Reisverhaal «Quebec, New Foundland&Labrador, GNL»

Noord Amerika 4 | Canada | 0 Reacties 15 Juni 2018 - Laatste Aanpassing 16 Oktober 2018

15 – 26 juni 2018     

Traject: Baie-Comeau – Manic-2 – Manic-5 – Groulx Mountains – Fire Lake – Mont-Wright – Fermont – provinciegrens Quebec / New Foundland and Labrador – Labrador City – Hamilton Falls – Churchill Falls – Happy Valley-Goose Bay – Port Hope Simpson – Mary’s Harbour – Red Bay – Pinware River – Point Amour Lighthouse – provinciegrens New Foundland and Labrador / Quebec – Blanc Sablon – L’Île aux Perroquets – Vieux Fort – Rivière St. Paul – Middle Bay – L’Île aux Perroquets – Blanc Sablon     

Great Northern Loop      
Een 1.810 km lange weg verbindt het plaatsje Baie-Comeau, gelegen nabij de monding van de Fleuve Saint-Laurent, met Vieux-Fort aan de Gulf of St. Lawrence. Deze ambitieuze route doorkruist de provincie Quebec in noordelijke richting, om nadien af te buigen naar de oostkust, doorheen de provincie New Foundland and Labrador. Het wegdek van dit – niet echt toeristische – traject is afwisselend geasfalteerd en onverhard. Hierbij komt men in een desolaat landschap terecht, met immense stuwdammen en uitgestrekte ijzermijnsites, men passeert grote Hydro centrales, doorkruist verschillende tijd- en klimaatzones, rijdt voorbij werkkampen en inheemse dorpjes.

Om de Great Northern Loop te ronden, moet men in Blanc-Sablon een ferry nemen. Die meert aan in meerdere kleine dorpjes langs de kust van de St. Lawrence golf, om te eindigen bij een weg die op zijn beurt vanuit Kegaska de cirkel rondt naar Baie-Comeau. Jammer genoeg kunnen enkel kleinere voertuigen gebruik maken van de ferry.

Deze route zullen we rijden vanuit Baie-Comeau tot Vieux-Fort, samen met onze Nederlandse vrienden Magda & Fred. Zij hebben eveneens een truckcamper en reizen ook langdurig in Noord Amerika. Aangezien we hetzelfde doel hebben deze zomer, is het aangenaam opnieuw een poosje samen op te trekken.

Great Northern Loop, dag 1: Baie-Comeau – Manic-5
Vol verwachting beginnen we aan onze nieuwe uitdaging, de Great Northern Loop. In Baie-Comeau doen we nog wat laatste boodschappen, vullen onze verswatertank, propaanflessen en benzinetank. Klaar voor vertrek!

Een eerste traject brengt ons vanuit Baie-Comeau tot Manic-5. Dit stuk van de route is volledig geasfalteerd, het is een bochtig en glooiend traject. Op enkele beschadigde stukken na ligt de weg er vrij goed bij.

Tot onze verwondering is er toch wat verkeer onderweg, regelmatig kruisen we een vrachtwagen of personenvoertuig. Langs dit traject bevinden zich een aantal elektriciteitscentrales. Onze eerste halte is dan ook bij Manic-2, een grote stuwdam. Jammer genoeg zijn we te vroeg in het seizoen, deze opent pas voor publiek eind juni. Het wordt dus bewonderen vanachter de omheining.

Aan de overkant van een meertje zien we onze eerste zwarte beer van dit seizoen. Hij blijft ons aankijken, tot we een foto hebben genomen. Daarna huppelt hij de helling op. Dit hadden we niet verwacht, het is een leuke start van onze trip.

Vandaag rijden we door een bosrijk gebied, met vooral naaldbomen en langs vele meertjes. Mooi, maar vrij eentonig. Aan het einde komen we bij Manic-5, de tweede stuwdam langs de weg. Hier spraken we af met Magda en Fred, die ons al opwachten op de parking. Samen rijden we de zandweg naar de Belvédère op, waar we zullen overnachten. Van hierboven hebben we uitzicht op de 214 meter hoge, 1,3 km lange, indrukwekkende stuwdam met grote ronde bogen. ’s Avonds wordt deze mooi verlicht.

Great Northern Loop, dag 2: Manic-5 – Hart Jaune
Vroeg starten we al met onze 2^de rit. Ditmaal grotendeels onverhard. De bochtige gravelweg slingert op en neer door een middelgebergte, Groulx Mountains. Regelmatig gaan we opzij voor een vrachtwagen, die vaak aan grote snelheid over deze weg rijden, ... gevolgd door een enorme stofwolk.

Onderweg genieten we van de uitzichten op meertjes, tussen een gemengd bos. De natuur wordt mooier, maar ook nu weer vrij eentonig. Na 101 km bereiken we opnieuw een stuk geasfalteerde weg, waar het rijden wat beter opschiet.

’s Middags komen we aan op de afgesproken plaats, waar we ons installeren op een mooie open vlakte. Het wordt aldus een korte rijdag, we genieten van de rust.

Great Northern Loop, dag 3: Hart Jaune – Fire Lake – Lac Mogridge
Fred bekeek voor vertrek in Baie-Comeau de weersvoorspellingen en zag dat er regen werd verwacht. Een onverharde weg rijdt aangenamer wanneer deze er droog bij ligt. Er wordt aldus vroeg vertrokken.

Het eerste deel van deze rit gaat over een verharde weg, die er minder goed bij ligt. Vele bulten in het asfalt dwingen ons de snelheid te matigen. Dit lijken de typische beschadigingen van asfaltwegen in het noorden. De onderliggende permafrost laag is onstabiel door de temperatuursverschillen tussen zomer en winter. Of we hiervoor voldoende noordelijk zijn, is nog maar de vraag. Misschien enkel kwestie van gebrek aan onderhoud …

Bij Fire Lake gaat het asfalt over in een onverharde weg. Hier wordt het zeer stoffig, vrachtwagens brengen zand aan voor het onderhoud van deze weg. Ze rijden aan grote snelheid leeg weer terug. Laten dito stofwolken achter zich. Een treinspoor volgt hetzelfde traject, kruist daarbij zeer vaak de weg. Drie maal staan we voor de overweg, zware goederentreinen rijden heen en weer tussen de mijnsites.

