Reisverhaal «Yukon / Northwest Territories – Dempster Highway »

Noord Amerika 1 | Canada | 0 Reacties 13 Juni 2016 - Laatste Aanpassing 08 Juli 2016

Traject: 13 – 27 juni 2016     

Traject: Klondike Highway, Germaine Creek – Dempster Highway: km 0 – Tombstone Territorial Park – Goldensites Trail – Two Moose Lake – Seven-Mile Hill – Eagle Pains – Poolcirkel – Grens Yukon / Northwest Territories – Richardson Mountains – Peel River ferry – Fort Mc Pherson – MacKenzie River ferry – Inuvik – Mackenzie River ferry – Peel River ferry – Midway Lake – Grens Northwest Territories / Yukon – Poolcirkel – Eagle Plains – Tombstone Territorial Park – Goldensites Trail – Beaver Pond Trail – Grizzly Lake Trail – Dempster Highway: km 0 – Klondike Highway, Moose Creek

Dempster Highway is, na de Dalton Highway in Alaska die we vorige zomer hebben gereden, de tweede lange onverharde weg die ons tot in het hoge noorden brengt. Deze 737 km lange, onverharde weg brengt ons naar Inuvik, de meest noordelijke plaats in Canada die via de weg bereikbaar is. Het is de enige route in Canada die de poolcirkel kruist, naar het land van de middernachtszon, waar het noorden een levenswijze is en niet enkel een pijl op een landkaart.

De weg kreeg zijn naam naar aanleiding van een tragische verloren patrouille. In deze streek woonden de Hän en Gwich’in bevolkingsgroepen, die hun kampen met de wisselende seizoenen telkens verplaatsten. In de winter 1904-1905, lang voordat er sprake was van vliegtuigen en highways, besliste de Royal Northwest Mounted Police te gaan patrouilleren tussen Dawson City, Fort McPherson en Herschel Island (gelegen voor de kust van de Beringzee, nabij Inuvik). Bij deze patrouilles, in temperaturen tot - 55 °C, werd gebruik gemaakt van hondensledes, ze duurden doorgaans 50 dagen. Men volgde hiervoor de trekpaden van de traditionele bevolking. Ondanks dat deze 765 km lange route voor de politiemannen zeer moeilijk te volgen was, liepen de patrouilles steeds goed af. Op één uitzondering na, de ‘lost patrol’ in de winter van 1910-1911. Op 14 februari 1911 keerde de patrouille onder leiding van Sergeant Fitzgerald terug van Fort McPherson. Ze liepen verloren. William Dempster ging op zoek, liep hiervoor een aantal keren de route af en vond uiteindelijk de 4 overleden mannen, op slechts 36 km van Fort McPherson. Sindsdien kregen alle patrouilles begeleiding van een locale gids. Men stopte met deze patrouilles in 1921.

Tot de jaren 1950 werd dit gebied vooral bereisd door trekkers, jagers en kariboes. De zoektocht naar olie en gas bracht projectondernemingen naar Eagle Plains. Daarvoor werd een ijsweg gebruikt in de winter, doch de nood ontstond aan een weg die het jaar rond kon gebruikt worden.

Men startte met de aanleg van de Dempster Highway in 1959, deze werd pas volledig voltooid tot Inuvik in 1979. Het is niet eenvoudig om een weg op permafrost ondergrond aan te leggen, laat staan te onderhouden bij de opwarming van de aarde. Bovenop de bevroren ondergrond ligt een zeer dikke laag kiezels, van 1,2 meter tot 2,4 meter op sommige plaatsen. Deze zorgt voor isolatie, opdat de ijslaag eronder ‘s zomers niet (gedeeltelijk) zou smelten. Daardoor zou de weg danig worden beschadigd. Er wordt voortdurend onderhoud gedaan, om de route in een goede staat te houden. We ervaren dat het wegdek beter of minder goed ligt, afhankelijk van hoe lang een onderhoudsbeurt geleden is, ook telkens we in een nieuwe sector komen, die door een andere onderhoudsteam wordt behandeld. Op terugweg passeren we een plaats waar het wegdek meer dan een meter is weggezakt, waarschijnlijk mede door de overvloedige regen van de laatste dagen. Men is er naarstig aan het werk en heeft een voorlopige helling voorzien om er doorheen te rijden.

Dempster Highway doorkruist het gebied van 2 oorspronkelijke bevolkingsgroepen, opeenvolgend 10 verschillende ecozones, herkenbaar aan hun specifieke soorten begroeiing en landschapsvormen, kruist twee bergketens, komt door twee tijdszones, …

Begin september vorig jaar, reden we de Dalton Highway in Alaska. Toen genoten we van prachtige herfstkleuren en het noorderlicht. Ditmaal hebben we gekozen om op 21 juni aan het noordelijke uiteinde van de weg aan te komen, voor midzomernacht. Een aantal andere langdurige reizigers die we onderweg her en der tegenkwamen, vonden dit een goed idee en zullen ons ter plaatse vervoegen. We kijken ernaar uit.

Dempster Highway, dag 1:
Voor we de weg oprijden, vullen we onze benzinetank, er zijn weinig mogelijkheden onderweg. En we vrezen bovendien dat de prijzen in het noorden veel hoger zullen zijn.

Al vlug merken we dat de onverharde weg er beter dan verwacht bij ligt. Het wegdek is droog en hard, hier en daar wat putten, vooral veel stof. Veel ander verkeer is er niet, wat andere campers en auto’s met toeristen, een enkele vrachtwagen, pick-up trucks en machines die de weg voortdurend onderhouden.

We rijden de ganse dag door een zeer groene omgeving, die eigen is aan deze periode in het jaar.

Aanvankelijke volgen we de loop van de noordelijke Klondike rivier. Sparren en populieren groeien hier samen tot dichte bossen, het boreaal woud (taiga) , doch geen van beide soorten reiken zeer hoog.

Stilaan komen we in de bergen van Tombstone Territorial Park. De vallei waardoorheen we rijden is breed, maar we hebben schitterende uitzichten. Aanvankelijk zijn het grillige rotsbergen, gevormd door gletsjers die reeds vele jaren geleden wegsmolten.

Hier stoppen we om naar een schitterend uitzicht te wandelen, de Goldensides Mountain trail. Rondom zien we prachtige bergtoppen, nog bedekt met sneeuw. In de verte prijken de hoge rotspieken Mount Tombstone en Mount Monolith boven de anderen uit. Jammer van de bewolking, waardoor we deze maar wazig te zien krijgen.

Iets verderop komen we langs de Hart Winter Road. Een smalle zijweg die enkel in de winter te berijden is, wanneer de ondergrond hard bevroren is of bedekt met een dikke laag sneeuw. Tijdens de zomermaanden kan men enkel te voet of met de mountainbike het modderige spoor trotseren.

