, waarbij we slechts 1 maal het land konden in reizen
480 HKD pp. + 20 HKD pp. (1 EUR = 10,20 HKD (Hongkong Dollar)) indien de pasfoto geen blauwe achtergrond heeft
Andere visumperiodes al dan niet in combinatie met meermaals het land in reizen zijn mogelijk, maar de aanvraagformaliteiten en kostprijs kunnen verschillen.

Let wel:
- Ook hier zou de procedure kunnen strenger worden, het is best op voorhand te checken of de situatie onveranderd is.
- Deze procedure kan verschillend zijn afhankelijk van de nationaliteit van de aanvrager, vb.
personen met de Franse nationaliteit moeten 4 werkdagen wachten op hun visum.
- Een visum dat men in Hongkong verkrijgt gaat onmiddellijk in !  Dit in tegenstelling tot de visums die elders worden aangevraagd, deze beginnen slechts te lopen bij aankomst in China.


Valuta:

1 EUR = 8,19 CNY (Chinese Yuan Renminbi), (info dd. 10/05/2012)

Quasi overal vinden we ATM geldautomaten, extra kosten worden niet aangerekend bij cash opnames. Uiteraard blijven de kosten behouden die je eigen bank in België aanrekent op geldopnames met je kaart. We gebruiken daarom onze Maestro card, die we eerst in onze bank in België moeten laten deblokkeren (meer hierover: zie ons dossier ‘lang op reis praktisch’ onder ‘mijn pagina’s).

Deze werkt prima, we kunnen echter enkel (grote) bedragen opnemen bij de Bank of China en de ICBC Bank, beiden zijn overal zeer goed vertegenwoordigd.

Toch is het raadzaam steeds een reserve bedrag te voorzien, ingeval op een kleinere locatie de automaat niet zou werken, of er zelfs geen is.