Het gebergte zijn we nu voorbij, om in een licht glooiend landschap over te gaan. Langzaamaan zien we de omgeving veranderen, op weg naar het boreaal woud en de toendra wat verder naar het noorden. De bomen worden kleiner, meer kale plaatsen waar mossen groeien op de bodem, grote ronde rotspartijen, afgewisseld met veel meren en vennetjes. Hier en daar blijft een sneeuwplek over, op plaatsen waar de zon niet bij kan.

We stoppen even bij het Mont-Wright Industrial Complex, een ijzermijn site van ArcelorMittal. Met een oppervlakte van 26 km² is dit de grootste open pit mijnsite in Noord Amerika. Vanaf hier komen we opnieuw op een verhard wegdek, tijd om een overnachtingsplek te zoeken. Deze vinden we in een zijweggetje, aan de rand van een mooi meer. We kunnen nog even genieten buiten, voor het zachtjes begint te regenen.

Great Northern Loop, dag 4: Lac Mogridge – Fermont – Labrador City – Michel Lake
Vandaag wordt het een grijze dag met regelmatig wat regen. Er staat gelukkig geen grote afstand op het programma, over een verhard stuk van de route.

Onze eerste halte is in Fermont, een kleine industriestad die in de jaren 1970 werd opgericht in het kader van de mijnbouw. Hier zouden de werknemers met hun families comfortabel kunnen wonen met alle nodige infrastructuur.

Het stadje bestaat uit laagbouw huizen, meestal in hout opgetrokken en geschilderd in felle kleuren. Deze zijn geplaatst rondom een immense windbreker. Dit 5 verdiepingen hoge gebouw, vormt een 1,3 km lange muur, ter bescherming tegen het vaak gure klimaat. Hierin bevinden zich o.a. meer dan 340 logementen, alle stadsdiensten inclusief het stadshuis, een school, een ziekenhuis, een bibliotheek, een zwembad, een sporthal, winkels, … Dit alles wordt met elkaar verbonden door een lange, verwarmde gang. Men spreekt hier ’s winters tot -40°C.

Bij het inrijden van het plaatsje, staat een 240 ton zware, immense gele vrachtwagen. In zijn kiepbak is plaats voor 24.500.000 dobbelstenen (1 cm³). We kunnen er niet aan weerstaan hier wat foto’s te nemen.

Voorbij Fermont, verlaten we Quebec en komen aan in een voor ons nieuwe provincie, New Foundland – Labrador. Vroeger waren dit twee provincies, Labrador bevindt zich op het vasteland, New Foundland is een groot eiland.

Labrador City is onze volgende halteplaats. Dit stadje werd opgericht op een locatie waar 3.500 jaren terug al een gemeenschap van jagers woonde. In de jaren ‘60 kwamen mensen, die werkten in de mijnindustrie, zich er vestigen in een tijdelijk werkkamp. Stilaan werden de kamphuizen vervangen door echte gezinswoningen, de kampplaats veranderde in een gemeenschap. In 1963 was het plaatsje uitgegroeid tot een stadje met alle modern comfort, dat 4.000 inwoners telde. Op heden zijn dat er 7.367, in de nabije plaats Wabush nog eens 1.861. De gemiddelde leeftijd is 37 jaar, 82% is ouder dan 15 jaar. Sinds een aantal jaren blijven senioren er wonen, waar deze vroeger na hun pensionering terugkeerden naar hun plaats van afkomst. Ondertussen leven hier 4 generaties samen. Tijdens de wintermaanden zijn de gemiddelde temperaturen -20°C, in de zomer 17°C. De meest populaire bezigheid is ’s winters sneeuwscooter ritten maken.

Hier doen we boodschappen. Voor we het stadje verlaten vullen we onze benzinetank, morgen hebben we opnieuw een lange rit voor de boeg. We rijden tot aan Michel Lake, waar we zullen overnachten.

Great Northern Loop, dag 5: Michel Lake – Hamilton Falls – Churchill Falls
Het regent de ganse nacht onophoudelijk. Pas rond de middag wordt het droog, maar onder een dikke grijze lucht. Laaghangende wolken vormen een dikke mist over de omgeving.

We rijden verder over de mooie asfaltweg en passeren het meest noordelijke punt op deze route. Tussen de noordelijke bossen, met schriele boompjes en bemoste ronde rotsen, bevinden zich vele vennetjes en meertjes met rotseilandjes. Al vlug zien we enkele bevroren meren, rondom liggen nog overal grote sneeuwplekken.

Bijna aan het einde van onze rit voor vandaag, zien we een bordje langs de wegkant, dat een wandelpad aankondigt. Dit interesseert ons, we hebben alle tijd, het is nog voormiddag. Over de lengte en het doel van deze wandeling vinden we geen enkele informatie, maar het aantrekkelijke pad is goed onderhouden. Vlug trekken we onze wandelschoenen aan, we zien wel hoe ver we komen.
Dit pad brengt ons door de mooie noordelijke natuur en volgt de Churchill River. Het biedt prachtige uitzichten op de Bowdoin canyon, om te eindigen tegenover de indrukwekkende Hamilton Falls, die 75 meter naar beneden donderen. Later zullen we vernemen dat dit de oude naam is voor deze waterval, die net als de rivier werd veranderd in Churchill Falls. Het oude naambord is er blijven staan.

Na onze deugddoende wandeling, rijden we verder naar het kleine plaatsje Churchill Falls. We zullen overnachten aan het Donald Gordon Center, het gemeenschapshuis, waar we boodschappen kunnen doen. Maar ook het zwembad en de heerlijke warme douches trekken ons aan. Het gebouw werd vernoemd naar een man die gedurende twee jaar meewerkte aan de oprichting van het stadje, waarna hij plots overleed.