Verderop kruisen we een breuklijn, die we reeds eerder tegenkwamen toen we in Alaska naar Eagle reden, net voor de grens met Canada. Hier eindigt het oorspronkelijke Amerikaanse continent, voorbij de lijn werden brokstukken van andere continenten toegevoegd. Dit is tevens het hoogste punt van de Dempster Highway, op 1.400 meter.

Hier merken we dat de rivieren twee richtingen uitstromen. Ten zuiden van dit punt, zagen we ze ons tegemoet stromen, om via de Klondike rivier de Yukon rivier te gaan vervoegen, die in westelijke richting uitmondt in de Beringzee. Plots zien we rivieren die met ons meestromen, richting noorden. Daar zullen ze via de Mackenzie rivier de Beaufort zee bereiken.

Opvallend is ook dat de bergen rondere vormen krijgen, ze zijn niet langer grillig gevormd door het ijs van gletsjers. Het landschap heeft een taiga begroeiing, een permanente permafrost ondergrond en vele meertjes. De weinige bomen die hier nog groeien, zijn zeer klein. Dit is een gevolg van het gure klimaat met zeer korte zomers en de bevroren ondergrond, die aan de wortels weinig steun geeft. Hier leven de mooie witte dalschapen, elanden en vele vogels. Behalve de vele watervogels op de meertjes, is de enige die zich laat zien een Bald Eagle (witkopzeearend).

De dag die zonnig is gestart, wordt meer en meer gedomineerd door grijze wolken, tot de regen ons vergezelt tijdens onze laatste kilometers naar een rustig plekje om de nacht door te brengen. We rijden nog tot voorbij Chapman Lake, het grootste meer langs de Dempster Highway. In de hoop dat het morgen weer beter wordt, houden we het hier voor bekeken. Afwachten maar.

Dempster Highway, dag 2:
Na een nacht van regen en hevige wind, blijft het weer onveranderd. Omdat we toch via dezelfde weg terugkeren, beslissen we verder te rijden, ondanks het zeer beperkte uitzicht op de omgeving.

De weg is zeer goed te rijden, maar … in geen tijd zit onze Manga onder een dikke zwarte smurrie, zo vuil is ze nog nooit geweest. De achterkant is zwart tot helemaal boven, de modder die er aankleeft is moeilijk te verwijderen zonder heel veel water. Dus zullen we het een poosje moeten aanzien. We maken bij elke stop de deurklink en het slot proper om toch niet telkens vuile handen te hebben bij het binnengaan.

Veel hoogtepunten komen we op dit stuk van de weg niet tegen, al blijft het een mooie groene omgeving, met toch wat variatie. We volgen in ons boekje per kilometer wat er te zien is, het beschrijft de natuur en de dieren die hier leven. Niet verwonderlijk dat geen van allen zich tonen in dit hondenweer.

Al vlug rijden we door het Taiga gebergte, het valt op dat de zonnige zuidkant mooi groen begroeid is, terwijl de noordelijke hellingen hun kale ondergrond van gesteente tonen. Hier kunnen we twee Pingo’s zien, kegelvormige heuvels die uit de vlakte opsteken. Ze worden gevormd telkens wanneer een meertje bovenop de permafrost bodem begint uit te drogen. Waar voorheen het water de bodem isoleerde en deze niet bevroren was, vormt zich een nieuwe laag permafrost. Het resterende water in het midden bevriest en zet uit, waardoor een ijsheuvel groeit, onder een bodemlaag. Hiervan zijn er zo’n 1.450-tal, verspreid over dit gebied tot aan de Poolzee. De grootste nog steeds groeiende Pingo bevindt zich in het noordelijke dorpje Tuktoyaktuk, aan de rand van de Poolzee.

Wat verder komen we aan de Ogilvie Mountains, die bestaan uit lichtgrijze kalksteen. De alpine toendra begroeiing kent amper verandering sinds de laatste 100.000 jaren. Wat we hier zien, is identiek aan de omgeving waarin de oorspronkelijke bewoners terechtkwamen, toen ze vanuit Azië over de Bering landbrug hiernaartoe trokken.

Dan volgt een zogenaamd dronken boreaal woud, kleine sparren staan hier schots en scheef, omdat hun wortels niet veel grip hebben in de bevroren permafrost bodem. In dit gebied zijn vele zwavelbronnen, de rivieren zijn rijk aan mineralen. Dit geeft hen een aparte kleur, de omgeving een geur. Hier leven vele dalschapen, die afdalen uit de rotsbergen naar de rivier. Het calcium- en magnesiumrijke water is goed voor hun gezondheid.

Bovenop de rotsbergen zien we grillige pieken, hellingen zijn roodgekleurd door het oxideren van ijzer. Voorbij de Engeneer Creek brug, komen we tussen harde dolomieten bergen. Slechtvalken leggen hun eieren in de rotsspleten.

We klimmen langzaam naar het Eagle Plains plateau, een enorme vlakte met lage begroeiing. Opnieuw kruisen we hier de breuklijn, dit verklaart de grote veranderingen in het landschap. Grappig is dat het water links van de weg in zuidelijke richting stroomt, naar de Bering zee, via het Yukon waterbekken. Aan de rechterkant stromen de rivieren in noordelijke richting, naar de Beaufort zee.

Wanneer we boven op een heuvel komen, is het panorama indrukwekkend, ondanks de regen en het beperkte uitzicht. Hier zullen we overnachten, hopende op helder weer morgenochtend. ’s Avonds laat worden we omringd door een dikke mist.

Dempster Highway, dag 3:
De mist is nog niet opgetrokken wanneer we verder rijden. Doch al vlug krijgen we meer en meer uitzicht op de omgeving, de wolken stijgen op en hangen nog boven de bergen in de verte.

Vandaag rijden we over het Eagle Plains plateau, een uitgestrekte vlakte, die omringd wordt door lagere bergketens. De begroeiing van sparren blijft aanwezig, waartussen vaak berkenboompjes en populieren staan, op andere plaatsen een mostapijt en struikjes. Grote stukken bos zijn verbrand, men spreekt van 1991 voor het gedeelte waardoorheen we passeren. Zeer lang geleden, doch nog steeds merkbaar, de begroeiing herstelt uiterst langzaam. Dit is een moerasgebied, wat we merken aan de vele mooie venen en meertjes.

Bij Eagle Plains Hotel stoppen we voor benzine, dit is één van de weinige bevoorradingsplaatsen langs de weg. Het hotel combineert een aantal diensten voor wie de weg rijdt. Behalve hotelkamers, biedt men plaatsen om met een camper te overnachten, een benzinestation en een werkplaats voor herstellingen aan voertuigen. Het prijskaartje is natuurlijk hoog in dit afgelegen gebied.

Veel variatie zien we niet tijdens deze rit, doch het blijft een mooie omgeving. Opnieuw vinden we een grote open plek om te overnachten, een beetje verwijderd van de weg. Op zulke plaatsen zijn wat minder muggen, die in deze vochtige groene omgeving massaal vertegenwoordigd zijn.

