Kratie (13.000 inwoners) is gelegen langs de Mekong rivier. Reizigers van of naar Laos gebruiken deze plaats vaak als tussenstop. De kleine stad is gebouwd rondom zijn centrale markt. Op de Mekong rivier zijn in de nabijheid een aantal zanderige eilanden te vinden, waarvan enkele worden bewoond. In de rivier leven hier de zeldzame en bedreigde Irrawady dolfijnen.
Na een lange vermoeiende rit vanuit Laos, komen we aan in het ingeslapen stadje en worden afgezet aan de oever van de Mekong rivier. Marc zoekt vlug een hotel. Niettegenstaande het hier merkbaar warmer is dan in Laos, waait het enorm, het zand vliegt rondom onze oren. We zijn allebei verkouden en blij naar binnen te kunnen.
In Kratie is de belangrijkste toeristische attractie het spotten van de Irrawaddy dolfijnen op de Mekong rivier. Er zijn bovendien een aantal mogelijkheden om leuke fietstochtjes te maken langs afgelegen dorpjes en op de eilanden in de rivier. Ook trektochten in de omringende junglegebieden worden aangeboden. We komen hier niet aan toe, het blijft maar sterk waaien en we voelen ons te ziek om nog extra in de tocht te gaan rondwandelen, -rijden of -varen. De Irrawaddy dolfijnen met hun plompe ronde snuit zagen we reeds meermaals in Borneo, dat is een troost.
Het dorpje zelf vinden we persoonlijk niet zo aantrekkelijk. Het is een stoffig maar levendig plaatsje met veel straatverkoop. De straten zijn grotendeels onverhard en de wind doet het zand overal rondvliegen. Men kent hier een opvallende achterstand in ontwikkeling tegenover Laos.
Overal werkt men aan straten en gebouwen, één grote werf. We zien een aantal mannen een eerste grote betonplaat aanbrengen op een deel van de straat. Ze zitten op hun knieën op de pas gegoten nog vloeibare beton, om deze vlak te strijken met een truweel. ’t Zal dus nog wel een tijdje duren eer de straten van Kratie volledig verhard zijn …
In dit stadje verloopt het leven grotendeels op en langs de straatkant. De huizen hebben een open voorgevel, waarin meestal een activiteit wordt uitgebaat.
Zo zien we een soort cinema, waar stoelen in rijen achter elkaar staan, in het midden is een doorgang gelaten. Voorin speelt men films op 2 grote televisieschermen.
De meest primitieve toestand zien we in het ziekenhuis. Dat bevindt zich eveneens in een open smalle rijwoning. De bedden staan langs één zijmuur allemaal naast elkaar tot achterin. Vooraan zitten een dokter en verpleegster de patiënten te behandelen. De minst ernstige zieken zitten op het voetpad, meestal met statief en infuus, vaak zijn dit kleine kinderen begeleid door hun moeder. Of dit wel gezond is … in de uitlaatgassen en het rondwaaiende zand … Wanneer we ’s avonds in het restaurant aan de overkant eten, zien we de patiënten van de straatkant verhuizen naar hun bedjes naast de bedlegerige patiënten. Alle bedjes worden voorzien van een muskietennetten, omdat men ’s nachts geen last van de muggen zou hebben.
Ernaartoe:
ticket voor het transport van aan ons hotel in Don Khon tot in Kratie: 136.000 LAK pp, geboekt in ons hotel, in totaal zijn we 7.30 u onderweg
boot Don Khon – Nakasan: 15 min. onderweg, bootje van ons hotel in Don Khon
minibus Nakasan – grens Laos met Cambodja: 30 min. onderweg, Laotiaanse maatschappij
minibus grens Laos met Cambodja – Stung Treng: 2 uren onderweg, Cambodjaanse maatschappij
VIP bus Stung Treng – Kratie: 3 uren onderweg
Overnachtingen:
Heng Heng II hotel, 7 USD per nacht voor een ruime luchtige 2-persoonskamer met sanitair (warm water), TV, ventilator (hangt voor de verlichting, met disco effect als gevolg), airco tegen meerprijs, gratis WIFI, veel ramen, uitzicht op de Mekong met prachtige zonsondergang, groot gedeeld terras, tel. 072 971 405. Beoordeling: 2/5
De kamer is ok, maar de sfeer in het hotel bevalt ons niet. Om 8.00 u ’s ochtends wordt er hard op de deur geklopt om te komen poetsen, we vragen dan even de tijd om onze kamer te verlaten en haasten ons. Maar geduld hebben ze niet, als we 5 minuten later buiten komen is de poetsdienst niet meer te bespeuren. Dus wordt er maar niet gepoetst, zelfs niet op onze nadrukkelijke vraag.
Men weet dat we ziek zijn en wat willen rusten, toch worden we dagelijks bekogeld met vragen om een begeleide tocht te maken naar het dorp van een gids. Wanneer men uiteindelijk begrijpt dat we hier niet zullen op ingaan, begint men te vragen of we een busticket willen kopen naar onze volgende bestemming. Als we ’s avonds gaan eten, krijgen we steevast te horen ‘good morning !’ met een grote glimlach.