Great Northern Loop, dag 6: Churchill Falls
Vandaag blijven we in Churchill Falls. ’s Ochtends maken we gebruik van het zwembad, met heerlijk warm water. We zijn slechts met 3 in het water, het lijkt wel een privé bad.

Na de middag nemen we deel aan een excursie, de Churchill Hydro-Tour. Deze wordt georganiseerd door het bedrijf Nalcor Energy, dat hier sinds 1971 een Hydro-centrale uitbaat, met een bijhorend dorp voor het personeel. Dankzij de immense Churchill waterval kwam men op het idee hier deze centrale te bouwen, gebruik makende van het grote verval van de rivier.

Vanuit een enorm reservoir, een meer van 72.000 km² (ter vergelijking: België is 30.528 km² groot), wordt deze centrale gevoed. Hier werd geen stuwdam gebruikt, doch 88 aarden dijken (met totale lengte: 64 km) die het meer binnen zijn oevers houden. Het water wordt opgevangen in dikke buizen, waardoorheen het 310 meter lager in 11 grote turbines terechtkomt. Hierdoor wordt de energie opgewekt. Daarna stroomt het water doorheen andere buizen verder, de rivier in. Deze centrale behoort tot de allergrootsten ter wereld en produceert 1% van de wereldwijde Hydro-energie.

Met een minibusje worden we opgehaald. Eerst krijgen we een rondrit doorheen het dorp, waarbij uitleg wordt gegeven over de bouw en de opzet ervan, het leven in deze omgeving. Churchill Falls heeft 650 inwoners, tijdens onderhoudsperiodes komen er tijdelijk 150 tot 250 bij.

Eind de jaren ’60 werd het dorp gebouwd. Alle huizen zijn naar dezelfde kant gericht, men heeft in de straten bijgevolg geen overburen. Er zijn enkele types huizen, laagbouw en deze met 1 verdieping erop. Ook appartementen, geschikt voor alleenstaanden en kleine gezinnen.
Werknemers van het bedrijf Nalcor Energy worden eerst ondergebracht in tijdelijke woningen, terwijl hun naam op een wachtlijst staat. Eenmaal een huis vrijkomt, wordt door Nalcor Energy hersteld wat nodig is, het wordt grondig gekuist en geschilderd in de gewenste kleur. Wie niet langer werkt bij het bedrijf, heeft 3 maanden tijd om zijn huis te verlaten. Gepensioneerden wonen hier dus niet …
Om personeel aan te trekken in deze desolate en gure omgeving, betaalt men ongeveer het dubbele salaris van elders. De huurprijs van een woning hier bedraagt 60 – 95 CAD, bijkomende kosten voor energie zijn er niet. Hier kent men twee seizoenen. Een lange strenge winter met extreme koude temperaturen en veel sneeuw, wisselt af met een korte koele ‘muggen’ zomer. We blijken geluk te hebben juist tussen beide seizoenen hier te zijn, tijdens de enkele dagen korte periode na de vrieskoude, voor de muggen opduiken …
Slechts 3 gebouwen behoren niet aan Nalcor Energy toe, waarvan eentje de locale pub herbergt.

Daarna rijden we naar de Hydro-centrale, waar we een identiteitsbewijs moeten tonen met foto. In een zaaltje wordt uitleg gegeven over de werking van de centrale, een korte film wordt getoond.
Dan krijgt iedereen een fluo oranje jasje, een helm, een bril en oordoppen. Dit voor de veiligheid tijdens de rondleiding die volgt.

Met een supersnelle lift dalen we 310 meter af, naar de energiecentrale. We bezoeken twee verdiepingen, waarbij we telkens een eindje in de ondergrondse gangen gaan. Deze werden uitgehold in de granieten rotsen. Alles is er kraakproper en goed onderhouden. De turbinezaal is immens, 296 meter lang, 24 meter breed en 47 meter hoog (vgl. 15 verdiepingen). Jammer genoeg zitten de indrukwekkende turbines bijna volledig onder de bodem van deze ruimte ingebouwd, van hun werking zien we niets. Onderhoudsmensen zijn bezig met het vervangen van een reusachtig stuk (soort schroef met schepraderen, die door het water wordt rondgedraaid en de kracht genereert, zoals een soort dynamo) van turbine n° 3, waarvoor ze deze hebben ontmanteld. Enkele onderdelen liggen op de vloer, zo krijgen we toch een idee van de grootte.

Great Northern Loop, dag 7: Churchill Falls – Gull Lake
Vandaag rijden we door een beboste omgeving, de sparren gaan langzaamaan over in gemengd bos met mooie mossen op de bodem. Meertjes hier en daar zorgen voor wat afwisseling in het toch weer eentonige traject.

Op een kampeerplekje langs de onverharde zijweg naar Gull Lake, wachten Fred en Magda ons op. Na de koffie maken we samen een wandeling, op zoek naar Geocaches. Voor ons is dit lang geleden, onze vrienden zijn zeer actieve Geocachers.

Great Northern Loop, dag 8: Gull Lake – Happy Valley-Goose Bay – Crooks Lake
We rijden verder in oostelijke richting naar Happy Valley-Goose Bay. Dit is een plaatsje in twee delen, vandaar de dubbele naam. Eerst informeren we ons over wat in dit plaatsje te zien of te doen is, alsook verder langs de weg. Dit levert echter niet echt veel inspiratie op …

Aan de rand van het dorp maken we een plankenpad wandeling, langs de oever van de brede Churchill River, met zijn moerasgebied. Hier zien we enkele mooie vogeltjes.
Een grote, dikke marmot loopt langzaam over de weg en kruipt onder een houten pallet bij een huis.

Voor we het dorp verlaten, lunchen we en vullen de benzinetank tot de rand. Immers de volgende 410 km bevinden er zich geen tankstations langs de route. Normaal gezien levert dit geen problemen.

Ook vandaag rijden we voortdurend door een bosgebied, met weinig variatie. 100 km voorbij Happy Valley-Goose Bay houdt het asfalt op. Vanaf hier is de route onverhard, doch tot nu toe ligt deze er perfect bij. Alles hangt af van het onderhoud van de weg en hoe lang dit geleden is. Deze onverharde weg werd pas in 2009 aangelegd, voorheen was er geen verbinding over de weg tussen Happy Valley-Goose Bay en Mary’s Harbour aan de kust.