Dempster Highway, dag 4:
Een dag met veel regen en felle wind. Nochtans het weerbericht voorspelde vanaf vandaag zon. Niets aan te doen. We rijden verder, want hier blijven heeft geen zin, op terugweg zullen we onze schade inhalen en van de omgeving genieten, desnoods wachten we op zon.

De plantengroei verandert nu stilaan. Sparren worden door larixen vervangen, ertussen nog wat andere soorten naadbomen. Meer mossen, maar nog niet veel bloemen. Dit hadden we wel verwacht in het begin van de zomer, misschien is het nog wat vroeg.

De Poolcirkel of Arctic Circle bevindt zich op 66°N, ze doorsnijdt de Poolzee, Canada, de US (Alaska), Rusland, Finland, Zweden, Noorwegen, IJsland en Groenland. Vorig jaar in september kruisten we deze reeds in Alaska.

Hierkomen we in het woongebied van de Gwich’In Aboriginals. Deze wonen nog steeds in zomer- en winterkampen, houden zich bezig met jacht en visvangst. Verder noordelijk leven enkel nog de Inuit of Inuvialuit, ze noemen zich zelf ook Eskimo’s. Deze bevolkingsgroepen stammen af van de oorspronkelijke Aziatische volkeren, die na de ijstijd uit centraal Azië naar het noorden trokken. Ze migreerden naar Europa en noord Amerika. Dit gebied hoort tot de minst bevolkte ter wereld.

Een eind voor we de Poolcirkel bereiken, wordt de weg vrij glad door een dikke natte modderbrij. Kiezels zijn hier niet (meer). We rijden langzaam en stoppen voor een foto. Doch, er staat geen mooi bord met de aankondiging, zoals op andere plaatsen. Dat is jammer. We lezen de informatieborden en nemen een foto van de omgeving onder de wolken. Later in Inuvik horen we dat het Arctic Circle bord is omgewaaid tijdens een storm, waarschijnlijk nadien door iemand meegenomen.

Hier zijn we in een toendra vlakte beland, het uitzicht wordt plots veel specialer. Zo hebben we het graag.

Een eind verder komen we aan de grens van de Canadese provincies Yukon en Northwest Territories. Geen echte grens, doch de weg draagt nu een andere nummer, de kilometerbordjes beginnen opnieuw van nul te tellen en hebben een andere kleur.

We kruisen het Richardson gebergte, de meest noordelijke uitloper van de noord-Amerikaanse Rocky Mountains. Hierna beginnen we langzaam af te dalen naar de vlakte, 853 meter lager.

Dempster Highway, dag 5:
Vandaag worden we verrast door een stralende zon, aan een blauwe hemel. Vlug maken we ons klaar om te vertrekken, hiervan willen we profiteren.

Tijdens deze rit zullen we twee brede rivieren moeten oversteken per ferry, beiden hebben een boeiende geschiedenis. Twee miljoen jaren geleden, bevond de Peel River zich op een totaal andere plaats. De MacKenzie River stroomde in de andere richting. Dertigduizend jaren geleden bereikte hier de Laurentide IJsplaat haar maximale grootte. Dit blokkeerde de waterwegen, waardoor de Peel River zelfs een nieuwe bedding moest vormen.

We zijn nog niet ver of zien het tweelingbroertje van onze Manga, de Northern Lite camper van onze Deense vrienden, in de kant geparkeerd staan. Hier hebben zij overnacht. Eventjes stoppen we om hen te groeten, een blij weerzien. Al vlug rijden we verder, we zien elkaar later nog.

Eenmaal uit de Richardson bergen, komen we in een vlakte met bomen en meertjes. De bomen worden groter,zien sparren en populieren. Al vlug komen we bij de Peel River, die we met een ferry moeten oversteken. Deze ferry wordt langs een kabel over de rivier heen en weer getrokken. Wanneer we er aankomen, wordt deze onmiddellijk naar onze kant overgebracht, we mogen erop rijden. Een ferry voor ons alleen !

Fort Mc Pherson ontstond in 1840 als handelsnederzetting die moderne gereedschappen en voeding ruilde voor vlees van de traditionele Gwich’In jagers, die hun buit aanvoerden in bootjes van elandenhuid. Tijdens de kerstperiode werd dit tevens de ontmoetingsplaats voor meerdere Gwich’In stammen. Er werd gefeest, verhalen over hun belevenissen van de voorbije maanden werden uitgewisseld. Rond 1950 vestigden zich vele Gwitch’In in Fort Mc Pherson, waar ze konden genieten van onderwijs en andere overheidsdiensten. Momenteel telt het ingeslapen dorpje 900 inwoners. We bezoeken het sobere Anglicaanse St. Matthew’s kerkje, met zijn mooi kerkhof ernaast. Hier staat een monument voor de slachtoffers van de Lost Patrol. Het valt ons op dat er zoveel jonge mensen begraven liggen.

Verder komen we bij de MacKenzie River, ook deze moeten we per ferry oversteken. Hierbij wordt een tussenstop gemaakt in het kleine fotogenieke dorpje Tsiigehtchick, dat niet via de weg bereikbaar is. De sterke stroming maakt het aanmeren met de kleine ferry moeilijk, na drie pogingen lukt het eindelijk. Er is een technisch probleem met één van de poorten, waardoor het op- en afrijden langs dezelfde kant moet gebeuren, achterwaarts komen we aan land.

Daarna wordt onze rit vrij eentonig, we rijden door een vlakte, gevuld met bossen. Aan een mooi meertje vinden we een leuk slaapplaatsje. En tot onze verrassing komen na een tijdje de Deense Ranveg en Niels ons vervoegen. Ze hadden ons niet gezien van op de weg, maar waren eveneens op zoek naar een plaatsje voor de nacht. We hebben heel wat bij te praten, ervaringen met onze identieke campers uit te wisselen. En zo is het weer vlug laat. Eventjes krijgen we nog het gezelschap van een vos, die nieuwsgierig naar onze witte huisjes op wielen kijkt.

Dempster Highway, dag 6:
De laatste etappe naar Inuvik, een harde rechte baan, die er zeer goed bij ligt. We passeren nog een aantal mooie meertjes en willen een korte wandeling maken. Doch de vele muggen doen ons beslissen verder te rijden. Misschien op terugweg, mochten die bloedlustige insecten wat rustiger zijn. Zo komen we al vlug op onze bestemming aan.

In Inuvik rijden we door de hoofdstraat en zien al de camper van onze Canadese vriend Jacques. Hem kennen we reeds sinds 2007, we ontmoeten elkaar sindsdien vrij regelmatig. Ook Monique & Han uit Nederland komen we tegen, ze tonen ons de mooie kampeerplek aan de MacKenzie rivier, die ze samen met Heidi & Werner (Duitsland) gisteren hebben gevonden. Deze laatsten hebben we nog niet eerder ontmoet, ze kwamen mee met Monique & Han.

