Reisverhaal «Mataral naar San Jose de Chiquitos»
Bolivië
|
0 Reacties
22 April 2022
-
Laatste Aanpassing 08 Mei 2022
22 – 24 april 2022
Traject: Mataral – Samaipata – San Jose – Santa Cruz – Cotoca – Quimome – San Jose de Chiquitos
Opnieuw onderweg
Voor we vertrekken uit Mataral, controleren we onze bandenspanning. Nieuwe banden en bovendien 1.500 meter gedaald, dit kan een verschil geven. We zetten deze terug op punt. Mensen op straat spreken ons vriendelijk aan, vragen of ze kunnen helpen.
Vanuit Mataral moeten we tot Santa Cruz verder de Nationale Route n° 7 volgen, waarop we laatste 30 km vanuit Sucre hier naartoe al reden, deze lag enorm slecht. We hopen dat het vervolg hiervan een beter wegdek zal hebben, zodat we vandaag vlot kunnen opschieten en minstens tot voorbij de stad Santa Cruz zullen geraken.
Doch, al onmiddellijk worden we met onze neuzen op de feiten gedrukt … zand, gravel, diepe putten, grote stenen, resten asfalt, lange stukken waar slechts 1 rijvak open is voor beide richtingen, wegenwerken waarvoor we lang moeten wachten, … zeer veel stof … tussenin enkele, ten onrechte hoopgevende, korte stukken met nieuw asfalt … Dit gaat zo verder tot Bermejo, 110 km verderop. Van daaruit is de weg goed geasfalteerd, doch we komen door meer en meer, stilaan ook grotere, dorpen, met de ene na de andere verkeersdrempel. Dus ook hier vlot de rit helemaal niet. We hobbelen aldus de ganse dag verder, zonder dat het opschiet.
Het landschap wordt mooier en mooier. Van groene beboste berghellingen, komen we in een brede vallei met weilanden, omringd door wat lagere hellingen, een omgeving die ons aan het Zwarte Woud doet denken. Hier bevindt zich het NP Samaipata, een wandelparadijs.
Omdat onze visumtijd beperkt is en we nog een zeer lange en vooral ‘onvoorspelbare’ weg af te leggen hebben naar de grens, moesten we kiezen welke locaties we zouden bezoeken. We bezochten gisteren Vallegrande en lieten ons in de intrigerende geschiedenis van Che onderdompelen, in plaats van in Samaipata te gaan wandelen naar bossen en watervallen. Wanneer we deze regio vandaag doorkruisen, zijn we tevreden met onze keuze.
Stilaan naderen we de grootste stad van Bolivia, Santa Cruz. Het is 16.45 u en we hebben geen idee over de drukte in deze stad … ofwel hoe langzaam of hoe snel we deze zullen kunnen doorkruisen. Daarom beslissen we vóór de stad te overnachten, zo vermijden we in het donker nog naar een overnachtingsplek te moeten zoeken voorbij de stad. Om 18 u is het hier donker.
In San Jose parkeren we aan het rustige dorpspleintje, waar we onmiddellijk door enkele kinderen vrolijk worden toegewuifd.
Een vlottere rijdag
De volgende ochtend rijden we verder. Het blijk een goede beslissing geweest, om vóór de stad Santa Cruz te stoppen. Al vlug komen we in een enorme drukte terecht, waarbij we weer zeer veel tijd verliezen. Overal snelheidsdrempels, stoplichten en ronde punten, die het verkeer nog meer ophouden. Waar een gaatje is, proberen auto’s en bromfietsen tussen de andere voertuigen door te rijden, om toch maar dat kleine beetje plaats te winnen. Ogen aan alle kanten zijn dus nodig …
Voorbij de stadsring blijft het nog een poosje zeer druk. We zien er enkele moderne winkels, zoals een doe-het-zelf zaak en een vrij grote supermarkt. Dat is de eerste in zijn soort, die we tegenkomen in Bolivië … we zijn ondertussen bijna een maand ver. In La Paz gingen we naar een ‘Hipermarkt’, waar we zowat alles vonden wat we wensten, doch die was duur en een stuk kleiner dan deze hier. We stoppen voor enkele boodschappen. Veel kunnen we hier echter niet kopen, want verse voeding mogen we niet meenemen over de Braziliaanse grens, binnen enkele dagen. Zelfs een aantal soorten conserven zijn verboden (o.a. vis) en kunnen aldus in beslag worden genomen.