Op een grote Rest Area stoppen we om te overnachten, we hebben er zelfs een internetverbinding ter beschikking.

Great Northern Loop, dag 9: Crooks Lake – Port Hope Simpson – Mary’s Harbour
Dit wordt een lange rijdag, over een onverharde weg. Veel is onderweg niet te zien, behalve opnieuw de typische sparrenbossen en meertjes. De weg ligt vrij goed, op een lang stuk met putten na, waar het wat langzamer gaat. Al bij al valt dit goed mee.

Een zwarte beer wandelt voor ons op de weg, komt ons tegemoet. We stoppen op grote afstand, om foto’s te nemen. Het dier blijft op ons afkomen gewandeld. We rijden langzaam wat dichterbij en wachten af wat de beer gaat doen. Deze komt tot bij Manga en gaat ernaast in de berm liggen kijken. Ondertussen zijn onze raampjes dicht, we nemen foto’s door de ruiten. Al lijkt de beer echt niet agressief, je weet maar nooit. Telkens we enkele meters voor- of achteruit rijden, staat het dier op en volgt ons, komt opnieuw naast ons liggen kijken. Na een poosje kiest het voor de andere kant en legt zich op het gravel wegdek. Grappig.

In Port Hope Simpson kunnen we na 405 km opnieuw tanken. Dit is de langste afstand zonder benzinestation op deze route. Verder heeft het dorpje niets te betekenen.

Voor we aankomen bij Mary’s Harbour staan Magda en Fred ons op te wachten. De vroege vogels vertrekken ’s ochtends een tweetal uren voor ons, onderweg doen ze Geocaching. In het dorpje is geen mogelijkheid om te overnachten, we zullen op de parking van een wegenbouwwerf blijven staan.

Great Northern Loop, dag 10: Mary’s Harbour – Red Bay
Voor we verder rijden, bezoeken we het havenplaatsje Mary’s Harbour. Dat ligt er ingeslapen bij, langs zijn zanderige hoofdstraat. In de haven ligt een boot met de veelbelovende naam ‘Iceberg Hunter’. We komen hier aan zee, dit is een regio waar ijsbergen in de Atlantische Oceaan drijven, komende vanuit het hoge noorden. Even twijfelen we om de waterval wandeling te maken.

Vanaf nu volgen we de oever van de Strait of Belle Isle, tegenover ons ligt het enorme eiland New Foundland. Dit vormt samen met Labrador (de regio waardoorheen we zijn gereden over zowat zijn enige doorgaande weg) de Canadese provincie New Foundland and Labrador.

De weg klimt tot 305 meter hoogte, waar we van een noordelijk glooiend landschap genieten. Overal liggen sneeuwplekken tussen de kleurrijk bemoste rotsen, omringd door wat struikjes. Halfbevroren meertjes maken het uitzicht compleet. Schitterend gewoonweg!

Wanneer we dan ook nog een zwarte beer met twee jongen zien, kan de pret niet meer op. Terwijl de dieren dichter- en dichterbij komen, maken we vanuit de truck massa’s foto’s. Tot ze vlak naast ons staan, zodat we ze niet meer op de foto krijgen.

Voor we het historische dorpje Red Bay bereiken, zien we een grote ijsberg in zee drijven. Wat verderop nog een kleintje.

Dit dorpje is bekend om zijn haventje. In de 16^de eeuw kwamen hier Basken en Fransen naartoe om op walvissen te jagen. Een bloeiende handel in walvisolie ontstond, met vooral uitvoer naar Europa. Van hieruit kunnen vaak walvissen worden gespot, maar het is jammer genoeg nog wat vroeg in het seizoen hiervoor.

Met een bootje varen we naar Saddle Island. In de regen maken we de rondwandeling, daarbij vooral genietend van de mooie natuur en het ronde meertje in het midden van het eiland. Vlakbij ligt een roestig scheepswrak.

Een overnachtingsplek vinden we aan de overkant van de baai, met prachtig uitzicht op Red Bay. Daar wandelen we de Boney Shore Walking Trail, een kiezelpad langs het water. Daarna beklimmen we de 670 houten treden van de Tracey Hill Walking Trail, boven hebben we een schitterend zicht op Red Bay en de omringende eilanden, alsook een aantal ijsbergen in zee.

Opvallend is de grote koude in deze omgeving. In de namiddag halen we 6°C, terwijl we ons ter hoogte van België bevinden. Dus echt niet noordelijk.

Great Northern Loop, dag 11: Red Bay – Pinware River – Point Amour Lighthouse – Blanc Sablon – L’Île aux Perroquets
De ijsbergen die we gisteren zagen, hebben zich niet verplaatst. We rijden verder, in de hoop er nog meer tegen te komen. Hier en daar stoppen we om deze te bewonderen. Sommige zijn immens, jammer genoeg wat ver weg.

Eentje bevindt zich voor het strand van Pinware River Provincial Park. We zouden dit park niet bezoeken, maar willen de ijsberg beter zien. Door de man aan het loket worden we uitgenodigd om te gaan kijken, we hoeven geen inkom te betalen. Vinden we sympathiek. Pas later vernemen we dat het vandaag Discovery Day is, dan zijn alle parkingangen gratis.

Onderweg naar de volgende plaats, zien we een kleine vuurtoren op een eilandje voor de kust. We rijden een straat in en vinden een plankenpad dat dichterbij leidt, naar een mooi uitzicht.