In de namiddag wandelen we naar het centrum, waar we aan het toerismekantoor Ranveg & Niels (Denemarken) en Rita & Dietmar (Duitsland) vinden. Ook zij vervoegen ons op de kampeerplaats. Zo zijn we reeds met elf. Het wordt een leuk verblijf hier met zijn allen. Twee dagen later zullen Sabine & Georg (Duitsland) ook aankomen.

Dempster Highway, dag 7 – dag 9: Inuvik
Aan het einde van de Dempster Highway ligt het Noordelijke plaatsje Inuvik, met 3.450 inwoners. Hier geniet men 56 dagen van 24 uren daglicht (eind juni – begin augustus) en 30 donkere dagen, zonder zonlicht, vooral in december. Met een jaarlijkse gemiddelde temperatuur van -9,7 °C kan men het hier eerder koel noemen, doch er werd ooit een maximum temperatuur geregistreerd van 32,8 °C. Terwijl men als uiterst minimum -56,7 °C heeft gemeten. De Poolzee ligt slechts 97 kilometer meer noordwaarts.

Inuvik is een klein dorpje, met alle voorzieningen. Er zijn supermarktjes, een bibliotheek, een ziekenhuis, een sportcomplex, een camping, benzinestations, … Op toeristisch gebied is er niet zo enorm veel te zien. Van hieruit kan men meerdere richtingen uit, naar afgelegen Aboriginal dorpjes, beschermde natuurgebieden, de Poolzee. Maar hiervoor moet men telkens vliegen of varen.

Samen met ons groepje brengen we een aantal schitterende dagen door in Inuvik. Onze ‘huisjes’ en voertuigen worden vergeleken, ervaringen uitgewisseld.

Tijdens een bezoek aan de Igloo kerk krijgen we een boeiende uileg over de constructie van dit speciale gebouw, volgens het idee van een Belgische priester. Het unieke ‘Our Lady of Victory’ kerkje (dezelfde naam als de Notre Dame kathedraal in Parijs) werd in twee jaar tijd gebouwd, aan het einde van de jaren 1950. Het heeft de vorm van een halve bol, een iglo.

We brengen samen een namiddag door in het zwembad. Zitten vele uren buiten en genieten van het zonnetje en het uitzicht op de rivier, terwijl we proberen de muggen te verjagen. Bij een piepklein locaal eethuisje eten we rendierburger en een Piece of Tail (stukje staart), een typisch Eskimo nagerecht. Dit is een plat gefrituurd gebak van oliebollendeeg, overgoten met karamel- en chocoladesaus en een beetje slagroom. Veel te zoet, maar daar zijn we ondertussen aan gewend geraakt op het noord Amerikaanse continent.

Op 21 juni gaan we samen naar de Aboriginal day, een feest dat in de ganse provincie door de locale bevolking wordt gevierd. ’s Middags worden we verrast met een gratis maaltijd, bestaande uit heerlijke hamburgers, hotdogs en locale witte vis. De demonstratie van locale spelen en noordelijke sporten is interessant, vooral ook indrukwekkend. Alles staat in het kader van ‘zich warm te houden’ tijdens de ijskoude winter hier in het noorden. Zeer lenige en sterke jongeren tonen ongelooflijk moeilijke sprongen en evenwichtsoefeningen. Daarna wordt er gedanst door dames, onder begeleiding van mannen met zang en een soort trom. Vervolgens kiest men de mooist uitgedoste dame, waarna een danswedstrijd de dag afsluit. We zijn blij voor de mensen hier, dat dit een stralende zonnige dag is geworden, ondanks de frisse start en de aangekondigde regen.

’s Avonds barst echter een zware regenbui uit, met felle wind. Ranveg wil ons verrassen met een cake. We proberen hierop te wachten onder een zeil dat we tussen 3 campers spannen, doch de wind en de regen is niet te stuiten, we worden allemaal nat. Bovendien koelt het sterk af. Verkleumd van de kou zoeken we onze campers op.
Afspraak morgenochtend voor een afscheid met cake !

We dachten de middernachtszon hier te kunnen bewonderen vandaag, doch het slechte weer heeft daar een stokje voor gestoken.

Dempster Highway, dag 10:
Zo eindigt ons onvergetelijk verblijf in Inuvik, met de afspraak onderling contact te houden. Iedereen vertrekt deze ochtend, allen moeten we opnieuw de Demster Highway rijden, met nadien sterk verschillende bestemmingen.

Sinds gisterenavond heeft het onophoudelijk geregend, vandaag gaat dit zo verder. Daardoor ligt de weg er zeer modderig bij, Manga krijgt er nog een extra bruine laag bij, die nog hoger reikt dan op heenweg.

Aan de tweede ferry worden we verzocht niet meer ver te rijden vandaag, de weg ligt te slecht. Dus zoeken we een geschikte slaapplaats, die we zo’n half uurtje later vinden aan Midway Lake. Blij dat we toch redelijk ver hebben kunnen rijden, ondanks het slechte weer. We zien een vos langs onze Manga passeren, doornat.

Dempster Highway, dag 11:
Het blijft regenen, we beslissen een dag ter plaatse te blijven wachten op mooier weer. Tijdens de heenreis hebben we niet zo kunnen genieten van het volgende stuk van de weg door regen en lage wolken, we zouden het graag met beter weer zien.

Ook hopen we nog voor we de poolcirkel weer overrijden, alsnog een mooie middernachtszon te zien. In de late namiddag stopt het met regenen, we verplaatsen ons naar een betere locatie, met weids uitzicht.

Al zijn er nog wat wolken, toch zien we de zon rond middernacht langzaam dalen tot juist boven de horizon, echter zonder daarachter te verdwijnen, begint ze opnieuw te stijgen. Om 1 uur gaan we naar bed, blij dat we dit bijzondere natuurverschijnsel hebben gezien.

Dempster Highway, dag 12:
Ons geduld wordt beloond, we worden gewekt door het zonnetje en vertrekken vroeg. Vandaag genieten we pas echt van de prachtige omgeving rond de Dempster Highway. Wat een verschil met de heenweg, toen het uitzicht werd beperkt door laaghangende wolken.

We rijden naar een overnachtingplaats op een heuvel, van waar we een mooi uitzicht hebben. Hier zullen we nogmaals een schitterende zonsondergang bewonderen. Tot 3 uur ’s nachts blijven we kijken naar de zon, die niet onder de horizon verdwijnt. Ze is ondertussen alweer een eindje geklommen. Het blijft licht, zodat onze zonnepanelen nu 24 uur werken. Dat geeft ons bijna steeds volle batterijen en een overschot aan stroom in de camper.

Dempster Highway, dag 13:
Opnieuw genieten we van een zonnige dag, het wordt zelfs zeer warm (tot 24 °C). We vertrekken laat, rijden langzaam verder in het prachtige landschap en nemen de foto’s die we tijdens de heenrit moesten overlaten.