In Cotoca stoppen we om naar het centrale plein te wandelen. Veel is er niet te zien in dit levendige stadje. We kopen er een grote gebraden kip, waarbij we frietjes, rijst, spaghetti en sausjes krijgen. Hier hebben we enkele dagen eten aan.
Voor de derde keer op rij tanken we aan de locale prijs, ongeveer 1/3 van de toeristenprijs. De pomphouders doen dit spontaan, wellicht verwachten ze een mooie fooi … die we met veel plezier geven.
Eenmaal voorbij de drukte van Santa Cruz, komen we op een zeer rustige, kaarsrechte weg met 1 vak per rijrichting. Hier kunnen we gemakkelijk rijden aan een snelheid van 80 km/u. Het landschap is helemaal veranderd, vrij eentonig en vlak, met naast de weg aan weerszijden een brede grasstrook, daarachter lage bomen. Smalle rode zandwegen slaan af naar grote boerderijen of hacienda’s, omringd door uitgestrekte landbouwpercelen. De huisjes van kleine dorpen zijn verscholen tussen het groen.
Vandaag stoppen we wat vroeger, via een zandweg rijden we het stofferige dorpje Quimome in. Hier vinden we een plaatsje aan het centrale plein. Veel huizen zien we niet, ook bewoners zien we amper. Een vriendelijke man zegt ons dat het zeker geen probleem is dat we hier blijven overnachten.
Jezuïetendorp San Jose de Chiquitos
De Jezuiëtenmissies van de Chiquitos bevinden zich in 6 dorpen in de oostelijke regio van het land, San Jose de Chiquitos, San Francisco Javier, Concepción, Santa Ana, San Miguel en San Rafael. Sinds 1990 zijn ze erkend door Unesco. In het begin van de 18de eeuw kwamen de Jezuïeten hier naartoe vanuit Paraguay, om de indianen te bekeren tot het Christendom en voor hen de ‘ideale’ samenleving op te richten, onder leiding van de missionarissen. Een Europese filosofische gedachte.
Eenmaal de indianen overtuigd waren van dit geloof, gaven ze hun nomadenbestaan op en vestigden ze zich in de Jezuïetendorpen, waar telkens een kerk met missie werd gebouwd. In de architectuur hiervan worden de katholieke kenmerken vermengd met de locale tradities van de indianen en hun interpretatie van het Christendom. De missies bestonden uit een binnenplaats, waar omheen langs 3 zijden zich de indianenwoningen bevonden, de 4de zijde was voorzien voor de kerk, werkplaatsen, scholen een huisvesting voor weduwen en verlaten vrouwen.
Al bij aankomst in San Jose de Chiquitos, merken we de levendige sfeer. Hier is men gewend aan toeristen, met zelfs een heus 5 sterren hotel. Echt een andere wereld dan de vorige plaatsen waar we stopten.
Na een rondwandeling over het groene plein, begeven we ons naar het toerisme kantoortje in het midden ervan. De kerk zal pas rond 15 u opengaan, het missiemuseum om 16 u. Nadat we de kerk hebben bezocht, wachten we op een terrasje met een lekker vers ijsje.
Wanneer we echter na 16 u naar het museum gaan, is de poort nog steeds gesloten. We kloppen aan. Een man doet open en legt uit dat we het museum niet kunnen bezoeken, tot nader order. Er zijn problemen met de kerk. Dit wordt ons nadien bevestigd door het meisje in het toerismekantoor.
Na een lawaaierige nacht, met weinig slaap, willen we toch nog een keer proberen in het museum te geraken. Dames die op de trappen voor de poort zitten, zeggen dat we bij hen moeten wachten, om 9 u gaat het museum open, wanneer men zal zien dat er toeristen zijn.
Zo gezegd zo gedaan … maar het wordt 9.30 u en er is nog geen beweging. De dame neemt telefonisch contact. Daarna geeft ze ons uitleg. Men wil de missie verkopen aan een rijke investeerder, maar de dorpsbewoners zijn niet akkoord, dit is ‘hun’ missie. Daarom bezetten ze het museum, met de poort op slot. Zij zelf houdt met enkele vriendinnen de wacht aan de poort, om de man terug te sturen bij aankomst. Ze begrijpt dat we hier maar één keer komen en overlegt met haar dorpsgenoten.