Een lange zandweg brengt ons naar Point Amour Lighthouse. We kijken rond in het wachterhuis aan de voet van deze mooie vuurtoren. Daarna mogen we onder begeleiding de trappen tot bij het licht beklimmen. Tussen elke 17 traptreden bevindt zich een platform met raam. Daar krijgen we telkens een stukje geschiedenis van deze plaats te horen. Het vuurtorenlicht is leuk om zien, zo ook het uitzicht. Eenmaal terug beneden, wandelen we langs het water naar de wrakstukken van een boot die hier schipbreuk leed in de jaren 1800. Tot een sneeuwplek ons de weg verspert …

Het einde van onze noordelijke rit komt nabij. In Blanc Sablon zullen we een ferry nemen naar het eiland New Foundland. Wanneer we plaatsen willen reserveren voor overmorgen, krijgen we te horen dat alle ferry’s volzet zijn. Doch er zijn steeds 25% van de plaatsen vrij voor mensen zonder reservatie. Het is dus belangrijk ruim vroeg aan te komen, om kans op een vrij plaatsje te hebben.

Aan het strand nabij L’Île aux Perroquets zullen we overnachten, we hopen er puffins (papegaaiduikers) te zien. De schitterende zwarte vogels met witte borst, feloranje snavel en poten, leven op het eiland. Ze komen bij zonsopgang wel eens tot hier. Mensen met een zware verrekijker tonen ons walvissen in de verte, die zouden gisteren zijn aangekomen. We mogen ook naar de puffins op het eiland kijken. Doch wij zien niet veel van dat moois, het is veel te ver. Hopelijk komen er morgenochtend een aantal hiernaartoe.

Great Northern Loop, dag 12: L’Île aux Perroquets – Vieux Fort – Rivière St. Paul – Middle Bay – L’Île aux Perroquets
Al vroeg kijken we door het raam of er puffins op het strandje te zien zijn. We hebben geen geluk.

Vandaag rijden we helemaal naar het uiteinde van de weg, bij Vieux Fort. Eerst gaat de asfaltweg over in gravel, om te stoppen bij de rand van een groot meer. Het dorpje is gelegen aan een gelijknamige baai, we volgen een zijweg naar het vissershaventje. Hier hopen we verse vis te kunnen kopen. Doch we eindigen in de personeelskantine, waar we vreemd worden aangestaard. Verder op terugweg wagen we onze kans nog enkele keren, eveneens zonder succes. De vissersboten liggen er nogal verlaten en werkeloos bij. We vragen ons af of dit wel het juiste seizoen is.

Tweemaal stoppen we bij een interpretatiecenter, om wat meer over de regio op te steken. Ook hier staan we voor gesloten deuren, ‘closed for the season’. Het kleine museum te Rivière St. Paul, lijkt niet veel meer dan een tearoom, we gaan er niet naar binnen.

Bij de Chute de Bradore klimmen we de trap op, bewonderen de krachtige waterval die door een diepe rotskloof naar beneden dondert. Gedurende de ganse rit genieten we van schitterende uitzichten op de vele meertjes en baaien aan zee. Ijsbergen zien we vandaag niet veel, op deze aan onze slaapplaats na, waarheen we terugkeren.

Morgen nemen we in Blanc Sablon de ferry naar New Foundland, het eiland dat samen met Labrador de provincie New Foundland and Labrador vormt.

Great Northern Loop – Nabeschouwingen
De lange Great Northern Loop route bracht ons door een zeer desolate regio. Tot we de oostkust bereikten in Mary’s Harbour, zagen we vooral noordelijke bossen, met veel sparren. Meertjes zorgden her en der voor afwisseling. Enkele keren ging het door een gebergte. Een paar kleine steden onderweg toonden ons hoe eenvoudig men in deze gure regio leeft. Bijna overal zijn het voormalige werkkampen, uitgegroeid tot echte dorpen, met alle nodige faciliteiten, basis comfort en ontspanningsmogelijkheden. De mensen vormen een hechte gemeenschap van vrienden, bijna iedereen kent elkaar.

We zijn blij deze route te hebben gereden, doch dit is niet de tocht die we zouden herhalen. Daarvoor vonden we het grootste deel van de route te eentonig qua uitzichten en natuur. Veel bezienswaardigheden of wandelmogelijkheden zijn er niet langs deze lange weg.
Wild hebben we relatief weinig gezien, driemaal kwamen we een zwarte beer tegen, de laatste vergezeld van 2 jongen. Twee marmotten kruisten ons pad. Onze vrienden Magda en Fred hadden meer geluk, zij zagen ook enkele elanden en vossen.

Mochten we alleen gereisd hebben, dan zouden we het eerste gedeelte sneller hebben afgelegd, door langere dagafstanden te rijden, net als tijdens het laatste gedeelte. Hierdoor zou de rit 2 tot 3 dagen minder lang hebben geduurd.

Eenmaal we langs de oostkust reden, konden we volop genieten van prachtige uitzichten op een schitterende natuur aan zee, met veel baaien, meren en een aantal kleine dorpjes met vissershaventjes. De ijsbergen waren leuk om zien, sommigen zijn immens.

OVERNACHTINGEN:
GREAT NORTHERN LOOP – MANIC-5
Coördinaten: 50.642301 – 68.736227
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 5/5
COMMENTAAR:
Zeer rustige plaats, boven op de Belvédère aan Manic-5. We parkeren op de rand van het uitzicht, vanuit de camper zien we de immense stuwdam en de zigzag weg aan de overkant. Geen voorzieningen.
Minpunten: /

GREAT NORTHERN LOOP – HART JAUNE
Coördinaten: 51.681552 – 68.115028
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 5/5
COMMENTAAR:
Zeer rustige plaats, op een groot open terrein, van de weg gescheiden door groen. Geen voorzieningen.
Minpunten: /

GREAT NORTHERN LOOP – LAC MOGRIDGE
Coördinaten: 52.787337 – 67.262413
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 4/5
COMMENTAAR:
Mooi plaatsje langs een zandweggetje, aan de rand van het meer. Jammer van de vele hoogspanningsmasten en –draden in de omgeving. Geen voorzieningen.
Minpunten: Geluiden van de weg.