Omdat we nog wat willen wandelen in Tombstone Territorial Park, stoppen we vandaag voor de parkgrens. In het park mag niet vrij worden overnacht. Morgen kunnen we vroeg starten en enkele mooie wandelingen maken, hopelijk blijft het zonnetje ons begeleiden.

Dempster Highway, dag 14:
Met mooi weer rijden we verder, doch wat meer zuidelijk zien we dreigende wolken. Die richting rijden we uit. Vandaag zien we ons eerste groot wild langs de Dempster Highway, een kariboe.

Ondanks de wolken, beslissen we toch de Goldensites Mountain trail opnieuw te wandelen. Het is een zeer mooie wandeling naar een uitzicht op de rotsbergen aan de overkant van de vallei. Vandaag kunnen we deze droog wandelen, dat is al een hele verbetering tegenover de vorige keer. En hoe de natuur in 13 dagen tijd zo kan veranderen, alles is veel groener, de struikjes zijn voller, rose en witte bloemen omzomen het pad. Boven is de sneeuw verdwenen.

Aan het Visitor Center wandelen we de Beaver Pond trail, die we op heenweg overlieten. Een ranger belooft ons dat we bevers met kleintjes zullen zien, doch dat is wat voorbarig. Gelukkig weten we dat bevers vooral ’s nachts ‘werken’, dus we verwachten niet echt ze in de namiddag te zien. Doch het meertje is schitterend, de twee beverburchten groot.

Op de parking van de Grizzly Lake trail parkeren we om te overnachten, zodat we morgenochtend deze veelbelovende wandeling kunnen maken.

Dempster Highway, dag 15:
Tot onze teleurstelling worden we ’s ochtends omringd door een dik wolkendek, het miezert. Toch beslissen we te gaan wandelen, in de hoop dat het opklaart wanneer we boven aankomen. Het is een pittige, doch schitterende tocht door een zeer mooi bos, met talrijke kleurenschakeringen van bloemen en mossen. Het pad klimt vrij steil tot boven de boomgrens, waar we tussen struikgewas uitkomen. Op het einde moeten we een rotsheuvel opklauteren, waar overal om ons heen marmotjes fluiten en spelen. Het uitzicht is niet zo bijzonder door de wolken die niet willen wijken, maar we genieten toch van de omgeving.

En zo eindigt niet veel later onze rit over de Dempster Highway, waaraan we 15 dagen geleden zijn begonnen. We hebben Inuvik bereikt, onze vrienden ontmoet, het aboriginal feest bijgewoond, de middernachtszon gezien. Jammer genoeg hadden we veel regen, waardoor de omgeving vaak zijn uitstraling verloor.

Vervolgens rijden we de Klondike Highway op, richting zuiden, op weg naar onze volgende uitdaging, de onverharde Silver trail en de Campbell Highway. Het is niet te geloven, maar op dit korte stukje weg komt een Bigfoot Truckcamper ons tegemoet gereden. Onze vriend Jacques die onderweg is naar Alaska. Hij vertrok een dag vroeger uit Inuvik, om in Whitehorse een vriend op te halen. We stoppen om bij te praten en nemen na een half uurtje opnieuw afscheid … tot de volgende ontmoeting.

Nabeschouwingen
Het rijden van deze 747 km lange onverharde weg is ons zeer goed bevallen. We genoten vooral van de uitzichten bij mooi weer. Wanneer het regent, verandert het wegdek in geen tijd in een dikke modderbrij, her rijden wordt moeilijker, de voertuigen zitten al vlug onder een dikke bruine laag. Er is dan ook geen uitzicht, wat het rijden eentonig maakt.

In deze regio leven vele wilde dieren, zoals dalschapen, berggeiten, elanden, kariboes, wolven, lynxen, vossen, grizzly en zwarte beren, bevers, … Doch we hebben pech, zien slechts 1 kariboe en 2 vossen tijdens de ganse rit heen en terug.

Voor ons is er een goede reden om ooit deze schitterende route opnieuw te rijden. Vanaf winter 2018 zal een verlenging ervan klaar zijn. 137 km onverharde weg extra naar Tuktoyaktuk, een dorpje aan de Poolzee (Beaufort Sea of Arctic Ocean), met een haven die voorziet in de noden van de Inuvialuit bevolking, de olie en gas industrie. In deze omgeving bevinden zich vele Pingo’s. Het dorpje heeft een bijzondere gemeenschapsdiepvries, kamers tot 9 meter diep uitgegraven in de permafrost bodem, waarin vroeger vlees en vis werd bewaard.
Een traject dat ons enorm aantrekt, omdat het nog een stuk verder naar het noorden leidt, dwars door de enorme Beaufort delta. Hieraan wordt gewerkt sinds 2013. Enkel tijdens de winterperiodes, om de permafrost zo weinig mogelijk te beschadigen. Voor de stabiliteit wordt deze weg aangelegd op een buffer van 1,8 meter boven de toendra, doch verzinkingen worden sowieso verwacht. De route zal 8 bruggen tellen, men moet 68 waterwegen van meer dan 2 meter breedte kruisen.

OVERNACHTINGEN:
Langs de Dempster Highway mag men overal vrij overnachten in zijn voertuig, indien niet anders vermeld. Enkel binnen de grenzen van Tombstone Territorial Park is dit verboden. Er zijn enkele campings onderweg, uitgebaat door de provincies Yukon en Northwest Territories, overnachten kan hier aan 12 CAD per nacht ( Tombstone Mountain Campground, km 72 – Engineer Creek Campground, km 193,8 – Rock River Campground, km 445,8 – Vadzaih Van Tsik campground, NWT km 221 – Gwich’in Territorial Park, NWT km 235 – Jak Territorial Park, NWT km 266 – Happy Valley Territorial Campground, NWT km 272).

DEMPSTER HIGHWAY – KM 58,5, GRIZZLY TRAIL PARKING
Coördinaten: 64.413125 – 138.304638
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 4/5
COMMENTAAR:
Parking aan het begin van de wandeling, een eindje van de weg verwijderd. In het Tombstone natuurgebied mag men niet vrij kamperen, doch hier bevinden we ons op de rand van het park en er staat nergens een verbodsbord. We wagen het erop, zodat we vroeg kunnen starten met de wandeling. Droge toilet en vuilnisbakken.
Minpunten: Zichtbaar van de weg, doch niet veel verkeer.

DEMPSTER HIGHWAY – KM 130
Coördinaten: 64.954800 – 138.262626
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 4/5
COMMENTAAR:
Rustige plaatsje, ietsje van de weg af. Geen voorzieningen.
Minpunten: Gezien vanaf de weg, gelukkig met amper verkeer.

DEMPSTER HIGHWAY – KM 131
Coördinaten: 64.955252 – 138.252186
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 5/5
COMMENTAAR:
Zeer mooie open plek, met uitzicht op de omgeving. We kruisen hiervoor de stenige bedding van een droog riviertje. Zeer rustig, een eindje van de weg. Geen voorzieningen.
Minpunten: Geluiden van de weg, in de verte (weinig verkeer).