Even later mogen we naar binnen, maar verder dan de binnenplaats geraken we niet. De sleutel van het museum zelf hebben zij niet. Het is leuk toch een kijkje in de mooi onderhouden missie te mogen nemen.
San Jose de Chiquitos heeft de grootste missie, de andere Jesuïetenmissies zien er helemaal verschillend uit. Deze bezoeken we echter niet, weerom door hetzelfde probleem … tijdsdruk. Ze liggen niet langs onze route en een omweg maken zit er niet meer in.
OVERNACHTINGEN:
SAN JOSE – DORPSPLEIN
Coördinaten: -17.939495, -63.351683
Gelegen op 504 meter hoogte.
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 3/5
COMMENTAAR:
Rustig dorpspleintje met veel groen. Geen voorzieningen.
Minpunten: Zichtbaar.
QUIMOME – DORPSPLEIN
Coördinaten: -17.709527, -61.174482
Gelegen op 261 meter hoogte.
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 3/5
COMMENTAAR:
Rustig stoffig pleintje, in een ingeslapen dorpje met zandstraten, waarlangs slechts hier en daar een huisje staat. In de verte is het geluid van de rustige hoofdweg te horen, we horen ook een trein passeren aan de andere kant. Mensen zien we hier amper.
Geen voorzieningen.
Minpunten: Zichtbaar.
SAN JOSE DE CHIQUITOS – DORPSPLEIN
Coördinaten: -17.846125, -60.741970
Gelegen op 288 meter hoogte.
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 2/5
COMMENTAAR:
Levendig dorpje. Vrij toeristisch, bekend omwille van de Jezuïetenmissie.
We parkeren aan de rand van het dorpsplein.
Veel passage van mensen en voertuigen, dag en nacht.
Geen voorzieningen.
Minpunten: Zichtbaar. Lawaai.
GEREDEN TRAJECT:
Mataral – Mairana – Samaipata – Bermejo – San Jose, 161 km
F7/RN7, Mataral - Bermejo: grotendeels onverhard, gravel, zand, putten, stenen, … Zwaar beschadigd en zeer stofferig. Stukken oude asfalt, grote afstanden over 1 rijrichting. Wegenwerken, waar we lang moeten wachten. Enkele korte stukken goed geasfalteerd.
F7/RN7, Bermejo - San Jose: Asfalt, die vrij goed ligt. Stilaan meer en meer dorpen, ook grotere dorpen, met de ene na de andere verkeersdrempel.
TOL: Samaipata, F7/RN7: 9 BOB
San Jose – Santa Cruz – Cotoca – Tres Cruces – Quimome, 252 km
F7/RN7, San Jose - Santa Cruz: Asfalt, met redelijk wat beschadigingen en heel veel verkeersdrempels. Al snel zeer druk.
F7/RN7, ringweg door de buitenwijken van Santa Cruz: Zeer druk. Heel veel verkeersdrempels, verkeerslichten en ronde punten.
F4/RN4: Santa Cruz - Quimome: zeer goede weg. Aanvankelijk nog 2 – 3 rijvakken per richting, waar het nog steeds zeer druk is en bovendien veel verkeersdrempels voor extra oponthoud zorgen. Daarna 1 rijvak per richting, rustig rijden door landbouwgebied, kaarsrechte weg.
TOL: Guapilo, F4/RN4: 7 BOB
TOL: Pailas, F4/RN4: 11 BOB
Quimome – San Jose de Chiquitos, 51 km
F4/RN4: Quimome - San Jose de Chiquitos: zeer goede weg. 1 rijvak per richting, rustig rijden door landbouwgebied, kaarsrechte weg.
EXCURSIES:
SAN JOSE DE CHIQUITOS – MISSIE
Grote oude missiepost, met kerk en ernaast gelegen een museum.
We kunnen het museum niet bezoeken, omwille van locale problemen. Toch laten ze ons op de binnenplaats, die op zich al mooi is om zien.
Gelegen op 288 meter hoogte.
SCORE: 4/5
INKOM:
Kerk: gratis.
Missiemuseum: 20 BOB pp.
PARKING:
Langs de straatkant aan het centrale plein.
Coördinaten: -17.846125, -60.741970