GREAT NORTHERN LOOP – MICHEL LAKE
Coördinaten: 53.025259 – 66.674787
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 4/5
COMMENTAAR:
Mooi plaatsje op een groot zandplein met een steiger, aan de rand van het meer. Op borden lezen we dat deze parking voorzien is voor leden van een waterclub. Het is hier zeer rustig, we staan voor niemand in de weg en blijven. Toilet.
Minpunten: /

GREAT NORTHERN LOOP – CHURCHILL FALLS
Coördinaten: 53.531671 – 64.010257
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 4/5
COMMENTAAR:
Grote parking aan het Donald Gordon Center, het gemeenschapshuis van Churchill Falls. In dit gebouw bevinden zich een IGA supermarkt, een school, een restaurant, een hotel, een souvenir winkeltje, een postkantoor, de bibliotheek, een zwembad, fitness, sauna en sportcomplex, douches, … alles via gangen met elkaar verbonden en gratis te gebruiken. Op de parking is gratis elektriciteit beschikbaar.
Minpunten: /

GREAT NORTHERN LOOP – GULL LAKE
Coördinaten: 53.018370 – 61.327671
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 5/5
COMMENTAAR:
Brede gravelweg die leidt naar Gull Lake, waarlangs veel kampeerplaatsen te vinden zijn. Wellicht is dit een plaats waar groepen jagers of locale vakantiegangers zich komen installeren in de zomer, nu ligt de omgeving er verlaten bij. Hier en daar staan verlaten huisjes, soms auto’s, die door vandalisme lijken beschadigd. Veel zwerfvuil. Rustige slaapplaats, geen voorzieningen.
Minpunten: /

GREAT NORTHERN LOOP – CROOKS LAKE
Coördinaten: 52.570055 – 59.235952
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 4/5
COMMENTAAR:
Groot zandplein. Aan de overkant van de weg bevinden zich enkele gebouwen van de onderhoudsdienst voor de weg. Rustige slaapplaats, geen voorzieningen. Gratis WIFI.
Minpunten: /

GREAT NORTHERN LOOP – MARY’S HARBOUR
Coördinaten: 52.306468 – 55.899257
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 4/5
COMMENTAAR:
Groot zandplein met hopen kiezels voor het onderhoud van de weg. Langs de kant staan machines en vrachtwagens. Het is zaterdag, op zondag wordt hier niet gewerkt. Dus storen we de werkmannen niet en hoeven niet te vroeg weg. Rustige slaapplaats, geen voorzieningen.
Minpunten: /

GREAT NORTHERN LOOP – RED BAY
Coördinaten: 51.734718 – 56.441433
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 4/5
COMMENTAAR:
Zandparking aan het begin van twee wandelpaden. Mooi uitzicht op de baai en het dorpje Red Bay aan de overkant. Rustige slaapplaats, geen voorzieningen.
Minpunten: /

GREAT NORTHERN LOOP – L’ÎLE AUX PERROQUETS
Coördinaten: 51.440670 – 57.230396
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 4/5
COMMENTAAR:
Zandparking aan een klein strandje, met een wandelpad langs de waterkant. Mooi uitzicht op zee en het kleine l’Ïle aux Perroquets. Vrij rustige slaapplaats, picknicktafels en -banken, vuilnisbak, geen toilet.
We kregen de tip in het Visitor Center, om hier te overnachten. Bij zonsopgang zouden hier vaak puffins te zien zijn.
Minpunten: Vlakbij de doorgaande weg.

SANI DUMP:
Labrador City, toerismekantoor: Drinkwater.
Prijs: Gratis.
Coördinaten: 52.950170 – 66.919820

Labrador City, dumpstation: Dumpstation. Geen drinkwater.
Prijs: Gratis.
Locatie: Avalon Drive, met borden aangeduid.

Churchill Falls, dumpstation: Dumpstation. Drinkwater aan de gevel.
Prijs: Gratis.
Coördinaten: 53.533964 – 64.003717

GEREDEN TRAJECT:
Baie-Comeau – Manic-2 – Manic-5, 231 km
Asfaltweg die kronkelt door het landschap, steeds op en neer. Enkele stukken van de weg liggen er oneffen bij, met putten en bulten. Zeer rustig, want vracht- en personenwagens maken gebruik van de weg. Mooie route, door bossen, langs meren en stuwdammen.

Manic-5 – Relais Gabriel – Hart Jaune, 149 km
Stoffige gravelweg gedurende de eerste 101 km, deze ligt er vrij goed bij, op enkele kleine stukjes washboard (dwarsribbels) na. Bochtig traject, de ganse tijd op en neer, soms vrij steile stukjes.
Nadien volgt een zeer goede asfaltweg.
Zeer rustige weg, doch wat vrachtwagens en gewone voertuigen gebruiken de weg.

Hart Jaune – Fire Lake – Mont-Wright – Lac Mogridge, 185 km
Gedurende 115 km asfalt, doch deze ligt er niet goed bij. Vele bulten laten niet toe vlot te rijden. Nadien 67 km zeer stoffige, bochtige gravelweg, die er wat minder goed bij ligt. Regelmatig een stuk washboard en dikke rotskeien die overal uitsteken, maken het traject nogal hobbelig. Veel vrachtwagens rijden af en aan, voeren zand aan voor het onderhoud van deze weg, het wegdek zal dus wellicht verbeteren.
Nadien volgt een kort stukje goede asfaltweg.

Lac Mogridge – Fermont – provinciegrens Quebec / New Foundland and Labrador – Labrador City – Michel Lake, 79 km
Rustige asfaltweg in vrij goede staat, in de provincie New Foundland and Labrador wordt deze zeer goed. De straten in de dorpen liggen er minder goed bij, het is opletten voor beschadigingen en diepe putten.

Michel Lake – Hamilton Falls – Churchill Falls, 216 km
Rustige asfaltweg in zeer goede staat.

Churchill Falls – Gull Lake, 205 km
Rustige asfaltweg in zeer goede staat. Snelheidsbeperking 80 km/u, wellicht omdat in deze regio veel wild leeft.

Gull Lake – Happy Valley-Goose Bay – Crooks Lake, 243 km
Rustige asfaltweg in zeer goede staat, tot 100 km voorbij Happy Valley-Goose Bay. Snelheidsbeperking 80 km/u, wellicht omdat in deze regio veel wild leeft.
Daarna onverharde weg, die er momenteel perfect bij ligt. Snelheidsbeperking 70 km/u, wat zeer goed te doen is. Met de camper rijden we slechts iets langzamer.
Tip: voltanken in Happy Valley-Goose Bay, er volgt 405 km zonder benzinestation, tot Port Hope Simpson.