DEMPSTER HIGHWAY – KM 253
Coördinaten: 65.765937 – 137.895394
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 5/5
COMMENTAAR:
Ruime open plek, boven op een heuvel, die uitkijkt op de weg die slingert door het Eagle Plains plateau. Voldoende ver van de weg, zeer rustig. Geen voorzieningen.
Minpunten: Gezien van op de weg, gelukkig met amper verkeer.

DEMPSTER HIGHWAY – KM 385
Coördinaten: 66.454398 – 136.597888
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 5/5
COMMENTAAR:
Grote open plek, wat van de weg verwijderd, met mooi uitzicht op de omgeving. Zeer rustig, geen voorzieningen.
Minpunten: Zichtbaar van op de weg, voor de voertuigen die uit het noorden komen. Gelukkig amper verkeer.

DEMPSTER HIGHWAY – NWT KM 29
Coördinaten: 67.177932 – 135.712398
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 4/5
COMMENTAAR:
Open plek naast de weg, oude kiezelsteengroeve. Beperkt uitzicht op de weg en de omgeving. Geen voorzieningen.
Minpunten: Zichtbaar van op de weg, door het weinige verkeer.

DEMPSTER HIGHWAY – NWT KM 34
Coördinaten: 67.203919 – 135.631744
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 4/5
COMMENTAAR:
Mooie open plaats met weids uitzicht, o.a. op twee meren, een klein stukje van de weg af. Geen voorzieningen.
Minpunten: Zichtbaar van de weg, geluid van de weg (doch zeer beperkt verkeer).

DEMPSTER HIGHWAY – NWT KM 44, MIDWAY LAKE
Coördinaten: 67.227036 – 135.419718
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 4/5
COMMENTAAR:
Ruime plaats aan een oude steengroeve, naast het (vakantie)dorpje aan Midway Lake. Rustig, uitzicht op de huisjes en omgeving. Geen voorzieningen.
Minpunten: /

DEMPSTER HIGHWAY – NWT KM 211
Coördinaten: 68.004826 – 133.470142
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 5/5
COMMENTAAR:
Ruime plaats aan een mooi meer, niet ver van de weg. Rustig. Geen voorzieningen.
Minpunten: Geluid van de weg, gelukkig zeer weinig verkeer.

INUVIK
Coördinaten: 68.358295 – 133.740918
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 5/5
COMMENTAAR:
Ruime parkeerplaats langs de oever van de MacKenzie rivier, waar men plezier- en tourbootjes te water laat, de watertaxi vertrekt. Er staan hier geen andere campers, soms komt een politiepatrouille het terrein opgereden, ze zwaaien ons vriendelijk toe, wanneer we buiten zijn. Op wandelafstand van het centrum. Toiletten en vuilnisbakken.
Minpunten: Druk tijdens het weekend, dan is er bovendien veel lawaai ’s nachts. Veel muggen.

KLONDIKE HIGHWAY – KM 562, MOOSE CREEK
Coördinaten: 63.516099 – 137.047473
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 4/5
COMMENTAAR:
Grote open plek langs de wegkant, we staan voldoende ver van de weg geparkeerd. Geen voorzieningen.
Minpunten: Zichtbaar van de weg, doch er is weinig verkeer.

SANI DUMP:
Inuvik – voor de camping: dumpstation met drinkwatervoorziening.
Prijs: Gratis.
Ligging: Aan de ingang van de camping.
Coördinaten: 68.360760 – 133.737473

Eagle Plains Hotel: drinkwatervoorziening.
Prijs: Gratis (?).
Ligging: aan de muur van het hotelgebouw, voor het oprijden van de camping.
Coördinaten: 66.373339 – 136.718018

GEREDEN TRAJECT:
TIP: Brandstof is slechts op enkele plaatsen verkrijgbaar tijdens deze lange rit, we tanken overal waar dit kan. Op de hoek van Klondike / Dempster Highway (km 0), is een benzinestation waar de prijs iets goedkoper is dan in Dawson City. Doch men kan enkel met Credit Card betalen, aan een soort ATM automaat. Verder langs de weg is de goedkoopste benzine te verkrijgen in Fort Mc Pherson, bij het COOP tankstation aan het begin van het dorp (diesel zou goedkoper zijn aan Eagle Plains Hotel).

TIP: Zowel in Fort McPherson als in Inuvik zijn kleine supermarktjes, met een vrij uitgebreid assortiment aan verse voeding. Doch de prijzen zijn hoog, vergelijkbaar met deze in Dawson City.

Dempster Highway (DH), dag 1: Klondike Highway, Germaine Creek – Dempster Highway: km 0 – Tombstone Territorial Park – Goldensites Trail – Two Moose Lake – Chapman Lake – km 130, 147 km.
Klondike Highway, n° 2 – Dempster Highway, n° 5
Uiterst rustige onverharde weg, die er vrij goed bij ligt (droog, stoffig, wat putten). Geen zeer grote hoogteverschillen.

DH, dag 2: Dempster Highway: km 130 – Engineer Creek Bridge – Seven-Mile Hill – km 253, 125 km.
Dempster Highway, n° 5
Zeer mooie rustige route doorheen een zeer groene omgeving, met meren, rivieren en bergen. Geen al te grote hoogteverschillen. De weg ligt hier iets minder goed, met wat meer putten op een aantal stukken. Het regent, wat de weg zeer modderig maakt, al is hij nog steeds zeer goed te rijden. Doch voertuigen zitten in geen tijd onder een dikke kleverige smurrie, donkergrijs.

DH, dag 3: Dempster Highway: km 253 – Eagle Plains – km 385, 134 km.
Dempster Highway, n° 5
Zeer mooie rustige route doorheen een zeer groene omgeving, door een grote hoogvlakte, met weinig variatie. De weg ligt hier opnieuw beter.

DH, dag 4: Dempster Highway: km 385 – Arctic Circle, km 405,5 – Yukon / Northwest Territories border, km 465 / NWT km 0 – NWT km 29, 111 km.
Dempster Highway, n° 5 – Dempster Highway, n° 8
Zeer mooie rustige route over een Taiga hoogvlakte, daarna kruist deze een bergketen, om dan aan een lange afdaling te beginnen (niet steil). De weg ligt goed, doch bij regen op sommige stukken vrij glad door een dikke natte modderbrij, waar geen kiezels zijn (tussen de Eagle Plains Airstrip en Arctic Circle, verder nog hier en daar een stuk).

DH, dag 5: Dempster Highway: km 29 – Peel River ferry – Nitainlaii Territorial Park – Fort Mc Pherson – MacKenzie River ferry – NWT km 211, 188 km.
Dempster Highway, n° 8
Mooie rustige route doorheen de taiga met veel meren en bossen, langzaam afdalend vanuit de Richardson Mountains naar de vlakte. Nadien vrij eentonige weg met bossen. De weg ligt zeer goed, droog en stoffig, vrij veel scherpe stenen. Tweemaal moet een gratis ferry worden genomen, deze vaart onmiddellijk wanneer er voertuigen zijn, zelfs voor ons alleen. Het op- en afrijden van de ferry moet voorzichtig gebeuren, door de losse zandgrond op de oever.

DH, dag 6: Dempster Highway: NWT km 211 – Inuvik, 61 km.
Dempster Highway, n° 8
Mooie rustige route over zeer goede onverharde weg, die er hard en effen bij ligt, wel veel stof. Op het einde een klein stuk asfalt, doch deze ligt minder goed dan het onverharde gedeelte ervoor.

DH, dag 10 : Inuvik – Dempster Highway: NWT km 0 – MacKenzie ferry, NWT km 142 – Fort Mc Pherson, NWT km 86 – Peel River ferry, NWT km 74 – Midway Lake, NWT km 44, 231 km.
Dempster Highway, n° 8
Rustige route over een weg die er zeer modderig en soms moeilijk bij ligt door overvloedige regen en mist.

DH, dag 11: Dempster Highway: Midway Lake, NWT km 44 – NWT km 34, 10 km.
Dempster Highway, n° 8
Mooie route, langs meren. Zeer modderig door de aanhoudende regen.

DH, dag 12: Dempster Highway: NWT km 34 – Border Northwest Territories, NWT km 0/ Yukon, km 465 – Arctic Circle, km 405,5 – Eagle Plains Hotel, km 369 – km 253, 249 km.
Dempster Highway, n° 8 – Dempster Highway, n° 5
Zeer mooie rustige route, met prachtige uitzichten op de omgeving. Na de overvloedige regen, droogt de weg vrij snel en ligt er reeds vrij goed bij.

DH, dag 13: Dempster Highway: km 253 – km 131, 124 km.
Dempster Highway, n° 5
Zeer mooie rustige route doorheen een prachtige natuur. De weg ligt er nu zeer droog en vrij goed bij, wel stoffig.

DH, dag 14: Dempster Highway: km 131 – Tombstone Territorial Park, Godensites Mountain Trail, km 74 – Tombstone Interpretive Center/Beaver Pond Trail, km 71,5 – Grizzly Lake Trail, km 58,5, 77 km.
Dempster Highway, n° 5
Zeer mooie rustige route doorheen een prachtige natuur, met uitzichten op het gebergte. De weg ligt zeer droog en goed, wat stoffig.

DH, dag 15: Dempster Highway: km 58,5, Grizzly Lake Trail – km 0 – Klondike Highway, km 562, Moose Creek, 178 km.
Dempster Highway, n° 5 – North Klondike Highway, n° 2
Mooie rustige route door een bosomgeving, met hier en daar meertjes en uitzichten op het gebergte in de verte. De Dempster Highway ligt er op dit stuk vrij slecht bij, met vele kleine putten en geulen. Klondike Highway is geasfalteerd, doch hier en daar met wat verzakkingen en oneffenheden, deze zijn mooi aangeduid met rode vlaggetjes.

EXCURSIES:
DEMPSTER HIGHWAY – ALGEMEEN
Een rit over de Dempster Highway kunnen we enkel maar aanbevelen. Het is een zeer lange, onverharde weg. Wanneer we dit traject vergelijken met onze ervaring op de gelijkaardige Dalton Highway in Alaska, dan ligt de Dempster Highway er merkelijk beter bij, is vlotter te rijden, met minder vrachtwagens. Enkel bij hevige regenval zijn bepaalde stukken echt modderglad.
We gingen ervan uit dat dit een vrij risicovol parcours is, afgaande op de vele verhalen over lekke banden en gebarsten ruiten. Maar het valt al bij al goed mee, alles hangt van je rijstijl af.
Om de onverharde weg te onderhouden, schraapt men de bovenlaag los, waarop water wordt gesproeid. Dan wordt het een modderige brij.
Overal is gevaar voor steenslag, zeker wanneer men snel rijdt.
Het verkeer is vrij beperkt, bestaat vooral uit andere campers en personenauto’s van toeristen, enkele vrachtwagens, pick-up trucks en machines voor onderhoud van de weg.

Vooral de andere toeristen (zeker wanneer ze met een huurwagen rijden) durven vrij snel te rijden, ze matigen hun snelheid niet, met opvliegende steentjes als gevolg.

Het is aan te raden langzaam te rijden, om op die manier volop te genieten van de zeer gevarieerde, onbeschrijfelijk mooie omgeving.
Wanneer er een tegenligger aankomt, of een voertuig dat sneller rijdt wil passeren, wordt er best wat vertraagd en uitgeweken naar de rand van de weg, om steenslag te voorkomen. De meeste vrachtwagens en (sommige) andere campers respecteren dat ze alle plaats krijgen en zullen ook vertragen om je ruiten niet in gevaar te brengen.

Veel toeristen doen over de ganse weg 2 dagen (enkel), misschien omdat er op het traject slechts beperkte overnachtingsmogelijkheden zijn, mogelijks omdat ze met vakantie zijn en beperkt in tijd. Wie een camper of tentje heeft, kan onderweg overal vrij kamperen (behalve in Tombstone Territorial Park). Dit is sterk aan te raden, de prachtige omgeving rondom de weg heeft zeer veel te bieden, het is zonde hieraan snel voorbij te rijden. Zelf nemen we alle tijd en hebben nog het gevoel dat het te vlug gaat. We rijden midden juni, de omgeving is zeer groen, de zon gaat niet onder. Op terugweg zien we een beginnende veelkleurige bloemenpracht. De zomer is in aantocht.
SCORE: 5/5
INKOM: N.v.t.
Let wel: Om de weg tot in Inuvik te rijden, moet men tweemaal een ferry nemen (gratis). Deze varen enkel gedurende de zomermaanden, data afhankelijk van de weersomstandigheden, vanaf eerste helft juni tot tweede helft oktober. In de winter worden ijsbruggen over deze rivieren aangelegd. Tijdens twee korte periodes tussenin is het onmogelijk naar Inuvik te rijden.
INFO:
Zeer volledige informatieboekjes zijn te verkrijgen in het Visitor Center en in het Western Arctic Info Center, beiden te Dawson City.
PARKING:
Overal langs de wegkant.
LOCATIE:
Start 47 km ten noorden van Dawson City, langs de Klondike Highway, eindigt in Inuvik, 737 km verder.

DEMPSTER HIGHWAY – GRIZZLY RIDGE TRAIL, KM 58,8
Schitterende wandeling naar een uitzicht (3 km enkel), die verdergaat over een kam (tot 6 km), naar een meertje (9 km) waar men kan kamperen met een tentje. Maakt deel uit van Tombstone Territorial Park. We maken de pittige wandeling tot aan het uitzicht, eerst door een bos met veel boomwortels op het pad, daarna tussen struikgewas, om te eindigen met een rotspad naar de top van een heuvel. Het miezert en er hangen lage wolken, ondanks het slechte weer de moeite waard.
Hoogteverschil: 480 meter. Heenweg: 1 ¾ u, terugweg: 1 ½ u (inclusief fotostops).
SCORE: 5/5
INKOM: N.v.t.
PARKING:
Aan het begin van de wandeling, iets van de weg af.