Crooks Lake – Port Hope Simpson – Mary’s Harbour, 295 km
Onverharde weg, die er momenteel grotendeels perfect bij ligt. Op een lang stuk in het midden na, met vele putten. Daar wordt volop gewerkt aan het onderhoud van het wegdek.
Snelheidsbeperking 70 km/u, wat zeer goed te doen is. Het minder goede stuk moeten we aan lagere snelheid rijden.

Mary’s Harbour – Red Bay, 94 km
Recente asfaltweg in perfecte staat, door een schitterende natuur.

Red Bay – Pinware River PP – Point Amour Lighthouse – provinciegrens New Foundland-Labrador / Quebec – Blanc Sablon – L’Ïle aux Perroquets, 109 km
Zeer beschadigde asfaltweg, met veel grote en diepe potholes. Mooie omgeving, met hier en daar een dorpje, vaak uitzicht op zee.

L’Île aux Perroquets – Vieux Fort – Rivière St. Paul – Middle Bay – L’Île aux Perroquets, 131 km
Zeer rustige asfaltweg, die er vaak minder goed bij ligt. Zeer mooie omgeving, met hier en daar een dorpje, uitzichten op zee, meren en baaien.

EXCURSIES:
GREAT NORTHERN LOOP
1.720 km lange route door desolaat gebied, van Baie-Comeau in de provincie Quebec, naar Blanc-Sablon in de provincie Labrador aan de oostkust. Delen van dit traject zijn onverhard.
Het grootste deel van de route is vrij eentonig bebost.
De weg kan perfect met elk voertuig worden gereden, mits hier en daar aangepaste snelheid. Hij ligt meestal goed. In Quebec zijn enkele ruwe stukken, ook een gedeelte asfaltweg is er zeer beschadigd. Vanaf Labrador is de route overheersend in prima staat, dit geldt ook voor het lange stuk gravel, waar slechts een stukje langzamer rijden vergt, door putten (onderhoud in uitvoering).
Dag 1:
Rit van Baie-Comeau naar Manic-5, een immense stuwdam.
We stoppen onderweg aan Manic-2, eveneens een indrukwekkende stuwdam.
Beide stuwdammen worden ’s avonds verlicht.
Ze zijn te bezoeken, vanaf 24 juni. Wij zijn hiervoor dus te vroeg.
Traject door naaldbossen en langs meren, vrij eentonig, doch mooi.
Vele elektriciteitsmasten en draden maken het landschap minder aantrekkelijk.
Tanken kan vlakbij Manic-5, enkele km voor aankomst bij de stuwdam.
Dag 2:
Rit van Manic-5 naar omgeving Hart Jaune, een klein plaatsje langs de weg.
We stoppen onderweg niet, komen al ter bestemming voor de middag.
Mooie rit door gemengde bossen, met uitzichten op meertjes en in de verte een licht besneeuwd gebergte. Opnieuw vrij eentonig.
Tanken kan bij Relais Gabriel, waar de gravelweg overgaat in asfalt.
Dag 3:
Rit van Hart Jaune naar Lac Mogridge, vlak voor het industriestadje Fremont.
We vertrekken vroeg. Doch deze rit rijdt niet zeer vlot, door beschadigd wegdek. Waardoor we pas kort na de middag aankomen bij onze slaapplek.
Ietwat minder mooie rit. De natuur van gemengd bos, gaat langzaam over naar een boreale omgeving. Vele meren en vennetjes.
Jammer van de vele hoogspanningsmasten en elektriciteitsdraden, die het uitzicht overal verstoren.
Dag 4:
Rit van Lac Mogridge in Quebec naar Michel Lake in New Foundland and Labrador.
Geen al te lange rit, over een goede weg.
Idem natuurlandschap als dag 3, stilaan verdwijnen de mijnen en de hoogspanningslijnen uit het landschap.
We passeren de stadjes Fermont en Labrador City. In het laatste doen we boodschappen, er is een kleine Walmart (geen verse voeding) en een IGA supermarkt, die meer te bieden heeft.
Toerismekantoor met informatie over de weg doorheen de provincie New Foundland and Labrador. Hier kan men overnachten met een camper, elektriciteit en drinkwater is beschikbaar. Men vraagt hiervoor een donatie van enkele CAD.
Dag 5:
Rit van Michel Lake naar Churchill Falls.
Zeer goede asfaltweg.
Het landschap is zeer mooi, maar blijft nogal eentonig. Met veel meertjes, waarvan nog enkele bevroren, tussen boreaal woud met schriele boompjes en korstmossen op ronde rotsen.
In het kleine plaatsje Churchill Falls bevindt zich een grote parking bij het gemeenschapscentrum, Donald Gordon Center, waarin zich volgende zaken bevinden: IGA supermarkt, bibliotheek (internet en mogelijkheden tot printen), postkantoor, souvenirwinkeltje, sauna, zwembad, fitness, sportzalen, douches, … Alles gratis toegankelijk.
Hamilton Falls:
Zandparking langs de weg, voor de brug over de Churchill River. Mooi verzorgd wandelpad met meerdere uitkijkpunten op de Bowdoin canyon. Eindigt met een uitzicht op de prachtige Hamilton Falls / Churchill Falls die diep naar beneden storten.
Score: 5/5
Inkom: gratis.
Lengte: 1,5 km enkel.
Coördinaten: 53.600318 – 64.315273
Dag 6:
We blijven in Churchill Falls, gaan zwemmen en nemen deel aan een begeleid bezoek van de Hydro-centrale en rondrit door het stadje. Verder is in dit plaatsje niet veel te beleven.
Churchill Hydro-Tours:
Begeleid bezoek aan de Hydro-centrale van Nalcor Enegy. Boeiend, vooral wat betreft de informatie over het stadje, het leven hier en de centrale. We krijgen ondergronds echter niet veel te zien van de werking van de centrale.