DEMPSTER HIGHWAY – TOMBSTONE INTERPRETIVE CENTRE, KM 71,5
Informatiecentrum over het natuurpark, dat zich uitstrekt langs de Dempster Highway van km 50,5 tot km 120,3. Ranger programma’s worden aangeboden.
SCORE: 3/5
INKOM: N.v.t.
PARKING:
Aan het Visitor Center.

DEMPSTER HIGHWAY – BEAVER POND TRAIL, KM 71,5
Wandeling door het groen, langs een snelstromend riviertje, om uit te komen bij een prachtig meertje met eenden en twee enorme beverburchten. Zeer mooi, doch om de bevers te zien moet men zeer vroeg ’s ochtends of laat ’s avonds komen.
SCORE: 4/5
INKOM: N.v.t.
PARKING:
Aan het Visitor Center. De trail start aan het uiteinde van de parking.

DEMPSTER HIGHWAY – GOLDENSIDES MOUNTAIN TRAIL, KM 74,4
Wandeling naar een uitzicht op bergtoppen rondom. Van hieruit is bij helder weer Mount Tombstone te zien, alsook Mt. Monolith. Aan de andere kant nog een aantal mooie bergen. Lengte: 1,7 km enkel.
SCORE: 5/5
INKOM: N.v.t.
PARKING:
Op het einde van een korte zijweg tot aan een zendmast, wat hoger dan de weg.

DEMPSTER HIGHWAY – TWO MOOSE LAKE, KM 102,6
Mooi meer, met vele watervogels. Hier zijn vaak elanden te bewonderen, rond en in het water.
SCORE: 3/5
INKOM: N.v.t.
PARKING:
Aan het meer.

DEMPSTER HIGHWAY – ARCTIC CIRCLE – 66°33’, KM 405,5
Het kruisen van de poolcirkel is steeds bijzonder, doch hier wordt er niet veel van gemaakt. Op de parking staat geen mooi ‘fotogeniek’ bord om de poolcirkel aan te kondigen. Dat stelt wat teleur. Wel staan er infoborden met wat uitleg over het klimaat, de weg, de oorspronkelijke bevolking. Het uitzicht op de toendra vlakte is hier zeer mooi.
SCORE: 4/5
INKOM: N.v.t.
PARKING:
Langs de wegkant, droge toiletten en vuilnisbakken.
Coördinaten: 66.565337 – 136.307587

DEMPSTER HIGHWAY – YUKON / NORTHWEST TERRITORIES BORDER, KM 465 / NWT KM 0
Provinciegrens. Daar staat wel een aankondigingbord van de provincie.
SCORE: 3/5
INKOM: N.v.t.
PARKING:
Langs de wegkant.
Coördinaten: 67.051253 – 136.203095

DEMPSTER HIGHWAY – FORT MC PHERSON, NWT KM 86
Klein dorpje met 2 tankstations en 2 supermarkten. Bij het binnenrijden komt men aan een tankstation van COOP, dat is het goedkoopste wanneer wij hier komen. Ernaast hebben ze een moderne supermarkt, met veel verse waren, niet al te duur voor deze afgelegen locatie.
We bezoeken het kerkje en het kerkhof met monument voor de lost patrol.
Er is ook een tentenfabriekje, waar men allerhande artikelen in canvas maakt, zoals rugzakken e.d.
SCORE: 3/5
INKOM: N.v.t.
PARKING:
Overal in het dorpje.
LOCATIE:
Iets meer dan 10 km voorbij de ferry over Peel River.

DEMPSTER HIGHWAY – NWT KM 97
Wandelmogelijkheid op de Taiga, vertrekkende van aan een zendmast. Er is geen pad, men wandelt gewoon door de vlakten, bovenop de permafrost ondergrond. Zou een bijzonder mooie ervaring moeten zijn, doch we hebben niet de kans gehad ervoor, door hevige regen wanneer we er passeerden.
SCORE: ?/5
INKOM: N.v.t.
PARKING:
Aan de zendmast.

INUVIK – IGLOO KERK
Korte rondleiding in het bijzonder gevormde bolronde kerkje, er wordt een film getoond van de trap achter het altaar die naar het midden van de koepel leidt, waar men een uitzicht over de stad heeft. Doch deze trap kan niet meer worden getoond aan bezoekers, omdat men de ruimte zwaar heeft moeten isoleren.
Coördinaten: 68.357961 – 133.721998
SCORE: 4/5
INKOM: donatie gevraagd, men stelt een bedrag voor van 5 CAD pp.
PARKING:
Aan het kerkje.
Zelf wandelen we ernaartoe van aan onze kampeerplek.
LOCATIE:
Langs de hoofdstraat.

INUVIK – SPORTCOMPLEX
Zwembad met heetwaterbad en sauna.
Fitness.
Coördinaten: 68.357077 – 133.719316
SCORE: 3/5
INKOM:
Zwemmen: 6 CAD pp. (vanaf 60 jaar: 3 CAD pp.)
Familieticket: 10 CAD, we zijn met 3 volwassenen en mogen naar binnen met een familieticket.
PARKING:
Zandplein aan het complex.
Zelf wandelen we ernaartoe van aan onze kampeerplek.
LOCATIE:
In het centrum van het stadje.

INUVIK – ALESTINE’S RESTAURANT
Piepklein locaal restaurantje, de keuken bevindt zich in een afgedankte gele schoolbus. Leuke omgeving, sympathiek onthaal. Het eten vinden we niet echt goed, duur voor wat het is.
Coördinaten: 68.359175 – 133.733364
SCORE: 2/5
INKOM:
Beperkt menu met locale gerechten, schotels van 11,5 CAD – 21,5 CAD.
1 Nagerecht: 6 CAD.
PARKING:
Beperkte parking langs de straatkant.
Zelf wandelen we ernaartoe van aan onze kampeerplek.
LOCATIE:
Tussen het centrum en de rivier, niet ver van de camping.

INUVIK – ABORIGINAL FEEST, 21 JUNI
Jaarlijks feest van de oorspronkelijke bevolking in de provincie Northwest Territories. Het is een leuke dag, met goede sfeer. Op een plein wordt een gratis middagmaal aangeboden, nadien worden er locale dansen, sporten en volksspelen getoond, wedstrijden om de mooiste kledij en dans.
Coördinaten: 68.356882 – 133.720001
SCORE: 4/5
INKOM: Gratis.
PARKING:
In de straat of aan het sportcomplex dat achter het plein is gelegen.
LOCATIE:
Op een plein aan de hoofdstraat van Inuvik.