Score: 4/5
Inkom: gratis.
Gaat 3 maal per dag door, enkel op weekdagen: 9 AM, 1:30 PM, 7 PM.
Vertrek in het gemeenschapshuis / Donald Gordon Center, aan de ingang van de IGA supermarkt. Men vraagt 10 min. op voorhand aanwezig te zijn.
Duurt 2 uren.
Reserveren noodzakelijk, ten laatste de dag ervoor:
Tel. 1-709-925-3335
E-mail: [email protected]
Dag 7:
Rit van Churchill Falls naar Gull Lake.
Zeer goede asfaltweg, doorheen beboste omgeving, opnieuw gemengd bos. Vrij eentonig.
Dag 8:
Rit van Gull Lake naar Crooks Lake.
Zeer goede weg, gedeeltelijk onverhard, doorheen een beboste omgeving. Vrij eentonig.
Birch Island – plankenpad wandeling:
Mooie wandeling langs de oever van de brede Churchill River, die terugkeert door een moerasgebied. Mooie natuur, vogels te spotten.
Het pad is nog niet volledig af en stopt midden in het moeras, van waar we moeten terugkeren. Er wordt gewerkt aan de verbinding met een tweede plankenpad, zodat een rondje kan worden gewandeld.
Lengte: 1,7 km enkel (gedeelte dat momenteel af is)
Score: 5/5
Coördinaten: 53.291463 – 60.310988
Satelliet telefoon:
Het volgende stuk van de route gaat gedurende meer dan 400 km door onbewoond gebied. Omdat hier geen telefonisch bereik is, biedt men aan de reizigers satelliet telefoons aan. Deze moeten aan het einde van de rit worden ingediend.
Wanneer wij hier passeren, zijn er geen toestellen beschikbaar, ze liggen allen aan het andere uiteinde van de weg, in Forteau.
Prijs: gratis.
Ophalen/afleveren:
Happy Valley: Royal Inn and Suites hotel
Goose Bay: Hotel North Two
In Forteau, aan het andere uiteinde.
Dag 9:
Rit van Crooks Lake naar Mary’s Harbour.
Zeer goede gravelweg, op een lang stuk met putten, zowat in het midden van dit traject.
Onderweg weinig nieuws te zien, we blijven alert voor wilde dieren.
Dag 10:
Rit Mary’s Harbour naar Red Bay.
Schitterende rit, met noordelijke landschappen. Nog vrij veel sneeuwplekken, ijs op de meertjes.
Uitzichten op zee, waarin ijsbergen drijven.
Red Bay National Historic Site:
Interpretatiecentrum over de walvisvangst in de 16^de eeuw.
Inkom: 7,8 CAD per persoon per dag (incl. tax) of 19,6 CAD per familie tot 7 personen.
Gratis voor wie over een Nationale Parkenpas beschikt, 67,70 CAD pp (in 2016). Vanaf de derde persoon is een familiepas goedkoper.
Score: 3/5
Bezoek Saddle Island:
Een bootje vaart naar het eiland, waar zich een wandelpad bevindt door een mooie natuur.
Prijs: 2 CAD pp. (bovenop inkomprijs National Historic Site – zie hierboven)
Uurrooster: het bootje vaart om het uur heen en terug.
Score: 4/5
Boney Shore Walking Trail:
Mooie wandeling over kiezelpad langs de kust, uitzichten op de baai, het dorpje Red Bay, de omringende eilanden en ijsbergen.
Lengte: 960 meter enkel, hoogteverschil: 27 meter.
Inkom: gratis.
Score: 4/5
Tracey Hill Walking Trail:
Prachtige wandeling over plankenpad met 670 traptreden. Schitterende uitzichten op de baai, het dorpje Red Bay, de omringende eilanden en ijsbergen. ’s Avonds zijn de kleuren van het uitzicht zeer intens, door de ondergaande zon.
Lengte: 1,3 km enkel, hoogteverschil: 140 meter.
Inkom: gratis.
Score: 5/5
Dag 11:
Rit Red Bay naar L’Ïle aux Perroquets.
Mooie rit langs enkele dorpjes, met uitzichten op zee. We zien opnieuw een aantal ijsbergen drijven.
Onderweg zijn enkele plaatsen een bezoekje waard.
Pinware River Provincial Park:
Klein provinciaal park, aan de monding van de gelijknamige rivier. We zouden hier niet stoppen, er zijn voldoende mooie plaatsen in de omgeving die vrij toegankelijk zijn, doch vlak voor het park drijft een mooie ijsberg in zee.
Bij de parkingang willen we foto’s nemen en worden uitgenodigd om zonder betaling naar binnen te rijden, wat we dan ook grif doen. Het is Discovery Day, bezienswaardigheden en parken bieden gratis toegang.
Inkom: 10 CAD per voertuig, voor gebruik Day Use Area.
Gratis toegang met jaarpas voor provinciale parken in New Foundland-Labrador: 50 CAD / voertuig.
Camping tegen extra betaling. Douches en RV dumpstation.
Score: 3/5
Point Amour Lighthouse Historical Provincial Site:
Mooie vuurtoren, met onderaan de oude wachterwoning, die nog gedeeltelijk is ingericht. Historische informatie over de vuurtoren en zijn omgeving.
Onder begeleiding klimmen we naar het lichtbaken, hoog in de toren. Op elk tussenplatform wordt een boeiend historisch verhaal verteld. Boven hebben we een schitterend uitzicht.
Mooie wandeling langs het water, naar roestige onderdelen van een schip dat hier gezonken is.
Inkom: 6 CAD pp. (incl. torenbezoek)
Score: 4/5
Dag 12:
Rit L’Île aux Perroquets naar Vieux Fort en terug naar L’Île aux Perroquets.
Zeer mooie rit, langs de kust met vele baaien, meren en rotsen. Kleine dorpjes en vissershaventjes. Een krachtige waterval, Chute de Bradore.
SCORE: 4/5
INKOM: Gratis.
PARKING: 
Hier en daar langs de wegkant of bij uitzichten en bezienswaardigheden.